Kind naar audiologisch centrum, wie ook?

mijn middelste en jongste zijn getest door het audiologisch centrum.

het was het zeer zeker waard en de kinderen vonden het helemaal niet erg. het is een soort van spelen voor ze. de jongste moet okt/nov opnieuw getest worden om te zien of er voldoende vooruitgang is.

waar ga je voor als ik vragen mag?

 

Ja, met de jongste. Aardige mensen, goed geholpen, jongste vond het prima.
Nog op herhaling geweest ook. Ben echt blij dat ze er zijn!

Maar het schijnt te verschillen per centrum, en ik gok dat jij niet naar alkmaar gaat

 

onze dochter is ook geweest. hoe oud is je kindje? onze dochter was een paar maanden. testen gingen prima en dochter vond het ook prima. pb maar als je meer vragen hebt

 

Ik lees even mee, want mijn zoontje mag binnenkort naar een audiologisch centrum.

 

Ik vond het echt de moeite waard, mijn zoontje heeft ook een spraakachterstand, we zijn doorverwezen naar een logopediste en ik moet zeggen er zit verbetering in. Het is nog niet helemaal perfect maar er komen zinnen uit die ik versta etc en dit in een tijdsbestek van nog geen 5 mnd.

Wij moeten volgende week weer terugkomen of er vooruitgang is dus ben benieuwd hoe hun dat vinden...

Maar hoe het een beetje in zijn werk gaat ;

Als je voor het eerst er naar toe gaat (hier in R'dam dan) krijg je eerst een gesprek (van wat er is etc) en daarna word er een nieuwe afspraak gemaakt voor om een dagdeel te komen (meestal ochtend) dan gaan ze eerst een gehoortest doen, daarna gesprek met een psychotherapeut en daarna met logopediste , dit gaat wel allemaal spelenderwijs, als ouder kijk je gewoon toe, er word wel eens wat gevraagd hoe het thuis gebeurd etc en daarna krijg je de uitslag

Dit alles heeft echt een halve ochtend geduurd dus best wel intensief ook voor de ouders

Welk centrum ga je??

 

Mijn oudste is met zijn 2e jaar naar AC gegaan in Eindhoven.

Hij had steeds oorontstekingen en zijn praten ontwikkelde zich niet goed, ik heb om een verwijzing moeten smeken aan mijn huisarts omdat ik wist dat het niet goed zat maar niemand geloofde me, toen eerst naar de KNO daarna AC maar bleek dat hij maar voor 15% hoorde en das niet genoeg om goed te leren praten natuurlijk.

Dus terug naar de KNO buisjes, schoonmaken, en dan ook maar meteen neusamandelen en voila hij kon horen maar wel inmiddels met een hele grote achterstand, van het AC wilden ze hem eigenlijk naar MKD (medisch KDV) hebben maar daar was ik niet zo'n voorstander van dus hebben we zelf er alles aan gedaan (2 keer per week logopedie, 1 keer per week fysio en elke dag soms wel 2 uur per dag oefenen) het was soms alles behalve makkelijk MAAR het is gelukt en nu gaat ie sinds 3 weken naar een normale basischool en dat terwijl ze zeiden dat dat niet mogelijk was voor hem..

Ze hamerden ook erg op autisme e.d. maar dat wilde ik niet verder testen tot het ook werkelijk waarde heeft (4 jaar en ouder) hij is nog steeds niet 100% hoor (in de zin van gelijk met leeftijdsgenootjes) maar zo erg als het was is het niet meer gelukkig..

 

ze hebben ook hoortesten zonder oordopjes maar ik denk dat het wel moeilijk gaat worden, kan je hem niet begeleiden er naartoe, ik leg altijd alles heel duidelijk uit dat het voor hun eigen bestwil is en dat ze hem dan beter kunnen helpen, mijn kinderen vertrouwen me dat dat ook zo is, anders zou ik het zoiezo ook niet doen als hun er niet beter van zouden worden..

 

vertrouwt hij jouw niet genoeg om het toe te laten die van ons was ook 2,5 jaar en heb veel plaatjes gebruikt en korte woorden zoals OOR, AU, BETER, boekjes lezen over ziekenhuizen e.d. je kan ook thuis oefenen met bv een kinder doktersetje dan mag hij ook bij jou doen en jij bij hem enzo, dat is nog eens gezellig ook!

 

angel@hoe oud is je zoon? mijn zoon is 2 en half was bijna 2 ten tijde van het onderzoek. hij heeft een taal en taalbegrip achterstand van 10 maanden. hij begreep ook niet wat we gingen doen en ik heb het zo gelaten. we zijn er heen gegaan zonder verwachtingen. de eerste keer lukte de hoortest niet omdat er teveel ruis bijzat vanwege dat hij zijn hoofd bewoog.de tweede keer ene aantal weken later ging het wel goed. je zou nog verbaasd zijn over wat wel of niet lukt. hij hoeft er zelf niks voor te doen het gaat met een computer programma. alleen stilzitten en daarbij heb jij ook een actieve rol.als jij even zijn aandacht weet te vangen en vasthouden is dat al voldoende voor dat programma.de tweede test agat door middel van geluid en dan zit hij op jou schoot en moet naar links of naar rechts kijken. dat gaat vanzelf. als hij goed hoort zal hij automatisch draaien naar de richting waar het geluid vandaan komt. daar gaat dan een duracel pop dansen.ook daar kon ik niks over uitleggen omdat hij het toch niet begreep. maar het ging meteen goed, alleen de aandacht is snel weg. maar ze hebben al vrij snel een aardig beeld van het gehoor dus dat was niet erg.

de rest van de testen krijg je waarschijnlijk ook als je zegt dat hij achterloopt. dat zijn voornamelijk vragen aan jou dus dat is ook geen probleem, hij speelt dan en hun observeren dat. later proberen ze nog samen met hem wat spelletjes te doen en dan zul je stomverbaasd zijn dat hij wellicht meer kan dan jij dacht. dat had ik met een soort van puzzeltje namelijk met driehoeken en vierkanten. die vormen die hij er dus zo even in knalde. ik zeg hoe kan dat nu? maar volgens hun had dat met ene ander deel van de hersenen te maken en was dat normaal.

hij werd in eerste instantie ook getest omdat zijn broer doof is geweest. maar bij hem is er niks mis met het gehoor of de verdere ontwikkeling. alleen de taal en taalbegrip blijven achter.

