Hallo, Mijn dochtertje is 1 jaar en 4 maanden. Bij de gastmoeder (waar meerdere kindjes komen) is ze altijd heel lief, huilt niet of zelden, speelt heel goed alleen en zit graag een tijdje op schoot (dan laat ze lekker aan haar haar zitten enzo). De dagen dat ze thuis is gaan heel anders. Huilt regelmatig (als ze haar zin niet krijgt, als ze iets niet mag of als iets haar niet lukt). Soms wordt ze zelfs driftig en gaat ze met dingen gooien of plat op de grond liggen of met haar hoofd ergens tegen aan bonken (op de plavuizen bijv.) Speelt haast niet alleen. Ze wil wel op mijn schoot maar dan is het schoot op, schoot af. De hele tijd door. Als ze een halve minuut zit dan is dat al lang. Ik kan nooit iets leuks met haar haar doen omdat ze niet rustig zit. Bij de opvang herkennen ze dit gedrag absoluut niet. Herkennen jullie dit en is er wat aan te doen? Ik begrijp wel dat het thuis natuurlijk anders is omdat er bij de opvang meer kindjes zijn. Maar het is echt een groot verschil in gedrag. Ik vind het heerlijk om samen met haar een paar dagen thuis te zijn maar ik word wel erg moe van deze dagen en als ik dan hoor en soms ook zie hoe ze daar is, dan ben ik gewoon jaloers en vraag ik me af wat ik niet juist doe waardoor ze hier zo onrustig is. Groetjes, Natalie
De gastouder is nou eenmaal een ander persoon.. En kinderen reageren anders op verschillende situaties. Daar moet ze nou eenmaal veel meer zelf doen omdat er meer kindjes zijn. Maar kan daardoor misschien meer genieten van 1-op-1 aandacht. Bij jou krijgt ze aandacht door te huilen, en dat werkt dus. Misschien bij jij inmiddels ook onrustig bij haar in de buurt, wat zij ook oppikt. Dat ze daardoor ook onrustiger wordt? Misschien kun je proberen haar eerst wat extra aandacht te geven door samen te spelen, en haar daarna verder laten spelen, terwijl jij iets anders gaat doen. Gaat ze dan huilen, wijs je haar op het speelgoed en ga je door met wat je doet. Ze moet leren dat ze met huilen niet haar zin krijgt.. Ook niet bij jou.. En misschien zijn die momenten voor jezelf eerst maar 10 minuten, maar dat kun je hopelijk wel uitbouwen. Vertel haar ook dat je even 10 minuten iets doet, en dat je daarna weer komt spelen..
Hier is ook zo`n verschil als papa thuis is. Ze hangt dan de hele dag aan hem en wilt niets doen alleen. Ze claimt hem de hele dag. Als papa er niet is is het een heel ander meisje. Ze is nu 2, maar dit heeft ze altijd al gehad. Ik heb zo geen tips voor je, maar je bent dus niet de enige.
Bedankt voor je reactie. Ik begrijp dat de situatie daar anders is dan thuis. Ik vind het ook niet erg dat ze daar anders is. Waar ik wel moeite mee heb is dat het verschil zich thuis vooral onderscheidt met negatief gedrag. Net kreeg ik weer een aantal kopstoten van haar omdat ze iets niet mocht. Bij de opvang zal ze ook dingen niet mogen en daar luistert ze gewoon. Ik heb niet het idee dat ze bij ons aandacht krijgt als of omdat ze huilt. Ik negeer het dan. Ze krijgt zeker niet haar zin. Ook heb ik niet het gevoel dat ik onrustig ben. Ik krijg juist vaak het compliment dat ik zo geduldig en rustig blijf. Ik ben stapelgek op mijn dochter en vindt het heerlijk als ik vrij ben zodat ik met haar kan zijn maar ik vind het heel moeilijk de uren dat ze wakker is vol te maken sinds ze maar 1 slaapje doet. Ze is nu wakker van een uurtje of 7 tot ongeveer 13 uur. Dat is dus 6 uur. Op den duur weet ik niet meer wat ik moet doen.
Toch mijn verhaal even vertellen: Mijn zoontje is wel een stukje ouder, en ging pas met 15-16 maand voor het eerst naar een KDV. Maar ik merk ook wel dat er een groot verschil in zit. Op het KDV haalt hij geen gekke streken uit, is hij rustig (eigenlijk te), en zo braaf.. Maar thuis probeerd hij in fases vanalles uit. Nu is hij heel erg van het gooien, en mij dan erg aankijken wat er gebeurd, en als mama waarschuwd, doet ze dan ook wat ze zegt etc. Eerder was dat met slaan, met eten, met huilen, alles moet geprobeerd worden. En moet een grens gezocht worden. Ik zit ook weleens om 10 uur 's ochtends te hopen dat het opeens 13.00 en bedtijd zou zijn.. Maar gelukkig zijn het fases qua proberen. En ik probeer gewoon consequent te zijn thuis, ik merk dat het voor mijn zoontje belangrijk is. En die dramabuien zijn helaas niet te vermijden. En dan ben ik opzich gezegend met een heel rustig jongetjes hoor. Op het KDV wordt mijn zoontje erg overdonderd door de andere kindjes, dus houd hij zich wel gedeist. Ook leren ze daar van andere kindjes wat kan, en wat niet kan. De leiding is daar consequent, moet ook wel met 10-12 kids. Dus hij weet precies wat kan en niet.
Ik denk dat je dochter door heeft hoe ze jou kan manipuleren. De leidsters hebben geen keuze: zij moeten haar wel stimuleren om haar eigen ding te doen. Mijn tip? Negeer haar eens in haar gejengel (wel volhouden) en prijs haar wanneer ze wel lekker zelf speelt. Ik denk dus niet dat ze onrustig is bij jou maar dat het een spel is. En jij doet mee! Dat is leuk zeg. Stoppen met mee doen. En soms doe je wel mee maar dan op jouw voorwaarden. JIJ bepaalt wanneer jullie samen spelen. Het is gemakkelijker gezegd dan gedaan hoor maar je wilt dat zij grenzen herkent. Stel ze duidelijk.
Ik herken het heel erg. Mijn meisje speelt thuis ook bijna nergens mee en vertoont de hele dag negatief gedrag om mijn aandacht te krijgen. Zij doet dingen die ik niet kan negeren (bijten, knijpen, met spullen gooien etc) en dus krijgt ze aandacht (in de vorm van straf, steeds consequent hetzelfde) wat ze alleen maar erg leuk lijkt te vinden.Ze lacht me gewoon uit en doet het vervolgens weer. Vind het ook erg lastig, heb het gevoel de hele dag politieagent te spelen en ben einde van de dag ook bekaf. Lastige is dat ze overdag ook maar zo'n 1 a 1,5 uur slaapt dus de dagen zijn erg lang. Helaas heb ik geen tips voor je maar lees wel me je mee.
Heel herkenbaar! Mijn zoon vraagt thuis ook veel negatieve aandacht door om mij heen te hangen met spullen te gooien veel jengelen en huilen. en op het KDV is het een engeltje! Ik zit ook wel eens te denken waar ligt dit aan? ik negeer zijn negatief gedrag heel veel, met huilen krijgt hij zijn zin niet e.d. en stimuleer hem ook alleen te spelen maar veel baat heeft het hier nog niet en ik ben er al even mee bezig. Op het KDV speelt mijn zoon met andere kindjes dit vind hij prachtig en denk dat hij thuis met mama wil spelen maar ja ik moet ook wel eens het huishouden doen e.d. vind het ook lastig dit.
Ik sta zelf voor de klas, en ik heb al heel snel geleerd dat kinderen niet 'regels leren' (in het algemeen dus), maar ze 'leren JOUW regels'. Ze hebben dus heel goed door wie welke regel heeft en wanneer je bijvoorbeeld moe bent, onzeker of wat dan ook. Ik heb kinderen gezien die in de klas poeslief waren en op het schoolplein hun moeder sloegen (ja sloegen ). Het lijkt me wel heel frustrerend als je ziet dat het ergens anders goed gaat, knap dat je zo geduldig en rustig blijft! Mijn tip zou dus zijn: bedenken wat jouw regels en jouw grenzen zijn en daarvoor gaan op jouw manier. En in jezelf geloven helpt ook heeeeel veel weet ik uit ervaring . Succes!
