Hoi meiden, ik ben benieuwd of er meiden zijn die ook paardrijden of hebben gereden tijdens hun zwangerschap. Ik ben nu bijna 13 weken zwanger, en rij zeker 2x in de week, soms vaker. Als ik heel fanatiek ben geweest heb ik wel een beetje last van trekkerig gevoel in mn buik, maar verder niet. Wil het liefst zo lang mogelijk door rijden, gewoon omdat ik het leuk vind Tot wanneer hebben jullie gereden? Als er uberhaupt iemand is die het doet natuurlijk haha.
Ik heb een eigen paard en heb, in overleg met de vk, fanatiek (6x per week) gereden tot ongeveer 20 weken. Toen begon mijn buik echt te groeien en merkte ik ook aan mijn paard dat ik anders (minder makkelijk) ging zitten, dus dat was voor mij een mooi moment om te stoppen. Ik heb wel steeds het rijden aangepast aan hoe ik me voelde, dus steeds minder fanatiek, minder doorzitten, wat vaker stappen enz. Ik ben wel meteen gestopt met springen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was en na 12 weken heb ik ook niet meer buiten in de bossen gereden, omdat ze daar nogal eens heet kon worden en ik dat risico niet meer wilde nemen. Nu heb ik 2 meiden die haar rijden, maar ik mis het echt enorm!
Ik heb ook een eigen paard en heb tot ongeveer 25 weken gereden. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik een niet zo grote IJslander met hele comfortabele gangen heb die ook nog eens schrikvrij is. Heb ook nog wel galopspurtjes getrokken tot die tijd, maar draven was niet meer zo comfortabel. Als er toen niet een lading sneeuw was gevallen die vervolgens in een ijslaag veranderde was ik nog wel langer doorgegaan, maar vond dat nu onverantwoord. Het ijs is nu eindelijk een beetje weggesmolten (woon in het buitenland) en ben afgelopen weekend aan het twijfelen geweest of ik niet toch nog evenetjes op zou stappen voor een rustig staprondje, maar het opstappen zelf is inmiddels ook vrij probelmatisch en ze is niet zo groot en ik nu wel dus toch maar niet gedaan. Ik denk dat je het beste zelf in kunt schatten hoe je je voelt, en hoe groot het risico is dat er wat gebeurt. Ik ken mijn eigen paardje door en door, maar stapte al heel vroeg niet meer zomaar op een ander paard, hoe braaf ook.
Bij de eerste met 12 wkn, aangezien mijn paard zeer angstig is, daardoor wegspringt en steigerd. En nu bij de 2e met 15 wkn, omdat ik als ik gereden had niet meer kon lopen van de bekkenpijn door het breed zitten. mis het enorm!!! na de bevalling van de eerste zat ik er na 3 wkn weer op.
Jaa ik snap dat je het mist!! Mij eigen beessie moet dit jaar nog 2 worden, dus dat komt eigenlijk goed uit. Dit jaar moeder worden, en volgend jaar haar inrijden. Ik rij er nu 1 van een vriendin. Maar je bent in 1x gestopt joh? Had je niet afgebouwd? Ik denk dat je dan ineens in een soort gat valt... Je kan natuurlijk nog wel andere dingen doen, maar toch... haha! Ik hoorde ook dat je last van evenwichtstornis kan krijgen, en ja dan gaat het ook niet meer...
3 Weken na de bavalling er weer op, dat is wel snel!! Waarschijnlijk zal dat ook weer bij iedereen anders zijn... Maar ik hoop dat ik er dan ook weer op zit Helaas heb ik geen schrikvrije... Maar tot nu toe gaat het nog goed, ben er geloof ik 3 jaar geleden voor het laatst afgevallen. Dat kwam voor een weigering voor de sprong. Maar als ik het gevoel heb niet meer stabiel te zitten denk ik toch echt dat ik eraan moet geloven om te stoppen..
