Paniekaanvallen hoe accepteer je die?

Discussie in 'De lounge' gestart door Roos001, 15 mei 2018.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Roos001

    Roos001 Lid

    10 apr 2018
    76
    4
    8
    Vrouw
    Daarbij ik dan weer niet bang voor. Het is gewoon dat ik me naar voel en dan van ga ik dood of is het een paniekaanval
     
  2. iMoeder

    iMoeder VIP lid

    30 okt 2015
    5.943
    6.290
    113
    Maar als je last hebt van paniek aanvallen dan weet je toch dat dat een paniek aanval is?
     
  3. Roos001

    Roos001 Lid

    10 apr 2018
    76
    4
    8
    Vrouw
    Ja daar heb ik last van dat is dan wel het hoogstwaarschijnlijke. Maar ten tijde denk ik ook wat als het wat anders is..ze voelen namelijk vaak anders (heb niet echt de klasieke klachten
     
  4. En dat is dus wat ik het gruwelijkste vind aan paniekaanvallen. Je wéét het wel, maar het is alsof je lichaam en geest compleet worden overgenomen op zo'n moment. Ik wéét dat m'n hartkloppingen versterkt worden door een paniekaanval, ik wéét dat ik het benauwd krijg omdat ik ga hyperventileren, ik weet dat m'n hart helemaal is nagekeken en dat er naast een simpele ritmestoornis (die niets ernstigs zal veroorzaken) niets mis mee is, en toch ben ik er tijdens een paniekaanval volledig van overtuigd dat ik hartstikke doodga. Ik weet precies wat ik moet denken op zo'n moment, ik weet precies wat ik moet doen, ik weet exact hoe ik moet ademhalen, maar toch, al het realisme verdwijnt op zo'n moment. Uiteindelijk word je daardoor bang om bang te zijn, krijg je angst voor de angst en dan zit je echt in zo'n cirkel waar je nooit meer uit lijkt te komen, terwijl je nog steeds wéét hoe onrealistisch dat is, dat het je gedachten zijn die het veroorzaken en dat het eigenlijk nergens op slaat. Dat is zó bizar (en frustrerend).

    TS, ik heb ook echt geen flauw idee hoe je het 'moet accepteren'. Wat mij heeft geholpen, is dat ik de HAP altijd mocht bellen (of de huisarts of psycholoog, tijdens hun werktijden), dat ik altijd serieus genomen werd. Eerst voldeed de HAP niet eens, dan moest echt de ambulance komen, daarna kwam ik zo'n 3 keer per week bij de HAP, dat werd steeds minder, toen werd een gesprek aan de telefoon genoeg en uiteindelijk was ook dat niet meer nodig. Ik denk dat het inmiddels ruim een jaar is geleden dat ik ze gebeld heb met dit soort klachten. Wat mij ook heel erg heeft geholpen is om zelf m'n hartslag in de gaten te kunnen houden, om zelf m'n zuurstof te kunnen checken, etc. Ik had echt die 'medische bevestiging' nodig én ik heb heel veel baat gehad bij medicatie.

    Ik heb het nu wel redelijk onder controle, maar er zijn nog genoeg momenten dat ik me echt heel erg moet focussen, omdat ik er anders weer 'in schiet'. Als m'n hart een paar keer overslaat, wat iedereen natuurlijk wel eens heeft en wat zeker nu tijdens de zwangerschap regelmatig gebeurt, voel ik het meteen opkomen bijvoorbeeld.

    Ik heb verder geen tips voor je, het is echt heel lastig om uit te vinden wat jou het best helpt, maar ik hoop voor jou dat je er snel achterkomt en dat het snel minder heftig wordt. Heel veel sterkte!
     
    iMoeder vindt dit leuk.
  5. Roos001

    Roos001 Lid

    10 apr 2018
    76
    4
    8
    Vrouw
    Zo erg dat jij het beschrijft heb ik niet. Maar heb natuurlijk ook heel wat therapien op mijn naam staan. Angst voor angst is ook rot.
    Maar waarvoor eigenlijk he? Het is maar een paniekaanval en het gaat ook altijd weer weg.


    In paniek schieten van een hartkloppingen oid heb ik gelukkig niet het komt zomaar ineens opzetten.en altijd die irritante angst van stel het is wel wat
     
  6. Zonnestralen

    Zonnestralen VIP lid

    22 apr 2017
    12.632
    8.365
    113
    Vrouw
    Deeltje goed voor jezelf zorgen qua rust en voeding. Deeltje therapie. En een deeltje tijd.

    Cognitieve therapie werkt niet voor mij. Ik probeer in het moment te blijven en de focus van mijn gedachten naar mijn zicht te verplaatsen. Wat zie ik om mij heen? Welke kleur heeft het? Hoeveel zijn ervan? Wat is de vorm?
     
  7. Roos001

    Roos001 Lid

    10 apr 2018
    76
    4
    8
    Vrouw
    Rust neem ik genoeg.eten kan beter.inspanning ook.

    Cognitieve therapie werkt bij mij ook niet voldoende maar toch ook wel weer wat.
    Ga nu 2 andere therapien doen mindfulness en psychomotorische therapie.medicatie lukt me helaas niet
     
  8. Zonnestralen

    Zonnestralen VIP lid

    22 apr 2017
    12.632
    8.365
    113
    Vrouw
    Volgens mij had ik dat observeren en om mij heen kijken uit een boek over mindfullnes.

    Als ik mij niet vergis leer je bij mindfullnes (zat bij mij in cognitief) een bubbel opwekken om je heen. Een bubbel waarin jij je veilig voelt. Waar je bijvoorbeeld denkbeeldig je vingers door het gras voelt gaan, de zon en een briesje op je huid voeld. De geur van dennenbomen ruikt enz. Op YouTube zijn daar oefeningen van te vinden. Hoe vaker je die plek voor de geest haald op momenten waarop jij je ok voelt, hoe makkelijker hij op te wekken is als jij hem nodig hebt.
     
    zon1980 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina