Zijn er meiden die zich aan willen sluiten? Ik heb zelf 5 mk-en gehad, maar lees dat ik niet de enige ben met zoveel. Kunnen we kletsen over de angst voor de keuze om door te gaan? Over onderzoeken? Over alles eigenlijk. Wie heeft interesse?
Ik heb er nu 3 gehad. En ik vind het erg moeilijk om er over te praten. Ook kan ik het geen plekje geven. Groetjes, Debora
Ik herken het. Hier weten ook zeer weinig mensen er van af. Jeetje jij hebt een mk gehad bij 13 weken. Bij mij waren ze allen voor de 6 weken. Welke onderzoeken heb jij gehad? Heb je uberhaupt onderzoeken gehad?
Ik heb een bloedonderzoek gehad. Na de curettage hebben ze het vruchtje laten onderzoeken, maar daar hebben ze niets vreemds gevonden. Met mijn laatste bezoek in het ziekenhuis (15 januari) hebben ze waarschijnlijk een cyste in mijn linker eileider gevonden. Nu moet ik in maart terug komen voor controle. Groetjes, Debora
jee meiden wil jullie veel sterkte wensen! ik heb 1mk en 1 vroeggeboorte meegemaakt.. ben ook bang voor de toekomst... gaat het ooit nog lukken, en mocht ik zwanger zijn dan zal ik nooit meer onbezorgd zwanger kunnen zijn.
Dank je Caruli. Een vroeggeboorte lijkt me zo erg. Je hebt waarschijnlijk al schopjes ed gevoeld. Maar ik heb een mooie pendel voor april staan en daar gaan we voor!
Hai Meiden, Ben blij met dit topic. Ik doe graag mee. Zit in de laatste dagen van mijn 6e miskraam. Ik merk dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn lijf en in mijzelf. Het voelt als een soort falen. Veel mensen begrijpen het niet maar die hebben dan ook geen 6 mk gehad. Hoe is het met jullie? @ Caruli: Ik kan me je angst zo levendig voorstellen. Hopelijk kan je het op dit forum en misschien zelfs in dit topic bespreken zodat je het in elk geval ergens kwijt kan.
En vooral: wat is er dan zo fout aan ons lichaam? Ik bedoel dit is geen toeval meer. Debora, bij ons is er niet eens onderzoek gedaan naar het vruchtje. Ze zoeken meer bij de vrouw. Maar wat het dan is in ons geval? Heb nu meerdere onderzoeken gehad: chromosomen stolling + B12 binnenkant bm bekeken. Ja wat kan er dan nog meer?
ja ik voelde hem vanaf 14 weken... hij heeft nog een paar uur mogen leven voordat hij overleden is het is en blijft een wonder om een zwangerschap uit te dragen.. ik hoop echt voor iedereen hier dat het nog eens zal gebeuren
Ik kan er ook niet meer in geloven. Ik geloof niet dat ik mijzelf ooit met een dikke zwangere buik zal zien lopen. Hebben jullie dat ook?
Anouk, heb jij ook teleksn je mk gehad voor de 6 weken? Of heb je ook weleens een kloppend hartje gezien? Onze mk-en zijn ook allemaal voor het kloppend hartje geweest.
@ kaboutertje... thnx voor de uitnodiging, steun helpt...maar blijft ontzettend moeilijk heb nu afgelopen woensdag voor de 4x mk gehad en... (ik heb echt ff zin in een egoberichtje,... ) moeten wij sinds afgelopen woensdag kampen met een mk,komt mn schoonzus(de zus van mn man) gisterenavond tot overmaat van de ramp vertellen dat ze zwanger is GRRR...ik kon niet echt blij zijn,maar ze weten niks,dus wij met onze liefste glimlach feliciteren...dus en weet je...we zouden samen zwanger kunnen zijn,zij is 2 dgn minder ver dan ik was geweest... da's dus 2x een klap in 't gezicht...zo oneerlijk...zwaar K*T! einde egobericht... ik wens alle meiden hier echt alle vruchtbaarheid van de wereld toe en blijf geloven,da's echt héél errug moeilijk,maar ik ben van mening dat 't kan... aan jullie allemaal een dikke KNUF van mij
Ik ben er altijd in blijven geloven en de 4e zwangerschap ( is na heel heel veel bloedverlies) toch goed gegaan. ( niet dat dat geloven er iets mee te maken gehad heeft , maar het heeft me wel de kracht gegeven om door te gaan) Nu zijn we weer 2 mk-en verder. En ik weet niet of we verder willen. Zwanger worden was voorheen makkelijk en nu lijk ik ook niet meer zwanger te kunnen worden.
Bieps, ik ken het gevoel. Bij jullie weten dus mensen het ook allemaal niet. Hier ook niet. Aan de ene kant wel fijn, maar an de andere kant soms ook lastig.
We hebben nooit een echo gehad. De eerste keer ging het na ruim 6 weken mis. We dachten toen nog: "lullige toevalstreffer". Tweede keer ging het mis rond de 7 weken. We dachten toen: "jee, dat is helemaal een lullige toevalstreffer". De derde keer wist ik niet dat het raak was. De gyn heeft het me vertelt, maar het was toen al mis. Vermoedelijk 8 weken (gezien de werkelijk enorme hoeveelheid weefsel wat naar buiten kwam) maar we weten het niet precies. De 4e keer was net 6 weken maar we dachten al eerder dat het niet goed was omdat ik al met ruim 5 weken af en toe wat bloed verloor. De 5e was afgelopen maand, meteen rond de positieve test: ongesteld. En nu bij de 6e net over de 5 weken. Nog nooit een echo dus. Het stomme is dat ik me ook weer raar voel dat ik wat dàt betreft niet kan bewijzen dat ik zwanger ben geweest. Mijn man en ik weten het wel, maar ik kan niet bewijzen met een echo o.i.d. dat ik zwanger ben geweest. Zot hè, na 6 (korte) zwangerschappen... @ Bieps: Meid, ik zie dit niet als ego. Ik zie dit als een stuk van jouw verwerkingsproces. Ik heb het ook nodig om er over te praten. al was het ook maar weer een korte zwangerschap. Gooi het eruit meid. Je zal juist hier niet al 'egoïstisch' worden betiteld.
Ik ben er juist heel open over. In sommige gevallen is dat prettig omdat mensen begrijpen waarom je af en toe anders reageert dan ze je kennen. Van de andere kant, mensen reageren inmiddels zo van: "what else is new?" Heel pijnlijk want voor ons is het elke keer een (hardere) klap. Het heeft dus voor- en nadelen. Op mijn werk weten de meeste het ook wel. Ik werk in de zorg dus dat scheelt wel. Mensen zijn socialer. Maar toch, mensen kunnen ook daar erg ontactisch zijn. Je moet daar wel van tevoren op bedacht zijn.
Ik heb dat ook met 2 mk-en Anouk. 3 zijn er geconstateerd door de gyn en 2 dus niet. ( en die tellen dus ook vaak niet voor het zh ), maar voor mij wel. IK bedoel ben toch zwanger geweest? Maar hebben jullie nog andere onderzoeken dan ik gehad ?
heel herkenbaar sommige mensen leven met je mee en snappen het en andere geven nare opmerkingen nu heb ik ondertussen wel geleerd dat niet iedereen nadenkt voordat hij wat zegt en leg ik het naast me neer maar in het begin trok ik die opmerkingen heel erg aan...
het enige onderzoek wat wij hebben gehad, is de placenta om te kijken waardoor de bevalling op gang is gekomen de mk was de andere helft van de 2ling die was ik verloren met 7 weken