Zijn wij de enigen waarbij alles niet op rolletjes loopt? Ik hoor overal om me heen, bij vrienden, kennissen, collega's, dat de kleintjes al doorslapen, hun flesjes allemaal leegdrinken, smullen van alle groente- en fruithapjes. Hoe kan dat! De eerste nacht dat we er allebei niet minstens drie keer, maar vaker 6 keer, uit hoeven moet nog komen. Onze wallen zijn enorm en ons lontje naar elkaar is tegenwoordig erg kort. We maken ons zorgen omdat ze zo weinig drinkt. We zijn voorzichtig begonnen met groenten, de bloemkool gaat er zonder problemen in, maar de rest komt er met een vies gezicht weer uit Komt vast allemaal weer een keer goed. Maar waarom hoor ik dit soort verhalen niet in mijn omgeving? Het lijkt wel of wij de enigen zijn, maar dat kan ik me bijna niet voorstellen als ik de verhalen hier lees. Hoe ervaren jullie dat?
Ik durf te wedden dat heel veel mensen nooit helemaal eerlijk zijn. Ik vond de eerste 3 maanden heel zwaar, ik heb me soms heel ellendig gevoeld en machteloos. Maar om me heen had niemand dat meegemaakt, kindjes die bijna nooit huilde, geen krampjes hadden en veel sliepen. Nou ik geloof er helemaal niks van! Blijkbaar vinden ouders het heel moeilijk om toe te geven dat hun kindje soms niet doet wat zou moeten. En maar lekker roepen dat het allemaal zo goed gaat. Wie hou je dan voor de gek? Kortom, maak je niet druk om anderen. Het gaat idd vanzelf over, het zijn fases. En de eerste maanden zijn gewoon pittig!
nee hoor, echt niet de enige!! De eerste 3 maanden was hier een hell!!! Huilde bijna 20 uur op een dag ( later bleek kma ) Nu nog steeds snachts wakker ( slaapt voor onze nachtrust gedeelde nacht in ons bed ) met eten vaak nog ruzie en drinken pas sinds 1 week ivm overstappen naar andere voeding dat de flesjes leeg gaan!! Echt er zijn er meer!! Al blijf ik het genieten vinden, hoe moeilijk het ook is!
Al die verhalen met korreltje zout nemen. Ik vertel namelijk ook vaak alleen de leuke dingen van mijn zoontje (vooral tegen collega's en wat minder goede vrienden) terwijl het echt niet altijd gemakkelijk gaat hoor! Niet om te showen, maar omdat ik geen zin heb om alle ins en outs te vertellen. Dus dat doen de mensen in jouw omgeving vast ook. Bij (bijna) niemand gaat alles perfect!
Ik merk het vooral bij mensen die geen kleine kinderen meer hebben dat er geen begrip is. Vroeger was blijkbaar alles beter..zelfs de kinderen Als ik mijn zoontje niet mee wil nemen naar een urenlang etentje tot laat 's avonds is dat raar...hun kinderen konden dat vroeger allemaal makkelijk. Als ik hem niet (constant) langer op wil laten blijven omdat mensen 's avonds nog even willen komen kijken of hij al gegroeid is leer ik mijn kind niet flexibel te zijn. etc. etc. etc. Iedereen in mijn omgeving heeft blijkbaar vroeger poppen gehad waar je vanalles mee kon, die nooit huilde en alles leuk vonden. Nou heb ik echt een super makkelijk kind, ik gun hem alleen ook zijn rust en hij heeft gewoon behoefte aan een ritme. Maar blijkbaar is dat heel gek Met de mensen die wel in dezelfde fase zitten merk ik het niet zo, die vinden het meestal wel fijn om onderling even de frustraties er uit te gooien over gebroken nachten of huilende baby's. Er met zijn alleen even over klagen relativeert wel vind ik
Oh ja, ik snap dat ook niet! Om mij heen ook hoor, allemaal moeders waarvan de kindjes prima sliepen als baby, alles aten, nooit huilden. Dochterlief heeft gisteren de BMR prik gehad. Ik maak me nu al zorgen over volgende week omdat ze tot nu toen erg heftig reageerde op de prikjes, maar om mij heen hoor ik alleen maar dat kindjes nergens last van hadden, sure...
