Zoals sommige zwangeren weten dat ze een jongen of een meisje krijgen, weet ik ook dingen over mijn kinderen die net iets verder gaan dan dat. Ik wist ook het geslacht van mijn kinderen, maar bij mijn dochter* heb ik ook aan de verloskundige gevraagd om mijn baarmoederhals te controleren, ik weet niet waarom ik dat vroeg. De verloskundige vond dit onzin. Mijn dochter* is met 21 weken geboren en overleden door baarmoederhalsinsufficiëntie. Laatst had ik in ene de idiote gedachte hoe het zou zijn als mijn zoon overleden zou zijn voordat zijn broertje geboren wordt. Nu was ik kort na zijn geboorte wel bang voor wiegendood enzo, maar die angsten had ik al lang niet meer, tot dan. Een paar dagen later is hij met gillende sirenes vanuit de hap naar het ziekenhuis gegaan met pseudo-kroep. Zijn zuurstofpercentage zat dik onder de 80%. Van de kinderarts mocht ik er niet over nadenken wat er gebeurd zou zijn als we niet naar het ziekenhuis waren gegaan. Toen hij weer thuis kwam was de gedachte over zijn overlijden verdwenen, het voelde alsof het was overgewaaid. En zo zijn er nog een paar voorbeelden te noemen. Daarnaast ook apparaten die spontaan aangaan en een poes die bij mijn moeder spookt, maar op de één of andere manier vind ik die minder eng.
Aan alle lieve dames hier, die een groet hebben gekregen van hun vlinderkindje: Wat vreselijk bijzonder, ik heb dit nou meerdere keren gelezen, en nu durf ik mijn verhalen ook op te schrijven. Ik heb hier twee verhalen opgeschreven die een beetje eng waren, maar ik heb ook mooie dingen meegemaakt. Ikzelf heb twee miskramen meegemaakt, en uiteraard mis ik die kindjes verschrikkelijk. Als ik in de ogen van Harley kijk, vraag ik mezelf af welke kleur ogen zij hadden gehad, bijvoorbeeld. Heel, heel af en toe, als ik haar op mijn schoot heb, en liedjes voor haar zing, een boekje lees, of lekker gek met haar doe, voel ik iets, soms voel ik een heel warm gevoel, soms een verdrietig, zelfs een beetje boos gevoel. Dan moet ik ook altijd eventjes in het niets roepen: 'Kom maar hoor. Komen jullie ook maar lekker bij mamma.' Heel soms maak ik dan een aaibeweging in de lucht, en voelt het alsof ik een bolletje strijk, of een gezichtje streel. Met het risico alsof ik gek lijk hier op het forum moet ik dan bekennen dat ik daarna altijd een heel erg opgelucht gevoel heb. Alsof mijn andere kindjes weten dat ze, al zijn ze niet lijfelijk hier, altijd welkom zijn en ik altijd hun moeder ben, en blijf. Ook al heeft Harley wel geboren mogen worden, dat doet niets af aan het gevoel dat ik moeder ben van 3 kindjes...
Griezelig.... Mijn dochtertje van 3,5 heeft de laatste tijd ook zoiets Die heeft al een paar keer gezegd: mama, toen ik groot was, was jij een baby. Ik had jou vast en jouw mama was mijn mama....... En als ik dan vraag van: was ik jouw baby dan? Dan is het antwoord, ja.....jij was mijn kindje en ik was groot, ik was jouw mama....... Ik weet zelf ook niet zo goed wat ik daarvan moet denken, is het fantasie? Ik geloof nl helemaal niet in reincarnatie
Mamabri,wat een mooi verhaal zeg en ik vind het zo erg voor je. Stom om te zeggen maar het troost me erg dat je het krijgen van je kindje een bevalling noemde en haar een naam hebt gegeven. Ik voel me ook alsof ik bevallen ben al is het natuurlijk een miskraam en iets anders dan een echt voldragen kind. Ook gek,mijn goede intuitie. Ik weet altijd wat het geslacht is bij een zwangere. Van de 30 keer heb ik het 1x echt mis gehad. Terwijl het echt gokken is! Kat,ik krijg tranen in mn ogen. Dan ben ik eigenlijk ook een beetje mama van een kindje. (Andere twee heb ik niet op echo gezien,was te vroege mk)
Meid, natuurlijk ben jij mama van een kindje, van alle 3, maar zeker van je MA met 12 weken! En het voelde voor mij als een bevalling, er moest immers een navelstreng worden doorgeknipt en er lag een piepkleine baby. Alles zat er op en aan, van piepkleine vingers tot teentjes, oortjes zo klein als een speldenknopje. En de naam is eigenlijk gegeven door mijn dochter, toen ze wist dat ik zwanger was had ze het steeds over Laurie. Laurie ging haar naar school brengen, ze ging de fles geven, ze ging met Laurie spelen. Vandaar de naam. Gekke vraag dan, heb jij met de MA van 12 weken geen kindje gezien dan? Hoe is dat gegaan?
