is dit nog wel vriendschap?

Persoonlijk vind ik dat geen echte vriendschap, maar ik kan alleen oordelen uit jou verhaal. Sterkte meid, echte vrienden zijn helaas zeldzaam

 

Hey meid, ten eerste petje af voor jou dat je je leefomstandigheden voor de volle 100% verbeterd hebt!

En over je vriendschap, tja, inderdaad, het moet echt van 2 kanten komen. En als hij vriend jou niet accepteerd en zij gaat er mee akkoort ( want anders was je wel uitgenodigd geweest op de verjaardag ) dan zou voor mij de vriendschap ophouden.
Verder no hard feelings, maar als je elke x "stiekem" over de vloer komt om hem niet tegen te komen en niet op verjaardagen kan komen schiet het niet echt op.

Heel erg jammer, maar ik zie dat je zwanger bent en geniet daar lekker van meid! Er is niks mooiers en niks zo puur als een band met je eigen kindje!

Heel veel succes!

 

tja misschien eens een gesprek aangaan met hem .. ?

 

Maar hoezo komt het maar van 1 kant dan? Je geeft aan dat zij er ook wel energie in steekt maar haar vriend jou er gewoon niet bij wil hebben tja dat kan toch. Dus dan snap ik dat ze de keus maken jou niet op de dag van het feest uit te nodigen want zowel voor haar als vriend moet dat een zo perfect mogelijke dag worden, dus dan snap ikdie keuze wel, het zou wel netjes zijn geweest als ze je daar van op de hoogte had gebracht ipv dat je er zelf via via achter moet komen.
Mijn beste vriendin haar man en ik moeten elkaar ook niet zo, is tevens mijn exzwager , dus ik kom er wel en zij ook bij mij maar eigenlijk altijd als hij er niet is, komen wel elkaar wel tegen dan doen we gewoon normaal met elkaar. Hij heeft door druk van zijn familie besloten geen contact meer te willen en vriendin zei stik werk ik niet aan mee. Dus op de verjaardagen van hun kids, mijn nichtjes in onze ogen en die van deandere kinderen, kom ik ook niet op de dag zelf maar iets eerder of later, helemaal geen probleem mee. Verjaardagen hier komt zij met de kids, kindeen komen hier ook rustig logeren alleen met hem geen contact en daar hoort ene verjaardag op ene andere dag bij , dat zegt niks over dat zij geen vriendschap wil want dan zei zij juist van ik kies de makkelijke weg en hoef ook geen contact meer met je, maar juist door dat wel te willen bewijst voor mij dat ze een goede vriendin is.
Mijn mening

 

Ik kan het wel een beetje begrijpen van die vriend. Als mijn vriend nu met iemand omgaat die een tijd geleden nog verslaafd was zou ik die gene toch liever mijden uit onze kennissenkring. Je kunt altijd terugvallen krijgen en dat zal ik toch het liefst mijden uit mijn kids hun omgeving. En daarbij zeg je ook dat je die vrienden toen hebt laten vallen in die periode, voor die vriendin kan dat ook heftig zijn geweest dat een vriendin opeens aan de drugs zat en haar heeft laten vallen. Als partner ziet hij ook hoe moeilijk zij het daar misschien mee heeft gehad.

Ik vind het heel goed van je dat je nu nuchter bent, dat doe je toch niet effe zomaar daar is veel wilskracht voor nodig. Maar misschien is het een idee om je energie te steken in nieuwe vriendschappen. Voor sommige mensen is er misschien iets teveel gebeurd om op zelfde voet verder te gaan.

 

hey sorien
wat een heftig verhaal.
ik kan je wel vertellen dat je iedereen moet laten vallen die drugs gebruikt. want het is altijd drugs boven vriendschap, en als dat niet het geval is, is het te verlijderlijk om weer te beginnen.
ik heb nooit drugs gebruikt tenminste niet verslaafd. maar ben wel met zulke mensen om gegaan. plus dat me moeder verslaafd is. en die verkiest ook drugs boven haar eigen kinderen. dat is niet egoisme als je dat doet dat is voor je zelf zorgen. ik heb ook nu maar 2 goeie vriendinnen waarom ik kan bouwen en die me niet oordelen voor wat er ooit is gebeurt. ik wil graag mensen hebben in mijn buurt die vooruit gaan in hun leven en niet blijven hangen in de ellende. en het helpt moet ik je zeggen. ik mis die meiden van toen ook helemaal niet meer. ik koester alleen de mooie herinderingen.

