tuurlijk zijn er dingen waar je liever niet over na denkt. het overlijden van m'n moeder (bijna 3jr geleden) heeft mij absoluut wel aan het denken gezet. m'n moeder had namelijk niets op papier staan en m'n vader wist wel wat dingetjes maar absoluut niet alles, we hebben het zo geregeld waarvan wij denken dat ze het absoluut mooi gevonden zou hebben. hebben jullie dit soort zaken (officieel) op papier staan?!
Nee, en ik ben ook niet van plan het te doen. Mijn man weet dat ik begraven wil worden, en verder mogen ze het doen zoals ze mooi vinden. Ik merk er dan toch niks meer van.
Wij hebben allebei een document gemaakt waarin onze wensen staan. Moet alleen nog iemand laten weten waar ze het kunnen vinden mochten we allebei tegelijk gaan.
Nee, ze zien maar wat ze doen als ik nu zou overlijden, het is niet dat ik het zelf nog mee maak, dus dat mogen ze uitzoeken. Mijn man denkt er net zo over.
Ja ik heb alles op papier staan en mijn man ook. Dit hebben we in eerste instantie gedaan vanwege een bedrag wat vrij komt na ons overlijden. En dit naar mijn man en zoontje gaat en als mijn man komt te overlijden naar mij en mn zoontje gaat. En als ons beide wat gebeurd gaat alles alleen naar ons zoontje. En toen we daar waren heb ik gelijk op papier laten zetten hoe ik mijn begrafenis wil hebben. Heel simpel! Geen rouwboeketten geen koffie en cake achteraf. Wel afscheid en ik wil een witte kist! Muziek staat er niet in dat mag manlief zelf uitzoeken ( al weet hij dat er 1 nr wel gedraaid moet worden )
Nee, je weet niet hoe het leven gaat lopen, maar ik denk hier ook liever niet over na verder. Ik ben wel gelovig en ga er vanuit dat, mocht ik komen te overlijden, ze een mooie kerkdienst houden. Verder heb ik eigenlijk ook niet zoveel wensen. Ik zou niet weten wat. En ze doen maar, ik merk er toch niets meer van.
Nee, nog niks beschreven, maar mijn man weet wel dat ik gecremeerd wil worden. En dat weet ik ook van hem. Net als wel/geen donor, dat weten we ook van elkaar. Over een tijd wil ik t wel op papier gaan zetten, altijd handig voor de kids.
Ik heb het er met mijn man over gehad, en hij weet wat ik wel en niet zou willen. Belangrijkste voor mij is dat HIJ afscheid moet nemen, en dat hij dat op de manier moet doen die bij ons zal passen. Heb wel gezegd dat ik veel bloemen wil. Echt vastleggen hoeft van mij niet, de zakelijke kant ervan wel.
Nee. Ik vind het belangrijker dat mijn uitvaart verloopt naar de wensen van mijn vriend en onze kinderen, dan dat het volgens mijn wensen verloopt. Zij zijn erbij, maken het mee en zullen er de herinnering van met zich mee dragen, ik niet. Een aantal basisdingen weet m'n vriend wel. Ik wil niet worden begraven op het mooiste plekje van de stad in een met lood beklede of hardhouten kist. Mijn lichaam moet kunnen vergaan (of gecremeerd worden), en ik hoef geen ruimte in te nemen die ze in mijn ogen beter tot park of speeltuin kunnen bestempelen. Geef die plekjes aan de levenden, niet aan de doden.
Ik wil ook dat mijn nabestaanden me herdenken zoals zij mij het liefst willen herinneren. Zij moeten met de pijn en het verlies omgaan en dan is het fijn dat het is waar zij achter staan. Het enige wat ik bepaal is dat ik gecremeerd wil worden. Ik wil namelijk niet dat mijn nabestaanden zich verplicht voelen om het graf te onderhouden of te betalen.
