gijsje@ dat soort dingen kunnen "beter" worden als hij leert wat gewenst is. gewenst gedrag dus. hijzelf voelt daar niks of weinig bij. hij kan er weinig mee. het is gewoon aangeleerd "gewenst" gedrag.mijn dochter bijv noemt het ook sociaal gewenst gedrag. de ene keer al met wat mee galgenhumor dan de andere keer. zoiets als goede morgen zeggen bijv. is ook een sociaal gewenst gedrag waarmee een autist vaak niks heeft. want wie zegt nu dat het een goede dag is. misschien is het wel helemaal geen goede dag en zijn ze nog moe. wat ze dus wel kunnen is dingen "aanleren" door middels van sofa trainingen en padlessen.(wat ze dus veel bij kinderen en op speciale scholen doen) als je het zo wilt noemen. maar dus niet meer dan een kunstje is.wat goed gaat zolang het volgens een bepaald patroon loopt. hij zal het nooit "echt" zelf aanvoelen, laat staan volledig begrijpen. ze missen bepaalde schakels in hun hersenen en die kun je er niet ineens in toveren. wat misschien ook goed is om te weten is dat ze geen geluiden kunnen filteren. wij filteren automatisch geluiden die belangrijk zijn en die dat niet zijn. hun horen alles krijgen alles binnen en allemaal keihard. mijn dochter kan otnzettend vervelend worden van eent eveel aan die geluiden en dan knallende hoofdpijn krijgen waaruit vaak weer een driftbui komt die volgens ons nergens op slaat en onredelijk is. maar die zijn dus terug te voeren naar het gek wordenv an teveel geluiden en daardoor knallende hoofdpijn krijgen. ze loopt dus op zak met een mp3. voor die momenten dat ze eht even niet trekt. dan sluit ze zich volledig af. ze werkt op school ook met zo'n ding en sindsdien zijn haar cijfers stukken beter en heeft ze bijna nooit geen straf meer omdat ze ergens over uitvliegt.
ikzelf heb het dus erg aangeleerd.. ik vraag standaard als mijn zoontje of man thuis komt: en hoe was het? heb je een leuke dag gehad? ook geef ik mensen een hand en zeg ik dankjewel als ik iets krijg, en kijk ik mensen in de ogen aan ( ook al vind ik dat niet prettig) en vraag ik als mensen binnenkomen wat ze willen drinken en of ze iets lekkers willen ( ook aan moeten leren, zou anders niet zo snel in me opkomen :x) iemand met asperger kan je ZEKER heel veel aanleren hoor!! sommige dingen interesseren me ook geen ene moer en daar snap ik ook niks van, maar ik doe het wel omdat het ''sociaal geaccepteerd is'' als iemand bijv aan mij vraagt '' wat vind je van mijn nieuwe broek'' dan zou ik voorheen gezegd hebben '' die zou ik nog niet aantrekken dat lelijk ding'' ( de eerlijkheid van het autisme) maar voortaan probeer ik me daarin in te houden en toch te zeggen wat sociaal geaccepteerd is ( ook al vind ik dat gewoon liegen) en zeg ik dat de broek er oke uitziet vind mensen zonder asperger af en toe zo &*^% in sommige dingen als 10 man zeggen dat bijv de muur wit is, maar hij is zwart, dan ga ik tegen iedereen in en zeg de waarheid, en dan ben ik de boeman. ik vind dat iedereen gewoon de waarheid tegen elkaar hoort te kunnen zeggen, waarom over iets liegen zoals '' wat vind je van mijn broek'' of wat vind je van mijn nieuwe kapsel? terwijl het erg lelijk is, tsja, waarom vraag je dan iemands mening als je het niet wil horen of iedereen er toch om liegt hetzelfde als dat je aan iemand vraagt: wat vind je van de naam Giorgio? ooh wel apart zeggen ze dan dan denk ik ; zeg dan meteen dat je het geen mooie naam vind, ipv er omheen te draaien door 'apart' te zeggen zo heb ik dat met meer dingen.. mijn moeder heeft bijv 5 weken geleden een bril gekocht en aanbetaald bij hans anders. nu is deze na 5 weken nog niet klaar. ik ga dan naar de winkel toe en vraag waar die bril blijft. hij zou immers na 2 weken al klaar zijn ipv 5. het kon nog lange tijd