 

ik zou voorlopig nog helemaal niks over ziekenhuizen en dokters vertellen. laat eerst maar eens kijken of er iets mis is en wat er mis is. als het tijd voor een operatie is dan is het tijd zat voor zulke dingen. je moet dan eerst nog naar een kno arts in het ziekenhuis en dan krijg je als ouder en kind daarna ook een voorbereiding zodat je mee in de ok mag tot hij slaapt. als je te lang van te voren met zulke dingen begint dan gaat dat allemaal een eigen leven lijden in die hoofdjes. eerst het een dan het ander.

 

ben ik niet zo met je eens, daarnaast lijkt me met zoveel ontstekingen dat ie al veel heeft gezien en dat je dat met rollenspellen juist leuk kan maken, die van mij heeft zijn portie pijn wel gehad, 3e paar buisjes zitten er al in maar die vind de "orendokter" geweldig, ik zeg ook altijd dat ze leuke spelletjes gaan doen bij de orendokter en dat doen ze ook, allemaal op een speelse manier, dus onwetendheid is bangheid, weten dat je niet bang hoeft te zijn en dat het leuk kan zijn draagt juist bij bij makkelijk onderzoeken doen..

 

wat heeft het voor zin om 3 maanden van te voren over dokters en buisjes te beginnen bij een heel klein kindje isademi. daar is nog tijd zat voor als de tijd naderd. 3 maanden is zolang voor zo'n kleintje. dan raakt ie alleen van slag.

laat ze nu eerst maar eens uitzoeken wat er scheelt.

mijn zoon heeft 13 operaties gehad en ook heel veel dubbele oorontstekingen gehad dus ik weet inderdaad wel wat het is. als ze er bekend mee zijn dan kun je uitleggen dat het weer zover is. maar aan een kindje wat voor het eerst moet zou ik echt niet én een onderzoek én een kno arts én een voorbereiding én een operatie op een nog onbepaalde tijd tegelijk door zijn strot duwen, verhaaltje of rollenspel of niet. dat is to much tegelijk en helemaal niet nodig ook. 1 ding tegelijk is meer dan genoeg.

 

Je moet al vanaf baby af aan laten merken dat een doktersbezoek niet perse erg hoeft te zijn dit kan door rollenspel e.d. (bv doktertje laten spelen, dat gaat echt al vanaf dat ze anderhalf ofzo zijn) en die van mij is 2,5 jaar doof geweest en zelfs die kan communiceren alleen niet op de gebruikelijke manier, die is alleen wel heel erg slim en las lippen en lichaamstaal.

Zoiezo is dat een wijze les niet alleen voor nu maar in heel je leven om te leren hoe je met dokters e.d. situaties om kan gaan niets hoeft allemaal negatief te zijn.

Ik ben een kind wat altijd ziek is geweest (op mijn derde had ik al twee keer op sterven gelegen ivm ernstige infecties) alleen maakte mijn moeder het zo leuk en bereidde me zo goed voor dat ik nooit angst heb gehad voor iets, want waarom : het was voor mijn eigen bestwil, mijn moeder was ook altijd heel chil en relax, ik mocht dan alles wat een normale dokter zou doen, hartje luisteren, oortjes kijken e.d. altijd bij haar doen daar maakte we een spelletje van, dat vind ik een deel van je opvoeding. Ik was kind aan huis in het ziekenhuis en leerde zelfs andere kinderen hoe je bloed moest prikken (dan mochten ze kijken en zien dat het helemaal niet erg was) ik heb periodes gehad waarbij ik elke week moest dus ja "piece of cake" op den duur. Je kan het zelf zo leuk maken als je zelf wilt zelfs als je doodziek bent heb je daar wat aan..


In mijn geval zou je zeggen dat ik getraumatiseerd had kunnen worden maar juist educatie op een leuke manier heeft ervoor gezorgd dat dat niet is gebeurd.

Het gaat niet alleen om nu maar over het algemeen dat je kind dat gewoon moet kunnen en ook leuk kan vinden (ik bedoel check up door je huisarts is niet bepaald iets ernstigs)

 

Mijn dochtertje is geweest toen ze 2 was en moet binnenkort weer (2,5). Dit ivm schisis, dan is het standaard om te kijken of het gehoor goed is. Prima geholpen hoor, ze wordt op je schoot tussen 2 boxen in gezet en dan komt er uit 1 van de boxen een geluidje, en als ze naar de goede box kijkt krijgt ze als beloning een nijntje plaatje op de tv te zien.

L. moet enorm vaak naar doktoren, schisis team en is al 3x geopereerd vanwege haar schisis. Iedereen bereid zijn/haar kind er anders op voor, en wij doen er nooit iets speciaals aan. Het is gewoon een bezoekje, net als naar de supermarkt of naar opa en oma. Dan wordt ze er niet nerveus van omdat het ook niet zo'n groot ding is. Zelf heel rustig zijn en niet nerveus worden van ziekenhuizen en artsen helpt ook, je kind pikt feilloos je eigen gevoel op, valt mij altijd op. En zij beschouwt het ziekenhuis tegenwoordig als haar persoonlijke speelplaats