Hier vindt vriend het zelf minder prettig in de laatste paar weken. Als hij dan zin heeft in een biertje drinkt hij er 1. Hij wil graag scherp blijven. Verder is het niet iets waar wij bij stil (hoeven) te staan gelukkig.
Bij mij staat nog steeds het verhaal van mijn man me bij..........hij heeft eens bij een schouw gestaan van een vrouw. Deze vrouw ging bevallen en man is, in alle haast om naar het ziekenhuis te komen, tegen een boom gereden. Man heeft niks en vrouw overlijdt ter plekke. Kindje wordt nog geprobeerd te redden, maar mocht niet baten. Daar lag ze....op een ijzeren tafel met het baby'tje op haar buik. Als er ook nog eens alcohol in het spel is, dan liggen de grenzen toch wat verder. Ik vind er niks verkeerds aan om het in ieder geval bespreekbaar te maken. En nee, niet om je man te bemoederen, maar puur even om je man er even op te wijzen. Ik gok dat er een hele hoop mannen zijn die er niet bij stil staan en dat het dan alleen maar goed is dat je het gewoon ff tegen ze zegt. Sowieso snap ik niet dat mensen zo makkelijk zijn met alcohol en het verkeer. Als jij een aanrijding maakt en je hebt alcohol genuttigd, ben je sowieso al eerder de pineut.
Ik ben het helemaal met jou eens!! En overduidelijk zijn de dames hier niet op de hoogte van de wetgeving. Het gaat om 2 eenheden alcohol, niet om 2 glazen. Ik ben nog nooit met 1 druppel achter het stuur gekropen je zou maar een aanrijding krijgen en moeten blazen. Ik snap het hele probleem niet hoor wat is dat toch in Nederland dat alcohol zo'n grote rol speelt en zo belangrijk is. Je hebt een keuze gemaakt voor een kindje te gaan wees dan ook gewoon verstandig je hoeft niet totaan de grens te gaan.
Hier hebben we gewoon samen gekeken als mijn man een verjaardag of feestje had in week 36-40 of ik al iets voelde en wat hij zelf verantwoord vond. Het lijkt me normaal dat je als partners hierover kunt overleggen. De verantwoordelijkheid ligt in deze toch echt bij degene die de drank neemt. Heel erg alle verhalen van iedereen hier dat er mensen zijn overleden of letstel hebben over gehouden aan ongelukken met beschonken mensen!
Wauw, weer dames die meteen een conclusie trekken die echt wal nog schip raakt. TO vraagt vanaf wanneer hun man niet meer drinkt. Nou leuk onderwerp, ik heb er nog nooit over nagedacht. (Is ook niet nodig, ik word ingeleid en mijn man drinkt misschien 6 biertjes op een maand.) Ik denk dat elke gezonde vent volwassen en verantwoordelijk genoeg is om vlak voor de bevalling niet te willen drinken. Wel vind ik het inderdaad een goed onderwerp om samen over te praten. Oh en uhmmm wetgeving.. Normaal zit er best wat tijd tussen twee biertjes en klokt een man niet net zijn laatste slok bier naar binnen wanneer hij merkt dat hij met zijn vrouw naar het ziekenhuis moet. Een beginnend bestuurder mag niet meer dan 0,2 promile op hebben, een ervaren bestuurder 0,5. 0,5 promile komt neer op 2 biertjes in een uur. Maar als een man niet meer dan 2 biertjes drinkt, dan ga ik er niet vanuit dat er meer tijd tussen zit. Ik zie het al voor me, dat je als vrouw aangeeft dat het niet goed gaat... Je vent even snel twee biertjes naar binnen werkt en dan zegt "Ok, we kunnen gaan!" En vrouwen die zo'n vent hebben, die zijn hopelijk wijs genoeg om een taxi of ander vervoer te regelen.
Ik vind gewoon dat je helemaal niet met alcohol achter het stuur moet zitten. Mijn partner heeft dat wel in het verleden gedaan..voor onze tijd...en er is een hele hoop ellende van geweest...rijbewijs kwijt, cursus hier, testen daar...hoop geld kwijt enz. Nu drinkt hij al jaren helemaal niet meer...en als die een biertje neemt valt die een uur later in slaap haha... Maargoed ik vind dat mannen die af en tie een biertje drinken dit zelf toch ook wel kunnen verzinnen? Dat ze tegen het eind vd zwangerschap even niet moeten feesten en drinken?
Over het algemeen hoef je toch niet stel op sprong naar het ziekenhuis en zul je toch je eerste weeen en ontsluiting thuis moeten afwachten. Dan ben je zo heel wat uren verder en dus ook ontnuchtert eventueel. Flink op stap zou ik niet meer aanraden.
