Ik zou nog even wachten met erkenen , ik zeg niet dat je het helemaal niet moet doen. Je heb de hele zwangerschap de tijd en zelfs na de geboorte kan het nog. Praat nog een keer goed met hem , kijk of die er wat mee doet. Als je elkaar al lang kent en lang bij elkaar bent is dit natuurlijk niet van de 1 op andere dag , teminsten meestal. Veranderd die niet gooi hem de deur uit en laat hem maar eerst bewijzen dat die een echte vader is. Zou hem niet zijn kind ontnemen natuurlijk maar hij kan zichzelf wel bewijzen. Want een h*fter hoeft geen slechte vader te zijn natuurlijk....
okay ik ga zo even bijlezen maar ik moest eerst reageren ik vraag mij ten eerste af hoe oud jullie zijn, en of jullie beide in deze situatie wel aan een kind zouden moeten denken, daarnaast vraag ik mij af waarom pik jij dit alles, hij scheld je uit, hij haalt je naar beneden, en hij geeft zelfs aan sex met andere te willen, weet 1 ding iemand behandeld jou zoals jij dat toelaat zo simpel zijn soms de dingen ik zou zeggen pak zijn koffers en smijt ze heel hard op straat laat hem maar eens smeken om jou, want ik geloof dat deze man het te hoog in zijn bol heeft en over erkenning ga ik niet eens beginnen want dat zou wel het laatste moeten zijn waar jij je druk om zou moeten maken begin bij het begin, je krijgt toch een kind uit een stabiele gelukkige relatie ( uitzonderingen daar gelaten)
Wat iedereen hierboven al gezegd heeft. Ben je helemaal gek? Het is jouw huis! Een beetje een zwangere vrouw beledigen in haar eigen huis!!! Wat denkt hij wel niet?! Gewoon op straat smijten. Kan hij in de tussentijd mooi wennen aan het idee. Als hij zich weet te gedragen, mag hij terugkomen, maar dat mag hij dan wel mooi eerst bewijzen. Schuld ligt overigens niet alleen bij hem. Jij bent degene die je zo laat behandelen. Respect moet je ook af en toe gewoon afdwingen hoor! Bestaat trouwens een boek over. "Als hij maar gelukkig is." Zou je eens moeten lezen.
nou idd snel wegwezen dat word alleen maar erger als je strals oververmoeid alles alleen kan gaan doen als de baby net geboren is, ik zie dat nergens op uitlopen op basis van dit soort rare (gemene!!) uitspraken!
Ik mag het misschien niet zeggen, maar ik vind het wonderlijk dat dit pas nu naar boven komt.... Je bent 'pas' 6 weken zwanger. Hij kan toch nooit binnen 6w tijd veranderen van een man waar je een kind mee op de wereld wilt zetten in een lamstraal eerste klasse?
Om te voorkomen dat je kind naar een pleeggezin gaat bij overlijden tijdens de bevalling kan je ook een testament maken (kan volgens mij gewoon online). Ik zou dus voorlopig wachten met erkennen tot na de geboorte. Daarnaast vind ik zelf dat een kind altijd he recht heeft om te weten wie de biologische vader is, ongeacht of deze een vaderrol heeft gespeeld. Maar ik weet niet of erkennen daar mee te maken heeft (niet - biologische vader kan volgens mij ook erkennen), het maakt het misschien wel makkelijker. Daarnaast, als een man mij zo zou behandelen had ik m allang de deur gewezen, ik geloof namelijk niet dat het gedrag net begonnen is, maar al langer aan de gang is. Zoals eerder gezegd, het gedrag van de ouders tov elkaar bepaald hoe het kind later zelf relaties zal aangaan, volgens mij is geen vaderfiguur dan nog beter dan een vaderfiguur die vrouwen als ...... behandeld.
Volgens mij klopt dit niet. Zelfs met erkenning heeft de vader bij overlijden geen enkel recht en zal het kindje eerst naar de familie van de moeder of pleegzorg gaan. De reden waarom mijn lief en ik een geregistreerd partnerschap+ erkenning zijn aangegaan. Zodat hij direct dezelfde rechten én plichten zou hebben als mij. Was een tip van een vriendin van ons. Tevens verloskundige. Ontopic: TS, ik zou heel snel bedenken of je wel verder wil met deze man. Iemand die de draagster van zijn kind zo respectloos behandeld zou wat mij betreft zijn spullen kunnen pakken.
Ja dit klopt inderdaad. Wij hebben het wel zo gedaan, met het risico dat dit zou gebeuren. Gelukkig kan ik mijn fam. Vertrouwen dat mijn wensen gerespecteerd zouden worden. Maar dit is wel iets om zeker over na te denken. Vooral omdat je gezag pas na de geboorte kunt regelen.
