Mijn man ging eigenlijk alleen mee naar de belangrijke afspraken. Bloed, follikelmetingen e.d.ging hij niet mee, hoefde ook niet van mij.,de belangrijke zaken, of die afspraken waar ik last van ging krijgen ging hij wel mee.
Eerste afspraak, uitslagen etc gaat hij mee. De echo's voor het monitoren van mijn cyclus niet. Dat vond ik echt onnodig. Was 3 min binnen en daarna weer naar buiten. Belde altijd even in de auto. Ik word binnenkort weer geopereerd en dan is hij bv wel 3 dgn vrij. Heb het gevoel en weet dat hij er altijd voor me is als ik het vraag en dat voelt voor mij goed.
Overdrijf??? Welnee meid, absuluut niet!! Als je hier samen aan begint, en er samen achter staat, ben ik van mening dat je ook samen naar de onderzoeken gaat. En tuurlijk kan het voorkomen dat hij een keer niet kan, maar op voorhand al zeggen dat hij niet meegaat omdat ' hij er toch niets aan kan doen' sorry, maar dat vind ik echt absurd. Hij zou je juist moeten steunen, en ik vind dat je dat best tegen hem mag zeggen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je er tegenop ziet, en hij kan er zeker wat aan doen. Hij kan er namelijk voor jou zijn!
je moet doen waar jij je goed bij voelt. Als mijn man zou zeggen succes he dan zou ik dat ook niet leuk vinden. ik vraag hem altijd mee wanneer ik behoefte daaraan heb. De allereerste keer fm. De belangrijke gesprekken. speciale behandelingen etc. Maar de fm doe ik nu altijd zelf. Wat de meeste zeggen Het is erin en eruit. belangrijkste is dat je je gesteund voelt!
Het lijkt erop dat je man deze hele medische molen onderschat en niet heel goed in kan denken welk traject er precies voor jullie ligt en wat dit met jullie kan gaan doen. Feit is dat veel mannen duidelijke communicatie nodig hebben. Geef dus duidelijk aan wat jij nodig hebt en wat jij van hem verwacht. Heel fijn dat er mannen zijn die zich wel goed in kunnen leven, maar helaas kunnen sommige mannen dit minder goed. En dat hij met kleinere zaken als bloedonderzoek niet meegaat kan ik mij wel indenken. Steeds vrij moeten vragen voor dit soort dingen zou ikzelf niet nodig vinden en ook zonde van de vrije dagen. Maar belangrijke afspraken of onderzoeken die jij liever niet alleen ondergaat zijn van die dingen waar hij jou niet alleen voor kan laten staan.
mijn man gaat mee naar de afspraken/uitslagen/behandelingen (hij moet wel.. aangezien we zijn zaad nodig hebben voor IUI). Echo's en bloedprikken doe ik wel alleen, dat vind ik zonde van zijn tijd. Baarmoederfoto mag je niet eens alleen heen! Stond zelfs in het foldertje van ons ziekenhuis. Zou goed met je man praten, dit traject doe je samen, niet in je eentje toch!?
Maar wat voor werk doen jullie partners dan, voor degenen die overal mee naartoe gaan? Mijn man draait ploegendienst en krijgt niet zomaar vrij. Bij de IUI's en punctie moest hij een ondertekend briefje van de gyn meenemen, daarmee mag hij twee uur weg blijven (inclusief reistijd).
Mijn man heeft een kantoorbaan en kan in overleg altijd wel een uurtje weg. Voor Gent nam hij ochtenden of dagen vrij.
Voordat wij noah hadden ging bijna naar elke afspraak mee. Scheelde ook dat hij toen een tijdje zonder baan zat. Nu ga ik alleen en hoeft hij van mij alleen vrij te nemen met de punctie
Mijn vriend kan gewoon ten alle tijden weg, hoeft er ook geen verlof voor in te leveren. Ze zijn gelukkig heel flexibel op zijn werk. Komt ook omdat hij sowieso nooit vaste diensten heeft, en hij vaak genoeg ook in de avond de laptop nog aanslingerd zonder dat hij overuren schrijft. Hoort bij de functie zeggen ze dan. Maar daardoor doen ze ook niet moeilijk als hij tussendoor een halve ochtend weg is. Maar met de echo's gaat hij dan niet mee hoor. Voor die 5 minuten vind ik het zelf onzin.
Dit is dan wel weer apart. Als een behandeling of afspraak langer dan twee uur duurt dan duurt het langer. Wat wil een werkgever dan doen? Hier is het vaak wel zo geregeld dat de werkgever 2 uur doktersbezoek doorbetaald en dat het meerdere van je vakantieuren wordt afgeschreven. Weet niet waar je woont, Nederland of België?
VL hier gaat vaak wel mee als ie vrij is, maar blijft in de wachtkamer. Ook het spuiten (eerst menopur, nu puregon) doe ik alleen. Behalve bij een gesprek gaat ie mee naar binnen. We mogen het gelukkig nog zelf proberen en geen IUI nodig, dus tot zover hopen we dat het nog een beetje 'normaal' blijft.
