Misschien heb je nu even meer aan vriendinnen. Straks draait hij vast wel bij, als hij een beetje gewend is. En zo niet; blijf je eigen gevoel volgen en je nergens toe laten dwingen. Het komt vast wel goed hoor ! Geniet er ook lekker van !
mijn ex en ik gingen ook uit elkaar tijdens de zwangerschap in t begin reageerde hij ook dat ik t wel weg kon halen.. alsof ik dus een broedmachine was ofzo. zo gemakzuchtig die reacties.. ze hebben niet door wat t inhoud voor de vrouw.. en ook soms nog niet door wat daar nou werkelijk zit.. voor hun is t een klompje cellen.. tijdens mn zwangerschap, ondanks dat we uit elkaar waren heb ik m alsnog zoveel mogelijk erbij betrokken.. met 4 maanden heeft hij een echo gezien waarbij hij toch even tranen in zijn ogen kreeg maar t gauw wegslikte.. hij heeft t hartje horen kloppen.. vanaf dat moment zag hij wel uit naar vader worden. ALSNOG sprong hij vrij makkelijk met alles om.. maar ik heb m bij de geboorte laten zijn. En hij heeft echt wel spijt dat hij ooit zo kon denken en is ontzettend trots dat hij vader is van een dochter nu. Dat neemt niet weg dat er genoeg mannen zijn die dus gewoon er niet meer naar om kijken zoals de vader van mijn 1e kindje. die kijkt na bijna 6 jaar nog steeds niet naar dr om. Dus t verschilt per vent echt. Maar haal t niet weg omdat HIJ t zou willen.. Zoiets moet je alleen doen als je zelf er 100% ook zo over denkt. Ik ben tegen abortus dat wel. Maar vrouwen moeten zelf kiezen. Als hij t kind niet wilt en jij wil mag hij jou niet zeggen dat je t weg moet halen. Dan moet hij maar op stappen. Wie zegt dat t volgend jaar veel beter gaat? Of dat jullie volgend jaar bij elkaar zijn.. Dat weet niemand.. Strax haal je t weg en gaat t alsnog over.. En heb je spijt voor de rest van je leven! Dit is een keus die jij alleen moet maken. En als hij weg gaat, krijgt hij later nog spijt.. Maar dat is dan zijn eigen schuld. Bij mijn eerste werd ik net 20 toen zij net geboren was. Ik had niets, maar toch redde ik het. En zorgde ervoor dat de spullen er waren.. Bij mn eerste had ik ALLES 2ehands. En veel gekregen van mensen om me heen.. Dr zijn altijd wel mensen die spullen weg geven zodra ze horen dat je een kleine krijgt en er alleen voor staat. Zelfs nu bij mn 2e kwamen er zat mensen met spullen aan zetten.. Terwijl ik zelf makkelijk me redde.. Dus meid wees sterk.. en kies in elk geval voor jou en je kleine.. wat hij kiest zal de tijd leren.. Zolang jij maar volle 100% ervoor gaat en je zal t redden.. geloof me.. i've been there!
Hier was het ook onverwachts, en moest vriendlief ook super erg wennen.. Had hem hier ook de tijd voorgegeven, maar betrok hem al wel bij alles.. Zo had ik met 9 weken een echo gehad vanwege lichte bloeding.. Hij keek zijn ogen uit bij de VK & was derna heel erg stil.. en merkte togg wel een stukje opluchting in hem, toen bleek dat alles goed was.. Het duurde nog eventjes voordat het bij hem ingezonken was, maar met de termijnecho van 12 weken zag ik togg egt een glimlach op zijn gezicht & kon daarna niet meer ophouden met praten over de echo, omdat eht al zo een groot verschil was met die 3 weken daarvoor.. Alsnog is hij over alles heel nuchter, maar is nu wel super trots er op dat hij papa gaat worden & kan niet w88 tot de kleine komt.. Alleen toont hij het op zijn eigen manier.. Soms vraag ik em wel is of ie ook al een beejte zenuwachtig word, omdat het nu niet zo lang meer gaat duren.. Hij houdt vol door te zeggen van niet, maar kletst de oren van me hoofd over de bevalling en dergelijke wanneer hij thuis is van werk.. hij heeft et zelf geen eens door volgens mij hihi..
gister verloor ik wat druppeltjes bloed en toen ik dat tegen hem zei was hij tochwel even geschrokken, zie dat toch wel een beetje als een goed teken... ik laat hem zoveel mogelijk rustig aan bijkomen en vertel hier gewoon hoe het voelt
Dit verhaal komt zo me bekent in mijn oren voor.. maar net wat ze zeggen hier ook voor hen is het wat anders en moet het anders door dringen dan bij vrouwen, daar ben ik zeker achter....
meid laat alsjeblieft niet je keuze tot het wel of niet houden van dit kindje afhangen van hoe je vriend zich gedraagd..................... en ja dan nu weghalen en dan volgend jaar proberen voor een ander? zou toch heel erg slikken zijn zeker als je het zelf in je hart niet wil vergeet niet abortus is iets dat je je hele leven bij je zal dragen hoor! vergeet je nooit meer zelfs niet als je later kinderen krijgt zal altijd je eerste kindje zijn en als ik jou was zou ik heel duidelijk zijn en zeggen ik ga voor dit kindje ga je mee dan is dat helemaal prachtig en geweldig en doen we het met zijn 2 en ga je niet mee dan is het ook prachtig en geweldig maar dan doe ik het alleen punt mijn kind is altijd nr 1, geboren of ongeboren. zowiezo dat weet mijn huidige partner ook ( ben zo ook uit vorige relatie weggelopen pff en was toen niet eens zwanger.... maar keuze was duidelijk.........kind is nr1 ) suc6 en niet bang zijn dat je het alleen niet kan trekken.........zoveel alleenstaande mamaas.........laat je vriend maar zien dat je sterk bent en wel kan kiezen voor dit kindje en wie weet komt ie heel snel met je mee.......... ik hoop het voor je dat het gewoon ff de schrik was ik bedoel hij is oud genoeg om zijn verantwoordlijkheid onder ogen te zien.
oh en ja voor heel veel mannen is het wennen nou ben ik zwanger via ivf maar zelfs mijn man begint nu pas een beetje meer toe te leven naar de beeb het is ook allemaal heel erg ver van hun bed show, zeg maar ja zij voelen niks geen veranderingen in hun lijf. hormonen die gieren enzo ik ben heel benieuwd hoe die gaat kijken bij de eerste echte duidelijk echo, waar je kleine zwaaiende armpjes en beentjes kan zien! hou ons op de hoogte meid en geniet van het wonder in je buik!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop voor je dat je vent bij draait. Bedenk wel: je kindje komt bij je om een reden, toeval bestaat niet. Succes met je zwangerschap!
Ik zal een waargebeurd verhaal vertellen. Misschien helpt dit om de 'keuze' te maken. Mijn beste vriendin raakte zwanger van haar vriend (met wie ze al jarenlang samenwas) toen ze 23 was en hij 29 (denk ik). Ze hadden alles, maar hij eiste een abortus. Hij was er niet klaar voor. Ze moest kiezen: ofwel de baby, ofwel de relatie. Met heel veel pijn in het hart, liet ze de baby uiteindelijk weghalen. Twee weken later pakte hij alsnog zijn koffers en waren ze uiteen. Op dit moment is ze zwanger van haar tweede (eigenlijk derde dus) kind met ..., jawel, diezelfde man. Weet echt niet of dit helpt. Maar wou het toch even vertellen. Veel succes!