@ eef80: Ik begrijp je post hierboven over daders en slachtoffers. Ben er zelf een beetje bekend mee met de info die je geeft. Bedankt voor de tip van het boek. Kan je die ook gewoon in de bieb vinden?
wat een enge maar ook mooie verhalen..... Vooral van mamabri van die vlinders.....wat mooi.... Doordat verhaal weet ik nu waarom er toen mijn zoontje is overleden er een vlinder op ons huis zat net boven de voordeur! bedankt daar voor!!!
toen ik 8 jaar was waren we op vakantie in yoegoslavie, mijn tante zorgde voor mijn cavia waar ik nogal aan gehecht was. op een dag zei ik tegen mn moeder; mama mijn cavia is dood, ik voelde zo een naar en koud gevoel, ik wist het gewoon. uiteindelijk na thuiskomst bleek het beestje op die dag het loodje te hebben gelegd. en de dag na mijn miskraam(curettage) zat ik in de tuin en landde er een mooie vlinder op mn arm, die bleef een hele tijd zitten, vloog uiteindelijk weg, maakte een bocht en landde op mn buik om vervolgens weer weg te vliegen. vond dat zo mooi!
Wat ongelofelijk naar dat je op deze manier afscheid hebt moeten nemen! Vind ik heel erg voor je. Je hoeft je er niet voor te schamen, want ook Laurie was al bijna 2 weken overleden toen ik moest bevallen, dus hebben ze mij gewaarschuwd dat het er eng uit kon zien, of in het ergste geval niet meer "heel" . Ik heb dus eerst de verloskundige en verpleegster laten kijken hoe Laurie er uit zag, toen mijn man en daarna pas ik. Ik vond het er niet eng uit zien, het was een heel mooi compleet kindje om te zien. Maar op het moment zelf wisten wij ook niet wat we moesten verwachten dus ook ik vond het eng, ik begrijp je angst dus zeker!
Vind het heel lief dat je reageert, ik geloof er alleen zelf niet in (reincarnatie) Maar goed, aan de andere kant zegt mijn dochter het wel en ik wil het dan ook niet gelijk maar af doen als kinderfantasie. En wb de vlindergroet, vind ik zelf ook erg bijzonder. Op dat moment stond ik er niet bij stil, zelfs niet toen de arts de datum van het overlijden zei. Ik realiseerde me dat de ochtend toen ik naar het ziekenhuis moest om te bevallen. Ik stond gewoon in de kamer en ineens wist ik het weer en viel alles voor mij op zijn plek.
Daar ben ik vergeten iets over te zeggen. Je kiest inderdaad hoe je dood gaat en wanneer. Dus als het jou tijd niet is en er vind een auto ongeluk plaats waarbij jou gids al ziet dat je daaraan overlijd of ernstige gevolgen gaat hebben dan zorgen zij ervoor dat je het op een haartje na mist. Zoals sommige verhalen hier in dit topic. Wat je gids niet kan tegenhouden is als jij zelf kiest voor zelfmoord (dat is je eigen keus en je moet dan sowieso weer dezelfde levensdoel opnieuw volgen) of je word vermoord door iemand. Hoe en wat precies over dat laatste weet ik zelf nog niet zo goed daar wil ik ook meer van weten waarom
Daarom dat ik dat ook zei Ik denk dat je bepaalde dingen meegemaakt moet hebben. Wb de vlindergroet, ik vind het echt rot dat het zo vroeg al is misgegaan en dat zal altijd zijn want je wilt gewoon heel graag maar juist de gedachte erachter verzacht de pijn en zo'n mooie afscheid
Ik respecteer je geloof hierin maar ik vind het nogal moeilijk.....ook ik heb een kindje verloren al verder in de zwangerschap, en als ik dit dan lees dan heeft hij daar zelf de keuze voor gemaakt....dat strookt niet met mijn gevoel en doet zelfs een beetje pijn..... maar nogmaals ik respecteer dat mensen dit geloven
Punt is dat ik heel veel op paranormaal gebied heb meegemaakt, ik geloof dus ook zeker wel in meer dan alleen hetgeen je ziet, ik geloof ook niet dat geesten "goed" zijn, ik zie ze als een engel des lichts, schijngoed dus. Aan de andere kant ben ik gelovig en mijn geloof "zegt" dat wanneer je er niet meer bent je ziel naar God teruggaat tot de opstanding van de doden. Vandaar dat ik niet geloof in reincarnatie. Maar goed, ik respecteer jouw manier van geloven hoor, alleen ik geloof daar dus niet in
