Lieve meiden, Ik zit hier maar een beetje te lezen, maar vind nergens aansluiting. Heb het echt moeilijk met de verhalen soms. En daarmee wil ik niemand aanvallen ofzo, want ik was ook ooit iemand die me druk maakte toen ik niet zwanger was na 8 rondes. Nu denk ik: waar maak je je druk om. Daarmee wil ik dus zeggen dat het heel lastig is om mee te kletsen als je wat meer pech dan gemiddeld hebt. Even kort ons verhaal. Na 9 rondes was ik zwanger! Helemaal in de wolken, geen enkele klacht, super om zwanger te zijn. Na 16 weken bij controle bij de VK bleek ons kindje net daarvoor overleden te zijn. Hel natuurlijk. Ook omdat dit geen miskraam meer is, je moet dus bevallen. Bevalling is ingeleid en na 15 uur weeen is er een heel mooi meisje geboren. Lichamelijk en geestelijk waren we hiervan een het opkrabbelen toen in het ziekenhuis voor de zekerheid wat testen werden gedaan voor een volgende zwangerschap. Hieruit kwam naar voren dat bij mij alles goed lijkt, maar het zaad van mijn man erg slecht is. De kans om natuurlijk zwanger te worden is ongeveer 1-2%..... Daarom zullen we in januari met IUI gaan beginnen. Daarnaast is de doodsoorzaak nog steeds niet vastgesteld, de organen van ons meisje waren goed in aanleg. Maar toch omdat ze het niet gevonden hebben houden ze een slag om de arm voor een volgende zwangerschap. Pas bij de uitgebreide 16 weken echo zullen ze kunnen zeggen of ons kindje gezond is. En dan nog weten we veel te goed dat het fout kan gaan.... Van de roze wolk van een zorgeloze zwangerschap zitten we met vruchtbaarheidsproblemen. We hopen nu eerst zwanger te worden en dan is de volgende stap een goede echo en dan een gezond kindje. Maar vrolijk is het niet meer. Ik wordt gek van alle voorbij vliegende plaatjes met vrolijke buiken en babydingen. Kan me opwinden over iedereen die roept; ik wacht een paar maanden want in de zomer wil ik niet bevallen. Ik herken mezelf soms niet, maar dit is nu hoe is het is. Wie herkent zich hier in? Bij wie is de positiviteit ook ver te zoeken? Maar is het verlangen naar een kindje alleen maar gegroeid? x Ziezo
Ik heb gelukkig niet meegemaakt wat jullie hebben mee moeten maken. Maar wil jullie wel veel sterkte wensen. Ik hoop dat 2011 jullie jaar wordt.
hey herken je verhaal een beetje, hier een miskraam gehad met 13 weken, kreeg ook een half jaar geleden te horen dat me eitjes niet rijpte. Nou heb ik nog geen verdere actie ondernomen ( ben 21 ) maar wil ook heel graag inde toekomst kindjes. Hoop dat jullie in 2011 een goedd jaar krijgen met een wonder in jullie leven.
ooo zo herken baar allen dan met andere problemen echt een was lijst ook in 2 jaar tijd ( pech pech en nog eens pech en ongeluk bij het leven ) net als jou zie ik bijv een titel van een berichtje en denk ik ook waar maak je druk om , maar ja wil eigenlijk niet oordelen want niemand zijn leven is het zelfde en je kent iemands achter grond niet. af en toe krijg ik het gevoel om even een wicka op te zoeken een goede heks die moeder aarde misschien kan vragen of er een beetje geluk mag gestrooid worden over ons leven. Maar meerde mensen hebben dit verdien want net als mij zijn er meer mensen met onzettend veel pech en rotte dingen in het leven hebben mee gemaakt. wij gaan met goed geluk het nieuwe jaar in en toosten op onze toekomstig kindje zeggen vaarwel tot een rot jaar. en we laten die achter ons,, vergeten nooit maar niet blijven hangen in wat er al gebeurt is waar je geen controle over hebt. xxjes het gaat ons lukken ,, positief blijven en een slechte dag hebben mag want ja ook die heb ik ook
Hoi, Ik wilde alleen even zeggen dat ik hoop dat je wens toch snel uitkomt en echt met je meeleef als ik je verhaal zo lees.
wij hebben ook meer dan gemiddeld pech.. met dit verschil.. we hebben een gezonde dochter (die gek genoeg een kadootje was, dus kwam er pas laat achter dat we zwanger waren) Maar daarna.. we zijn al 2 jaar bezig.. de ene miskraam naar de ander. onverklaarbaar.. Toen bleek dat er een verkleving voor mijn rechter eileideruitgang zit.. die moet binnenkort weg. Maar voor we daar mee door konden kreeg ik een hernia en een spoed operatie.. dus daar eerst van herstellen.. ondertussen ben ik wel bijna 34.. zucht.. Maar weet je. ik snap die andere mensen wel.. hun wens is niet minder groot dan mijn wens.. En we wensen gewoon allemaal evenveel dat die uitkomt
Thanks meiden, Bolly, je hebt gelijk, we moeten vooruit kijken, maar dat is soms zo moeilijk! Wij gaan op vakantie met kerst en oud en nieuw, gewoon om met z'n tweeen te zijn. Wat je zegt klopt, het zijn allemaal dingen waar je geen controle over hebt. Ik zie wel dat jij verder bent dan ik. Ik wordt nog heel vaak wakker met mijn hand op mijn buik en realiseer me dan pas dat ons babytje er niet meer in zit... Nanette, oh, wat een droevigheid ook! En ongelofelijk om zo veel miskramen achter elkaar te krijgen. Moeilijk zeg, geen oorzaak te vinden... Heel veel sterkte! Ik moet wel zeggen dat mijn wens enorm gegroeid is, door het kleine meisje wat we in onze handen hadden. Wat was ze mooi en wat hield ik op slag van haar. Daarmee is er ineens een leegte, die er nooit was. We waren met 2 en zijn met 2, wie kun je dan missen? Maar toch... Kreeg net weer een brief binnen van de klinisch geneticus. Dan begint mijn hart al te bonken. Dat ze ons in januari gaan bellen. Maar waarom en hoe? Dat staat er natuurlijk niet bij. Weer een maand spanning dus.... Ik hoop zo dat 2011 ons jaar gaat worden! Ik wens het anderen ook zo toe, zeker als ik jullie verhalen hoor. De pijn die we doormoeten gun je niemand.... x
Jeetje, wat een naar verhaal Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je heel veel sterkte wensen! Ik hoop dat 2011 jullie jaar mag worden!