Bij mij stond in de ochtend de crackers klaar met een kop thee....daar had ik meer aan dan bloemen...en nu hoef ik geen boodschappen meer te doen...dat doet hij..en hij heeft het huishouden overgenomen...heerlijk En ik maak gewoon zijn koffie in de ochtend en schenk vaak wat drinken voor hem in Dat voelt voor mij meer als liefde en zorgzaam zijn, dan dat hij een bloemetje afleverd en op de bank ging zitten Lijkt mij dat de verwachtingen iets te hoog staan naar elkaar toe...
Uuwhm, een bloemetje omdat je zwanger bent? Why?! Volgens mij maak jij het zwanger zijn, gezin stichten, oud worden té romantisch.. Dat 'ie Rennies gaat halen voor je maagzuur of een emmer voor je klaar zet als je moet spugen, dat zijn toch de dingen die het 'm doen? De enige cadeautjes die wij elkaar hebben gegeven waren boekjes: voor het eerst papa/voor het eerst zwanger.
Ik herken het bovenstaande absoluut niet. We wilden allebei graag een kindje en na 1,5 jaar verloofd te zijn trouwen we 24 april. Mijn aanstaande is ook niet de meest romantische man op aarde maar hij is wel ontzettend lief en behulpzaam. Maar nog leuker, net zo enthousiast als ik. Geniet er gewoon samen van!
Sorry dat ik het zeg maar zekerheid heb je ook niet door met elkaar te trouwen. En het mooiste cadeau hebben jullie al aan elkaar gegeven, dat je zwanger bent! Probeer er gewoon over in gesprek te gaan met hem. Dat het je nu nog meer onzeker maakt, ook nu je hormonen extra meespelen. Dat het niet helemaal is wat je had verwacht zoals toen jullie hadden gesproken hiervoor. En als laatste gefeliciteerd!!
Wat n bijzondere afspraak.. Zekerheid heb je gewoon nooit, ook niet na 40 jaar huwelijk en 5 kinderen. Wij zijn 12 jaar bezig geweest voor onze eerste zoon, hem mochten we in China gaan halen. We hebben dit samen gevierd dmv uit eten en de eerste aankopen voor onze oudste te doen. Toen ik zwanger was van onze jongste zoon hebben we samen n vreugdedansje gedaan. Toen mijn test van deze zw positief was zijn we heel hard gaan lachen samen.. Na al die jaren verdriet en ellende is t ons toch gegunt. No way dat we elkaar kadootjes gaan geven, raar eigenlijk snap t ook niet. Ik kan en mag nu heel weinig meer door complicaties, man doet t huishouden naast z'n fulltime baan en twee jonge kids. Dat is mooiste wat hij op dit moment aan mij kan geven.
Mijn man was in het begin ook niet aardig. Hij begreep niet waarom ik mij zo aanstelde. Ik was moe, voelde me niet lekker, had nergens zin in en vooral eten was een probleem. Een man maakt die veranderingen niet door in z'n lijf, maar ziet wel zijn partner ineens enorm veranderen. Dat is voor een man echt wel even een omslag. Nadat we de eerste keer bij de VK geweest waren draaide hij langzaam bij. Hij liet me met rust als ik op de bank lag terwijl hij m'n hulp nodig had. Haalde automatisch de zware boodschappen uit de auto als ik thuis kwam etc etc. Inmiddels ben ik 17 weken zwanger en vraagt hij af en toe hoe het met ons (mij en de baby) gaat en aait hij over mijn buik. Ookal voelen we beide nog niets van het kindje hij is er wel meer mee bezig. Het is denk ik ook meer een vrouwending omdat we er dagelijks, elk moment van de dag mee geconfronteerd worden. Ik zoek daarom ook allerlei dingen uit, stuur hem mailtjes met informatie en als ik vind dat hij er iets van moet vinden vraag ik of hij het wil doornemen. Zo krijgt hij er ook steeds meer feeling mee. Ik begrijp dat je zekerheid zoekt, helemaal als jij je leven hebt omgegooid voor een kindje, maar ik denk dat je iets te ongeduldig bent. Misschien bereidt je partner wel iets leuks voor. Jij voelt je al lang en breed zwanger, hij ziet en voelt daar nog niets van, behalve dat hij 'last' heeft van de kwaaltjes die jij hebt.
