Joehoe, ben ik weer... ik dacht dat ik al wat geschreven had .. Ja we hebben getest, maar was negatief. Net mijn periode achter de rug dus komende week kunnen we weer een poging wagen.. Had dinsdagavond de test gedaan, omdat ik woe vrij was en dacht dan heb ik langer de tijd bij te komen. Was echt heel bang voor de test. Bij de uitkomst vond ik het natuurlijk jammer, maar had ook veel water gedronken, dus kon zomaar zijn dat het wel raak zou zijn. Dus ik woe ochtend vroeg opgestaan en nog een test gedaan, helemaal opgetogen.. had er echt zin in, hele bangheid was weg. Toen vond ik het echt jammer dat het negatief was, maar aan de andere kant ook prima dat het niet meteen raak was, dat ik er ook een beetje aan kan wennen Hoe gaat het met jou?
Sorry, mijn reactie liet even op zich wachten. Kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent dat de test negatief is, en erg herkenbaar dat je daarna zoiets hebt dat je er nog even aan moet wennen. Zo heb ik het precies zo gehad. Souries, fijn dat een dieet je zo goed helpt. Is het gelukt om het weer op te pakken? Ik heb inmiddels wel wat meer last van de paniek en angst. Echt het gevoel van: ojee, nu is het echt en kan ik niet meer terug. ( al wil je dat natuurlijk ook niet ) Ik heb heel veel angst voor de angst. Dus toen de paniek in alle hevigheid kwam was ik ervan overtuigd dat dit de komende 9 maanden zo zou blijven en het allemaal door de hormonen komt. De dokter zei dat dit niet zo was, maar het puur mijn gedachten zijn, dat de hormonen alleen maar positief zullen zijn in mijn situatie ( die is wat complex )En door die geruststelling werd het langzaam wel weer iets minder. Het blijft aanwezig, maar ik heb heel goed in mijn hoofd geprent dat dit niet door de hormonen komt, maar puur mijn eigen gedachten zijn. Dus niets met mijn zwanger zijn te maken heeft. Het is alleen maar angst voor de angst. Zo van; nu moet ik het krijgen, want daar was ik bang voor. Ook is natuurlijk alles nieuw ( 1e kindje ) je voelt van alles en je herkent het niet. Vraagt je van alles af en bent onzeker. Maar ik probeer afleiding te zoeken en het los te laten.. Want wat is het tegengestelde... helemaal geen kinderen.. en dat wil ik ook echt niet. Dus ik weet ook goed dat ik al bevoorrecht ben dat ik uberhaubt zwanger ben,zonder medische molen of wat dan ook. dat kan immers niet iedereen zeggen.
Dag dames, Nou, maandag kan ik weer testen, op mijn verjaardag, dus dat zou een leuk cadeautje zijn! En anders op naar de volgende ronde. Ik snap je helemaal Katrientje! Irritant he de angst voor de angst. Je weet dat het ireeel is, maar toch voelt het zo echt. Ik denk ook niet dat het zo blijft, dat neemt weer af als het allemaal wat op zijn plaats gevallen is. Het is gewoon op de achtergrond aanwezig straks en niet meer zo op de voorgrond. Hoe ver ben je nu? Souries, met jou ook alles goed? Hier gaat het prima, helemaal zin om te gaan testen na het weekend. Heel anders dan vorige maand.. toen stond ik echt strak van de spanning en nu kan ik niet wachten
Hoi dames, Wij hebben getest gisteren en het is raak! Eind maart als alles goed gaat... ben nog een beetje aan het landen.. hoe gaat het bij jullie? xx
Hehe,eindelijk lukt t me weer om in te loggen. Nieltje gefeliciteerd!! Wat super dat t nu raak is! Hoe voel je je? En hoe gaat t met je paniek en angst? Ik ben inmiddels 9 weken, aankomende week eerste schone al zenuwachtig. Zoals ik zei heb ik heel veel angst en paniek gehad in het begin. Het is er nu nog steeds,maar wel wat minder overheersend dan in t begin. Ook veel last van misselijkheid en overgeven,dat is even zo erg geweest dat ik niet kon functioneren,niet bevorderlijk voor de paniek. Ik hoop dat de echo ook helpt om wat rust te geven en tevens dat we het dan mensen ook kunnen vertellen.. Voor nu ben ik blij met alle momenten die paniek vrij zijn. Gelukkig is dit dus albeter dan in t begin, al overvalt t me nog soms. Ik probeer positief te blijven! Benieuwd hoe t met jullie is!