Geen problemen met om erover na te denken. Echter vind ik de uitvaart vooral horen bij de rouwverwerking van de nabestaanden. Dus mogen zij het doen, zoals zij het willen.
Ik wil begraven worden met de rituelen van mijn geloof.. verder geen specifieke wensen. En dat is duidelijk bij mijn nabestaanden.
Ja, ik heb alles vastgelegd. Maar ik kom uit een familie die veel met begrafenissen etc doet, dus bij mij is het er met de paplepel ingegoten. Tuurlijk ben ik er zelf niet bij maar het is een leidraad voor mijn lief die op dat moment wel genoeg andere dingen aan zijn hoofd zal hebben. Ik heb met name opgeschreven wat voor soort kist en welke bloemen ik mooi vind en ik heb een lijst met muziek + een playlist opgeslagen zodat zij zelf niet hoeven te zoeken. Daarnaast heb ik voor elk van mijn meest dierbaren een brief geschreven. Eens in het jaar kijk ik dit door en breng ik indien nodig wijzigingen aan. Voor sommigen klinkt dit misschien heel luguber of vreemd. Ik heb jammer genoeg een aantal mensen heel onverwachts verloren en herkende hen totaal niet in hoe de uitvaart was geregeld. Dat gaf in plaats van rust alleen maar meer verdriet. Daarom is het voor mij belangrijk dat mijn uitvaart ook een stukje afscheid op mijn manier is en ik hoop dat ik mijn naasten daarmee een stukje troost kan geven. En verder hoop ik natuurlijk vooral dat het niet nodig zal zijn..
Nadat mijn vader overleed en echt een walgelijke uitvaart heeft gehad (ik kreeg als dochter totaal geen inspraak, mijn stiefloeder had de regie stevig in d'r valse klauwtjes. Mijn vader wilde geen toestanden en nou, ik kan je vertellen dat aan die wens NIET voldaan is) heb ik alles op schrift staan. Wel met ruimte voor eigen inbreng natuurlijk, maar ik wil mijn nabestaanden de ellende besparen die ik bij mijn vader heb meegemaakt.
nee en dat ben ik ook niet van plan. ik zeg altijd gekscherend je moet afscheid van me nemen ze als ik dat zelf zou doen dus: geen koffie en cake maar bier en bitterballen geen treurige muziek maar iets wat knalt vriend weet dat en mijn fam ook. mijn vriend wil in zijn bluspak de kist in en dan gecremeerd worden(dan moeten ze flink stoken eigen woorden) en hij wil novermber rain en thankyou for loving me verders boeit het hem ook geen reet
Mijn man weet ik dat ik gecremeerd wil worden en dat het as van mijn dochter* er bij moet. Zodat we weer samen zijn. Verder heb ik wel een documentje met muziek en heb verteld dat ik veel rozen wil bij de uitvaart. Meer wensen heb ik niet, ben er toch niet bij
Ik had altijd wel wat op papier staan totdat een collega mij er op wees dat een uitvaart ook bij een stuk verwerking hoort en dat het voor de nabestaanden juist heel goed is om dat te regelen om de manier waar zij zich goed bij voelen. Ik vind dat ze zo gelijk heeft! Had het alleen nog nooit op die manier bekeken. Zij moeten er mee dealen en dan mag dat ook op hun manier, ik heb mij papiertje dus weggedaan. Wel weet mijn man dat ik absoluut niet gecremeerd wil worden.
Ja alle wensen en hoe wij het willen staat hier op papier van beiden. Evt. ook hoe wij het met de kinderen willen ( mocht dat gebeuren als wij er ook niet meer zijn) Al moet ik er niet aan denken dat dat zal gebeuren!
Ik heb ze niet op papier gezet. Niet omdat ik er niet aan wil denken, maar omdat het me niets uitmaakt. Ik ben dan toch dood en merk er niets van, mijn nabestaanden mogen het doen zoals hun het beste dunkt en waar zij de meeste troost in vinden.