Ik verbaas me hoe snel mensen hier een vader niet zouden laten erkennen! Ts is pas 6wk zwanger, wat inhoud dat hij het pas max. 2 weken weet. Dat zijn gevoel over de zwangerschap wisselend is geweest is niet zo heel gek. Wat hij verder over/tegen ts zegt is natuurlijk belachelijk en op zijn zachtst gezegd niet het juiste voorbeeld. Maar hallo, als ik hier soms lees op wat voor manier er ruzie gemaakt wordt en wat er dan allemaal gezegd wordt, tegen elkaar...... Iedereen(!) doet dingen die niet het goede voorbeeld zijn. Ik vind het echt machtsmisbruik om een vader niet te laten erkennen in deze situatie. Ik zie namelijk( met de info die hier staat) geen reden om hem niet te erkennen. Ts ik zou nogmaals duidelijk aangeven dat je dit niet gaat accepteren. Gaat hij hiermee door, dan moet hij zijn spullen pakken. Wachten met erkennen is ook wel slim, hier heb je sowieso nog ruim voldoende tijd voor. Maar vergeet niet, hij is de vader en heeft net zoveel recht op het kind als jij(hhmm zin staat er een beetje raar, maar je snapt wel wat ik bedoel ).
Oké correctie haha. Anyway, als wij willen dat hij ook gezag krijgt dan kunnen we dit altijd nog aanvragen.
Heb het nog even nagekeken en het klopt wel In onze situatie althans. Hij heeft haar namelijk wel erkend.
Ik heb hem gebeld en we hebben lang gebeld.... Over die opmerking als 'slet' zegt hij het volgende. We zaten samen in de klas vanaf de brugklas. Hij vond mij toen al leuk maar was te verlegen iets te zeggen. We bleven vrienden en hadden de ene periode veel contact en dan weer weinig. In mijn opgroeiende tijd zag hij dat ik van de ene naar de andere vent ging. Dit heb ik inderdaad gedaan in mijn jonge volwassenheid. Ik had het nodig om te ontdekken; zowel met mannen als met vrouwen. Sommige van de jongens waarmee ik vroeger het bed heb gedeeld zie ik nog steeds als vrienden. Een van die jongens had mij een appje gestuurd waarin hij zei dat hij ervan baalde dat ik zwanger was; het zou onze vriendschap verpesten en deze man hoopte nog op een keer seks met mij. Vervolgens heeft hij schijnbaar ook mijn vriend op facebook kwetsende berichten gestuurd. Dit wist ik niet; hij zit in Italie tot woensdag... Deze persoon deed alsof ik veel met hem optrok nu hij in Italie was, en zonder het aan mij na te vragen of dit klopte heeft hij me voor slet uitgemaakt. Terwijl ik elke dag naar werk en school ga, en geen andere mannen zie nu hij weg is. Mijn vriend was erg boos omdat ik het schijnbaar toestond dat zo'n jongen uit het verleden zulke dingen mag appen; dat ik hem niet verrot had gescholden na de opmerking 'nu je zwanger bent van hem gaan wij zeker niet meer neuken?' Ik hield mijn schouders op en negeerde die opmerking gewoon en dat zat mijn vriend dus al een tijdje dwars... Bovendien zegt hij dat hij het een lastige situatie vind omdat hij ver weg is. Hij geeft aan al jarenlang verliefd op mij te zijn en nu hij mij eindelijk heeft zo bang is dat ik er vandoor ga. Alles valt samen; zijn werk ineens in het buitenland en dan zo'n kerel die mij appt en hem facebookt met leugens. Ook werkt het niet mee dat zijn ouders niet achter de zwangerschap staan en dat mijn ouders het juist superleuk vinden en mij overal bij helpen. Dit doet hem heel veel pijn; vooral omdat zijn zus van 35 nu ook zwanger is van de 2de en zijn ouders wel heel blij zijn voor haar. Ze vinden hem nog te jong, en nu heeft mijn vriend het gevoel niet serieus genomen te worden. Hij wilt graag over de zwangerschap praten, maar heeft een collega die al 2 jaar probeert zwanger te raken met zijn vriendin maar waarbij het niet wilt lukken. Ook op zijn werk zijn de mensen dus niet enthousiast over onze zwangerschap. Hier heeft hij het ook moeilijk mee omdat het werken nu moeizaam gaat. En over het hard2get vrouwen bedoelde hij dat hij heus niet in zou gaan op lesbische dames die zich zo voor hem neerwerpen om zwanger te raken. Hij zou eerder zwichten voor een vrouw waar hij moeite voor