Hmm, nog een overeenkomst Nee, maar serieus: juist dan moet je echt wat los gaan laten hoor! (My goodness, wat heb je jezelf aangedaan door met een ADHD-er te gaan trouwen?!? wel een goeie therapie voor een control-freak trouwens: als jullie in het midden uitkomen, heeft manlief geen ADHD meer en ben jij je control-freak-gebeuren kwijt . Haha, sorry, dat was even een inkoppertje ) Maar dus alle gekheid op een stokje: met een kind met KMA en een man met ADHD is het echt een kwestie van overleven om je niet druk te maken om een spijkerbroekje onder haar jurkje hoor! Als ik 1 ding geleerd heb het afgelopen jaar.... D'r loopt al wel genoeg in het honderd met zo'n huishouden, wat veel belangrijker is
Ik heb dat ook wel hoor... Bij mij uit het zich in overdramatisch en sentimenteel gedrag. Als ik hem bijv. bij de creche heb afgezet, hang ik daarna huilend aan de foon met mijn vriend. En ik heb het nog geen ochtend droog gehouden als hij naar de Teletubbies zit te kijken en helemaal uit zijn dak gaat van plezier. Dan denk ik ook: wat is er toch in godsnaam met je gebeurd dat je overal om zit te janken en dramatisch over zit te doen? Maar goed, dat hoort er dus kennelijk bij allemaal. We moeten onszelf af en toe gewoon even terugfluiten en een beetje relativeren, that's all
@Rozemarijke - Hahaha Die zonder ADHD waren uitverkocht... Hij is ook dyslectisch en nu met een bur-out thuis... net gestart met anti-depressiva en reïntegratie beleid... The full package, zeg maar En ik vind 'm de allerliefste Ja, je hebt gelijk... maak me ook veel te druk om anderen eigenlijk... wat ze denken en doen... Doet er niet zoveel toe natuurlijk... "Beter wat meer op andere mensen passen, dan op ze letten" hoorde ik laatst. Is wel een goede uitspraak. Moet me meer richten op positieve dingen. Goed voornemen voor mij. Hoe gaat het nu met de KMA trouwens ? Hoop dat de eczeem beter is, zeker als het warm weer wordt straks !
Een zeur? Ach, dat vind ik een naar woord maar laat het los... Papa's doen het anders en dat is ook goed! Wat je schetst zijn geen wereldschokkende dingen en papa's zijn vaak - heel terecht - wat relaxter. Verwacht niet dat het allemaal op jouw manier gaat want dan ga je een levenlang vechten. Accepteer dat papa's het anders doen en maak alleen van de echt belangrijke dingen een zaak. En vertel dan vooral hoe het jou beïnvloed. Bijvoorbeeld: ik vind het eng dat je een koekje geeft als ze ligt. Dat is een naar gevoel. Goeie kans dat hij daarmee meer rekening wilt houden dan met "het is niet goed of het hoort niet of het is gevaarlijk" want daarbij zal hij zijn eigen ideeën hebben! Let it go! (heeft mij ook enorm geholpen en ben nu mega trots op mijn allerliefste man die echt een superpapa is! en heerlijk aan het meezwangeren is (zonder dat ie zich ervan bewust is )
Mijn man is echt een superlieve papa, maar zoals man-eigen wel wat makkelijk. Zo heeft hij onze oudste dochter een keer in de pyama naar de oppas gebracht . Tijdens mijn zwangerschap heb ik me voorgenomen mijn man de ruimte te geven. Ik wilde geen vrouw worden die constant zit te fitten en het zelf beter weet (dat weet ik natuurlijk wel, maar ik zeg het niet).
offtopic: geef ff het emailadres van je man, dan geef ik hem wel een hintje. ontopic: mijn vriend doet ook veel anders dan mij, maar ik kan mij er niet zo aan storen. Het belangrijkste voor mij is dat hij ontzettend veel van zn meisje houdt en voor haar door het vuur gaat. Laatst zat ze een boterhammetje met alleen boter te eten, toen vroeg ik hoe dat kwam, zegt hij: "ja ik vroeg wat ze op haar brood wilde (18 maanden) en toen zij ze niks, toen vroeg ik wil je dan alleen boter en toen knikte ze ja"
Nee hoor je bent geen zeur Volgens mij is het gewoon een beetje man-eigen allemaal (en een beetje vrouw-eigen dat alles op onze manier moet ). Mijn man is echt een superlieve papa, maar ook een beetje makkelijk met bepaalde dingen. Ik kan me niet eens herinneren wanneer hij onze dochter voor het laatst in bad heeft gedaan (denk toen ze 1 week oud was!). Als hij de hele dag hard gewerkt heeft, wil hij gewoon even lekker zitten (en ik dan? ), dus dan maar een dagje niet vind hij. Soms pakken de kleding combi's van mijn man juist heel leuk uit en soms loopt onze dochter voor gek (hij dacht dat sokken over een legging moesten. haha). Op papa-dag loopt het voedings en slaap schema ook regelmatig in de soep..... Zo kreeg ze laatst een fles teveel, die er al lang af was ("oh ja"). In het begin kon ik me er ook druk om maken als mijn man het anders deed, tegenwoordig maak ik me er niet druk meer om. Zo lang hij maar lief voor haar is, ook wat van de zorg op zich neemt en haar geen chocopasta op brood geeft komt het allemaal best wel goed!!!
Meid, wat een herkenbaar verhaal. Toch kan het nog erger hoor Zelf werk ik fulltime, dus mijn vriend is het meeste thuis. Toch moet ik hem 's ochtends met geweld uit zijn bed trekken. Gaat hij gerust eerst even koffie zetten en naar buiten voor een sigaret. Vervolgens pakt hij zijn laptop om basketbal- en voetbaluitslagen te bekijken. Pas als ik een vernietigende blik geef maakt hij het ontbijt klaar voor zijn zoon. Arme jongen moet elke ochtend op zijn papa wachten. Als ik tussen de middag, of tijdens wat vrije uurtjes even tussendoor thuis kom hoef ik niet raar op te kijken als hij op de bank zit met zijn laptop en Chris in zijn eentje een beetje zit te hangen. Vooral bij mooi weer irriteer ik me daaraan! Kortom, wees blij met wat je hebt en stuur hem geleidelijk in goede banen. Het gaat hier af en toe heel goed, maar soms heeft hij weer wat sturing nodig Succes!!