Bij mijn huidige zwangerschap hebben er vele gyns gekeken naar de echo’s want ze dachten blaasjes te zien, maar dus geen partiële mola. Het is echt lastig!
@Nuage: "fijn" dat jullie de wetenschap toch wat vooruit proberen te helpen door mee te werken aan het onderzoek. Het goede nieuws is vooral dat jullie binnenkort 3 fantastische kindjes hebben. En goh @Jolo ik doe ook maar mijn best om dit alles een plaats te geven. De ene moment ben ik optimistisch, de andere keer zit ik ook in zak en as hoor. Maar doordat wij al een vrolijke meid hebben, kan ik me volledig op haar storten (lees verwennen, want ja ik moet toegeven dat ik dit toch wel compenseer!). Dit is ook de eerste hobbel die wij tegenkomen op onze weg naar ons gezin en ik hoop uiteraard ook de ALLERlaatste met gans mijn hart (hout afkloppen!). Dus ik doe vooral mijn petje af voor jullie allemaal die al zoveel meer ups en downs hebben gekend. Want naar mijn mening is die kinderwens het mooiste op aarde als alles vlot gaat, maar is zo dominerend en droef als het niet vanzelf gaat. Mijn partiële mola is ook niet vastgesteld op de echo. Ik heb zelf voor de curretage gekozen, omdat ik psychologisch gezien er geen week ofzo mee zou kunnen rondlopen. Die onzekerheid van die cycotec is niets voor mij. En nu achteraf gezien ben ik uiteraard zeker blij met mijn keuze, omdat het daardoor toch snel is kunnen vastgesteld worden.
@Jill88 Er zijn idd dames (zoals ik), die harder moeten vechten om een eerste wondertje op de wereld te moeten zetten, maar dat neemt niet weg dat jij ook een grote wens hebt voor een 2de kindje en dat het voor jou ook moeilijk kan zijn. Al zou ik mij al enorm gezegend voelen als we er eentje zouden kunnen krijgen en ze bv zeggen dat ik geen 2 de meer zou kunnen krijgen, dan neem ik daar genoegen mee. Maar gewoon omdat ik al een heel moeilijk traject heb gehad en nog steeds aan bezig ben. Maar dit is nu eenmaal mijn situatir en ik begrijp ook wel dat het niet gemakkelijk voor jou moet zijn !!! Jij had deze week toch opnieuw controle he ? Ik heb het hiervoor al gevraagd, maar zou je mij op de hoogte willen houden van wat jouw wachttijd gaat zijn? Moest dit korter zijn, dan zou ik dit graag willen meenemen naar mijn gynaecoloog en ook in welk ziekenhuis jij loopt (in privé bericht, want ik kan begrijpen dat je het niet wil delen met iedereen).
Ik heb ook een mola gehad. Mijn Gynaecoloog vertelde mij dat de richtlijn voor een partiële mola een half jaar wachten was inderdaad.
Ik kreeg vrijdag te horen dat ik een mola heb. Partiëel of volledig weet ik (nog) niet maar de echo was sowieso niet wat het moest zijn met bijna 8 weken. Door bloed te prikken konden ze zien dat mijn hcg veel hoger is dan normaal (125.300 ten opzichte van 20.000 zoals de gyn zei) en daarom kon ze zeker weten dat het om een mola gaat. Op de echo was het niet duidelijk genoeg maar het hcg zegt blijkbaar ook heel veel. Dat verklaart wel waarom ik al vanaf week 4 zo ziek ben, compleet met korte ziekenhuisopname. Morgen gesprek met de gyn om te bespreken hoe en wat nu verder maar heel eerlijk? Ik hoop dat ik zo snel mogelijk een curretage krijg, zodat ik van dat enorme zieke gevoel af kom! Vooral omdat ik nu voor niks al 4 weken zo ziek ben en niks kan. Nog los van het verdriet, want al zou dit ons 4e kindje zijn geworden, het was net zo gewild en gewenst als de andere 3, hoe rijk we daarmee dan ook al zijn...
Rot om te horen dat jij ook te maken hebt met een mola Hebben jullie iets van vruchtje gezien, ook al was die erg klein ? Dan is het normaal een partiële. Ik hoop in ieder geval dat je de complete niet hebt ! Ik was ook 8 weken ver en had ook zo'n hoge hcg waarde in ieder geval. Ik heb wel geen last gehad van de hoge waarde. Geen enkel 'zwangerschapskwaaltje', alleen best wel een opgezwollen buik, wat normaal blijkt te zijn. Ik moest regelmatig mijn broek open zetten In ieder geval veel sterkte en neem vooral de tijd om dit te verwerken.
Het verbaast me eigenlijk dat je niet direct nog bent gecuretteerd of morgen al ingepland staat. Ik ga er vanuit dat je dinsdag dan meteen geholpen wordt. Sterkte!
Ik heb ook wel een week moeten wachten voor ik gecurreteerd werd. Ik had op een donderdag mijn echo en woensdag curretage.
Het weekend zat ertussen. Vrijdagochtend zag de vk dat de echo niet goed was, vrijdagmiddag zag de gyn hetzelfde maar pas na het bloedprikken wist ze zeker dat het om een mola ging. Toen was het al bijna 17.00, vandaar dat het langer duurt allemaal. Ik hoop echt dat ik morgen geholpen word, straks eerst gesprek. Ik vind het best spannend...
