gossie ik lees dit en heb vaak gedacht de enige te zijn toen ik net bevallen was. En ik lees ook dat iemand er dik 2 jaar over deed zichzelf te worden. Gossie...dat heb ik dus ook gehad. En die rugpijn...herkenbaar. . En mannen maar zeiken dat ze het zo zwaar hebben als ze de griep hebben. Ze moeten eens een kind krijgen en alle gevolgen van dien ondergaan! BIj mij was het uiteindelijk flinke hormoon wisselingen. Ik heb het nog steeds als ik ongesteld moet worden. Hartkloppingen/ oorsuizen en wazig zien en zeker niet tegen drukte kunnen. Maar sterkte. xxx
b12 en vitaminde d. zijn mee getest.....vit.d was iets verlaagd ( 44 en de grens is 50 ) Maar dat is niet heel raar na de winter vit.b 12 was rond de 250.....prima volgens de HA
Dat was idd.een heel verhaal maar wat een herkenning...ik had het gewoon helemaal zelf geschreven kunnen hebben nu weer 2 goede dagen gehad......maar ik merk wel dat ik dingen wil vermijden soms...pfff ff winkelen "als ik onderweg of in de winkel maar niet duizelig word...ik ga uiteindelijk wel....maar pffffff voor morgen ook een vriendin gesmst...zou naar haar gaan...is een half uur rijden...ik durf op.dit moment echt niet alleen met de kleine in de auto.zo'n eind te rijden of ze dus naar mij kan komen
Ja, da's kut, zo gaat dat hè; je gaat het koppelen aan bepaalde situaties. Word je een keer overvallen door een aanval in de supermarkt, denk je: "Ik ga niet meer naar de supermarkt, want...." En zo steeds meer wegstrepen, daar moet je een beetje voor opletten dat dat niet gebeurt, maar dat is niet makkelijk, want je lichaam neemt de regie over...:x Ik blijf er wel bij dat je niks moet gaan forceren, want dat werkt averechts; beetje bij beetje wat meer proberen te ondernemen. Gaat het vandaag niet? Misschien morgen meer geluk!
Meiden zo herkenbaar! Negen maanden na de geboorte van mn dochtertje volkomen ingestort, met paniekaanvallen / angsten / depressie. Zit er nog middenin. De paniekaanvallen zijn zo goed als weg, en anders kan ik ze redelijk onder controle houden.. Maar het allerergste vind ik wel het enorme piekeren de hele dag. Ik ben maar somber, somber, somber. En waarom? Simpel om het feit dat ik niet vrolijk kan zijn, en niet kan genieten, en dit allemaal heb meegemaakt. Herkenbaar? Slik trouwens ook AD..
Hier ook paniekaanvallen en hyperventilatie. Althans, gelukkig niet meer gehad dankzij medicijnen. Ook ik was bang dat het aan mijn hart lag, dat ik ieder moment dood neer kon vallen, tja en dan ga je van een hyperventilatieaanvaal naar een paniekaanval of andersom! Omdat mijn zoontje een hartafwijking heeft/had (is geopereerd hieraan) mocht ik mezelf laten onderzoeken. Heb van de HA eerst een holter meegekregen voor 2 weken. Dat is een kastje met elektroden die je op je borst plakt. Om het moment dat je hart dus "raar (lees overslaan, hartkloppingen enz.) begint te doen, druk je op een knop. Hij neemt een halve minuut voordat het hart raar begint te doen op, en een halve minuut na. Bij mij is daar niets uit gekomen. Ik heb toen om een echo gevraagd, voor mijn eigen gemoedsrust. Die echo was perfect. De arts zei ook dat ieder mens het heeft. Maar juist omdat je (als je al rot in je vel zit) erop gaat zitten letten, krijg je het vaker, wordt je er angstig van ga je hyperventileren of krijgt een paniekaanval. Mocht je het echt niet vertrouwen zou ik gewoon een afspraak maken bij de HA en vragen of ze het niet eens verder willen onderzoeken omdat je er al zolang mee rondloopt!