Toen ik maandag met mijn oppaskindje (ze krijgt een broertje in februari) naar huis liep zei ze: Ehm D., heb jij ook een klein kindje thuis? Dus ik zei: nee hoor O. die heb ik niet. Zei ze: en ook niet in je buik? Ik dacht echt van huhhh hoe kan ze dat weten? Of was het een willekeurig opmerking? Die dag was ze ook super aanhankelijk, wilde heel veel tegen mij aan liggen en luisterde super goed terwijl ze juist altijd haar zin probeert door te drijven. Vond het heel bijzonder.
Whoa wat een aparte bijzondere verhalen hier, boeit mij wel! Ik heb ook wel wat aparte dingetjes meegemaakt die onverklaarbaar zijn. Enigste wat nogal recent was, is een droom, waarbij ik uit mijn lichaam was en naar mij eigen keek (ik sliep in bed). Ik vond het dood eng, leek zo echt! Ik wilde terug mijn lichaam in, maar lukte maar niet. Liep ik door mijn huis, gebeurde er rare dingen zoals de wasmachine die gewoon aan t draaien was (kon helemaal niet). Opeens riep ik dat ze mij met rust moesten laten en waarom ze dat mij aandeden en wie?! Toen zag ik een aantal mensen (kan mij niet zo goed herinneren wie meer) en er zei eentje dat omdat ik een goed persoon was, bijv. als ik een beroemd persoon zou zijn, zou ik iedere fan persoonlijk bedanken. Een goed hart dus. En toen ineens werd ik wakker in mijn lichaam.. Mijn god wat leek dat echt! Misschien was het ook wel echt.. Uit je lichaam treden.. Wie heeft zoiets ook meegemaakt een keer?
Ik was totaal van slag toen onze kat met 2 jarige leeftijd een hartstilstand kreeg (bleek bij de dierenarts). De klok stopte met tikken op het tijdstip van overlijden, ik was aan het afwassen en hoorde een harde knal vlak erna kwam mijn zusje binnen een vroeg of de katten wat omgegooid hadden in paniek riep ze mij omdat de kat niet meer bewoog. Ik heb hem nog geprobeerd te reanimeren maar er gebeurde niks... Waar de klap vandaan kwam ben ik nooit achter gekomen want hij lag midden in de woonkamer op de grond. Niet lang erna had ik mijn operatie en tijdens de narcose zag ik hem weer. Hij gaf me kopjes en kusjes wat voor mij voelde als afscheid en toen wist ik dat het goed was. Niet iets engs maar wel bijzonder.
Ik ben zelf trouwens een HSP. Wat ik ook vreemd vond is dat ik vaak goed aanvoel of iemand zwanger is of niet. Zoals een aantal maanden geleden, contact met een maatschappelijk medewerkster. Wist niets van haar. Kwam iedere week en ineens voelde ik gewoon aan dat ze zwanger was. Een week later zei ze uit haar zelf dat ze er net achter was gekomen dat ze een paar weken zwanger was. Whoa! Vaag..
Ik heb te maken gehad met klopgeesten heel eng en vervelend! Van familie en vrienden wist ik van te voren wie wanneer overleed (beide opa's, zoontje van een vriendin van mijn stiefoma), wie zwanger is of ergens pijn heeft. Ik heb "geesten" gezien en gesproken en weet dingen die ik niet kan weten.
