Kan jij het goed vinden met de vrienden van je partner? Wij hebben geen gezamenlijke vrienden, maar kunnen wel overweg met elkaars vrienden. Alleen... Mijn man zijn beste vriend vind ik een zak. Liegt en bedriegt .. laat mijn man vaak zitten. En is gewoon niet eerlijk. Blehhh! En mijn man wilt dit niet zien, want wilt zijn beste vriend niet kwijt.
Ja ik kan het wel vinden met al zijn vrienden eigenlijk. Uiteraard heb ik met de een meer en sta ik niet achter elke keuze van zijn vrienden maar basis is prima. Kan alrijd wel met ze lachen. Echter zijn er niet heel veel met kinderen en een aantal geëmigreerd dus we spreken niet heel veel meer af in totaliteit (mijn man wel alleen met ze maar ik ga niet altijd mee) dus zo vaak zie ik ze ook niet..
Blegh, mijn man heeft inderdaad ook een paar jaar zo'n 'beste vriend' gehad. Hij vond hem zelfs zo leuk dat ze samen een bedrijf zijn gestart Ik mocht er nooit wat van zeggen, mijn man verdedigde hem altijd. Op den duur zei ik er dus ook maar niks meer van. Ik dacht: mijn man gaat die kerel zijn ware kleur nog wel een keer zien. En ja, dat gebeurde en dat kostte ons een hoop geld, helaas. Ps: de rest zijn vrienden zijn allemaal prima mannen en vrouwen. Hij heeft doorgaans wel mensenkennis
Ik kan wel heel goed met beste maat van mijn man. Ik begrijp zijn mannengedrag wel en hij vind mij een ander soortig vrouw (ik heb mijn zaakjes wel voor elkaar, ben handig in klussen, tikje ordinair soms, kort van stof als het moet , niet een standaard moeke zoals hij zegt.) dat klikt wel we spreken ook vaak met zijn allen af. Vriendschap met andere maat is wat doodgebloed. Vind hem wat arrogant, laks , mooiboy, eeuwige student die schop onder zijn reet nodig heeft. Heb hem niet zoveel met hem maar als mijn man gezellig vind om met hem op te trekken prima. Doe maar samen support ik hem dan volgens mij vind hij mij maar lompe Kenau
1 die ik minder vind, dat is mijn inziens eenrichtingsverkeer. Hij komt niet hierheen want dat is een uur rijden. Eihm ja, andersom net zo hoor niet op onze bruiloft geweest wabt dan zat hij heel de dag tussen de vreemden (wij zijn bij hun de hele dag geweest, met 3 kinderen). Zijn vrouw is wel leuk dus zeg er maar niks meer van. Meestal De rest is wel leuk maar hij heeft er niet heel veel
Ik ging altijd wel leuk om met het vriendenclubje wat mijn man al had sinds de middelbare school. Kocht leuke kado's en stak veel tijd in leuke persoonlijke kaartjes op verjaardagen. Deed nooit ergens moeilijk over als ze weer eens "alleen met de mannen" (twee zijn ook getrouwd) op stap wilden. Totdat ze ons steeds minder meevroegen met dingen, mij standaard niet uitnodigden op babyshowers, ik op mijn verjaardag van 7 man een gezamelijke kadobon van 15 euro kreeg en ik het een maand na mijn echte verjaardag speciaal voor hun apart moest vieren, want eerder konden ze allemaal (alle 7!) niet. Vervolgens het hele vruchtbaarheidstraject geen van de vrienden van hem die hem hebben gevraagd hoe het met hem ging, of hij steun nodig had of wilde praten. Het hele traject lang niet. Maar wel echofotos in de groepsapp en babyfotos etc bijna dagelijks sturen. Toen was ik al klaar met dat clubje, maarja, het zijn mijn mans enige vrienden, al van jong af aan, dus ik deed gewoon normaal, maar deed geen moeite meer met verjaardagen voor hun enzo. Vroeg ook niet meer in de app hoe het met anderen ging en ik reageerde niet meer op hun facebookposts (deden ze ook allang niet meer bij mij als ik updates over de zwangerschap plaatste hoor). Maar mijn man bleef trouw appen en langsgaan etc. Afgelopen week is er eentje geslaagd voor zijn studie (is al vader van 2 kinderen hoor, zo jong zijn we allemaal niet meer). Hij bedankte op Facebook de hele vriendengroep, behalve mijn man, voor hun begrip dat hij zo weinig tijd had ofzo. Mijn man ziet nu zelf ook wel dat het trekken aan een dood paard is. We zijn net verhuist, dus ik probeer hem te stimuleren hier nieuwe vrienden te maken. We hebben leuke buren, van ongeveer onze leeftijd, dus dat probeer ik wat op te bouwen en hij heeft een nieuwe baan, dus ik probeer hem meer met zijn collega's op te laten trekken. Maar het doet hem veel verdriet en mij ook dat ze hem zo laten vallen.