Oja mensen, er bestaan ook nog taxi's......Dus in uiterste geval bel je een taxi. Ik vind het nogal wat om dat te vragen. In normale omstandigheden, ok, dan even geen bier maar mijn man heeft waarschijnlijk een vrijgezellenfeest van een goede vriend. Natuurlijk kijken we hoe ik me voel, als dat goed is, kan hij gewoon drinken (niet helemaal lazerus maar gewoon paar biertjes gedurende de dag) en mocht de bevalling toch beginnen dan een taxi.... Ben overigens tegen alcohol in het verkeer en zal NOOIT met een drankje nog rijden en zal ook niet snel bij iemand instappen die dat wel heeft gedaan, al zijn het er maar 2.
Ik denk dat je gewoon de laatste twee wkn moet uitkijken met alcoholische versnaperingen. Ik weet niet wat je partner altijd drinkt maar er zijn veel varianten in 0,0 procent..
In mijn geval woon ik 10 min max rijden van het ziekenhuis en als de VK kan bevestigen dat ik bv 4 cm heb, dan zal dat wel lukken... Maar zal voor iedereen anders zijn..... Vind het alleen nogal wat dat je man wellicht 5/6 weken niets zou mogen drinken omdat je wel eens zou kunnen bevallen (want je kan ook bevallen bij 42 wkn pas maar ook bij 36 of 37 wkn) Er zijn meerdere wegen naar Rome.....
Verschilt per taxibedrijf/chauffeur of ze bevallende vrouwen meenemen, heb je zelf dan niets over te zeggen. Maar goed dan nog, oh jee 5 hele weken maar maximaal 1 of 2 biertjes, wat erg...
Ik ga er vanuit dat een aanstaande papa verantwoordelijk genoeg is om zelf in te schatten hoeveel hij zou kunnen/mogen drinken. Ik heb hier geen afspraken over gemaakt met mijn man maar heb er uberhaupt niet aan gedacht om dat te doen. En al heeft hij meer dan 2 biertjes op en beval ik met 36 weken, ik ben niet afhankelijk van hem om in het ziekenhuis te komen
Vind het een beetje overdreven om je partner op te leggen dat hij moet stoppen met drinken. Ik neem aan dat elke man volwassen genoeg is om in te schatten of hij kan drinken of niet en zo ja, hoeveel. Ik heb er bij mijn eerste zwangerschap niet over na hoeven denken, en bij deze ook niet.
Hier niet. Ik moest dus wel op stel en sprong naar het ziekenhuis omdat het heel snel ging. 1,5 uur tussen aankomst verloskundige bij ons thuis en bevallen in het ziekenhuis. Overigens kón mijn vriend niet eens rijden ivm gescheurde achillespees (ja, i know, goeie timing). Dus wij reden samen met de verloskundige mee. Geen afspraken gemaakt verder over alcohol. Ik vertrouw wel op het verantwoordelijkheidsgevoel van mijn vriend.
Hier gaf vriend zelf aan met oud & nieuw dat hij vanaf 1 jan. voorlopig stopt met drinken en oudjaarsdag heeft hij ook meteen zijn laatste sigaret gerookt. Het was dus niet echt nodig om daar afspraken over te maken eigenlijk en ik vind het zelf wel een prettig idee
Oh jawel hoor, ik werd thuis met 9cm medisch en moest gewoon met ml in eigen auto achter de vk aanrijden.
Mijn man heeft geen rijbewijs, dus dat scheelt. Maar ik ga er sowieso van uit dat hij zich niet lam zuipt rond de uitgerekende datum. Nooit wat afgesproken hierover, maar hij drinkt ook vrijwel niet.
Bij elk soortgelijk topic dat ik zie passeren voel ik toch altijd de behoefte mijn verhaal nog eens te delen... Ik had er destijds bij de zwangerschap van de eerste ook geen afspraken over met mijn man. Toen ik 34 weken zwanger was gingen we uit eten en had mijn man eigenlijk veel te veel trappisten gedronken samen met een goede vriend. We waren te voet op stap dus op zich geen probleem... Alleen brak mijn water onverwachts die avond... Gevolg, hij kon niet meer rijden dus te voet naar het ziekenhuis (gelukkig recht tegenover de deur). Hij heeft eigenlijk ook heel weinig van de bevalling meegemaakt. De vroedvrouw heeft hem wakker gemaakt op het moment supreme maar dat was het dan ook. Niet echt een grote steun dus. De vroedvrouwen herinneren ons nog steeds. Bij de geboorte van de derde vorige week moesten sommige vroedvrouwen nog steeds lachen als ze denken aan hoe hij daar lag te snurken en de kamer met een niet zo aangename bierlucht vulde... Achteraf best een straf verhaal waar we nu eens goed kunnen mee lachen maar... Als mijn man héél eerlijk is vindt hij het wel nog steeds erg spijtig dat hij zo weinig heeft meegekregen van de geboorte van zijn eerste. Wat mij betreft is het dus geen kwestie van je man dingen verbieden of bemoederen maar wel samen nadenken over wat kan gebeuren en hoe je daar als koppel tegenover staat.