We zijn net terug van een familiebbq. Nu is mijn zoontje in zijn gezicht geschopt door zijn neefje gericht en daar schrok ik zo van. Dat ik er heen rende tegen mijn neefje zei je mag niet schoppen en mijn zoon optilde. Die behoorlijk overstuur was. Mijn schoonzus kwam direct achter ons aan en wilde mijn zoon zien en zijn gezicht. Ze hebben nog al de neiging om er meteen bovenop te zitten terwijl ik mijn zoon dan wil troosten. Ook mijn schoonmoeder zit er meteen bovenop. Ik weet dat ze het goed bedoelen. Maar waar ik vooral van schrok was mijn eigen reactie, ik zei tegen mijn schoonzus die er meteen boven opzat. " laat me even alleen naar mijn zoon kijken" en draaide me weg van haar en liep weg, ze schrok ook van mijn reactie want die was best fel. Ik heb ook meteen gezegd sorry voor mijn reactie, maar ik vind het gewoon zo irritant als ze half mijn kind uit mijn armen trekken om te kijken wat eraan de hand is. Het is namelijk niet de eerste keer. Gelukkig viel het allemaal mee en heeft hij alleen een rode wang en was hij snel getroost. Hormonen doen wel rare dingen met me, want ik schiet niet vaak uit ijn slof. Ik denk dat daarom mijn schoonzus ook schrok. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik het hier neer zet, gewoon even mijn verhaal doen.
Ik kan je reactie helemaal voorstellen hoor! Zou er ook geen zin in hebben als 5 man om me heen liggen te rennen als ik mijn zoon troost.. ik heb meestal geluk dat onze zoon er zelf niet van gediend is en hij dat heeeeel duidelijk zelf aan geeft!! (6jaar) Maar het zullen vast ook de hormonen zijn hoor, hahaha
Nee precies, mijn zoon moet ook van niemand iets weten hoor en wil dan alleen mama. Het is ook echt heel irritant, ik denk van daar ook mijn reactie. Maarja om dat het helemaal niet in mijn aard ligt, voel ik me achteraf weer lullig.
Ik ken het, ik schiet ook vaker uit mijn slof als ik zwanger ben. Toen ik net zwanger waa van mijn tweede was dat zelfs mijn eerste symptoom