Hier een beetje hetzelfde schuitje. Nieuwe baan, nieuwe buren, maarja wil ook niet "opdringerig" een vriendschap afpersen ofzo. Vind vrienden maken op deze leeftijd toch lastig!! Ik heb er zelf ook niet zoveel mee. (Ben niet altijd zo sociaal haha) Maar ja, klikt het, dan klikt het en anders ook prima. Maar ben wel eens "jaloers" op zo'n grote gezellige vriendengroep die dan inclusief kids gezellig dagje weg gaan oid. Soms (en vooral niet te vaak) lijkt me dat wel gezellig.
Wij hebben ook geen gezamenlijke vrienden, maar mijn vriend is heel kieskeurig en iedereen met wie hij omgaat vind ik aardig gelukkig en omgekeerd hetzelfde.
De meeste vrienden van mijn vriend kan ik het prima mee vinden. Er is een stel waar wij mee bevriend zijn, onze kinderen zijn even oud, ik ben bevriend met haar, de mannen met elkaar én hij is ook nog eens mijn “broer”. Dus dat gaat ook echt helemaal prima.
Ik kan het gelukkig met al zijn vrienden goed vinden. Ik spreek ook wel eens alleen af met zijn beste vriend. Op het moment dat mijn man om zou gaan met iemand die in mijn ogen zijn vriendschap niet zou verdienen, dan zou ik dat eenmalig heel duidelijk aan mijn man laten weten waarom ik er zo over zou denken, maar de vriendschap daarna wel respecteren. Uiteraard is het dan wel wachten totdat ik gelijk krijg en dan mag mn man niet zeuren.
Hier hebben we allebei vooral onze eigen vrienden; we doen ook wel dingen samen, maar dat is toch anders. Hij praat met zijn vrienden vooral over hun hobby's en werk, ik met mijn vriendinnen juist meer over prive (kinderen, relaties etc). Ik vind een avondje uiteten met zijn vrienden (en aanhang) erg leuk, maar het blijven zeg maar zijn vrienden En problemen binnen die vriendschappen lossen we ook zelf op, ik bemoei me niet met zijn vrienden en andersom.
Hier is dat ook zo. Ze zijn hier ook welkom, maar ik hoef echt niet mee met ze ergens heen, in app groepen en gedoe. Zijn vrienden, zijn gedoe. Ik vind ze ook aardig hoor, maar t zijn simpelweg niet mijn vrienden.
Gelukkig vinden we elkaars vrienden leuk. De beste vriend van mijn man is inmiddels ook mijn zwager, dus gelukkig mag ik hem graag.
Jazeker! Ben ooit een tijdje met m omgegaan en een paar keer gezoend Nu zijn we gewoon gezamelijke vrienden met zn vrouw ook.
Wij gaan goed om met alle vrienden, zijn zo goed als allemaal gezamenlijk geworden (vooral vrienden en aanhang van zijn kant zeg maar ). 1 vriendin van mij heeft wat gekregen met een vriend van mijn man voordat wij wat begonnen (hebben ze samen leren kennen tijdens avondje uit jaaaaaren geleden haha). Ik heb niet veel eigen vrienden/vriendinnen, vooral niet van vroeger zeg maar. Dat zijn er 2 waarvan 1 dus binnen de vriendengroep maar man kan ook goed met andere oude vriendin (en wij allebei ook met haar man). De aanhang van zijn vrienden zijn wel ook mijn vriendinnen geworden, de een wat meer dan de ander maar we spreken ook wel geregeld af zonder de mannen erbij, of spreken juist wel met hele gezinnen af (dinnerdate oid). En zijn 2 beste vrienden hebben mij ook al gauw geaccepteerd en ik hun ook inmiddels wonen we allemaal ergens anders maar plannen eens in de zoveel tijd dan een dinnerdate met z’n allen, wij zijn daarbij de enige met kinderen. De rest van de groep wel overal kinderen Dan heb ik nog 1 vriend van de middelbare school maar daar is man net zo goed bevriend mee. Alleen heeft hij nu al een hele tijd weer een vriendin dus betekent dat dat t contact weer minder is (zal dat komen doordat hij dus een vriendin heeft en zij onze vriendschap niet prettig vind?). In de afgelopen jaren heb ik contact gekregen met meiden van hier, zaten samen in een groep allemaal tegelijk gestart met proberen kindje te krijgen. T clubje is kleiner geworden, maar waar ik nu nog veel contact mee heb zijn wel echt vriendinnen geworden. Proberen af en toe af te spreken of gaan naar elkaars verjaardagen (of die van de kindjes). Het zijn dan wel echt mijn vriendinnen maar man gaat net zo makkelijk mee naar de verjaardagen bijv en kletst dan ook gewoon met andere aanwezigen of met hun mannen bijv. Hebben allebei niet echt iemand waarvan we liever zouden zien dat de ander daar niet meer mee omgaat (gelukkig). Lijkt me lastig.