partner niet echt blij...

Zelf niet mee te maken, gelukkig, maar voor ik verder reageer, mag ik eerst wat vragen?
Was het je bedoeling zwanger te raken, of ben je 'per ongeluk' zwanger? Dat maakt namelijk naar mijn idee nogal wat uit bij het beoordelen van je vriend z'n reactie

 

ten eerste vind ik het van je partner behoorlijk onbeschoft dat hij jou wilt verplichten tot een abortus bedoel jij heb dit kindje toch echt niet alleen gemaakt daar is hij zelf bij geweest.
bovendien omdat het even minder tussen jullie ging is hij er nu niet klaar voor en moet jij het weg laten halen? sorry dan had hij dat ding in zijn broek moeten laten of veilig moeten doen als hij het echt niety had gewilt.

maar ik zou geen beslissing nemen waar je echt niet achter staat als jij dit kindje weg laat halen omdat alleen je partner het wilt zou je met een gigantische schuldgevoel blijven lopen en dan neem je het je zelf kwalijk dat je het weg heb laten halen dat vergeef je je zelf nooit.
en denk wel dat je partner bij draait dat hoor je erg veel maar doet hij dat niet zou ik toch echt voor me kindje gaan

succes met beslissen

 

hey hey
ik wou je in iedergeval toch feliciteren met je zwangerschap
en wat ik me afvraag waarom over een jaar wel en nu niet en een alleen staande moeder kan het kindje zeker veel bieden beter dan dat het kindje twee ouders heeft waarvan een het kindje niet moet dat blijft toch denk ik knagen maar ik hoop voor je dat je man bijdraaid want er is niets mooiers om een kindje te krijgen en jullie is het nu al gegund mischien moet hij inderdaad wennen en groeien jullie in deze periode wel na elkaar toe hoop dat in iedergeval ik weet en ding zeker je zal altijd pieken en dalen hebben in je relatie en als het een goede relatie is krabbelen jullie er wel uit samen alleen zou het kindje niet weghalen maar das mijn mening want dan zou je als je volgend jaar ermee ga beginnen dat kindje als tweede beschouwen en het zou niet eerlijk zijn voor dit kindje mijn mening ik zou zeggen probeer er toch van te genieten want voor je het weet is het er al xxxx

 

Mijn vriend was in het begin ook totaal niet blij. Hij wilde er niet over praten. Als ik het over de baby had dan begon hij gauw over wat anders. Hij kon niet blij zijn. Als ik dan vroeg ben je niet blij? Dan was zijn antwoord: Ik ben wel blij... voor jou.
Hij heeft gelukkig nooit gezegd dat ik het weg moest laten halen.

Nu een paar weken verder is ie wel van de schrik bekomen. Nu praat ie uit zichzelf over de baby. Hij noemt em 'ollie' wel grappig. Hij gaat over een paar weken mee met de echo. En we zijn al met de babykamer bezig. Dus hij is wel bijgedraaid.

Hopelijk draait jouw vriend ook nog bij! Sterkte...

 

weet niet oud je vriend is, maar als ik jouw leeftijd zie ga ik er toch vanuit dat je vriend oud en volwassen genoeg is om vader te worden en zijn verantwoordelijkheid te nemen.

en wat je vk ook zegt, mijn vriend had het niet moeten wagen zo te reageren! wat een schoft!

hij draait vast wel, geniet van je zwangerschap en luister naar je gevoel, het komt allemaal wel op zijn pootjes terecht!

 

Wat ontzettend naar dat je nu niet lekker kunt genieten van zo'n klein hummeltje in je buik. Weet je al wanneer je je 1e echo hebt? Misschien is je vriend dan wel genoeg bijgedraaid om mee te gaan en vind hij het dan wel heel anders.

Verder ben ik bang dat je gelijk hebt. Als je het wel weg zou halen dan krijg je er spijt van en gaat je relatie waarschijnlijk alsnog kapot. Als hij niet bijdraait ook. Hmm, moeilijk zeg. Sterkte meid!