Herken het wel een beetje. Lena is met 17 maanden voor het eerst naar de opvang gegaan, maar ik moest haar altijd wel bezighouden want zelf spelen vind ze maar moeilijk. Op schoot en filmpjes kijken vind ze leuk, net als een beetje rommelen (wasjes opvouwen, dat soort dingen) maar echt zelf spelen deed ze niet. En op het kdv zit ze regelmatig hartstikke lief bij een van de leidsters op schoot, zit ze zelf aan tafel te tekenen of is ze gewoon een beetje aan het rommelen zelf. Ook is ze heel lief met luier verschonen, terwijl ze dat thuis echt verschrikkelijk vind. Heb wel geprobeerd om meer 'echt' met haar te spelen en haar de onverdeelde aandacht te geven. Ik had nogal eens de neiging om als ik thuis was heel veel andere dingen te willen doen, dan werd het van kwaad tot erger. Ik merk als ik haar echt een paar uurtjes volledige aandacht geef, ze daarna ook veel relaxter is. Aanstellerig gedrag (inderdaad, zichzelf slaan klinkt ook bekend, net als huilen als iets niet mag) probeer ik te negeren. Of ik lach er gewoon om. Ze wordt langzaam maar zeker wel minder drammerig en driftig. Zeker de laatste weken merk ik goed verschil. Maar dat kan ook liggen aan de leeftijd, of aan haar broertje.
Ik ben pedagogisch medewerkster en werk in de kinderopvang. Al het gedrag is aangeleerd. Beloon het gedrag dat je graag wilt zien, belonen is altijd beter dan straffen, omdat negatieve aandacht ook aandacht is. Als je aan negatief gedrag te veel aandacht besteed, beloon je het gedrag, door er aandacht aan te geven. Dus prijs je kind de hemel in als ze iets goed doen, als ze het gedrag vertonen wat wenselijk is. Geef een knuffel of een kus, of speel even mee met het kind. Als je kind iets doet wat niet wenselijk is, wees duidelijk en consequent, maar besteed er niet te veel aandacht aan. Voorbeeld: Je kind bijt, slaat of schopt.. Zeg dat het pijn doet en dat het niet mag. Waarschuw 1 keer en zeg dat als ze het nog eens doet, dan.. op de gang, een krukje, op de trap. Als ze het nog eens doen, moet jij ook doen wat je gezegd hebt. Gewoon wegzetten, al schreeuwen ze de hele boel bij elkaar. Verder niet praten en gedrag negeren! Paar minuutjes laten zitten en vervolgens opnieuw zeggen dat het pijn doet en dat het niet mag. Kleine kinderen vinden het niet leuk als ze "weggestuurd" worden, want ze zijn er altijd graag bij. Voor gooien kan je dezelfde methode gebruiken, maar wat ook nog wel eens wil helpen.. ze iets afnemen wat ze leuk vinden. Een bepaald speeltje bijvoorbeeld wat ze heel leuk vinden, of wat anders. Als ze lief zijn geweest, kunnen ze het terug verdienen. Het belangrijkste als je negatief gedrag negeert, is volhouden!! Duidelijk zijn en consequent.. anders heeft het geen zin. Wanneer je negatief gedrag op deze manier aanpakt, kan het in eerste instantie erger worden, voordat het beter wordt, omdat ze je grens gaan opzoeken. Dan moet je dus doorbijten en zal je zien dat het overgaat. Wat betreft het niet alleen kunnen spelen.. je kan bijvoorbeeld zeggen "mama gaat even stofzuigen en de was doen, als ik klaar ben doen we een spelletje". Dan moet ze ook echt zelf gaan spelen en je moet je afspraak dan ook nakomen natuurlijk. Gaat ze huilen, negeren, jij gaat je ding doen.. loop maar gewoon weg. Gaat ze vervolgens gooien.. zie bovenstaande. Bij peutertjes in de peuterpubertijd, wil het ook nog wel eens helpen als ze wat te kiezen hebben. Geeft ze het gevoel dat ze ook wat te zeggen hebben. Maar vergeet niet, positief gedrag te belonen! Dat is het allerbelangrijkste, zo leer je het wenselijke gedrag aan. Concentreer je daar op. Ik hoop dat jullie hier wat mee kunnen. Succes! Liefs Huismus