Ik ben zelf pas 9 weken. Iheb ook een eigen paard en was eigenlijk van plan zo lang mogenlijk door te rijden. Maar merkte de laatste 2 keer wel dat ik buikpijn had na de les, dus mischien dat ik toch wel eerder stop met lessen. buitenrijden zou in principe kunnen, maar ik ben toch wat voorzichtiger en paardlief merkt dit direct en wordt dan onzeker en schrikkerig. Gelukkig heb ik kunnen regelen dat hij in elk geval wordt gereden door mensen van stal dus beweging krijgt hij wel
Jaaaa, hier zit ook een fanatiekeling. Was. Ik mag niet meer rijden voorlopig, maar dat heeft ook een andere oorzaak. En die oorzaak wil ik jullie toch meegeven, omdat het iedereen kan overkomen. Ik was nog niet zwanger, en reed een gewone les met mijn pony die ik al heb sinds veulen. Zelf geleerd meelopen aan een halster, zelf ingereden, waar ik ben is hij en andersom. Was nog geen 10 keer onder het zadel en heb er een kind van 14 op weggestuurd op buitenrit, zo mak. Zelfs in galopje over vreemde paden! Schaapmak. (Alhoewel, hij heeft een hekel aan schapen, maar dat terzijde) Is vertrouwd met vanalles; buitenritten, ponykampen, cross, alles. Tijdens een simpel lesje in de binnenbak ivm slecht weer, schrok meneer (zeggen ze) en na een rodeo (hij had nog nooit 1 keer gebokt) ben ik gevallen. Schedel aan gort. Hersenbloeding. Zware hersenschudding... Had dood kunnen zijn, of gehandicapt. Sindsdien ben ik er wel anders tegenaan gaan kijken. Ook al was het een typisch gevalletje "Goh, dat doettie anders nooooit". En hoelang je je paard ook kent. En hoe mak hij of zij ook is. En ja, ik had een cap op. Ik zou nooit zonder paarden kunnen. Maar ik besef ook: ze zijn pas 100% te vertrouwen als ze langer dan paar minuten geen hartslag meer hebben. Dus lieve zwangere dames, pas alsjeblieft op. Ik was (en ben) zelf nooit bang, maar ik kijk nu wel 10 keer uit wat ik doe. Ik longeer nog wat, geef lesjes hier en daar, moedig de ruiter aan die nu op mijn paard zit en ga mee op wedstrijden met ze, maar deze a.s. moeder blijft helaas even met 2 benen op de grond.
Ik heb tot 16 weken nog lekker gereden, op het laatst kreeg ik steeds last van mijn buik en rug, dus ben ik gestopt. Ik heb nog wel even gemend, maar toen mijn buik echt begon te groeien met een week of 20 had ik het gevoel niet meer snel van de bok af te kunnen mocht het nodig zijn. Nu wordt mijn paard nog wel 3x per week getraind door mijn stalhoudster, en gaat een vriendinnetje van me er nog een keer per week mee op buitenrit, dus paardlief hoeft niet stil te staan. Moet wel zeggen dat ik het echt verschrikkelijk mis. Ik heb enorm zin om een lekker eind te gaan rijden.. Nog een paar maandjes..
tja, ik denk dat iedereen die paardrijd zich dat altijd moet realiseren women90. een paard is een levend dier en zoiets als een bomproof paard bestaat naar mijn gevoel niet. En jou verhaal bevestigd dat maar weer. hoop dat je er niks blijvends aan over hebt gehouden!
Is ook zo hoor. Maar merkte bij mezelf dat dat besef door al die braafheid altijd toch als een enorme klap kwam. Kijk er nu weer wat realistischer tegenaan. Net zoals ze altijd zeggen: D'r moet eerst wat ergs gebeuren voordat "......." en dat was bij mij ook wel beetje zo. Dus bomproof is voor mij nu ook niet echt betrouwbaar. Hoop dat iedereen hier nog lekker kan genieten van het rijden tot zolang het nog gaat. Verbaas me dan alleen wel dat sommige VK's het ook allemaal goed vinden. Nergens om, maar had verwacht dat die het niet zouden goedkeuren ofzo Tot dusver ben ik er aardig goed vanaf gekomen, dankje =)
Bij mijn dochter heb ik gereden tot zeker 30 weken, ook springen. Achteraf gezien dat alles goed gegaan is , is werkelijk waar een wonder. Mijn man zou me eraf halen als ik nu op een paard zou stappen. Gewoon kijken wat goed voelt, als je last krijgt of er niet meer op en af kan konen zou ik toch echt stoppen. Er zijn genoeg andere manieren om je paard door te trainen.
