Hahahaha, Dit herken ik (nu al). Zegt vriend: zo, even de baby hakken. Bam, hand in mn maag. Zeg ik lieverd, hij zit niet in mn maag hoor. Ohja.. Verder is mijn vriend super betrokken, namen worden bedacht, er word me elke dag meerdere keren gevraagd hoe ik me voel, of hij iets kan doen, klaarmaken of kopen voor me, enz.
Niet alles gelezen, maar mischien even ter verdediging van de mannen Mijn man was bij de eerste ook veel minder betrokken. Pas toen de baby geboren werd had hij het gevoel "ik ben papa geworden" Daarvoor was alles een ver van zijn bed show. Jij voelt je buik groeien, de kleine bewegen en je hormonen gaan werken...voor een man is dat gewoon anders Nu bij de tweede zwangerschap is man veel betrokkener omdat hij weet wat hem te wachten staat enzo
Mijn man kan soms hetzelfde reageren. Ik denk niet dat het desinteresse is maar hij is gewoon een kerel en heeft een inlevingsgevoel van een aardbei. Vorige week voelde hij de baby voor het eerst en hij schrok zich kapot en trok meteen zijn hand weg. Ik lach hem dan ook echt uit want ja als het voor jou al zo schrikken is hoe denk je dan dat ik me voel (proest!) Ik zeg het weleens tegen hem dat hij zich wel een beetje in moet leven in hoe ik me voel en dat probeert hij dan wel maar dat duurt helaas niet zo lang... hij is van het egoistische slag en dat is voor mij weleens moeilijk helaas...
Mijn man was in het begin ook niet echt begripvol met mijn moeheid en misselijkheid en algehele humeurtoestand. (jeetje wat was ik een heks) Van vrienden kreeg hij het boekje "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun. Was voor hem echt een eye opener, hij is er met de week in gegroeid en super enthousiast. Mannen weten gewoon niet zo goed wat ze er mee aan moeten in het begin. Misschien heb je er wat aan? Is super leuk geschreven en ook voor de nooit lezende mannen. Misschien heb je er wat aan. Sterkte!
Hahaha ik heb juist weer een vent die echt met alles maar ook alles betrokken is!!( Het is ook nooit goed he hahahah ) maar dat kan soms ook wel vervelend zijn vooral met dingentjes voor de babykamer is ie me gewoon met alles voor hahaha hij laat het me wel zien en ik geef ook echt mij mening maar soms denk ik wie is er hier nou een wijf en zwanger hahahah Maar goed ik ben er wel blij mee hoor daar niet van.. Lijkt me voor jou wel rot! zelf zal ik dat ook niet echt leuk vinden.. Hoop voor je dat het verder goed komt.. xxx
Mijn man is erg betrokken bij de zwangerschap gelukkig, maar hij was al eerder klaar voor kinderen als ik. Misschien dat dat scheelt? Hij ziet er erg naar uit in ieder geval...is alle afspraken bij de vk mee geweest en doet ook veel in huishouden nu het voor mij erg zwaar is geworden. Wij praten ook wel regelmatig met elkaar. Misschien eens aan je man vragen hoe hij het allemaal ervaart en wat hij allemaal vindt/voelt/ etc? en doet ie het wat koel af dan gewoon op de man af vragen of hij bang is, of juist blij, nerveus etc....en wat al eerder gezegd is, spreek uit hoe jij je voelt.... Hopelijk trekt je man bij....succes in ieder geval!
De afgelopen dagen is het wel iets veranderd door ons gesprek. Hij legt zijn hand vaker op mijn buik, bedenkt namen en in de babywinkel was hij erg geïnteresseerd in alle kinderwagens. Ter ergenis van mij want ik wist al vanaf het eerste moment welke ik wou Die heb ik natuurlijk ook gekregen. Nu we de kamer hebben uitgezocht komt het steeds dichterbij. Misschien dat dat ook helpt bij mijn vriend. Dat boek van cluun heeft hij al. In het begin las hij vaak, maar nu al 2 maanden niet meer. Ik zal hem er weer op wijzen. Misschien helpt het als hij wat vaker leest. Ook over hoe een man het ziet. Gisteren op zwangerschapsyoga sprak ik een meid, die heeft net zo'n man als ik. Wel fijn hoor, niet de enige zijn met een man die het inlevingsvermogen heeft van een aardbei. Haha. Wat een goeie! Ik ben trouwens wel heel snel chagrijnig en boos. Jullie ook? Soms herken ik mezelf niet meer. Vind ik wel lastig hoor.
Ik herken ook wel wat in jouw verhaal Michelle27 Mijn man is ook niet zo betrokken zoals ik dit zou willen. Ik stond laatst met 10 minuten weer buiten nadat wij Babypark hadden bezocht. Ik had mij er enorm op verheugd, en omdat ik mij al een beetje had verdiept in de kinderwagens vond hij mijn keuze direct goed en liepen we al snel weer verder, waardoor we ook snel weer klaar waren. Ik was zo flabbergasted dat ik geen reactie kon uitbrengen. Ik was wel enorm teleurgesteld dat ik niet serieus was genomen en dat hij het ook niet serieus nam. Kan ik hem dat echt kwalijk nemen? Nee bedacht ik, voor hem is het nog zo ver weg ( was toen 13 weken) Hij heeft ook Kluun gelezen en neemt de basisregels erg serieus: meeveren.. Ook legt hij regelmatig zijn hand op mijn buik en is hij erg lief voor me. Dat was hij ook voor de zwangerschap. Verder doet hij gewoon zijn eigen dingen en is hij er weinig mee bezig in zijn dagelijkse leven. Mijn buik wordt nu groter en zijn besef van vader worden groeit ook met de dag. Ik zou hem wel meer betrokken willen zien, maar ik weet ook wel dat dit voor mannen toch een hele andere ervaring is. Zij beleven het op hun manier. Komt vast goed! Met al die mannen... En ook ik ben wat sneller chagrijnig en reageer wat kribbiger dan normaal