duren ( een week of 4/5 erbij) ivm leveringsproblemen zei de beste man. dan zeg ik tegen hem '' hans anders, niet alleen de prijs is anders, maar ook de wachttijd. voordat mijn moeder de bril krijgt is de sterkte onderhand weer veranderd of heeft ze een geleidehond nodig, met die wachttijden van jullie.. misschien hard, maar wel eerlijk vind ik maar de laatste tijd probeer ik me daarmee in te houden, maar dat lukt me niet als ik het gevoel van onrecht heb zoals in het hans anders verhaal, maar wel bijv als iemand vraagt '' wat vind je van mijn broek'' dan wil ik die persoon niet kwetsen en zeg ik maar wat sociaal geaccepteerd is. zo, weer een heel lang (warrig verhaal) geschreven hihi
vind het wel fijn om jou verhalen te lezen! krijg ik tenminste een beetje een kijk in de wereld van een asperger...al vind ik het wel sommige dingen lastig te begrijpen...bijv de dikgedrukte zin hierboven. je vraagt het wel omdat je het aangeleerd heb.maar eigenlijk interesseert het je geen zak? of vat ik dat nu verkeerd op vind dat wel lastig te begrijpen...maar dat zal denk ik altijd wel een struikelblok blijven (sorry als ik verkeerd opgepakt heb, maar vroeg dit me gewoon af)
Hihi bij mijn man en zoontje interesseert het me wel hoe ze het gehad hebben, maar normaal gesproken zou ik eerst zelf alles in detail willen vertellen en er zo in opgaan dat ik totaal vergeet te vragen hoe ze het gehad hebben. Dus vraag ik het voortaan eerst voordat ik zelf mijn verhaal vertel. Als ik bijv met anderen in gesprek ben vraag ik bijv ook altijd hoe gaat het etc. Een kappersbezoekje is voor mij een hele uitdaging. De kappers vragen toch vanalles en dan voel ik me sociaal verplicht om ook dingen te vragen/zeggen omdat het sociaal zo hoort ook al kan het me dan eigelijk allemaal een biet wezen Net zoals oogcontact maken, ik vind het zelf niet prettig maar ik kijk altijd iedereen aan, en lach ook wel eens om grappen die ik totaaaal niet grappig vind.. Probeer toch om mee te doen met de rest Ook heb ik bijv een hekel aan sommige uitstapjes omdat ik dan veelte veel prikkels binnenkrijg zoals bijv de kermis, maar ik zet me er dan overheen en doe het toch.. Dan maar een dag last ervan. Ik ging vroeger ook gewoon op stap en had veel vrienden, deed overal gewoon aan mee. Ik wilde niet anders zijn en iemand zijn waar altijd rekening mee gehouden hoeft te worden. Vaak vergeten mijn naasten (zelfs mijn man) dat ik asperger heb. Dan is er weer iets en zeg ik " dat ligt aan mijn asperger, dat weet je toch? En dan is het van ooooojaaa Dus ik denk zeker dat je iemand met asperger veel kan aanleren, mits de persoon er echt open voor staat Ikzelf heb mijn asperger 100% geaccepteerd en sta er heel open tegenover, dat scheelt ook al erg veel. Ook weet ik precies hoe alles bij mij werkt en erken ik ook eerlijk mijn problemen en zie ik ze in. Pas als je ze inziet kan je er aan werken Maar sommige dingen kan ik nooit aanleren/mee omgaan, zoals bijv dat ik snel overprikkeld raak en dan overstuur ben en bijv mijn dwang in orde en netheid ( het tegenovergestelde van sommige aspergers met verzamelwoede) Maar wat er social van me verwacht word heb ik allemaal aangeleerd Heb ook gewoon de middelbare school en mbo doorlopen, zonder dat ooit iemand aan me gemerkt heeft en wist dat ik asperger had Zelfs nu weten sommige vrienden er niet van, en degene die ik het heb verteld zeggen ook : JIJ autistisch??? zo goed kan ik er blijkbaar mee omgaan dat niemand er iets van merkt Mijn vader heeft het ook en kan er ook erg goed mee omgaan.
daantje ik vind je verhalen niet warrig. ik lees mijn dochter onderhand.voor mij klinken ze volkomen logisch.en het onderstreept precies wat ik in mijn stukje probeerde uit te leggen aan gijsje.