Gefeliciteerd!! Ga er gewoon vanuit dat het je soms naar de keel kan vliegen. Ik heb ook mijn momenten hoor,het is nogal een verandering ,maar zorg dat je er niet in blijft hangen. genoeg slapen,gezond eten helpt al een heleboel! en de tijd vliegt! Zit alweer bijna op 24 weken,bizar! Werd gister ineens weer overvallen door mn veranderende lichaam. Was weer even van de kaart,maar goed. Is nu ook weer over
Hi meiden, Lopen jullie ook via de POP-poli (bij ons heet het de PANG poli)? We zitten dus op 6, 9 en 24 weken, gezellie!! Moet zeggen dat ik nergens last van heb tot nu toe. Ben alleen moe, maar dat ben ik sowieso Heb ook geen opvliegers gehad of paniek, ben vrij kalm. Had heel anders verwacht. Ook geen emotionele uitbarstingen. Lijk ineens heel nuchter.. Hoop alleen dat de misselijkheid weg blijft, niet heel handig met de medicatie. Hebben jullie medicijnen? Spannende tijden <3
Wat fijn dat t zo goed gaat nieltje en je zo.lekker kalm bent.. Fijn van genieten. En souries bij jou gaat het ook goed zo te horen. Mooi! Ik gebruik geen medicatie. Ook nooit echt gehad,arts en psych niet echt voorstander van. Ook niet bij een pop poli oid. De eerste echo was helemaal goed. Geruststellend gelukkig. Ik heb wel heel veel last van misselijkheid en overgeven. Dagelijks. Maar zolang t daar beetje bij blijft.. Al is t wel vervelend natuurlijk. Hoop dat t vanaf 12 weken allemaal beter wordt en dan ook t echt genieten komt.
Hi meiden, was even op vakantie, ben ik weer Hoe gaat het met jullie? Fijn dat je echo goed was Katrientje! Hoe voel je je bij de misselijkheid, veel last van je paniek daardoor? Hier alles prima, pijn in borsten en heel erg moe, maar voel me verder helemaal prima. Zitten donderdag op 7 weken <3 Hoe is het bij jullie?
