Parachutespringen..

Supergaaf! Een tandem zou ik ook wel durven maar alleen niet.. Zou misschien in paniek het touwtje niet meer kunnen vinden. Na gtst zullen de sprongen wel goedkoper worden

 

Klopt, maar ik denk dat ik een tandem master op zo'n moment meer vertrouw dan mezelf, heeft puur te maken met de ervaring denk ik.

 

Nou laat ik het zo zeggen in geen duizend jaar dat ik een sprong zou maken.. haha.

Misschien als mij een miljoen aan geboden werd dan zou ik het misschien nog overwegen.

Knap als je het al eens gedaan hebt mij lijkt het super eng en leuk te gelijk. Al springt eng er boven uit..

 

Ik tijdens mijn sprong

 

Ik heb ook een tandemsprong gedaan op Texel.
Was een heel spontaan idee haha. Ook foto's laten maken en een DVD. Het was erg gaaf.

Ik weet niet of ik het alleen zou doen. Ik was van te voren bang dat ik niet zou durven springen op het moment dat je op het randje van het vliegtuig zit. Maar feit is dat het gewoon zo snel gaat dat je niet eens bezig bent met ik ga nu of niet. Ook omdat de instructeur waarmee je springt het eigenlijk bepaalt.
Ik was meer bezig met "ik moet mijn benen onder het vliegtuig klemmen & lachen naar de camera".

Het gaat echt snel. Het vallen en alles. Je bent aan het genieten en doen, ik ben blij dat ik niet hoefde op te letten wanneer ik mijn parachute open moest doen. De instructeur gaf me een tikje op schouders zodat ik wist dat ik het harnas weer vast moest pakken. En dan deed hij 'm open. En dan is het genieten. En ja op zo'n moment zou ik dan wel alleen durven, want dan is het gewoon zweven en rondkijken.
Maar toch, het idee dat je samen bent vind ik fijner. Dan helemaal alleen. Ik kan dan toch vertrouwen op die instructeur die al 1000-en sprongen gemaakt heeft en zelf genieten en niet dat ik let op dingen die kunnen gebeuren e.d.

Ik heb vorig jaar een keer parasailing gedaan, dat is heel anders, maar toch aan een parachute hoog in de lucht (achter een bootje) en dan was ik wel alleen. Ik hoefde verder niets te doen. Maar vond het toch een stuk enger omdat ik alleen was. Dan ga ik ineens letten op dingen als zijn die touwen wel stevig genoeg, is het niet aan het slijten (en dat was een klein beetje zo, was ook in buitenland haha). Dus dan geniet ik minder dan als ik samen met iemand ben die ervaring heeft.

Niet dat zo iemand je dan kan redden mocht het echt mis gaan, maar toch.

Conclusie, je moet doen waar je je goed bij voelt. En hoe vaak stort er nu iemand neer?

 

Ja, hier een tandemsprong gemaakt en dat vond ik zo leuk dat ik direct daarna de AFF cursus heb gevolgd!

Tijdens de cursus ga je niet alleen, de instructeur(s) springen met je mee en houden je vast en herinneren je er ook wel aan. En tijdens de cursus op de grond wordt het er wel in 'gestampt' wat je echt niet moet vergeten

Inmiddels heb ik al 150x niet vergeten om "aan het touwtje te trekken" als ik het zelf moet doen

Het is dat ik nu hoog zwanger ben en dat het niet meer kan nu, anders was het vast met het mooie weer meer keer dan 150 geweest Vraag me alleen wel een beetje af wat ik er van ga denken als we een klein mannetje hebben om voor te zorgen, maar het kriebelt nog steeds als ik weer op een dropzone ben en ik niet "mag".

Dus ik ben niet helemaal onbevooroordeeld, maar ik zeg zeker doen!

 

kwil t ook héél graag doen. maar nu ik 2kids heb toch maar niet. maar blijft nog steeds mijn grootste droom.

 

Tandemsprong gekregen voor m'n diploma toen ik 16 was, echt super gaaf!

 

Lijkt me super!

 

Ik ga binnenkort, was een cadeautje voor mijn 30e verjaardag. Kan je dus nog niet vertellen hoe het was. Ik heb er nu super veel zin in maar denk dat ik wel met knikkende knietjes sta als ik straks de diepte in kijken...brrr

 

Als je in zo'n tweedaagse cursus gaat springen, spring je volgens mij niet alleen maar met een instructeur. Dus er kan nog iemand naar je zwaaien dat je de parachute open moet doen.