Hier bij mijn eerste tot 22 weken fanatiek gereden, alleen bij mij ligt het net wat anders aangezien het mijn werk is, heb een dressuurstal (en rijd dus normaal gezien dagelijks 5 of meer paarden). Op 14 weken gestopt met jonge en correctiepaarden, op 17 weken laatste wedstrijd, en dan op 22 helemaal gestopt na een intensieve clinic van Hans Peter Minderhoudt waarna ik 2 dagen niet kon lopen van de pijn. Dus toen maar meteen helemaal gestopt. Nu vorige week het laatste correctiepaard opgehaald . De week ervoor het zadelmak maak paard. Afgelopen weekend denk ik mijn laatste wedstrijd (ik sta voor volgend weekend op de reserve lijst dus vrees dat het niet doorgaat) Ik merk wel dat het bij een 2e allemaal wat lastiger is en sneller groeit. Maar het kan ook zijn dat het is doordat mijn paarden nu op een hoger nivo lopen (ZZ-Zwaar en Z2) dus ik ook harder moet werken haha! Ik hoop dat ik het nog even vol houd maar ik heb afgelopen week elke keer na het rijden behoorl;ijk last in mijn liezen zodat ik echt even een half uurtje niet teveel moet doen... Zeker als ik van mijn grote (1.75m en ik ben zelf maar 1.62m) kom heb ik last.Dus vrees dat ik de 22 weken niet ga halen deze keer. Zowel bij deze als bij de vorige keer zeiden mijn vk's je moet het zelf aanvoelen, en dat was ook echt zo. Toen mijn dochtrer 2 weken oud was vroeg mijn vriend of ik alsjeblieft even een rondje op een paard wilde gaan zitten, mijn humeur werd nl steeds slechter haha. Maar na 5 weken en goedkeuring van de vk ben ik weer rustig begonnen met 2 paarden per dag (pff wat viel dat tegen kwa bespiering haha spierpijn!!!) We zullen het zien nu.... Lesgeven heb ik de vorige keer tot een dag voor mijn bevalling gedaan (41 + 2) maar de laatste weken alleen hier en vanuit een stoel. Leuk om te lezen dat er nog meer fanatieke amazones zijn!
Ik ben ook wel van plan om echt tot het allerlaatst lessen te geven. Dan maar vanaf een krukje krijg er bijna net zoveel energie van als van zelf rijden. Ook nog veel kinderen, superleuk!
Ik heb toen ik zwanger raakte van mijn zoontje gezegd ik rij zo lang mogelijk door. ( geen eigen paard maar bijrijder geweest ) Heb tot 29 weken gereden daarna moeten stoppen ivm volledie bedrust. Deed alles nog springen buitenritten etc etc. Nu rijd ik niet meer paard is verkocht en heb er geen tijd meer voor helaas.
Ik heb tot mijn 20ste week gereden, als het aan mij lag was ik langer doorgegaan maar mijn vriend wilde het niet hebben en ik snap het ook wel, het werd ook wel steeds lastiger op en af stappen door mijn buik, Ik zat ook niet echt lekker meer haha
Ik heb bij de eerste tot 14 weken gereden. Ik ree toen een jong springpaard die nogal raar uit de hoek kon komen. Na zes weken na een kz zat ik er weer op. Nu ben ik met 20 weken gestopt omdat het best pijnlijk was. Ik mis het ook heel erg.
Ik heb ook een eigen paard maar rij vanaf 12 weken niet meer, kreeg toen al last van mijn stuitje en bekken. In een gat ben ik niet gevallen aangezien ik met 2 meiden toch al niet zoveel tijd heb. Nu ga ik af en toe even wandelen met mijn dochter op haar rug en rijdt mijn bijrijdster op haar. Bij mijn eerste heb ik tot ongeveer 26 weken en bij mijn 2e tot 22 weken doorgereden. Mijn zus daarentegen heeft tot 3 dagen voor haar bevalling nog gereden. Heb ik nooit begrepen en ook zijzelf niet nu ze opnieuw zwanger is. Want los van alle lichamelijke ongemakken het blijft een dier en je hebt toch een leventje in je buik waar je verantwoordelijk voor bent.
Ten tijde van mijn eerste zwangerschap had ik ook een eigen paard. Ik reed heel fanatiek, toch ben ik al heel vroeg gestopt omdat mijn man het niet zo'n fijn idee vond. Ik had al het eea meegemaakt met mijn paard ondanks dat het een braaf paard was. Een ongeluk kan in een klein hoekje zitten. Uiteindelijk heb ik haar verkocht toen mijn zoontje 1 jaar was, ik kon het helaas niet meer combineren met de werktijden van mijn man.