Mijn man en ik hebben dit ook wel gehad. Sinds 2jaar gaan de kinderen met mn schoonouders mee naar de camping en dan ook dagjes uit. Ik vond het afgelopen mei ook erg moeilijk dat ze naar limburg gingen (anderhalf uur rijden) en ik hoogzwanger was en er dus niet naartoe kon om ze te brengen en halen. Ik vertrouw mn schoonouders volledig met mn kinderen en mn schoonmoeder past al op sinds mn oudste 10weken is dus dat is het niet. Tis gewoon dat loslaten wat erg moeilijk is. Gewoon stapje voor stapje. Desnoods gaat je vriendin met je zoontje naar een binnenspeeltuin en komen jullie later ook daar naartoe. Ik snap de angst voor ongelukken heel goed, maar probeer het een beetje los te laten.
Even nog een toevoeging op mijn eerdere reactie, ben het namelijk wel met de rest eens dat Efteling op die leeftijd voor mij inderdaad geen toegevoegde waarde heeft. Daar zijn ze echt nog wel te klein voor, vraag me af of je daar je 2-jarige een plezier mee doet. Gaat ze alleen met hem (dus niet met een clubje met andere kinderen) dan zou ik idd eerder gaan voor een dierentuin of speeltuin (bv. Lineaushof) e.d.
Misschien voorstellen om dit dagje gezellig met elkaar te doen en dan daar je zoontje zoveel mogelijk aan haar zorgen toevertrouwen.
Ik begrijp het wel. Sowieso een hele dag met een vriendin die zelf geen kinderen heeft naar een pretpark vind ik teveel van het goede. Mijn zoon is bijna een jaar en ook wij hebben moeite hem bij familie onder te brengen, vooral bij onze ouders. Heel gek, ik heb dat met zijn ouders en hij bij die van mij. Raar maar waar. Tot nu toe voelt het gewoon nog niet goed en dus doen we ook niet aan logeerpartijtjes of oppasmomenten. Jammer voor de opa's en oma's maar voor ons het beste.
Ik lees nu net alle reacties pas. Iemand zei dat ze het krom vond dat ons kindje wel naar zijn oma of tante mag als wij weg willen maar dat gebeurd dus echt sporadisch! Veel te weinig juist, want ook als je ouder bent hoor je wel eens leuke dingen met elkaar te ondernemen. En ik vind het wel logisch dat hij zijn moeder, mijn zus en de gastouder meer vertrouwt dan anderen. Ik heb al meerdere keren voorgesteld om dan mee met mijn vriendin te gaan maar ze wilt het liefste met haar vriend en ons kindje alleen. Mijn vriend vind dit vreemd en denkt dat ze willen 'oefenen' hoe het is om een kind te hebben. Ik weet niet of dit waar is. En over de Efteling zelf, wij hebben een abbo dus weten precies hoe het park eruit ziet en weet ook wat hij eraan heeft maar toch is het inderdaad een groot uitstapje voor iemand die het park amper kent of met een andermans kind erheen gaat. Ik ga voorstellen dat ze met hem naar de speeltuin of iets gaat. Mijn vriend is in andere dingen trouwens niet overbezorgd hoor, voordat er gedacht wordt dat hij ons kind niet los laat. Alleen in dit onderwerp heeft hij een hele sterke mening. Is niet zo dat hij de gastouder opbelt tijdens zijn werk ofzo, zo ver gaat het niet. Hij kent mijn vriendin ook en mag haar heel graag maar toch wilt hij het niet.
Tsja... ik wil 't liefste een gezin met 10 kinderen... dat gaat ook niet gebeuren (vermoed ik) . Soms moet je weleens een compromis sluiten. Zo gek is het toch niet, dat jullie graag eerst eens gezamenlijk op stap willen, dan kun je toewerken naar een keer "alleen" met jouw kind op stap.
Dat vind ik toch ook. Lief van je vriendin dat ze iets wilt doen met jouw kind, maar daar heb jij (en je vriend) toch ook iets in te zeggen? Als jullie als koppel voorstellen dat een namiddag speeltuin of kinderboerderij jullie een prettiger idee lijkt om mee te starten, of een uitje met iedereen, dan heeft zij zich daar toch echt naar te schikken.
Haha, ja, ik zou dat ook raar vinden als een vriendin mijn kind zo zou willen claimen. Ik zou dat soort uitjes sowieso pas toestaan als mijn kind oud genoeg was om zelf aan te geven of ze dat wilde (en ook wanneer ze naar huis wil). Dus ik snap je man wel