moest doen. Dit is nog steeds niet leuk voor mij maar goed; het krijgt zo wel een iets andere lading. We zijn niet ongepland zwanger, we wilden wel graag een kindje, maar ik waarschijnlijk meer dan hij. Daarom had hij zoiets van we hebben gewoon seks als we willen en als je zwanger wordt is dat leuk, maar als het niet zo is dan is het ook goed. Ik heb wel bewust aangestuurd op de vruchtbare dagen, maar dat wist hij. Ik heb groot op de kalender in huis een zonnetje getekend bij de dagen dat ik ovuleer. Nu zegt hij dat hij het superleuk vind maar gewoon niet had verwacht dat het zo snel zou lukken. Met name omdat zijn collega al 2 jaar probeert en hier veel over sprak op het werk en omdat zijn zus pas na 10 maanden zwanger raakte en zijn andere zus onvruchtbaar is. Hij had het dus niet verwacht dat het zo snel zou gaan en dit was een schock voor hem... Zou dit mijn mening moeten veranderen... ik weet het niet hoor. Ik hou superveel van hem anders was ik niet zwanger van hem geworden. Hij is zelf wel onzeker en vindt het stom dat hij mij 'kon krijgen' omdat ik Belle ben en hij het beest, zoals hij zelf verwoord. Ik moet hem best veel sturen tijdens de relatie. Hij is een nakomertje en zijn ouders lopen al tegen de 70 jaar aan. Zijn moeder heeft hem tot in de grond verwend en dat doet ze nog steeds. Met geld en luxe cadeaus. Hij is opgegroeid op een grote boerderij met manege aan huis waar al die kakkers komen. Mijn vriend hoeft nog steeds niet zijn eigen zorgpremie te betalen en als hij een boete scoort betaalt mama die; dat wilt ze per se. Ook betaalt ze hem zodat hij eten kan kopen in Italie. Ik heb van zijn moeder ook al wat kleding gekregen voor de baby van een duur merk (schijnt). Dit moet verborgen blijven voor haar man, de vader van mijn vriend, omdat hij nog altijd vindt dat er een abortus moet komen... Beetje kort hoe het er nu voor staat. Als laatste is hij erg bang dat mijn ouders straks veel komen helpen met oppassen en schoonmaken e.d. omdat ik mijn studie af wil maken volgend jaar, en dat zijn ouders geen interesse tonen in de baby. Hij is bang dat mijn ouders uiteindelijk beslissingen gaan nemen over de baby of de baby meenemen naar hun huis en hij dan alleen op de bank zit te kijken en het nakijken heeft.
Klinkt als een heel onzeker mannetje die deze frustraties uit naar jou en geloof me dat word MET kind alleen maar erger hoor, je relatie moet al heel sterk zijn om de periode met jonge kinderen te overleven vind ik persoonlijk. Ik zie je nu voornamelijk allemaal excuses verzinnen voor zijn achterlijke en onzekere gedrag, je komt er vanzelf wel achter (ik hoop dat ik geen gelijk heb natuurlijk)
Ach ja we hebben nog 7,5 maand. Ik kijk het wel aan en negeer hem nu een beetje. Kijken of tie moeite gaat doen of niet. Natuurlijk probeer ik 'excuses' te vinden. Ik hou van hem en vind het onzin om zo snel een relatie op te geven...
Oh nou dat is mooi! Scheelt nogal in het papierwerk. Denk dat dit veranderd is want 12 jaar terug was dat nog niet het geval.
Niet laten erkennen is net zulke mishandeling als wanneer hij jou slecht behandeld.. Jullie kind verdiend een vader, al is het maar op papier. Dat je hem niet wil laten erkennen is vooral erg kinderachtig. Of je de relatie voortzet staat daar verder los van.
Natuurlijk houd je van hem en het is logisch dat je niet zomaar om een paar lompe opmerkingen (kort door de bocht, ik weet dat dat te simpel gezegd is) je relatie afbreekt. Maar vind je zelf dan niet dat hem erkenning ontzeggen een nogal rare reactie is? Het klinkt alsof je dat overweegt als een soort 'straf' voor hem, in de hoop dat hij daarvan schrikt en zijn leven betert. Als dat zo is: beetje kinderachtig. En anders is het volgens mij goed om te bedenken waarom je hem wél erkenning zou ontzeggen. Heb je redenen om aan te nemen dat hij een slechte vader zou zijn voor zijn kind? Want dat is volgens mij de enige reden waarom je hem geen erkenning zou gunnen, anders niks.