Ik moet echt even van mij af schrijven.. wat een verdriet.. alweer een nacht wakker er van.. Ik was jou stief mama.. Ik was een mama voor jou.. jij een dochter voor mij.. Ik vergeet nooit meer hoe het was om jou voor het eerst te ontmoeten.. Ik had overigens ook nooit de goedkeuring van een twee jarige verwacht. Nerveus dat ik was.. Ik zou natuurlijk nooit aan jou moeder kunnen tippen en dat verwachte ik ook niet. Ik voelde mijn hart kloppen in mijn keel en mijn handen waren klam.. Was dit wel een goed idee en goed moment? vroeg ik mijzelf af terwijl ik mijn auto parkeerde en langzaam richting de voordeur liep.. Was dit wel goed voor zowel jou als mij? Wilde je vader niet te snel gaan? Ach.. Het moest er toch ooit van komen dus waarom niet nu? vroeg ik mezelf zachtjes in de hoop om wat moed te kunnen verzamelen. voorzichtig opende ik deur en hoorde al snel gelach en gekibbel van zowel je vader als jou.. Jullie leken het enorm naar jullie zin te hebben en hoorde me niet eens binnen komen.. Heel stilletjes sloop ik richting het trap hekje.. Ik wist bij god niet hoe die open moest.. en na een poosje te frummelen had ik hem dan eindelijk los. Stiekem gluurde ik naar je vader en jou, een klein meisje met twee blonde staartjes.. Je had een rokje aan en een lief hello kitty shirtje.. Je was het meest schattige en mooie meisje dat ik ooit had gezien.. Eng dat ik het vond.. Het was zo spannend voor mij om jou te mogen ontmoeten en een hele eer! Nog eventjes bleef ik staan om je te bewonderen terwijl er toch echt allemaal vreemde gedachtens door mijn hoofd heen knalden.. Ik was nog maar twintig jaar oud en had nog geen weet van kinderen.. Ik had nog geen idee van hoe het zou zijn om een ouder te zijn en dat vond ik ontzettend griezelig.. Je vader keek op en zwaaide vol vreugde naar mij.. Lief en zachtjes pakte hij jou kleine handjes en liep naar mij toe. Hij stelde ons aan elkaar voor en ik ging op mijn hurken zitten om je de kans te geven om mij zo goed mogelijk te zien. Je lachte en al snel gingen je kleine warme handjes over mijn gezicht om mij zowel te zien als te voelen.. Wat vond ik dat spannend.. ~SMAKKK!~ Opeens kreeg ik een dikke kus op mijn mond, een chocolade kus.. Geschrokken keek ik je aan.. Je lachte.. wat een mooi lachje was dat.. Weken gingen voor bij.. Je was ziek.. wat vond ik dat verschrikkelijk.. arm meisje.. je had koorts.. Slapen was moeilijk voor jou.. dat was het altijd al.. Ik moest altijd bij je blijven liggen in bed tot je in slaap viel anders was je bang dat ik niet terug zou komen.. Ik sliep elke nacht met jou in je vaders bed en papa sliep op de bank.. het was vreemd en raar voor mij.. maar ik genoot er ook van. Aangezien je maar een paar daagjes bij ons kwam om te logeren.. één keer in de maand.. lieten je vader en ik je in het grote bed bij ons slapen. Deze nacht sliep je heel slecht en weinig en was je erg ziek.. Ik kon wel huilen zo erg vond ik het voor je en ik wist niet meer wat ik moest doen.. Zo klein en zo jong.. Je huilde me wakker en kroop dicht tegen mij aan.. Je voelde zo heet.. Ik nam je in mijn armen en hield je vast. Je ruste je hoofdje tegen mijn borst en legde je armpjes rond mijn nek.. Zo heb ik de hele nacht met jou gezeten. Ik voelde je hartje kloppen tegen het mijne en je snurkte zachtjes. De hele nacht heb ik je vast gehouden en naar je gekeken.. Wat hield ik van jou.. Maanden gingen voorbij.. we brachten veel tijd door samen en hadden het onzettend leuk.. Ik hield van jou en je liet duidelijk merken dat jij van mij hield. Ik bracht nog meer tijd door met jou dan wie dan ook en het waren de beste tijden van mijn leven.. Dit was dus hoe het zou zijn