Een x aantal jaar geleden moeder geworden, tijdens deze zwangerschap 9maanden lang depressief geweest, gebruik al meer dan 10 jaar medicatie voor depressies. Nu na jaren van therapie, voorbereiding door bezoek poppoli wederom zwanger, de eerste week was ik nog in compleet blij, nu weer depressief, ik kan niet tegen de hormonen...mijn dosis medicatie kan haast niet hoger. Heb aan de bel getrokken en al snel een afspraak op een poppoli maar ow wat voel ik me teleurgesteld, ik had zo gehoopt na al het harde werken van de afgelopen jaren dat ik nu wel een fijne zwangerschap zou hebben....de aankomende maanden zullen lang en zwaar worden, ik kom er elke keer weer doorheen maar had zo gehoopt me nooit meer zo te hoeven voelen...ik vraag me ook steeds af waarom ik....weer...
Ik kan je alleen sterkte wensen en zeggen dat ook dit weer over gaat. Je hebt de vorige keer overleeft en dat zul je ook deze keer doen maar het is klote. Waren de laatste maanden toen niet wat makkelijker dan de eerste 3? Want dat waren voor mij de moeilijkste maanden...
Het klinkt alsof je er vanuit gaat dat je weer compleet depressief bent. Maar het kan ook slechts een kleine episode zijn. Daarin zal de vermoeidheid van de eerste maanden ook een rol in spelen samen met de hormonen. Probeer uit te kijken dat je er vanuit gaat dat de hele zwangerschap verpest zal worden. Dan generaliseer je te veel. Ik weet dat het bij veel mensen een kwestie is van stofjes (neurotransmitters) processen, situatie of een combinatie ervan. Wat stofjes betreft kan je die ook op een natuurlijke manier stimuleren. Maar om dat te kunnen doen is het nodig om te werking van je medicijnen te snappen. Er zijn namelijk minimal 3 verschillende werkingen die anti depressieva kunnen hebben. Gaat het bijvoorbeeld om een te kort aan serotonine en endorfine dan zijn daar het makkelijkste hulpmiddelen voor te vinden. Voorbeelden zijn het samenstellen van een feel good dieet (niet om af te vallen), sport, zonlicht, knuffelmomentjes etc. Het internet staat boordevol met tips. P.s. ben je de afgelopen tijd vanwege de zwangerschap geminderd met medicatie? Dit kan namelijk afkickverschijnselen met zich meebrengen.
Hé! Wat naar voor je zeg... Ik ben in mijn beide zwangerschappen en daarna depressief geweest. De eerste keer wist ik niet wat er gebeurde en de tweede keer was een enorme tegenvaller, omdat ik echt had gehoopt dat het anders zou zijn. Achteraf was het die tweede keer mijn allereerste zwangerschapsverschijnsel, nog voor ik getest had. We waren met ons gezin een weekje weg. Het was zo fijn en goed, maar ik voelde me heel onbestemd leeg en ongelukkig. Ik was toen erg bang dat het niet goed zat in mijn relatie, maar een week later bleek ik gewoon zwanger te zijn. Pas ongeveer een jaar na de bevalling was het alsof er een dichte mist optrok. Het is ineens alsof de wereld groter is, alle kleuren gekleurder en alsof er meer is. En ik ben van beide dochters heel erg veel gaan houden. Nu denken we na over een derde zwangerschap. Of eigenlijk zijn we er al uit. Met in mijn achterhoofd dat de kans heel groot is dat ik weer de hele zwangerschap en het jaar daarna depressief ben. Het gaat weer over en het komt uiteindelijk goed. Het helpt om die ervaring te hebben. En om te leren daarop te vertrouwen. Het is heel erg jammer. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Ik wens je veel sterkte in je zwangerschap. En de kracht en het vertrouwen om eroverheen te zien. Wat het uiteindelijk oplevert is heel erg mooi. Voor de langere termijn wens ik je een fijn en toch gelukkig moederschap. Zet hem op!