Het is trouwens geen touwtje, maar een soort beugel die je echt niet kunt missen. En je hebt nog een reserveparachute, voor het geval je hoofdchute niet volledig opent of de touwen in de knoop raken ofzo. Het nadeel van die reserve parachute is dat je die niet kunt besturen. Nu heb ik het idee dat het sturen bij de eerste paar sprongen bij veel mensen toch niet zo goed lukt. Maar dat zou je eens bij een ervaren parachutist moeten navragen.

Een vriendin van mij springt heel veel. En ik ben wel eens mee naar boven geweest. Niet om te springen, maar om uit te zwaaien. Alleen moet je dan wel een parachute om, omdat de deur wel open moet natuurlijk en dan is het verplicht. Vandaar dat ik weet dat het geen touwtje is. En verder hoor ik natuurlijk regelmatig verhalen van haar. Maar dat zijn natuurlijk vooral de 'leuke' verhalen over landingen en bomen en sloten enzo. Dus mijn beeld over stuurfouten is misschien wel wat gekleurd. Over een perfecte sprong valt minder te vertellen.

Ik wilde vroeger trouwens een tandemsprong maken. Toen ik met haar meevloog en uit de open deur naar buiten keek, was ik zooooooo blij dat ik er niet uit hoefde, haha. Dus toen ben ik gaan twijfelen. En nu ik een kind heb, wil ik het niet meer.

 

Ik ga een tandemsprong maken. Alleen zou ik (nog) niet durven. Misschien als ik een keer geweest ben dat ik de smaak te pakken heb en verder ga...Maar wil toch wel erg graag eerst mijn motorrijbewijs eindelijk eens gaan halen
De vriend van mijn moeder gaat ook mee en hij regelt het. Wordt nog wel deze zomer i.i.g. Zal je zeker wat laten weten als ik ben geweest

 

Als je je eerste sprong "alleen" gaat maken na de theorie opleiding gaan er 2 instructeurs met je mee die jou vasthouden als je uit het vliegtuig springt tot aan dat de parachute open gaat. Op de grond krijg je uitleg over tekens die deze instructeurs jou in de lucht kunnen geven met hun handen. 1 er van is natuurlijk dat het tijd wordt dat je je parachute open gaat maken. Mocht je te veel van het uitzicht aan het genieten zijn dat je je instructeurs negeert dan zal die instructeur de parachute voor je open maken de eerste keer. Het systeem voor het openen van je parachute zit achter op je rug ter hoogte van je kont en dit voel je zitten als een klosje of een balletje. Je trekt er een pilot-chute mee uit je rig (zeg maar de "rugzak" met twee parachutes er in) die de hoofdparachute vervolgens weer uit je "rugzak" trekt. Deze hoofdparachute is bestuurbaar en dat wordt ook uitgelegd tijdens de theorieopleiding hoe dat werkt. Mocht de hoofdparachute, om wat voor reden dan ook, niet geopend worden of niet goed open gaan dan heb je nog een reserve parachute in het rig zitten. (de parachute die er uit komt met de genoemde beugel) Ook deze reserve parachute kun je gewoon besturen net zoals de hoofdparachute en deze vliegt niet veel anders. En mocht je helemaal niks doen zit er nog een elektronisch apparaatje in het rig die je valsnelheid meet, die automatisch de reserve parachute opent als op een ingestelde hoogte je valsnelheid nog te hoog is. Het landen op een plaats waar bedacht is dat je moet landen kan in het begin wat lastig zijn, maar al doende leert men En je kunt echt wel genoeg sturen om die boom NIET te raken

Klinkt best wel veilig zo toch? Ik zou zeggen gewoon doen!

 

@missie: Oh ja, da's waar ook. Het is alweer een tijdje geleden, maar nu jij het zegt weet ik het weer. Als ik inderdaad met m'n lompe kop uit het vliegtuig zou zijn gevallen, had ik gelijk de noodchute moeten openen. Vond ik geen fijn idee, want wat doe je dan als die het niet doet? (Ik weet het antwoord: genieten van je laatste mooie uitzicht en een laatste gebedje doen.)

 

Ik heb de vraag over de reserveparachute ook gesteld bij mijn theorie opleiding. De instructeur gaf toen het enige juiste antwoord met een grijns op zijn gezicht: "De reserveparachute gaat ALTIJD open".