Mijn vader heeft Asperger en is daar ook voor in behandeling, maar hij is inmiddels al wat ouder en ik merk dat hoe ouder hij wordt, hoe moeilijker het voor hem wordt om te functioneren in de neurotypische maatschappij. Therapie helpt hem wat dat betreft niet echt. Maar hij is een schat van een man, echt waar. Het is op zich ook fascinerend om te zien hoe anders zijn belevingswereld is. Hij heeft bijvoorbeeld een absurd goed ontwikkeld ruimtelijk inzicht. Dat je echt denkt van...wow. Maar vooral als kind en tiener vond ik zijn Asperger enorm frustrerend. Ik begreep zijn denkwijze simpelweg niet destijds (nu gelukkig wel). Ik herken dan ook veel in wat jij zegt over jouw dochter, @Jenala. Qua relatie cijfert mijn moeder zichzelf vrijwel altijd weg. Ze moet er altijd voor zorgen dat hij niet teveel stress, chaos en prikkels ondervindt. Maar als zij verdrietig is, krijgt ze geen knuffel. Een troostend woord of een arm om haar heen viel dan altijd op mijn schouders. En toch hebben ze een goed huwelijk. Puur omdat mijn moeder het geaccepteerd heeft dat hij is zoals hij is en ook niet meer van hem verwacht. En hij is natuurlijk ook een lieve echtgenoot (op zijn manier), dat helpt Ik weet dat niet iedere ASS'er hetzelfde is, maar van wat ik bij mijn ouders zie moet de neurotypische partner in de relatie echt heel onbaatzuchtig van karakter zijn, wil de relatie kunnen slagen. Ik zou het niet kunnen...
Hier een partner waarvan het vermoeden bestaat op autisme helaas wil hij er zelfs niets van weten. Loop sinds de geboorte van de eerste echt wel tegen dingen aan en nu met een tweede op komst is het soms echt drama
Ik vermoed mijn ex-schoonmoeder er van. Maar wat het precies is, daar kan ik de vinger niet op leggen. Ze kan zich totaal niet in een ander inleven. Ben je wat aan het vertellen bulkt ze er zo doorheen met heel wat anders, luistert nooit. Tijd is de grootste vijand. Ook bij onbelangrijke afspraken en de auto moet eerst geparkeerd worden, dan is ze zo zenuwachtig dat ze gewoon uit de rijdende auto springt. Ze luistert niet naar je wensen, alles moet op haar manier ook al heeft ze er niets mee te maken, dringt nutteloze meningen op aan anderen en staat niet open voor andere meningen. Is over alles negatief, echt heel negatief. Zodra zij de kamer entert is de gezelligheid weg zeg maar. Zo opgefokt en stresserig altijd. En zo nog wel meer. Ik heb er niet zo heel veel last meer van maar mijn ex en mijn zoon des te meer. Die moeten echt bijkomen als ze bij haar zijn geweest. Wat denken jullie? Of is de info te beknopt?
Klinkt als mijn moeder. Maar die heeft veel psychische problemen (oa borderline) maar zeker geen autisme.