Onze oudste dochter trekt erg naar mij, de jongste (zoontje) 14 maanden maakte het nooit wat uit. Tot nu... Ik lig met spit op bed en zie de kindjes dus wat minder maar als hij bij mij is , wil zoontje zo snel mogelijk naar papa. Nu snap ik een beetje hoe papa zich moest voelen bij dochter ' Ik weet wel dat het niks uitmaakt maar stiekem steekt het af en toe wel. Nog meer papa' kindjes ?
Ja hoor, hier nog eentje! Onze meid is graag bij mij en we brengen de hele dag samen door. Papa werkt erg veel, maar als hij thuis is . . . Dan is het papa voor en na, wil ze niks van mama weten! Papa mag ook niet uit het zicht verdwijnen, want dan is het brullen. Ze is bijna 18 maanden en kan wat woordjes, maar het enigste wat ze de hele dag roept PAPA Ik was zelf ook een papa's meisje, vind het wel schattig. Ik moet eerlijk zijn, ben zwanger van de tweede en soms ook wel lekker om even rustig aan te kunnen doen en dat papa zijn handen vol heeft Groetjes Linda.
Oh, hier ook hoor! Man heeft een eigen winkel en is afgelopen maand dus enorm druk geweest. Zodra hij in zicht was (of we in de buurt van de winkel kwamen), had zoontje echt geen oog meer voor mij. Tuurlijk, het voelt nu wel even naar af en toe (hij wijst me echt hard en vaak af), maar de band die ik tussen m'n man en zoontje zie... :wub:
Dochter trok de afgelopen maanden heel erg naar man toe. Soms stak dat wel, als ze bijvoorbeeld verdrietig was en ik haar wilde troosten was dat oké tot papa in beeld kwam. Dan stak ze heel dramatisch haar armpjes uit en wilde ze niet meer bij mij zijn. Tegelijkertijd wist ik dat het vaak ook wel periodes zijn en inderdaad... Sinds een kleine twee weken ben ik weer in the picture, heerlijk hoor
yep hier nog een papa's kindje. heb je gewerkt, kom je haar enthousiast ophalen bij het kdv (normaal doet papa dat dus altijd), is mevrouwtje beledigd dat papa er niet is en vraagt gelijk: 'papa' hahaha ach, beter zo dan anders. als ze pijn of verdriet heeft wilt ze hier juist weer alleen maar mama
Mijn zoontje van 20 maand is ook helemaal papa hier en papa daar ... hij trekt ook erg naar zijn papa toe soms best vervelend als papa werken is en hij heel de dag bijna roept papa of voor het raam gaat staan papa ... en papa komt dan nog nie .... maar tis wel heel schattig om te zien hoe die na papa toe trekt enzo ...
Ons zoontje roept ook de hele dag papa, maar als hij verdrietig is, moe of iets anders dan zoekt hij wel de veiligheid bij mij op
onze zoon is een echte mama's kindje en onze dochter een echte papa's kindje, het steekt mij helemaal niet, ik voel me zo warm van binnen als ik die 2 samen zie ! en wanneer mevrouw echt grote verdriet heeft dan zoekt ze altijd mama op,
Hier een enorm mamakindje en dat vind ik ook niet altijd gemakkelijk. Ik zie hoeveel pijn het mijn man doet als hij al een kwartier bezig is Timo stil te krijgen terwijl hij meteen stil wordt als ik hem dan overneem. En zo nog talloze voorbeelden. Vaak blijf ik expres aan de zijlijn staan zodat ze hun momentje samen hebben.
Hier is de oudste ook een papakindje. Heerlijl om te zien hoe mijn dochter beschermd wordt door haar papa in zijn grote armen! Ik heb dit nooit gehad en daarom kan ik er intens van genieten....
de oudste is echt een mama - kind, en de jongste een papa - kind zodra hij thuiskomt van werk oid is het "papaaaaaa !!!!!" met een grote glimlach op dr gezichtje en als ik thuiskom is het heel verbaasd " mama?.." hihi
Hier is het wisselend. Dan weer een paar weken heel erg naar mij, en dan weer een paar weken heel erg naar papa.
mijn zoon was enorm van ons beide. dochter was afgelopen aantal weken papa kindje en nu sinds een week weer helemaal in to mama.
Hoor je vaak inderdaad. Hier is onze dochter echt een mama's kindje. Soms tot vervelens aan toe dan mag niemand haar helpen, troosten enz behalve mama. Is soms best vermoeiend
Hahaha...ja als ze ziek zijn of pijn heb en komen ze naar mij. De jonsgte is trouwens meer een mamakindje