Nee hoor, je bent heus niet de enige! Zoals hierboven al gezegd, is niet iedereen even eerlijk en is "mijn kind, schoon kind" vaak van toepassing Ookal zijn er wel moeders die gewoon heel veel geluk hebben en een droombaby krijgen! (jaloers!) Ik probeerde me ook sterk te houden voor de mensen, maar werkelijk die eerste 6 maanden vond ik een hel! Vond ik niks genieten aan hoor! Daarna begon het stilletjes te beteren, met ups en downs, nu kan ik ondertussen beter relativeren en dingen loslaten. Onze relatie is er ook alleen maar sterker uit geworden Misschien eens een nachtje naar de oma? Kan echt ongelooflijk deugd doen en geloof me je doet je kindje niets tekort hoor! ps: het wordt alleen maar beter
Nee hoor. Aiden lust bijvoorbeeld nog steeds niet graag avondeten en groenten moet hij sowieso niks van hebben. Hij sliep klokje rond pas rond 13 maanden oud. Finley wordt nog steeds minimaal 1x per nacht wakker. Daarentegen lust hij wel alles en drinkt ook prima. Ook hier is het korte lontje erg herkenbaar . Probeer nu 's avonds af en toe lekker op tijd (lees: kinderbedtijd) naar bed te gaan. Heerlijk even wat extra uurtjes pakken! Ook doe ik tussendoor overdag de huishoudelijke klusjes, maar 's avonds echt niks momenteel. Dan is het languit-op-de-bank tijd, lekker relaxed voor de TV met mijn tablet. Ontspanning!
Ach, mensen vertellen altijd alleen maar wat ze kwijt willen. Hier gelukkig sinds een paar dagen weer goed slapen, maar hier hebben we 7 weken achter de rug dat we er ook tig keer uit moesten (overigens sliep onze dochter wel echt door, al vanaf het einde van de kraamweek, maar daar stopte ze dus opeens weer mee). En hapjes? Nou, een paar lepeltjes bloemkool, sperzieboon of zoete aardappel en dan heb je het wel gehad. Broodkorstjes vind ze raar en de flessen gaan vaker niet leeg dan wel. Dus tja, alles maar met een flink pak zout nemen wat je hoort
Haihai Ik weet zeker dat jullie niet de enige zijn! gelukkig om mij heen veel "eerlijke" ouders over het niet slapen en alle tegenslagen die op je pad kunnen komen. Ik heb alleen soms het tegenovergestelde.. ik heb inderdaad een baby die al vanaf 6 weken "doorslaapt"( wat is doorslapen is ook altijd zo'n mooi begrip.. toen was dat van 12:00uur tot 7 uur s morgens nu is dat van 19:30- 8:00 uur) Maar omdat alle baby's in mijn omgeving zich niet zo voorbeeldig gedragen voel ik me vaak opgelaten om te vertellen dat mijn meisje van nu 10 maanden dit wel allemaal doet.. Slapeloze nachten hebben we vrijwel niet gehad ( alleen als ze ziek is). als dan een moeder met inderdaad wallen tot aan haar onderbroek vraagt hoe mijn meisje het doet voelt het toch vreemd om dat te moeten vertellen ipv dat ik er "trots op mag zijn" Verder korte lontjes heb ik wel degelijk mee te maken inderdaad naar de partner toe maar dat ligt vooral aan mij, mijn hormonen die nog nazwangerden en het feit dat ik me nog erg moet aanpassen aan mijn nieuwe leventje, door die dingen loopt alsnog niet alles prima terwijl het bij ons thuis dus niet aan de baby ligt. Ik denk maar zo, alles komt ooit goed! liefs
Nee hoor ik denk dat niet iedereen er eerlijk over is... Of het is echt de waarheid en jullie hebben die ''pech'' Wij hebben ook tot 14 maanden heel wat uit bed gemoeten 's nachts. Probeer je er bij neer te leggen klinkt misschien heel makkelijk maar dat heeft ons heel erg op de been gehouden. Flesjes melk hield onze dochter ook niet echt van maar ja wat doe je er aan... eten dat ging en gaat met vlagen heel goed en dan weer zoveel minder. Ik denk dat het heel normaal is geen een dag is hetzelfde...
ik zou lekker veel hier lezen. genoeg moeders waar het niet allemaal makkelijk gaat. onze eerste was een "droombaby" hij sliep netjes van voeding tot voeding pas toen we eten met stukjes gingen aanbieden ging het wat minder dat hoefde meneertje niet. en de peuterpubertijd heeft bij hem ontzettend lang geduurt hij kreeg woedeaanvallen nou werkelijk durfde soms niet eens de deur met hem uit bang dat ie weer tekeer ging als we weggingen ofzo. onze tweede was in de kraamweek een drama haar hebben we moeten voeren met vingervoeding ze bleek spruw te hebben maar niemand zag het. ik ben na de kraamweek naar de huisarts gegaan vond het niet normaal en die zag het. toen ze eenmaal een jaar was begon ze snachts te spoken ze kwam er wel 4 keer uit op een nacht. werd er gek van en begreep niet wat er aan de hand was. we hebben haar na een half jaar in een 1 persoons bed gestopt en het was klaar. nu zijn we druk met de derde de eerste week leefde ik op een roze wolk letterlijk! de tweede week veranderde die in een donderwolk. sinds vorige week donderdag toen was ze bijna 8 weken gaat het goed. ze heeft nu nexium lactulose en pepti. en mijn roze wolk begint weer terug te komen.