om jou mama te zijn.. Nog nooit had ik zo iets moois mee mogen maken. Je begon me al snel mama te noemen en met pijn in mijn hart moest ik je steeds uitleggen dat je me bij mijn naam moest noemen en dat je natuurlijk al een mama had. Ik weet elke minuut nog.. vergeten kan ik het niet en dat zou ik ook nooit willen.. je vader en ik gingen uit eindelijk uit elkaar en met pijn in mijn hart moest ik aanhoren hoe je mijn naam huilend bleef roepen.. Toen ik bij je vader langs ging om mijn spullen te halen lag je al heerlijk te slapen.. Je vader en ik dronken nog een bakje koffie en hadden het nog over een aantal dingen. Het was toen dat ik je mijn naam weer hoorde roepen.. je was wakker geworden van een enge droom en bleef maar huilen terwijl je mijn naam riep.. Ik stond op om naar je toe te gaan en je troost te bieden maar je vader liet dat niet toe.. Natuurlijk had hij ergens ook gelijk.. het zou te verwarrend zijn voor jou.. Dat was zo ontzettend pijnlijk.. Ik moest doen alsof ik er niet was.. Terwijl ik jou mijn naam hoorde roepen.. tot op de dag van vandaag mis ik je enorm en denk ik aan je.. wat houd ik veel van jou.. wat mis ik jou.. Je betekend de wereld voor mij. Ik hou van jou mijn meisje.
Ach vreselijk! Daar word ik echt verdrietig van..maar je hebt het wel erg mooi op papier gezet...sterkte!
Oh wauw! Wat heb je dat ontzettend mooi en ontroerend geschreven! Wat ontzettend verdrietig is dat, als je je zo aan iemand hecht en door een breuk met de ouder zie je dat kleine wondertje niet meer. Kun je de tekst die je hier geschreven hebt niet op papier zetten en aan haar vader geven, zodat zij dit op iets latere leeftijd kan lezen? Kinderen onthouden vaak erg lang wie hun rots in de branding was, misschien wel fijn om dan een keer te horen dat die rots veel verdriet heeft gehad om je achter te moeten laten? Ik heb zelf weer contact met een ex van mijn moeder. Vond dat zo een lieve man. Was er vroeger erg gek mee. En hij was ook erg blij dat hij weer wat van mij hoorde (waren 20jaar overheen gegaan en alsnog waren wij elkaar niet vergeten).
Wat ontzettend verdrietig, maar ik vind het ook heel mooi om te lezen dat jouw stiefdochter zo'n lieve stiefmama had die echt van haar hield en zij van jou. Ik hoop dat jullie elkaar ooit weer kunnen zien. Sterkte.
Wat ontzettend verdrietig. Zo'n meisje gaat natuurlijk voelen als je eigen kindje. Mijn vriend had dat ook bij mijn zoontje. Ik zal nu niet meer zo snel een nieuwe liefde mee naar huis nemen. Je hebt het prachtig beschreven. Heel veel sterkte
Wat mooi geschreven! En ook heel moeilijk. Sterkte, en hoop dat je in de toekomst elkaar weer mis kunt zien.
Tranen in mijn ogen. Wat mooi geschreven, maar zo verdrietig! Hier ook een geweldige stiefvader voor mijn twee kindjes. De liefde tussen hen is zo groot, zou er ooit wat mislopen tussen mij en mijn vriend (laat ons hopen van niet), zou ik er alles aan doen dat er toch nog contact tussen hen blijft. Dat verdriet wil ik mijn kinderen niet aandoen.
Bedankt allemaal.. het van me afschrijven voelt heerlijk en helpt wel een beetje! Ookal is het verdrietig, haar mogen leren kennen was geweldig en ik ben erg dankbaar. ♡ Wishtobe, wat fijn voor je! Wat mooi om te horen, zelfs na twintig jaar nog.. Wie weet gebeurt dat ook bij mijn en haar, ik kan alleen maar hopen. Heb velen brieven voor haar geschreven en bewaar ze ook.Verjaardag en kerst kaartjes bijvoorbeeld. Mop81 dat is mooi, ziet je zoontje m nog ? Als jij denkt dat het goed zit kun je best een liefde mee nemen, maar er is niks mis met eventjes wachten. Z, n band met een kindje kan al zo snel ontstaan en gaan. Bedankt voor al jullie lieve reacties! Liefs!