nee ik heb mn vriend ook geen beloftes laten doen .... hij helpt me uit zichzelf nu veel meer, alles gaat vanzelf zonder vooraf dingen te beloven
Mijn partner is wel veranderd.. Ik heb lang getwijfeld over een 2e zwangerschap ivm gezondheidsredenen. Hij had beloofd mij meer te helpen tijdens de zwangerschap wat betreft huishouding etc (ivm BI, me/cvs) Maar daar is weinig van gekomen.. Er werd mij eerder meer werk bezorgd dan dat hij mee hielp. Ik heb ook echt vrijwel alles alleen gedaan.. Zoals: Kinderkamer (inelkaar) naar boven brengen, verven/sausen in huis, boodschappen, zorg voor onze zoon, schoonmaken, opruimen, honden, babykamer klaar maken, gordijnenrails op moeten hangen, was, afwas, koken etc etc. En daarnaast zoontje van/naar school, en werken tot mijn verlof.. Verder ineens aandacht bij andere meiden (seksueel gebied) zoeken en mij zwart praten tegenover hun.. Naar mij toe afstandelijker, happiger, alles op "de hormonen" afschuiven etc Dus ja.. Hij is veranderd.. Al gaat t momenteel naar mij toe wel beter omdat ik nog steeds twijfel of ik verder wil/kan met hem. Dus hij wil z'n best nu wel doen ineens. Verder geen beloftes gemaakt behalve dat hij mij zou helpen..
hier precies zo. Momenteel aan het verbouwen wat eigenlijk met allesbop mij aan komt. ook dat afschuiven op hormonen en aandacht van andere meisjes. Daarnaast werk ik, heb ik 2 paarden, een hond, grote tuin, hebben we nog 2 huizen dus dubbele lasten, en zorg ik voor mijn moeder die ziek is. Soms best veel allemaal...
Een dikke +1! En.. als het voor 'n vrouw al onwerkelijk en ver-van-je-bed-show is, hoe vreemd moet het dan wel niet zijn voor de man? Komt vanzelf wel joh, zeker als de kleine er is!
Ik vind het een beetje apart verhaal met de beloftes. Bij ons was het de vraag of ik zwanger kon raken van mijn partner ivm medische geschiedenis van hem. Uiteindelijk toch geprobeerd en vrij snel zwanger. Wij hebben samen zitten huilen van blijdschap vooral omdat mijn partner heel graag papa wilde worden. Zit nu in de laatste weken en merk dat hij er echt zin in heeft om te kleine vast te houden enz. We waren al helemaal gek op elkaar maar dat gevoel lijkt nu alleen maar te zijn versterkt door de zwangerschap. En ik heb dan onverwachts wel een aanzoek gehad op zijn eigen initiatief. We zijn afgelopen 24 Maart getrouwd. Hij geeft me nog steeds regelmatig complimentjes en zegt hoe mooi hij me vind etc en hebben het regelmatig ook nog "spannend" in bed. En doet van die kleine lieve dingetjes voor me bijv met valentijn kaarsjes aangestoken wat lekkertje dingetjes gekocht en samen filmpje gekeken. Hij trekt mijn steunkous uit 's avonds die ik aan moet vanwege trombose en zet elke avond mijn bloedverdunner spuiten in mijn andere been. Als ik vraag of hij iets wil voor me opruimen doet hij dat gelijk zoo lief <3 Dat waardeer ik al enorm en dat voor een kerel die ook vaak niet romantisch is Dat doet hij allemaal uit zijn eigen en niet omdat het zo afgesproken is.
Hoe ik de post van TS lees is dát juist ook wat haar tegenvalt; ze hadden het gehad over trouwen etc, maar op dit punt haalt hij niet eens de Rennies bij wijze van spreken. Ik zie het als eens 'als jij zwanger bent, zal ik voor je klaarstaan' en vervolgens ontbreekt dat er in de ogen van TS dus aan. Dus ja, ook het trouwen en een bos bloemen, maar dat zijn maar de voorbeelden die je makkelijk onder woorden kan brengen. Kan best dat ik er meer in lees dan er feitelijk speelt hoor, maar zo bezien vind ik het heel begrijpelijk klinken dat TS hier toch teleurgesteld over is.
Ik lees dat ze teleurgesteld is dat hij haar niet ten huwelijk vraagt wat zijn belofte was voor de zw. Ze vindt t erg dat hij haar niet gefeliciteerd heeft met n bos bloemen en hij vindt t vreemd dat hij van haar nog geen kadootje gehad heeft.