Een klaagverhaaltje Ja, alles was goed gepland, 26 januari met verlof, dus dan heb ik de hele maand januari de tijd om mijn vervanger in te werken. (werk in de administratie) Prima, alles voorbereid, uitlegboekje gemaakt voor het gemak. Nou, de 1e week kon ik haar al niets uitleggen omdat ze alle dingen hebben omgegooid, dus weer opnieuw dingen leren en de meeste dingen niet duidelijk. Toch wel wat gestress, want je wil het goed achterlaten. Maar ondertussen blijft iedereen maar dingen op mijn bordje gooien van 'zoek dit nog even snel uit, maak dat nog even af, help hier nog even bij voordat je weggaat'. Allemaal leuk en aardig, maar ik zit nu al 2 weken met een enorm stressgevoel om alles af te kunnen krijgen. Er wordt veel van me verwacht en dat kan ik ook altijd waarmaken, dus van mijn vervanger zullen ze wel hetzelfde verwachten, maar die heeft zware moeite met de hoeveelheid werk. Grrrr, nog meer stress over of ze het wel gaat redden. Dan zou je denken ach joh, je bent er zometeen 3 maanden tussenuit, waar maak je je druk om: nou, na die 3 maanden ben ik weer terug en mag ik de zooi op gaan ruimen die uit mijn naam is gemaakt haha. Er wordt aan zoveel kanten nu aan me getrokken en een beetje verwacht wordt nu is dat ik het allemaal maar zo doe, omdat ik het altijd heb gedaan. Er is geen rekening mee gehouden dat ik nu 36 weken zwanger ben en er allemaal wat meer moeite mee heb. Ach joh, zeggen ze dan, nog maar een paar daagjes, dan heb je lekker rust. Klopt, maar in de afgelopen 2 weken heb ik wel zoveel stress gehad dat mijn hoofd bijna ontploft en dat had ik liever niet gehad. Het is toch de bedoeling dat je de 4 weken hebt om lekker uit te rusten en je psychisch klaar te maken voor de bevalling en de baby, niet om 4 weken uit te rusten van de stress en overwerkt zijn... Zo, is niet echt een vraag, maar moest toch eeeeeeeeeven mijn klaagverhaaltje kwijt hihi. Morgen laatste dag, dan kunnen ze lekker allemaal de pot op. Alleen nu die zwaaaare hoofdpijn van al de problemen, bah. Dus mensen, kom hier maar even lekker klagen over werk en collega's (och, collega's, daar kan ik nu met mijn hormonen wel eenboek over schrijven haha).
morgen je laatste dag, 1 tip (makkelijker gezegd dan gedaan) zet het van je af en geniet van je verlof en je baby straks, je werk is uiteindelijk maar werk en het lijkt me niet goed dat je nu zoveel stress hebt met het overdragen ook al is het wel begrijpelijk. ik heb op mijn werk ook genoeg te klagen met name over collega's en hoe weinig begrip er eigenlijk is voor zwangeren. voor jou is het nu nog even de laatste loodjes en als je collega's zo weinig rekening houden met jou en dat je nog maar 1 dag werkt maar dat ze wel allemaal werk nog op je bureau gooien, dat geeft jou toch hoop ik extra genoegdoening zometeen en een lekkere "zoek het maar uit de komende maanden" houding
Hier ook meer werk gekregen door vertrek collega en nog niet bekend wie wat straks van mij gaat overnemen, want zij wordt niet vervangen, maar ik heb meermaals gevraagd om ruim van tevoren vervangers aan te wijzen. Helaas weet ik dat dat niet gaat gebeuren, dus dan is het lullig voor mijn collega's, maar dan gooi ik het zo over de schutting. Hopelijk ben je al heerlijk aan het genieten van je verlof!
Jaaaaa, al lekker 2 uur met verlof begonnen hihi. Ik werd vanochtend om half 5 wakker met een heerlijke rust over me heen: het kon me eigenlijk niet meer zo schelen of alles goed gaat of niet. Je moet maar zo denken, als er dingen fout gaan en het werk blijft liggen, dan zullen ze me alleen maar meer missen en blij zijn dat ik terugben hihi. @MyKelti je moet wel aangeven wanneer het teveel wordt, want het gestress doet niet veel goeds met de baby. Veel succes allemaal haha!