Ik heb dromen gehad..voor mij enge dromen. De eerste keer droomde ik dat ik mijn moeder kaal op de bank zag liggen.. ze sliep. Elke nacht weer die droom. Mijn moeder bleek kanker te hebben en van de chemo werd ze kaal. (gelukkig genezen) Vanaf het moment dat mijn oudste dochter geboren is, was ik overdreven bezorgd of zeg maar bang. Ik keek continu bij haar.. echt wel 15 keer per avond. Op een gegeven moment toen ze een maand of 8 was begonnen de dromen. Ik zag haar in het ziekenhuis liggen en allemaal dokters om haar heen. Ik rende over de hal om mijn moeder te halen die op dat moment ook in het ziekenhuis lag om te zeggen dat ze echt nu naar mijn dochter moest dat het echt heel fout was. Ik droomde dit nacht op nacht op nacht. Mijn moeder kwam inderdaad weer in het ziekenhuis te liggen omdat de kanker terug was. Haar borst moest eraf. Ondertussen liepen wij elke dag bij de dokter maar we werden steeds van het kastje naar de muur gestuurd. Mijn moeder mocht nog niet naar huis maar ze is toch gegaan met drain en al.Die dag met onze dochter bij de huisarts geweest alweer omdat ze zon enge hoest had en ze steeds blauw aanliep maar we werden van het kastje naar de muur gestuurd zo als steeds Die morgen werd op aandringen van mij en me moeder onze dochter opgenomen nadat ze weer blauw aangelopen was. Diezelfde avond werd ze met spoed naar het radboud in nijmegen gebracht en twee weken later met politie escort naar Rotterdam naar het sophia kinderziekenhuis! Onze dochter bleek een virus op haar hart te hebben waardoor haar hart helemaal niks meer deed.. het was al een wonder op zichzelf dat ze nog niet overleden was. De dokters spraken over een donorhart en ze werd al op de lijst gezet en al. Ik en manlief bleven volhouden dat dat niet nodig was en dat ze het echt wel ging redden!! Wij kregen gelijk..geleidelijk aan herstelde haar hart zich. Ze heeft er helaas wel een handicap aan overgehouden.. maar we hebben haar tenminste nog! Mijn droom klopte dus op het gedeelte van mijn moeder na.. maar eigenlijk mocht mijn moeder nog helemaal niet naar huis omdat de drain er nog uit moest.. Oohja en mijn onrust was helemaal weg toen we naar huis mochten met ons meisje! Ik keek nog maar 1 keer per avond bij haar! Daaraan merkte ik en mijn man echt dat ik dit allemaal al aangevoeld heb.
Mijn ergste mooiste en dankvolle gebeurtenis was de dag dat mijn zoontje zou overlijden. Hij was heel erg ziek. Ging elke keer met mijn brommer naar het ziekenhuis. Dan had ik geen file en kon ik tussendoor rijden. Maar die dag stelde ik het uit om met mijn brommer te gaan. Had ook een ombestemt/russteloos gevoel wist niet waar door achteraf wel. Na wat gebel en gesmeek heeft me vader mij gebracht. Toen de verpleegster vertelde dat ze hem lieten gaan kon ik nog een 1pbed vragen zodat hij bij mij kon inslapen. VL had storing met zijn tel (vodafn) maar toch kon ik hem bereiken. Paar weken terug een tel nmr gevraagd aan de dochter van zijn compagnon waar hij die dag mee werkte. Toen hij ingelapen was voelde het tegenstrijdig goed niet goed spijt doe ik het wel goed. Toen vroegen ze mij of ik hem wilde wassen of badderen. Ik wilde hem graag bdderen heb hem dus zo gebadderd zo als ik altijd deed. En toen voelde ik mij vredig het voelde zo goed. Werd warm en rustig. Ik wist dat ik het goed heb gedaan en dat hij geen pijn meer had., Nu ook op zijn plekje ik voel hem daar niet. Zijn lijfje licht daar maar hij zelf is daar niet meer.
Oh wow Veronique! Dit is PRECIES hoe ik het ook zie, geloof. Ik wist dit al vanaf mijn dertiende en heeft mij veel troost en kracht gegeven toen ik nagenoeg al mijn familie verloor op jonge leeftijd. Ik heb inmiddels ook wel het nodige 'bewijs' om in bovenstaande te geloven. Prachtig hè hoe het allemaal in elkaar zit!
Ik kom misschien dom of ontwetend over nu, maar ik weet echt niet wat ik moet denken van het 'je kiest je eigen ouders uit'. Als dat zo is snap ik namelijk echt niet waarom sommige kinderen mishandeld worden en waarom sommige mensen geen kinderen kunnen krijgen, ondanks het feit dat ze betere ouders zouden zijn dan sommige mensen.
heb ik ook weleens gedacht idd... maar ik heb zulke ouders en nu denk ik, als ik hun niet had was ik nu ook niet waar ik nu ben... had ik deze prachtige kinderen niet, en ook deze man niet... dus dankzij mijn slechte ouders heb ik wel een mooi leven na mijn kinderjaren.. klinkt heel gek maar geloof daar ook wel in... stel ik had liefdevolle ouders, dan was ik waarschijnlijk een ander pad gaan bewandelen waardoor ik mijn man en kinderen niet had gehad...
Heeft met karma te maken en bepaalde dingen die je in je huidige leven te 'leren' hebt of moet doorstaan om weer een niveau verder te komen.
Och lieverd wat heftig!...... Kippenvel. Ook mijn ergste ervaring van een van de meest dierbare personen op deze wereld is ook mijn mooiste ervaring. Hoe tegenstrijdig kunnen emoties zijn hè?
Juist! En Karma vind ik nog steeds geen antwoord. Betekent dit dan dat kindjes die mishandeld zijn slecht karma hebben?? Het enige waar ik met heel mn hart in geloof is toeval. Toeval met al z'n betekenisloosheid en onvoorspelbaarheid verklaart volgens mij heel veel meer dan mensen willen zien.