Mensen maken het mooier dan het is. Ik heb een schoonzus en haar dochter lijkt ídeaal te zijn terwijl een buurvrouw van haar aan mijn andere schoonzus vertelde dat ze alleen maar aan het huilen is. Ik accepteer hoe mijn dochtertje is en ik sta nog steeds in de nacht op voor haar terwijl sommige al met 6 maanden doorlopen. Doe lekker je ding en laat je absoluut niet onzeker maken! Het moederschap is al moeilijk genoeg laat staan nog die onzekerheid erbij
Lol, ja die roze wolk heb ik ook nog niet voorbij zien komen hoor... Ik ben ook wel jaloers hoor, als ik van anderen hoor dat het zo goed gaat met doorslapen en blabla Denk ik altijd van: pfff...kom maar eens een dagje met mij meedraaien...
Ik denk dat niet alle mensen even eerlijk zijn en aan de buiten wereld willen laten zien hoe goed het wel niet gaat. Nou er is niks mis met dingen die niet goed gaan. Bij iedereen gaat wel iets niet goed. Onze dochter is voorbeeldig, maar slapen overdag is niet haar sterke punt. Daar ben ik altijd heel eerlijk in. En als mensen mij vragen hoe het is om een kindje te hebben ben ik ook altijd heel eerlijk... Geweldig, fantastisch en zo mooi, maar soms ook even niet . Laat je niet gek maken komt goed. Wat betreft het eten van groente en fruit, kindjes moeten soms iets wel 15 keer proeven willen ze het 'accepteren', dus blijven oefenen. Misschien kun je haar een keer een paar uurjes wegbrengen zodat jullie samen iets kunnen doen. Je relatie blijft ook belangrijk en vooral blijven praten . Heel veel succes en niet iedereen geloven hoor.
Wat een lieve reacties! Ik wil inderdaad ook niet de hele dag 'zeuren', maar af en toe je frustratie delen is toch wel fijn. Wat een herkenbaar verhaal van 'geen roze wolk..' We blijven het inderdaad van dag tot dag bekijken en gelukkig is ze verder de liefste, schattigste en grappigste baby die er is 😊 Vanavond mag ze weer logeren bij mijn ouders, dat doen we regelmatig. Zij vinden het geweldig, dochter vind het erg leuk en wij kunnen even bijkomen.
Hier een mannetje van ruim 5 maanden die in zijn hele leven ons nu 8 nachten niet wakker heeft gemaakt, verspreidt over zijn hele leven . Die tot bijna 4 maanden heel veel gehuild heeft en bijna niet kon slapen overdag. En nu hij hapjes groenten en fruit krijgt gaat zijn mond dicht als de lepel er aan komt ipv open, dus het grote enthousiasme zien we hier ook nog niet Maar als hij lacht en brabbelt dan maakt hij dat hierboven allemaal weer goed en is hij toch echt wel het liefste mannetje van de hele wereld...
Ik heb laatst een soortgelijk topic geopend, over het feit dat er hier geen roze wolk maar een donderwolk is. Haha. Dit was bij de 1e ook zo, en nu dus weer. Vooral vanwege het slechte slapen, want eten is bij de 1e nooit een probleem geweest (en tot dusver bij de 2e ook niet). Maar dat slechte slapen vooral in de nacht breekt me echt op. Vandaar dat ik het weinig genieten vind... Tja sommige kleine momentjes. En idd, om mij heen worden alleen maar goed slapende baby's geboren. Maar gelukkig ook wat eerlijke moeders hoor, die ook last hebben van slecht etende, slecht ontwikkelende en slecht slapende kindjes. En dat doet me dan weer goed. En soms zijn de verhalen dan weer zo erg, dat ik me schuldig ga voelen over hoe "goed" het gaat, iig met de 1e dan hé. En ik weet zeker dat er veel over opgeschept wordt, dit gaf zelf het CB mij aan, want daar komen alle ouders en de meeste hebben problemen met dit of met dat, maar dat vertellen ze dan niet. Een kennis van mij schepte ook altijd op over haar uk (net zo oud als onze 1e), die sliep altijd door en wel tot 8 uur. Toen was uk een keer logeren, en was hij om 4.30 al wakker las ik op FB, deze reactie werd verwijderd.... Tja, wie hou je dan voor de gek. En inmiddels weet ik dat haar uk een hele vroege vogel is, en dan vind ik het weer leuk om lekker op te scheppen over mijn uk (de 1e), die wel lekker uitslaapt (tot 8.30/9.00)
Je bent echt niet de enige. Ik vond het eerste jaar best pittig. Onze zoon was een moeilijke slaper en sliep overdag tot 6 maanden alleen in de wipper, maxicosi of schommelstoel en deed vaak powernapjes van 15 minuten. In bed wilde hij niet, ook 's avonds werd hij tot 11 maanden zo'n twee tot drie keer per nacht wakker. Verder was (en is) hij gelukkig een vrolijk en makkelijk manneke. Na het eerste jaar sliep hij als een roosje en klokje rond. Het eerste jaar noemen ze ook wel tropenjaar, nou dat was hier wel van toepassing.