Dankje! Gelukkig was jij er niet zo ziek bij maar rot dat je het ook hebt mee moeten maken. Rot voor iedereen die dit mee moest maken!!! Ik denk dat het partiëel is, zoiets liet de gyn vallen maar omdat ze eigenlijk dacht dat het helemáál geen mola was (dat werd pas duidelijk na bloedafname) hebben we het er verder niet over gehad. Ik wacht af wat er straks gezegd wordt en hoop dat het dan snel weggehaald wordt...
Ik duim alvast dat de curretage zsm gepland gaat worden, want elke dag is er 1 te veel als je weet dat het vanbinnen niet goed zit. Succes straks !
Wat jammer @ZIFELS. Veel goede moed! Bij deze nog een korte update over de "Belgische" wachttijd (eens je 2x 0 hebt gemeten). Mijn gynae spreekt over de officiële wachttijd van 6 maanden en een officieuze wachttijd van 3 maanden. Zelf is zij van mening dat 6 maanden erg streng is voor een partiële mola en dat 3 maanden moet volstaan, maar het is de officiële richtlijn... Dus het is aan ons om te beslissen wat we daarmee doen. En eerlijk gezegd heb ik nog geen idee wat we gaan doen. Misschien wil ik voor mijn mentale gerustheid wel 6 maanden wachten, anders blijf ik er misschien toch maar over piekeren? Maar misschien denk ik er over een paar weken anders over... Ik heb vooral besloten om me er nu niet echt druk in te maken, ik moet sowieso nog wat geduld hebben. Ik ben nu vooral blij dat het zakt!
Ik heb het inmiddels ook nog eens nagevraagd aan mijn gyn en de specialisten van mola. Mijn gyn hanteerde vroeger ook 3 maanden, maar het mola centrum hanteert toch echt wel de 6 maanden. Mijn gyn volgt deze protocollen dus nu ook op. Als ik zou bevallen, dan moet ik 6 weken nadien nog even terug voor een HCG controle. Dus het is wel fijn om te weten dat alles goed wordt opgevolgd en je nauwlettend in het oog gehouden wordt. Als je binnen de 8 weken op 0 staat, gaat de wachttijd van 6 maanden in op het moment dat je de curretage hebt gehad. Als het hcg er pas na 8 weken uit is, wordt er pas vanaf het moment dat alles op 0 staat de 6 maanden gerekend. Ik zal dus maar braafjes doen wat mij is voorgeschreven en daarna vol goede moed verder met de inseminaties Je hebt gelijk dat je het nu even laat rusten en achteraf even bekijkt hoe je je erbij voelt. Eerst zorgen dat je HCG daalt, dat is het belangrijkste
Het bleek bij mij uiteindelijk toch geen mola te zijn, daar kwamen ze achter na uitgebreid onderzoek na de curretage. Wat het dan wel is geweest waardoor mijn hcg zo extreem hoog was en ik zo ziek was? Ik vermoed zelf een tweeling-zwangerschap, omdat we op de echo twee lege zakjes zagen. Na de curretage was ik binnen een dag van de misselijkheid af maar emotioneel heeft het zóveel overhoop gehaald, dat ik op het moment een wrak ben. Als we al opnieuw gaan proberen zwanger te worden, dan pas over minimaal een half jaar. Eerst mijzelf weer op de rit krijgen.
Wel erg fijn om te horen dat het geen mola is, want dan zou je nu ook nog gedurende 6 maanden zitten met bloedtesten enzo. Dus dat is dan weer ''mooi'' meegenomen. Begrijpelijk dat je nu even een halfjaar zelf pauze wil. Erg knap vind ik het om eerlijk te zijn dat je van jezelf ziet dat je even rust nodig hebt om er daarna weer voor de volle 100% voor te gaan.
Ja daar ben ik ook 'blij' mee maar ik snap dan nog altijd niet hoe het hcg zo torenhoog kwam. Maar daar komen we toch niet meer achter. En dankje, het moet nu even wachten, hoe graag we het ook nog steeds willen. Zeker als dan mijn vriendin hier is met haar baby, dan krijg ik zó de kriebels. Maar het kan nu gewoon nog even niet...
Hier hebben we ondertussen al 2 negatieve testen achter de rug, dus maandelijkse controles ipv wekelijkse controles. Langs de ene kant is dat een verademing, langs de andere kant gaf het me ook wel elke week een gerust gemoed omdat het iedereen goed nieuws was... Maar ik voel me fysiek goed, dus vertrouwen hebben. Emotioneel vind ik het wel nog een echte rollercoaster (en denk dat die de komende jaren nog verschillende loopings gaat maken). Ik zit erg in met het leeftijdsverschil dat er tussen ons 1e kindje en een mogelijk 2e kindje zou zitten. In een ideale wereld zou er voor ons 2 jaar tussen zitten, nu zou dit in het beste geval 3 à 3,5 jaar zijn... De ene dag denk ik: komaan dat stelt toch nog altijd niets voor! De andere dag hoor ik dan mensen (toevallig over iemand anders zeg): poeh, 3,5-4 jaar tussen die kindjes dat wordt toch al lastig! En word ik overmand met schuldgevoelens naar ons 1e kindje toe. Mijn hoofd zegt dat ik hier niet naar moet luisteren en dat de situatie is wat ze is, maar mijn emoties nemen nu en dan toch de overhand. Lastig! Het is misschien een luxeprobleem, maar als je (moeder)hart ergens zijn zinnen op gezet heeft...