mijn man heeft ook Asperger. Soms best moeilijk hoor. Maar ook hij leert veel dingen en hij zegt ook zelf dat ie dat graag wil en wil veranderen. Niet voor zichzelf maar voor mij. Maar soms voel ik me best eenzaam. Als ie dan niet vraagt hoe het bij de dokter was of in het ziekenhuis of andere belangrijke dingen. Dat vergeet ie dan gewoon. Dat ' eerlijk' zijn herken ik ook enorm. Kijk je hebt eerlijk en eerlijk. maar soms kwets je mensen te erg als je eerlijk bent. Dan is een tactischer antwoord beter. Maar dat heeft mijn man dan niet in de gaten. Zo doet zijn moeder altijd enorm dr best met kerstmis om leuke kadootjes voor iedereen te vinden. Maar als mijn man dan 'n kadootje uitpakt wat ie niet zo leuk vind dan zegt ie dat ook gewoon botweg. Arme schoonmama ziet er dan uit alsof ze wel kan janken. Maar dat ziet hij dan ook weer niet. Best sneu. Maar als ze echt zou huilen dan zou ie het wel snappen hoor en haar troosten en sorry zeggen. Maar de subtiele dingen snapt ie niet/ziet ie niet. Wat ook erg bij hem is is het gebrek aan gezichtsuitdrukking. Hij heeft altijd dezelfde gezichtsuitdrukking. Strak. Mensen vragen dan ook vaak of ie boos is omdat ie er dan ook zo uit ziet. Maar dat is dan gewoon niet zo. In het begin werd ik er erg onzeker van en vroeg wel 10 keer op 'n dag of ie boos op me was. Nu na 7 jaar samen kan ik het wel filteren of ie boos is of niet. Geluiden zijn ook vreselijk voor hem. En dat is best rottig omdat onze zoon nogal een schetterbekje is hihihi. Dat is echt rottig om dat in goede banen te leiden. Voor mijn man doet het praten van onze zoon gewoon zeer aan zijn oren. En hij zegt dus dan ook tig keer op een dag dat ie zachter moet praten. Waar onze zoon dan weer onzeker van word. Erg vervelend is dat. Sociale dingen zijn voor mijn man ook een ramp. Zoals drukte in een winkel. Vreselijk! Of naar een markt gaan ofzo. Doe je hem ook geen plezier mee. Als we naar zijn ouders op visite gaan dan valt ie altijd in slaap daar. Geen idee hoe dat komt. maar hij praat nooit met ze. Hij drinkt 1 bakkie koffie en dan begint ie al in te zakken. Terwijl zijn ouders toch gezellige babbelaars zijn. tenminste, ik heb het er altijd erg naar mn zin Maar goed, heel relaas hihihi Vind het ook wel fijn om ff mijn verhaal kwijt te kunnen hier bij mensen die me ( denk ik ) wel begrijpen tegen welke probleempjes we aanlopen
Daantje, zulkde dingen zou mijn man dus ook zeggen. Waarom iets vragen, als je toch geen eerlijk antwoord wilt. Hoe vaak hij dat niet zegt. Mijn man en ik zijn een keer naar een bruiloft geweest van een vriendin van mij. Ik wist dat haar jurk totaal niet mijn smaak was en dat hij haar ook niet echt heel mooi stond. Van te voren mijn man gewaarschuwd, dat hij zijn mond moest houden en het prijzen van die jurk aan mij overlaten. Hij snapte er helemaal niks meer van. Ik vond die jurk toch niet mooi, waarom dan zeggen dat je hem wel mooi vind. Van lieverlee gaat hij het ook leren, dat je dan iets aardigs zegt, omdat het nu eenmaal zo hoort.
Gelukkig zijn er hier Aspergers die wel contact kunnen leggen met anderen en emoties kennen en zich kunnen inleven. Mijn zus heeft het niet makkelijk op deze manier en dat gun je niemand. Dat jullie mijn beschrijving niet herkennen is dus eigenlijk goed nieuws. Ik herken trouwens uit jullie verhalen wel het behoefte hebben aan structuur en dwanghandelingen. Ze kan zich ook niet inleven in mensen, maar dat heeft ook weer te maken met haar gebrek aan emotie.