Sammy: even inhaken op je vorige berichtje, mooi hè...! Mijn kat is nog zo'n twee weken elke avond bij ons langs geweest, zat hij in een hoekje van de kamer of op mijn bed, geweldig!
Dank je wel dat je zegt dat ik mama ben van 3 kindjes. Ik voel het zelf ook zo maar de omgeving begrijpt het niet altijd. Je bent ook in het ziekenhuis bevallen dus begrijp ik. Laurie is een ontzettende mooie naam,jammer dat het zo gegaan is Trouwens als er een navelstreng doorgeknipt moet worden noem ik het een bevalling en geen miskraam!!!! Ik was 12 weken en zou de termijnecho krijgen maar ze zagen dat het kindje gestopt was met 10 weken groeien. Ik denk dat er dan nog geen navelstreng is. Ik mocht in het ziekenhuis blijven om het op te wekken maar dat wilde ik niet. Ik heb helaas niet durven kijken toen ik het kindje voelde komen en daar onnoemelijk veel spijt van!! Maar het was al 2 weken eerder overleden (MA) en daarom was ik bang dat het er eng uit zou zien. Zoveel spijt van gehad! Ik heb het door de wc gespoeld (schaam schaam,ons lieve wondertje op zo een manier..alleen door die stomme paniekaanvallen van mij.) Heel veel sterkte nog..xxx.
Pfffft veel hier Eerste keer was ik 10 jaar, mijn hond was gestorven. Ik ging slapen en ik hoorde hem blaffen, mijn ouders hoorden niks Stipt 1 jaar later rook ik hem Dit waren natuurlijk leuke dingen Een jaar of 16 wan ik, ik zat op mijn slaapkamer op de computer, heel geconcentreerd. (Spiegel links van me, deur rechts van me) ik dacht dat mn moeder achter me stond dus ik kijk links achter me. Toen zag ik in de spiegel een soort bliksemgedoe wat achter mij begon en de deur uitging. 18 of 19 jaar voelde ik het been van mn ex tegen mijn been aanliggen. Hij is dood, zelfmoord Ik voelde vaak aanwezigheden. In het huis van mijn vriend, toen ik er nog niet woonde en ook toen ik er al woonde voelde ik vaak aanwezigheden in de gang boven. 4 jaar later hoorde ik van de buurvrouw dat er hier iemand gestorven is Heel vaak slaapverlammingen gehad, met uittredingen aan toe. Verschrikkelijk eng. Het begon eerst met af en toe, uiteindelijk had ik het meerdere keren per week en zelfs meerdere keren per nacht. Ik had dus echt angst om te gaan slapen, extreme angst. Ineens hielden de slaapverlammingen op, ineens uit het niets en 2 weken later had ik een positieve zwangerschapstest. En sinds ik dus zwanger ben geweest nooit meer iets meegemaakt, geen aanwezigheden meer gevoeld, geen slaapverlammingen meer, geen uittredingen meer dus ik ben er heel erg blij mee!!! Wel 1 keer bijna een slaapverlamming gehad maar had het net op tijd kunnen voorkomen Is er hier iemand paranormaal begaafd? Hoe kan het dat ik niks meer voel of meemaak sinds mijn zwangerschap? Ik ben er blij mee maar hoe komt dat?
Oooo en die slaapverlammingen waren echt eng. Uiteindelijk wist ik wanneer het begon en kon ik me soms nog redden. Als hij begon hoorde ik 3 keer een hele harde bong. Alsof,....tja alsof wat? Niet goed te beschrijven maar 3 keer een hele harde bong, heel ritmisch, zat een soconde of 2 tussen die bongs in. En BONG BONG. BONG, heeeeeeeel erg hard, kan je je niet voorstellen hoe hard Het was ook heel moeilijk om me dat te herinneren, ben er echt op gaan letten zodat ik het ook kon onthouden Maar weet iemand daar meer van?