Mijn meisje is gewoon heeeeeel erg aan het uitproberen en is net als ik consequent Ze blijft negatief gedrag volhouden en niets maakt indruk. Ze kan soms heel erg lief zijn een paar uur lang en dan ineens komt de kolder in de kop en is het hek van de dam. Jammer genoeg maken we beide gewoon blijkbaar heel erg weining indruk op haar
Idemdito met mijn zoon. Kan NEE blijven zeggen hij gaat vrolijk door... Zeg elke dag tegen hem dat hij maar een gehoorapp. moet hebben dan hoordt hij mij inelkgeval Ik steek me ook rot aan veren in zijn Kont maar het helpt niet en negeren ook niet Ik weet dat ik moet doorzetten, maar af en toe zakt de moed mij in mijn schoenen. Wij zijn ook beiden consequent en Nee maakt geen indruk op mijn zoon... Even op de gang helpt wel even maar algauw is het hek weer van de dam. Hij probeert mij op dit moment ook heel erg uit. En als ik een speeltje afpak pakt hij ook snel een ander speeltje maakt hem niks uit. Heb wel eens gedacht om alle speelgoed op te pakken, maar ja dan gaat hij wel weer op zoek naar wat anders Mijn zoon is het grootste gedeelte van de dag heel lief hoor, maar als het hek van de dam is dan geeft hij nergens om.
Ik denk dat jullie kindjes in hun peuterpuberteit zitten, meestal begint die zo rond de 18 maanden en duurt dit tot de kleutertijd. Positief gedrag belonen, is heel goed, blijf dat vooral doen. Bij een time-out is het belangrijk dat de regel geldt, 1 minuut per levensjaar. Korter is geen straf, langer vergeet het kind waarvoor het straf had. Consequent en duidelijk zijn is erg belangrijk, dus houd dit zeker vol, uiteindelijk zal dat wel z'n vruchten afwerpen. Heel veel succes! Liefs Huismus
Ik denk hier idd aan de peuterpuberteit inm. Nog geen 2 jaar maar ozo dwars en vooral niet luisteren en NEE alles is NEE Ik geef mijn zoon nu nooit langer dan 1 minuut straf, straf naar zijn leeftijd dus nu 1 minuut. Time-out is op de gang. En ik ben heel consequent alleen mijn zoon ook haha maar ik blijf volhouden, er zijn gelukkig genoeg momenten dat mijn zoon heel lief is en er niks aan de hand is, helaas worden die snel vergeten als er weer een dwarse bui is Bedankt voor de links, ga ze even bekijken!
Kindertjes krijgen op een gegeven moment door dat ze zelf een keuze kunnen maken, en voor hen maakt het niet zoveel uit of dat lief of stout is in mama's ogen. Jesse speelt ook niet zo heel fijn als hij bij me in de kamer is. Maar zet ik hem in de box (zoals hij nu al ruim een uur zit) in de keuken, dan speelt hij prachtig, af en toe kijk ik om het hoekje en hij speelt geweldig met speelgoed waaraan hij voorbij loopt als hij 'los' loopt. Verder is hij nog lekker rustig, de peuterpuberteit moet bij hem nog echt komen. Dus geniet ik nog maar van zijn lief gedrag. Maar wie weet morgen......
Geniet er nog maar even van maar wie weet krijgt Jesse een "rustige" peuterpuberteit! En het zijn reden ook de peuterpuberteit. Ik zit net even de links door te lezen, maar wat daar staat beschreven klopt bij wat ik bij mijn zoon zie... dus ik denk dat de peuterpuberteit hier begonnen is inmiddels