Wij zitten ook in de MMM, maar mijn man gaat mee als het de belangrijke afspraken zijn. Bij het eerste gesprek, de eerste follikelmeting, de samenlevingstest, de hsg en het vervolggesprek over behandelingen ging hij mee. En hij ging mee als er een afspraak op een zaterdag kon worden gepland. Ik ga alleen bij de follikelmetingen en het bloedprikken. Hij kan niet altijd van zijn werk weg, soms moet ik 3x in de week een follikelmeting en sta je vaak sneller buiten dan dat je in de wachtkamer hebt gezeten. Ik ben wel altijd met hem meegegaan met potjes inleveren. En bij de iui is hij er ook bij, dat vind ik wel fijn.
Wauw, wat een hoop reacties! Ik heb alles gelezen heel erg bedank voor jullie verhalen Bloem93, wat vervelend dat jou man ook zo reageert.. Gelukkig kwam mijn man al ietwat zich schuldig voelend thuis Hij heeft een baan waarbij hij zelf zijn afspraken kan plannen en tijden kan bepalen, maar hij maakte zich toch wel druk wat zn collega's gaan denken (en wellicht zeggen) als hij constant weg is. En hij had niet echt gedacht dat ik het nodig zou hebben dat hij er bij zou zijn. Geloof dat hij het nog steeds niet echt begrijpt, maar omdat ik aangeef het belangrijk te vinden zal hij proberen mee te gaan als ik aangeef dat nodig te hebben. Volgende week een aantal echo's en weer bloedprikken (vandaag ook bloed geprikt) en dan ga ik alleen dan hoeft hij van mij niet mee. Maar bij pijnlijke onderzoeken wil ik hem toch wel graag mee hebben! Nogmaals dank voor de reactie!
Jeetje, ik kan er niet bij dat je man dit zo heeft gezegd Toen wij bij de gynaecoloog waren was bij mijn man ook alles in orde en bij mij werd pcos geconstateerd. Vervolgens is hij bij alle vervolgafspraken geweest (follikelmetingen etc) Hij stond er ook op om erbij te zijn! Het is idd iets wat je samen doorstaat en los daarvan wil je er toch ook voor elkaar zijn om elkaar te steunen? Nou heb ik wel een heeeel zorgzame man die als hij kan zelfs elke 6 weken dat ik moet bloed prikken voor de schildklier met me mee wil gaan.. dat zou misschien niet iedere man doen, maar in een situatie als deze mag je (vind ik) best verwachten dat je man je bijstaat. Ieder stel is natuurlijk anders, maar zeker omdat je zelf ook aangeeft dat je er tegenop ziet om alleen te gaan (wat heel begrijpelijk is) kun je de steun van je man goed gebruiken. Zou dat ook aan hem blijven uitleggen, misschien gaat hij er dan anders tegenaan kijken.. Hoop het!
Begrijp wel dat hij zich een beetje druk kan maken om wat zijn collega's denken, maar wat/wie is er nou belangrijker? Jij toch zeker!
Wat een rare reactie, zijn zaad is goed dus nu hoeft hij niks meer? Zoiets doe je toch samen? Zo vr als mogelijk?!
Lijkt mij dat je zoiets samen doet zover mogelijk. Je gaat samen voor een kindje toch? Komt op mij over alsof hij je afzet bij het ziekenhuis zo van: "Lever haar maar weer bij me af als ze zwanger is. Dag lieverd!" - En zo werkt het natuurlijk niet.
Ik bedoel het niet vervelend maar ook mijn mond viel open toen ik las dat hij niet mee wilde omdat 'zijn zaad tenslotte goed is' en 'hij zijn bijdrage al heeft geleverd'. Vind het echt rot voor je dat hij zo reageert, alsof het om een middagje shoppen gaat... Je hebt al veel reacties gehad maar mijn man probeert mee te gaan naar de belangrijke dingen zoals terugplaatsingen (is al wat verder in het traject) of belangrijke gesprekken en die heeft echt een rotbaan om vrij te krijgen. Want inderdaad, dit doe je samen. Als ik een punctie ofzo heb is hij er sowieso bij en dingen als bloed prikken doe ik dan weer wel alleen. Zonder jou iets aan te willen praten voelt het voor mij een beetje, zoals ik het lees, dat hij zegt, nu het bij mij goed is, is het alleen jouw probleem Ik hoop dat hij zich nu snel zorgen maakt om jouw welzijn en jullie toekomst i.p.v. over zijn collega's! Sterkte!
Mijn ex vond het ook niet zo nodig, toentertijd... Wel geweest uiteindelijk. Onder zachte dwang. Let wel op als het een echte stoere is, want hij ging bij de hsg onderuit, wat niet echt fijn voor mij ivm wegrennende verpleging was.