Ik wil geen spelbreker zijn, maar heel veel dingen zijn gewoon fysiek/fysiologisch weet ik hoe je het noemt, verklaarbaar. De grens tussen droom en werkelijkheid, tussen ons bewustzijn en onderbewustzijn is soms gewoon vaag en ook hoe we dingen waarnemen kan ons desorienteren. Ik heb zelf ook iets gepost over mijn oma, hoewel ik dat nog steeds vaag vind geloof ik ook dat onze hersenen veel trucjes met ons uit halen. Ik vond onderstaand stuk op wikipedia; Slaapverlamming - Wikipedia
Klopt soms weet ik ook niet wat te denken, langs de ene kant geloof ik in niks maar langs de andere kant kan ik veel niet verklaren dus ik weet het niet. Maar over slaapverlammingen weet de wetenschap eigenlijk niet veel Maar hoe komt het dat alles stopte vanaf het moment dat ik bevrucht werd? Vanaf het eerste moment van de zwangerschap? Nog voordat ik dus wist dat ik zwanger was, dit vind ik ook een raar iets Alles stopte he, niet alleen de slaapverlammingen maar alles
Het is deels waar van die slaapverlamming. Je bent op dat moment wel in uittreding van je lichaam (je ziel) en gaat dan met je gids op pad. Wanneer je je ervan bewust wordt op dat moment stopt het ook en zul je merken dat je snel weer in je lichaam zit. Dit is een onbewust proces waar je bepaalde belangrijke dingen van zult herinneren. Net zoals Deja vu gevoel. Wanneer dit gebeurd is je lichaam in een soort coma. Lastig uit te leggen maar google maar eens dan zul je veel meer ervan begrijpen en herkennen. Er zullen genoeg mensen zijn die hier niet in geloven en dat mag ook. Ieder zijn keus Ik heb dit vaker gehad die uittreding en je kunt dit ook bewust doen maar heeft geen zin. Is ook redelijk gevaarlijk ben ik achter gekomen.
Ik heb even getwijfeld of ik hierop zou reageren maar doe het toch. Is aan jou de keus of je er in geloofd of niet Van jou dochter dat kan waar zijn hoeft niet. Van dat ene jongetje dat is zeker dat dat gebeurd is. Wij zijn hier op aarde allemaal met een leerdoel die wij voordat wij geboren zijn getekend hebben samen met onze gids. Als ziel kies jij zelf je ouders uit, wanneer je geboren wordt, hou oud je wordt, het geslacht (is bijna altijd hetzelfde geslacht als in je vorige levens) etc... In het 'hiernamaals' leven wij door als ziel en ook daar moeten wij leren. Je hebt 7 niveau's die je moet behalen. En in die 7 niveau's zitten ook nog treden. Hoe meer je leert hoe hoger je komt. Vandaar dat mensen ook ontzettend verschillend zijn. Het is dus niet zo dat je 1x op aarde bent maar vaker. Je hebt een vorig leven gehad maar vaak wordt dit tijdens je geboorte al gewist omdat je nu op aarde bent met een nieuw doel. Sommige kunnen nog herrinneren wat ze in hun vorig leven waren, waaraan ze zijn dood gegaan of nemen dingen mee naar dit leven. Hoe vaak hoor je niet een oude ziel in een jong lichaam? Wat ook is is dat zielen altijd in een groep leven en dat je altijd dezelfde zielen tegenkomt. Daardoor kan het dat jij in je vorige leven een dochter was van jou dochter. Dit omdat jullie zielen samen horen. Al is het als vriend, neef/nicht, tante etc... Het kan ook zijn dat jullie een tweelingziel (google maar eens) zijn maar dit komt niet snel voor. Wanneer je alles gehaald hebt hoef je niet meer op aarde terug te komen maar dit mag wel. Je kunt dan verder gaan als gids. Edit: wilde nog even over je laatste kindje zeggen: Heel bijzonder dat je kindje op die manier afscheid heeft genomen. hij/zij heeft ervoor gekozen om zolang bij jou in je lichaam te mogen zijn en heeft alleen die periode nodig gehad om jou liefde te voelen. Ik kan je zeggen dat de ziel van deze kleine sowieso wel bij je is en alles toch mee krijgt. Je kunt zelfs contact met haar krijgen maar dan moet je er voor open staan. Ik vind dat wel heel mooi zo'n vlindergroet. Heel bijzonder!