ben zwanger en gebruik 40 mg citalopram per dag en als het heel min gaat gebruik ik oxazepam ben nu wel gestopt met de beta-blokker maar voel me nu al tijden goed maar elke morgen komt hij even om de hoek maar volgens mij zit dat echt tussen de oren. ben in mijn beide zwangerschappen ook depressief geweest en voel me nou juist echt goed en merk dat ik verder elke dag geniet
Hallo allemaal, Allereerst gefeliciteerd aan diegenen die zwanger zijn! Ik zou me ook graag bij dit topic willen aansluiten, ben blij te lezen dat er lotgenoten zijn. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis, en heb tot een paar maanden geleden veel last gehad van paniekaanvallen. Die aanvallen zijn nu weg, maar de angst ervoor nog niet.. Ik heb tijdens verschillende periodes in mijn leven al last gehad van angsten, maar een paar maanden geleden was het heel erg, kon niet meer werken. Mogelijk is de miskraam die ik augustus vorig jaar heb gehad, een trigger geweest. We hebben al heel lang een kinderwens, maar met die paniekaanvallen zijn we gestopt met proberen. Ik ben in therapie gegaan en ben citalopram gaan slikken. Omdat het nu beter gaat ben ik gestopt met citalopram en gaan we vanaf deze maand weer proberen zwanger te worden. Ik ben blij dat ik me er weer klaar voor voel, maar ik vind het ook heel spannend! Wat als die paniekaanvallen terugkomen tijdens de zwangerschap? Mijn psych zegt dat je dat nooit weet, je kan de toekomst niet voorspellen. Aan de ene kant goed om je niet door angsten te laten leiden, maar hoe om te gaan met angst voor de angst? Ik ben benieuwd hoe anderen hier mee omgaan, hopelijk hebben we hier iets aan elkaar! Groetjes alles
Hallo allemaal, Wat fijn om te lezen dat mensen dit probleem herkennen. Ik ben net zwanger en maak me nu al druk hoe ik door die negen maanden heen moet komen. Ik wil heel graag een kindje en wil dit keer mijn angst niet laten winnen! Gr. Stephanie
Hallo allemaal, Gefeliciteerd met jullie zwangerschappen! Ik lees graag mee en deel hierbij ook mijn ervaring. Misschien dat jullie er iets aan hebben. Het was in ieder geval al heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben Toen ik de positieve test in mijn handen had (nu zes weken terug) heb ik me vier uur goed gevoelt en toen ging het helemaal mis. Huilen, trillen, niks meer kunnen eten, niet slapen, drama en compleet in paniek. Ik wist me geen raad, dacht dat het nooit meer goed zou komen en de enige uitweg niet meer zwanger zou zijn. De volgende dag heb ik meteen mijn psychotherapeut gebeld en ik kon die middag direct bij haar terecht. Ik was al een jaar niet meer bij haar geweest, het ging heel goed. Na die sessie ben ik flink opgeknapt. Zij verzekerde mij dat het over zou gaan, dat ik me niet zo zou blijven voelen en dat gaf mij een stukje vertrouwen. Zij blijkt ook met deze combi (paniek en zwangerschap) ervaring te hebben. En gaf aan dat aangezien zenuwen en verminderd zelfvertrouwen door die aanvallen bij mij de trigger is, het heel vreemd en misschien wel ongevoelig zou zijn als ik bij deze mega verandering in mijn leven geen aanval zou krijgen. Dat gesprek heeft mij een paar dagen "op de been" gehouden maar na de intake met de verloskundige ging het toch weer even mis. Niet meer zo erg als de eerste aanval maar complete onrust en ook niet meer zwanger willen zijn. Dit maakte dat ik mij enorm schuldig voelde, naar mijn man, het kindje en mijn vriendinnetje die zo graag een kindje wil maar het niet lukt. Het zijn geen reële gedachten, zij zijn niet echt alleen ze zijn er wel. Met de psychotherapeut had ik al een vervolgafspraak staan en in die sessie heeft ze mij handvatten gegeven waar ik wat mee kon. Ik weet van binnen dat ik dit zo graag wil, mijn grootste wens al van voor ik de eerste aanval kreeg. Dat is mijn basis. En heel belangrijk, blijf in het nu. En sindsdien (nu 2 weken terug) ben ik er weer en vol vertrouwen. Het was de eerste schrik, de eerste schok en het eerste besef. Daar moest ik even doorheen. Ik ben rustig tot mijzelf gekomen en zit sinds zaterdag bovenop mijn roze/blauw gestreepte wolk te glunderen. Gisteren de eerste echo gehad en gehuild van blijdschap want het hartje klopte! Niemand weet hoe het de komende tijd zal gaan, maar ik blijf in het hier en nu, ga vol vertrouwen stapje voor stapje verder en blijf gesprekken hebben bij mijn psychotherapeute. Kan niet wachten tot ik ons kleine guppie in mijn armen heb. Jullie heel veel sterkte, het komt echt allemaal goed! Liefs, Linnies
Hallo Linnies, Bedankt voor jouw verhaal. Ik hoop ook dat het straks beter zal gaan. Ik weiger me te laten leiden door mijn eigen belachelijke angst. Het gevecht is echter zwaar en vermoeiend. Het gaat al jaren eigenlijk best goed met me, als ik maar niet in een vliegtuig hoef. Ik wist van te voren dat ik geen held zou zijn in mijn zwangerschap maar dat ik zo veel zou gaan twijfelen dat had ik niet verwacht. Ik voel me zo'n egoïst. Zoals je al schrijft er zijn zoveel stellen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb vandaag ook gebeld naar mijn vorige therapeut, hopelijk heeft ze snel een plekje vrij voor me. Gr. Stephanie
Hi Stephanie, Wat goed dat je hebt gebeld, dat is al je eerste stap. Er gebeurt zoveel in je lichaam en ineens moet je de controle helemaal los laten. Is even een hobbeltje die je moet nemen. Hoe ver ben je nu? Hoop dat je snel terecht kan!