wat je vriendin betreft: heb je het al met haar er over gehad hoe je je voelt dat je niet ben uitgenidigd?
zo nee zou ik dat maar doen. hoeveel angst het ook met je mee brengt het is wel belangrijk. zodra je het gevoel krijgt buitengesloten te worden
kan je het maar beter aangeven en je gevoelens op tafel leggen dan weet je gelijk waar je aan toe bent.
als je dit niet durft zou ik een tijdje geen contact op nemen met haar en als je merkt dat zij dat ook niet meer doet weet je gelijk hoe laat het is.
het is een lastige keuze waar je voor staat maar denk aan je zelf je moet mensen naast je hebben die je helpen, bij staan , en bevriend met je zijn ongeacht wat je heb gedaan of doet!!

hoop dat je er wat aan heb

 

Ik heb ooit ruzie gehad met mijn beste vriendin, toen mijn vriendin en ik dit samen hadden uitgepraat was mijn vriend er nog niet klaar mee.
Hij is niet goed en vergeten en vergeven en blijft er altijd lang in hangen.
Uiteraard heb ik mijn vriend toen duidelijk gemaakt dat mijn vriendschappen mijn keuzes zijn en dat mijn vrienden dan ook altijd welkom zijn bij ons thuis (als ik haar kan vergeven moet hij dat zeker kunnen, daarnaast was het gewoon een stomme ruzie komt bij de beste wel eens voor).
Echter toen zij merkte dat hij afstandelijk tegen haar bleef is zij zelf het gesprek met hem aangegaan en heeft zij ook haar kant van het verhaal uitgelegd. Sindsdien gaat het weer super tussen die twee, hij heeft het erg gewaardeerd dat zij zelf de confrontatie met hem is aangegaan.
Ze is nu zelfs de peter van onze kleine
Ik denk dat een goede vriendschap zoiets kan overleven en dat de vriendschap er weer bovenop komt.
Als dat niet het geval is zegt dat ook iets over de vriendschap denk ik.

 

ik denk dit, je zou zelf eens de stoute schoenen kunnen aantrekken en met de vriend van je vriendin gaan praten, waar hij problemen mee heeft, geef toe dat je inderdaad fouten heb gemaakt in het verleden maar dat je er nu alles aan doet en zal doen om dit goed te maken, en hoop dat hij jou de kans wil geven daartoe, geef aan die vriend aan hoe belangrijk de vriendschap voor jou is, je zou dit gesprek samen met jou partner en je vriendin aan kunnen gaan, maak geen verwijten word niet boos, maar spreek uit je hart

en trouwens petje af dat je gestopt ben daar is heel veel moed en kracht voor nodig, veel meer kracht en moed dan een gesprek aangaan met je vriendin haar partner

 

Waarom leg je het nu allemaal bij hem neer? Bij zijn autistische stoornis? Dat heeft er nu niet zoveel mee te maken toch? Hij beschermt zijn gezin, heeft toch niets met autisme te maken?
Jij hebt haar ttt ook helemaal laten vallen, dus zo raar vind ik het niet. Wellicht is hij bang dat dit weer kan gebeuren en wil hij zijn vriendin logischerwijs beschermen. Zij moest het toen tenslotte ook allemaal zonder jou doen, dus denk ook niet dat je ineens alle inzet van de wereld kan verwachten. Misschien wil ze ook eerst aankijken hoe het verder zal gaan. Zij kon tenslotte toen ook niet op jou bouwen omdat jij drugs en alcohol boven haar verkoos. Zij heeft waarschijnlijk toen andere dingen/vriendschappen opgebouwd... Dat zul je moeten accepteren...

Natuurlijk is het knap dat je gestopt bent met drugs en alcohol, maar denk dat je zelf de stoute schoenen aan moet trekken en naar hem toe zal moeten gaan. Het doet jou schijnbaar meer dan hem of je vriendin...

 

zou haar vriend haar niet willen beschermen tegen mischien weer pijn?

 

Hoi,
Sorry dat het zo loopt. Ik snap hem echter wel. Voor hem is het simpel vermoed ik: vrienden laten elkaar niet vallen en als dat wel gebeurd dan is het klaar. Geen hoeveelheid mooie woorden die daar iets aan kunnen veranderen.

Mijn man is alcoholist (nuchter al 5 jaar), maar een van mijn eisen destijds was dat hij brak met twee "vrienden"... Het waren klaplopers in mijn ogen en het waren gewoon mensen die hem lieten vallen zodra het ff niet uitkwam (lees: hij even geen geld meer had).