Ja heb ik ook hoor,nu ook ik begon dus(weer) over de vakantie zegt ie:Ja je hebt gehoord wat die psychiater zei ik kan daar helemaal niet tegen.Ja lekker makkelijk dus he,ik moet ook wel eens ergens door heen waar ik eigenlijk niet tegen kan maar dat heb ik voor jou over. Die verzamelingen,(vooral die kwartels) ben ik niet blij mee.Wel ben ik erg makkelijk,ik denk dat ik te makkelijk ben geweest voor em maar op een gegeven moment was ik er zo klaar mee,kon niet eens normaal in de huiskamer zitten zo vol bouwde hij het.Nu heeft hij een hobbykamer en daar kan ie doen en laten wat ie wil,ik spiek af en toe eens binnen dat de "zooi" niet te erg uit de hand loopt maar verder kom ik er niet en dat werkt wel redelijk goed moet ik zeggen. En over dat sociaal wenselijke gedrag dat heeft iedereen eigenlijk natuurlijk wel in bepaalde mate denk ik.Wij hebben onszelf/is ons ook ook aangeleerd dat het niet netjes is om bepaalde dingen te doen of te zeggen.Iemand met asperger moet zich daar denk ik alleen telkens weer van bewust zijn? Mijn man heeft het trouwens thuis bij mij(of zijn zus,ouders)erger dat ie er alles uit gooit en daarmee kwetst,in de buitenwereld weet ie zich op een of andere manier beter in te houden.(niet altijd hoor).Herkennen jullie dat ook?
Ja dat laatste herken ik ook! Hij heeft eens in de zoveel tijd een boze bui noem ik het altijd maar. Dat is meestal een opstapeling van dingen. Met als gevolg dat hij boos word en van alles gaat smijten of op gaat slaan/schoppen niet naar ons toe maar echt naar spullen. Hij heeft dan ook de neiging weg te lopen, maar dat laat ik niet toe ( meestal) Maar vind dit heeeeeeel vervelend want er zijn nu al wat aardig dingen kapot (bijv 1/2 jaar oude laptop) Die hij vervolgens weigert te laten maken Naar de buitenwereld komt hij heel normaal over en vele weten niet eens dat hij het heeft.... Ik vind dat het vooral veel van je zelf eist en dat word soms vergeten door hemzelf maar ook door familie (in de trant maar hij kan er niets aan doen, maar ja moet ik dan alles maar accepteren want dat trek ik niet Gijsje ik xou ook door pushen over vakantie. Jij bent oom belangrijk niet alleen zijn wil is wet
dit werd mij verteld als diagnose die rick van de psycholoog had gekregen. echter ben van de week door zijn uitslagen en verslagen gegaan van verschillende psychologen en organisatie en daar komt inderdaad naar voren dat hij op zijn 4/5e jaar de diagnose pdd-nos en Adhd had gekregen en dat later toen hij ouder was ze gingen twijfelen of het toch niet meer asperger is. op zijn 11e kreeg hij officieel de diagnose asperger en met behoud van ADHD. maar zelfs bij het laatste gesprek bij de psycholoog bleef hij aanhouden dat hij asperger en adhd heeft met ook trekken van het pdd-nos die hij niet kon plaatsen bij asperger. hoe wat precies weet ik dus niet weet wel dat ik er best lastig mee om kan gaan in periodes en dat hij het zichzelf erg vaak moeilijk kan maken.
DSM-IV criteria voor PDD-NOS Pervasieve Ontwikkelingsstoornis Niet Anderszins Omschreven (met inbegrip van Atypisch autisme) (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified) Deze categorie moet gebruikt worden als er een ernstige en pervasieve beperking is in de ontwikkeling van de wederkerige sociale interactie of van de verbale en nonverbale communicatieve vaardigheden, of als stereotiep gedrag, interesses en activiteiten aanwezig zijn, terwijl niet voldaan wordt aan de criteria voor een specifieke pervasieve ontwikkelingsstoornis, schizofrenie, schizotypische persoonlijkheidsstoornis of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis. Zo behoren tot deze categorie ook de atypische autisme beelden die niet voldoen aan de criteria van de autistische stoornis vanwege een begin op latere leeftijd, atypische symptomatologie of te weinig symptomen of deze allemaal. ---------------------- Pdd is wat er overblijft als je niet genoeg symtomen hebt voor asperger. Die twee kunnen dus nóóít samen. Misschien kun je het hem zo uitleggen. Ad(h)d en pdd daarentegen kunnen wel samen voorkomen, hoewel niet alle heren doctoren blij zijn met comorbiditeit... Die van mij iig niet Ik vind hem net wel grappig... Echt iets als "Ai, dat zou ik ook (kunnen) doen" Maar je moet um idd niet te serieus nemen...