Ps. ook in je eentje kom je er uit hoor!

 

Moeilijk hoor. Maar zoals je zelf aangeeft, wil je geen abortus en om het dan toch te doen voor hem, werkt denk ik echt niet. Dit is een keuze die jij moet maken. Tuurlijk is het geweldig als hij bijdraait en het ook hele leuk gaat vinden, maar zo niet, dan houd het op en moet je voor jezelf gaan beslissen wat je wilt. Als je geen abortus wilt en hij wilt het kindje niet, kun je eigenlijk alleen maar kiezen voor de optie om alleen staand moeder te worden. Maar misschien moet je hem ook even de tijd geven om aan de situatie te wennen. Jullie weten het pas net en voor de mannen is het altijd wennen en als het dan ook nog ongepland was, dan kost dat extra tijd. Probeer er met hem over te praten en dat ie mee is geweest naar de vk, vind ik wel wat zeggen hoor. Als het hem echt niks deed, was ie vast niet mee geweest. Maar dat is puur mijn gevoel. Ik zou nog even niks besluiten en het even aan kijken. Maar neem voor jezelf wel alle opties door. Verder wil ik je veel succes wensen.

 

oke, hij is dus relatief jong en je bent door de pil heen zwanger geraakt.

ik kan me dan voorstellen dat hij is geschrokken, maar ik blijf erbij dat hij opmerkingen heeft gemaakt die niet door de beugel kunnen.

praten praten praten, is het enige wat je dan nog kunt doen. ik weet niet hoe hij is, maar misschien helpt als je uitlegt wat jouw dilemma is.
bedenk ook voor jezelf wat je kiest mocht je echt voor de keus komen te staan om het kindje te houden maar dan alleen, of samen zonder kindje.

ik denk wel dat als je relatie supergoed zou zijn geweest, hij er geen probleem van zou hebben gemaakt...maar dat is speculatie.
en als je schrijft dat het de laatste tijd al minder ging moet je je misschien afvragen of dit het wel is voor je..

dat is echt supermoeilijk en misschien zit ik er volledig naast, maar dit komt zo bij me op.

 

jeetje meid wat een verhaal hoop dat je vriedn bij draait maar wat een eikel zeg dat ide zo bot reaggeert ook al was het niet gepland het blijft een wonder!

heb jullie het wel overkinderen gehad od hij ze graag zou willen ghebben in de toekomst? en wat betreft zijn leeftijd wat hij is nog jong vind ik niet 29 is een volwaassen leeftijd mijn man is net 30 geworden en wij verwachten ons vierde kinde en nooit heeeft hij zo onvolwassen en dom gereageerd ja bij ons waren ze wel gepland trouwens.

maar wat een eitje zeg gewoon je beebje houden en als hij het niet wilt laat hem dan maar gaan jij redt het wel blijkbaar houd het niet genoeg van jou dat blijkt wel

 

Het kan ook wel een beetje een schrikreactie van hem zijn, omdat het zo onverwacht komt.
Natuurlijk had hij anders kunnen en moeten reageren, maar ik kan me wel een beetje in hem indenken. Misschien moet je het onderwerp eerst eventjes een paar dagen laten rusten en dan er weer voorzichtig eens over beginnen.

Ik ken natuurlijk het karakter van je vriend niet, maar voor hetzelfde heeft hij er dan ook even over nagedacht. En is hij aan het idee gewend en kan hij het ook beter relativeren.

 

Ik hoop dat hij bijdraaid. ik begrijp dat het een schok kan zijn maar hij kan toch wel een beetje nadenken met wat hij zegt? Ik vind het namelijk erg makkelijk te roepen laat het maar weghalen.

Meid als hij niet bijdraait maar jij het kind wel wil houden laat het dan alstjeblieft niet weghalen. Het is wel een leven en de kans dat je er dan spijt van krijgt is erg groot.

Succes!