Ze hebben het geprobeerd, mij de schuld gegeven, maar ik vond het belangrijker dat mijn man niet wederom zijn oude gewoontes zou terugvallen, dan hoe die twee zich zouden voelen. Hard? Ja, ongetwijfeld, maar ik had niets met hen van doen. En mijn man is het niet veel later ook gaan inzien.

Het is nu eenmaal zo. Als je (succesvol) afkicked is de kans dat vriendschappen die je vroeger had en totaal kapot hebt gemaakt vanwege jou acties, niet meer terugkomen. Dat is HUN keuze en daar zal het mee moeten doen.

Desalniettemin moet je trots zijn dat je afgekicked bent. Hardstikke goed van je . Maar het is geen garantie voor succes voor vroegere relaties.

 

Nee, dat is geen vriendschap. Hoe vervelend dat ook klinkt.

Wat ik alleen veel belangrijker vind in jouw verhaal is het respect wat bij mij naar boven komt als ik lees wat jij allemaal doet om je leven op orde te stellen. Inderdaad moet je zover mogelijk wegblijven van mensen die gebruiken. Om jezelf te beschermen. En jij doet dat. En dat vind ik wel zo ongelooflijk knap. Petje af hoor.

Blijf focussen op jezelf en op je herstel. Realiseer je dat je nooit helemaal 'genezen' zult zijn maar dat je altijd op je hoede moet blijven. Doe je dat komt het helemaal goed met jou en geloof me, er komen nieuwe vrienden op je pad. Vrienden die wel de moeite waard zijn.

Heel veel sterkte.

 

Als haar vriend autisme heeft vind ik me dat moeilijk voor te stellen. Ik denk dat het eerder met veranderingen te maken heeft die hij niet zou willen.

Waarom zeg ik dat? Ik heb 4 jaar met iemand met autisme geleefd. Een hele aardige jongen verder, laat me dat vooropstellen, maar hij was door zijn autisme niet in staat om de emoties en pijn van de ander te voelen. Invoelen is niet iets wat iemand met autisme makkelijk afgaat.

Nu zal ik het hele forum wel over me heen krijgen maar dit is mijn ervaring. Ik wil ook niet zeggen dat iedereen gelijk is en er maar een stempel opdrukken maar vier jaar praatgroepen, deskundigen etc. heeft me wel geleerd dat een aantal dingen gewoonweg niet vanzelfsprekend zijn.

 

als ik eerlijk ben snap ik die vriend van je vriendin wel... ik zou ook geen mensen in de buurt van mijn kinderen willen die verslaafd zijn geweest.. meeste van de mensen die verslaafd zijn geweest vallen weer terug of gaan nog met andere verslaafden om... dat zou ik zo ver mogelijk uit de buurt van mijn gezin blijven houden..

aan de andere kant, niet leuk voor jou. je hebt je best gedaan en bent van die troep af... mensen kunnen veranderen! maar snap ook dat anderen er met argusogen naar kunnen kijken...

 

Ligt er maar net aan wat voor vorm autisme bijv en aan de persoon zelf. Je bent naast autist ook nog gewoon mens
Ikzelf bescherm m'n man wel tegen dit soort dingen en kan me daarin goed inleven. Hij is iemand die overal met open ogen intrapt en daar heb ik hem al vaker voor behoed waarin ik later idd gelijk bleek te hebben en hij blij was dat ik hem ervoor had behoed omdat het anders weer een teleurstelling zou oplopen

 

nu zit in me te bedenken he wil jij niet een beetje té snel dat alles weer koek en ei is je geeft aan een jaar clean te zijn, dus dat betekend dat je minimaal weer een jaartje contact heb zelfs nog minder denk ik zo, dus eigenlijk is het ook wel logisch dat de vriend je nog met een bepaalde "blik" aankijkt ik zou het de tijd geven, aan de ene kant heb je je vriendin keihard laten vallen weliswaar onder verslavende omstandigheden, maar nu dat je clean bent net een jaar, verwacht je eigenlijk dat alles maar vergeven en vergeten is, helaas werkt dat niet zo en denk dat zijn autisme daar minder mee te maken heeft, als jou acties toen je onder de invloed was

ik zou zeggen geef het de tijd, na een jaar niet gebruikt te hebben ben je wel clean maar geestelijk nog lang niet van het spul af helaas werkte dat maar zo makkelijk, volg je eigen weg je doet het goed nu en laat zien dat het goed blijft gaan. maar voor nu denk ik dat je niet in die positie bent om eisen te gaan stellen je moet blij wezen dat in elk geval je vriendin je vergeven heeft en je weer een kans geeft. nogmaals praat ook met de partner van je vriendin een goed gesprek kan hem al stof tot nadenken geven