denk dan gewoon dat ze hem dan als kind eerst gediagnosticeerd hebben als adhd-er en pdd-nos. maar toen was hij nog maar 4 jaar ongeveer en wouden ze hem denk ik nog niet de diagnose asperger geven omdat ze nog wouden kijken hoe hij zich verder ging ontwikkelen. later is er ook een IQ test bij hem gedaan en daaruit kwam hoogbegaafdheid maar ik combinatie met adhd weet hij niet hoe hij het gebruiken moet. op zijn 12e kwam pas naar voren in de papieren dat hij de diagnose asperger kreeg. maar dan blijft het vreemd dat die pdd-nos ook genoemd word in hetzelfde verslag. ik weet wel dat hij bijna alle kenmerken van asperger heeft. de ene wat meer als de ander. maar dat maakt verder ook niet uit. heb ook weer wat bijgeleerd en een psychiater kan je dus ook van alles wijs maken maar wat ik mij afvroeg wat is jullie mening over de kans op overerving. als ik kijk naar het gezin van herkomst van mijn vriend dan is het wel heel apart. vader heeft autistische trekjes (een diagnose was voor zijn vader niet mogelijk aangezien zijn ouders dementerend zijn en die wel mee moesten kunnen werken) oudste broer van mijn vriend heeft: asperger zijn zus heeft ADD en asperger trekjes broertje: asperger en als ik het goed had ook ADD maar weet niet meer zeker. moeder in gezin heeft zover ik weet niks. zo heeft mijn zoon vaak buien die ik bij nog geen 1 kind heb gezien. ik heb zelfs met kinderen met adhd en pdd-nos gewerkt maar nog nooit zulke extreme buien meegemaakt en al helemaal niet al bij 10 maanden. als mijn zoon zijn zin niet krijgt gaat hij keihard huilen, krijsen, schreeuwen, springen, slaan en als hij de kans krijgt bijt hij ons ook ons slaan is geen uitzondering. laten huilen maakt hem ook niet uit want hij stopt gewoon niet meer met huilen en schreeuwen. hij kan als het moet het uren vol houden en raakt steeds verder en verder overstuur. op die momenten reageert hij nergens op. hij ziet en hoort je niet eens en vaak stopt het alleen als ik hem heel strak tegen me aanduw en begin te neuriën. na een half uur dat doen is hij vaak pas stil.
PRECIES mijn zoontje van 21 maanden met vermoedelijk asperger Het is SUPER erfelijk!! Volgens mijn psych en begeleiders van Giorgio etc is het meer dan 50%. mijn opa heeft autisme, mijn vader, ik, mijn tante, ooms, etc. Bij mijn zoontje zag ik al dat hij autistische trekken had toen hij 8 maanden was. Ook extreme driftbuien die echt niet normaal zijn voor die leeftijd. Nu is hij 21 maanden en extreem sterk en agressief. Dagelijks worden wij geslagen en moeten spullen het ontgelden. En dit past zeer zeker niet gewoon bij zijn leeftijd Sommige zeggen weleensh die van mij heeft ook driftbuien! Maar dit is heel anders. Mensen verklaren me ook voor gek als ik ze dat hij met 8 maanden al zeer bewust sloeg Nu is het zo dat als hij iets niet mag de stoppen doorslaan en hij helemaal uitflipt. Hij slaat ons dan erg hard en gilt de hele straat bij elkaar. Ook bloempotten en apparatuur moet het dan ontgelden. Binnenkort krijgen we hier thuisbegeleiding in om te leren hoe weet zijn agressie moeten omgaan en dit in kunnen binden. Ben nu al bang wat de toekomst brengt. 1,5 en nu al zo agressief.. Hij maakt wel goed contact, maar kan bijv niet tegen veranderingen. Ook heeft hij extreme dwanghandelingen. Alles MOET bijv dicht. Als ik ook maar iets in huis laat openstaan( lade, deur, autodeur, kastje) dan moet dat dicht zijn anders breekt hij de tent af en moet het alsnog dicht Ook wil hij geen knuffels en dekens in zijn bed of kamer. Hij wil alleen in een kaal bed slapen ook al is het nog zo koud. Hij moet dus van ons in een slaapzak, kan het niet over m'n hart verkrijgen hem zonder iets te laten slapen Ook hoofdbonkt hij in zijn slaap en eet hij zijn ledikant en nu zijn peuterbed op. Hebben nu speciale bijtstrips van Ikea zodat hij gelukkig niet meer het hout eraf kan bijten Ook was het een extreme huilbaby. Wilde nooit geknuffeld worden en heeft nog nooit langer dan 2 