Bij afspraken met informatie ging hij mee. Maar bij echo's meestal niet. Na zoveel keren was ook niet meer eng. Eerste paar keren ging hij wel mee. Maar om iedere keer vrij te vragen ging zijn baas te ver....dus ging hij maar af en toe mee.
Mijn man kan af en toe thuiswerken. Als we een afspraak hebben werkt hij thuis zo kan hij met mij mee.
@Madelie, we wonen in Nederland, maar mijn man werkt in België. En de beperkte tijd die we hebben betekende vaak dus ook -als hij de vroege dienst had tenminste- dat hij niet bij de inseminatie zelf was. Hij kan jammer genoeg niet zomaar vrije dagen of uren opnemen (en die zijn ook heel beperkt, want ze hebben collectief vakantie) Wat dit soort dingen betreft is het denk ik wel heeel handig om flexibele uren te hebben of thuis te mogen werken. Maar goed, we zitten alweer bijna twee jaar in de MMM en het lukt ook allemaal wel op zich.
Zijn houding van 'ik mankeer niets dus veel succes ermee' zou mij zeer verdrietig maken. Gelukkig heeft mijn man nooit zulke onbeschofte uitspraken gedaan. Maar hij is niet bij elke afspraak mee geweest. Wel bij alle belangrijke gesprekken en uiteraard bij pijnlijke onderzoeken en uiteraard (kan niet anders haha) bij de puncties. Maar vele follikel metingen heb ik zonder hem ondergaan. Mijn man werkt in de zorg en als hij er niet is moet er een vervanger voor hem geregeld worden. Zijn werkgever heeft hem toen wij voor onze dochter gingen en mijn man openheid heeft gegeven op zijn werk 6 volledige dagen betaald verlof gegeven voor doktersafspraken. Nu we voor een tweede (wat een tweede en een derde werd ) werkte hij nog maar vier dagen per week en hebben we alle afspraken geplannend op de dagen waarop hij vrij was of hij wist een dienst te schuiven zodat hij op zijn niet vaste vrije dag mee kon. Maar als ik eerlijk ben vind ik het onnodig voor een man om voor elke doktersafspraak vrij te moeten regelen van het werk. Ik heb echt honderdmiljoen (bij wijze van spreken) follikelmetingen gehad. Heb heel vaak om de dag naar het ZH gemoeten en toen we later naar het buitenland zijn overgestapt deed ik 2.5 uur (zonder file) aan een enkele reis naar de kliniek. Voor een follikelmeting was ik dus een hele dag kwijt. Ik vind de belasting voor de werkgever indien hij vervanging moet organiseren te groot als je bekijkt dat een man behalve gezelschap zijn niets voor je kan doen. Mijn mening over man mee nemen: - Intake gesprek - Eerste follikelmetingen eventueel - HSG en in de wachtkamer bij een Laparoscopie oid - Gesprek behandelplan - Bij het daadwerkelijk insemineren (niet nodig, vrouw kan ook het zaad mee nemen, maar psychisch is dit voor beide naw wel zo prettig) - Bij de punctie bij IVF - Bij een terugplaatsing bij IVF Goed werkgeverschap is dat de werkgever het mogelijk maakt dat je man met deze afspraken mee kan. Daar tegenover staat goed werknemerschap dat je niet onnodig vaak verzuimd. NB: als je man niet hoeft te werken op het moment dat jij een follikelmeting hebt vind ik persoonlijk het niet meer dan normaal dat hij mee gaat.
Mijn partner werkt op kantoor, hoj kon redelijk makkelijk vrij krijgen & werkte dan op een andere dag langer door.
Mijn vriend ging nooit mee als het niet echt heel erg nodig was maar ik vond dat totaal geen probleem dus dan vind ik het wel iets anders dan bij jullie
Wauw dit lijkt mijn verhaal wel te zijn. Ik ben alleen nu pas bij het verhaal met het invullen van een vragenlijst en daarop krijgen we een afspraak toegestuurd. Het zaad van mijn vriend was ook in orde en hij vind het wel prima dat het bij hem goed zit, en nu mag ik dus door de medische malle molen in me eentje.. fijn! Ik vind het ook super spannend en heb er aan de ene kant geen ruk zin in omdat ik alleen moet, en me toch op een bepaalde manier niet helemaal gesteund voel, maar anderzijds willen we zo graag zwanger worden dat ik dit nu wel als de beste oplossing zie. Hopelijk bedenkt je vriend zich nog, en tevens ook de mijne haha.
Mijn man is met alle onderzoeken mee geweest (behalve 1 keer bloed prikken en het gesprek met de anesthesist) Wij stonden ook aan het begin van het hele traject en hebben ook afgesproken dat we dit samen doen. Alleen hebben we het grote wonder dat we toch spontaan zwanger zijn geworden, net voordat ik m'n kijk operatie zou hebben (afgelopen donderdag de positieve uitslag terwijl woensdag 4 februari de kijk operatie aan m'n eileiders zou zijn) Ik hoop voor je dat je man je toch gaat steunen. Helemaal omdat het allemaal ook heel erg spannend is...