Hoi meiden, Welkom allemaal! Herkenbare gevoelens allemaal... Allereerst allemaal gefeliciteerd!!! Heel goed dat je aan de bel getrokken hebt Linnies! Dat zijn de belangrijkste stappen die je kunt nemen in deze situatie, je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Misschien is voor jou de POP-poli ook wel een oplossing (google maar even..). Super gaaf dat je echo zo mooi was!! Bijzonder!! Had je dat bedacht toen je je aanvallen had Alles: ik volg jou helemaal.. heel herkenbaar. Wij hebben onze kinderwens ook twee jaar uitgesteld omdat ik veel te veel last had van mezelf, maar zijn er nu voor gegaan en hop meteen zwanger. Je weet nooit wat er in je leven gaat gebeuren en daarom kan er dus ook heel veel positiefs gaan gebeuren. De angst zal altijd meeloeren, maar hoeft niet de baas te gaan spelen. Stephanie: goed dat je gaat praten met iemand om je weer handvatten te geven. Even op een rijtje zetten en daarna bekijken of je graag een kindje wilt. Iedere vrouw vindt het eng en spannend, dat staat los van je paniek. Probeer die dingen een beetje los van elkaar te zien. Ik heb ook 2 jaar uitstel gehad en ben er nu helemaal klaar voor. Vind het ook spannend, ook bang voor de paniek, maar deze is niet leading in mijn weg naar een kindje. En ja, ik denk ook nog wel eens, moet ik dit nu wel doen, maar dat is volstrekt normaal Succes meiden! Hier alles prima.. moe moe moe..
Hallo allemaal, Ik ben nieuw hier en kwam dit onderwerp tegen. Wat herkenbaar die paniekstoornis zeg! Wij gaan/zijn vanaf deze maand proberen en ik vind het zo ontzettend spannend dat ik soms wel de gedachte krijg "waar ben ik aan begonnen!, en kan ik dit wel?" maar weet dat ik dit eigenlijk zo graag wil. Maar gewoon dat het nu echt kan gebeuren!!! ik moet echt wel aan het idee wennen. Fijn dat hier een clubje meiden zit die hier over praten, ik zal zeker wat vaker op deze site kijken! Succes allemaal groetjes S
Hey meiden,ben even niet hier geweest maar fijn dat het goed gaat bij jullie! Heb hier een terugvalletje sinds gisteren. Bah! Wordt denk ik even een beetje te veel allemaal,werk,vermoeidheid,aan iedereens verwachtingen willen blijven voldoen en spanning of alles goed gaat. Resulteert nog niet in paniek maar wel de angst om controle te verliezen. Zie er ook echt tegenop om zo te gaan werken,maar ja thuis zitten ga je alleen maar meer van malen :s helaas is werkgever op vakantie dus kan het er ook niet met hem over hebben vanavond maar eens met zuslief bellen want m'n ouders zijn op vakantie en ml heeft late dienst.