minuten bij mij of mijn man geknuffeld Je gevoel zit meestal wel goed. Ik voelde instinctief eigelijk na de geboorte al dat hij autisme zou hebben. Zo extreem huilen, niet geknuffeld willen worden, geen rem qua eten, geen speentje willen hebben, etc. Dat waren de eerste tekenen en toen kwam de rest dus Hij gaat nu een paar dagen per week naar een speciaal kdv voor kindjes met een beperking. We zijn daar gekomen nadat we hebben aangeklopt bij stichting MEE met onze vermoedens van Giorgio Bij MEE ben ik bij het team integrale vroeghulp terecht gekomen en vanuit daar is het aan het rollen gegaan Ik heb video opnames moeten maken van Giorgio en toen is een team van psychs, ortho pedagogen, kinderartsen etc bij elkaar gekomen en hebben de opnames bekeken en dachten ook meteen aan autisme ook al mag de diagnose pas vanaf 4 gesteld worden Dus als je twijfelt of voelt dat er iets niet helemaal klopt,kun je altijd contact opnemen met stichting MEE. Dankzij hun zit Giorgio nu op een speciaal kdv waar ze precies bieden wat hij nodig heeft. Ook krijgt hij allerlei onderzoeken zoals zijn sociale/cognitieve/motorische ontwikkeling etc. Ik vind het erg fijn dat wij er zo snel bij zijn. Stel hij had op zijn 4 naar de basisschool gegaan en ze komen er pas jaren later achter waarom het zo moeizaam gaat, dat is ook niks Nu kunnen ze rustig kijken of een gewone basisschool wel haalbaar zou zijn of dat speciaal onderwijs toch geschikter zal zijn voor hem Erg prettig dat we dit weten voordat hij naar school zal gaan ipv dat hij anders misschien een aantal onprettige jaren tegemoet zou gaan op een gewone basisschool en ze er na jaren achterkomen wat er speelt
dat is simpel denise, ASS stoornissen ( en volgens mij adhd ook maar dat weet ik niet zeker) erven altijd via de vader. daar komt bij dat ze nog een heel erg dominant erven ook. vaak is het zo dat vooral bij jongens een combie voorkomt van pddnos met adhd.
@Denise: hier ook krijsen, gillen, slaan, schoppen, totdat hij blauw aanloopt en braakneigingen krijgt. Hij kan dan niet stoppen uit zichzelf. Hij kan al zo'n aanval krijgen als ik bijv zeg dat hij de afstandsbediening terug moet leggen. Ook slaat hij zichzelf steeds vaker. Ook als hij bijv valt over een stuk speelgoed dan slaat en gooit hij het speelgoed net zo lang totdat het kapot is Hij gaat dus ook uren en uren door en niks helpt. Knuffelen wil hij dan niet en vastgehouden worden ook niet. Word hij nog bozer van. Maar idd stevig tegen me aandrukken en heen en weer wiegen doe ik dan, dat helpt gelukkig
Mijn vader is vorig jaar overleden en doordat er veel gebeurd was, heb ik hem toen niet en jaren daarvoor niet al heel lang niet meer gezien. Sinds een tijdje heb ik contact met zijn weduwevrouw (niet mijn moeder) en we kwamen er op uit dat hij ws asperger had. Ik kan me wel dingen heugen van vroeger die zeg maar anders waren. Vanwege reacties van mijn zusje vorig jaar vermoed ik dat zij ook iets van autisme heeft. Ik heb geen contact meer met haar, omdat er dingen gebeurd zijn, die echt niet fijn waren. Nu weet ik sinds kort, dat ik een halfbroer heb en hij is vroeger getest op asperger, maar is toen voor de uitslag van de test weggelopen, maar voor hem vielen er veel dingen op zijn plek, toen ik vertelde over onze vader. In mijn werk kan ik er goed mee om gaan, maar prive is het niet altijd even makkelijk. Contact met mijn broer moet nog tot stand komen verder (we mailen, bellen maar hebben elkaar nog niet ontmoet), dus ben erg benieuwd hoe dat zal gaan.Ik zie hem echt als cadeautje na alles, mijn vader had best wat op zijn kerfstok, maar spijt betuigen ho maar.
daantje tegen ons is door heel veel mensen (hulpverleners psygen enz) gezegd dat het altijd via de vader erft. maar niet via de moeder ookal heeft de moeder apserger zoals in jou geval en dat van mijn dochter. ik vind het ook nogal vreemd en kan het me haast niet voorstellen dat zij het niet door zou geven. ASS is zo dominant als wat.