 

Ik heb het idee dat voor jou de beslissing al gemaakt is, en dat is prima! Nu kun je dus verder niets doen dan afwachten of hij aan het idee kan wennen... En zo niet, ja, dat is heel erg rot, en waarschijnlijk ook niet wat je wilt, maar het is dan het beste van twee kwaden, denk ik. Die beslissing ligt dan echt bij hem, want als hij er over een jaar wel aan toe zou zijn, dan moet ie nu maar proberen ff wat sneller er klaar voor te raken

Heel veel sterkte, want leuk is dit allemaal zeker niet!

 

Het is zeker jammer (understatement..?), maar zoals ook al eerder gezegd is: het was natuurlijk ook wel een complete verrassing voor jullie allebei! Ik denk dat as moeders over het algemeen wat sneller de situatie 'accepteren' en er blij mee kunnen zijn dan de as papa's, omdat het voor hun nóg onwezenlijker is dan voor ons. misschien zodra hij op de echo ziet dat er echt een kindje aan het groeien is draait ie om als een blad aan een boom! Gun hem gewoon de tijd en ruimte; het komt vast allemaal wel goed!

 

Geef het even de tijd. Aangezien hij er nu al weer anders over denkt dan een week geleden is een teken dat hij er wel mee bezig is.
Wij vrouwen worden door een zwangerschap meteen overgenomen door hormonen, maar mannen moeten zelf die vadergevoelens aanmaken. Als het kindje dan ook eigenlijk nog niet gepland is, dan is dat voor de aanstaande papa een extra schok natuurlijk.

Hij is natuurlijk niet netjes van hem om te zeggen dat je het maar weg moet laten halen, maar probeer er nog eens met hem over te praten.
Voor jou is een abortus geen optie, dus dat kun je hem natuurlijk altijd vertellen. Op die manier weet hij dat hij er mee zal moeten leren leven. Ik denk zelf dat hij gewoon even de tijd nodig heeft om te wennen aan het idee dat hij eerder papa wordt dan hij in zijn hoofd had. Het is ook een hele omslag natuurlijk.
Heel veel succes en gefeliciteerd met je zwangerschap.

 

Hoi Claudia,
Klotesituatie zeg! Wat iedereen al zegt, t is voor een man heel anders. Een vrouw is meteen zwanger, ook in haar hoofd door de hormonen. Ik vind je vriend niet meteen een klootzak, want hij is ook echt geschrokken!
Toen ik wist dat ik zwanger was ging het ook niet steeds super tussen mij en mijn vriend en dat is echt moeilijk! Je bedenkt je steeds "Als ik nu kinderen maak, heb ik zoveel verplichtingen tegenover m'n partner" Je bent bang dat je leven voorbij is.
Maar dat hij mee is geweest naar de vk, vind ik wel zeggen dat ie veel voor je voelt hoor en niet zomaar bij je weg zal gaan.
Hoe langer je in je zwangerschap zit, hoe dichter je weer tot elkaar groeit! Ik ben nu ook weer heel erg gelukkig met m'n vriend.
Ik zou wel zeggen, dwing je vriend niet om nu blij te zijn en laat hem even zijn eigen dingen doen zodat ie na kan denken, dan draait ie denk ik wel bij!

 

wat een rotsituatie voor je. kan je alleen maar sterkte wensen!

wat ik alleen niet snap: je zegt dat je vriend er moeite mee heeft, omdat het tussen jullie wat minder ging de laatste tijd. hoe kom je dan zwanger? als het zo beroerd gaat tussen twee mensen, dan vrijen ze toch ook niet samen?
jullie duidleijk wel ( ), dus zó slecht zal het niet geweest zijn, lijkt me.

tuurlijk zal het nieuws een schok zijn voor hem, maar denk je niet dat hij aan het idee wil wennen, en nog bijdraait? ik hoop het van wel voor je, en anders red je het met je ukkie ook wel alleen. zijn zat meiden die dat ook doen. ideaal is het niet, maar ideaal bestaat eigenlijk ook niet...