mijn man wou ook geen tweede, hij heeft heel even vlak na de geboorte van Menno geopperd om snel voor een tweede te gaan... maar dat zag ik niet zitten (en mocht in principe niet met ks) ik vroeg af en toe of hij nog steeds niet van gedacht was veranderd, en dat was ook steeds niet zo... tot in oktober vorig jaar, dan was mijn zus zwanger van een tweede ... en dan dacht hij van ok we gaan ervoor! en nu is hij super blij dat we de stap gezet hebben voor een tweede! (hier zal er ook leeftijdsverschil van 5 jaar tussen zitten)
Ik vind het behoorlijk wat om zoiets te zeggen. Voor hem is het dan opeens een keuze van geen derde kindje en zijn vrouw gaat weg en neemt zijn kinderen mee (en dan al het gedoe van alimentatie etc. nog erbij) of voor een derde gaan en dan komt er in ieder geval geen scheiding om de hoek kijken. Ik zou als ik jouw man was ook dan eerder voor een derde kindje kiezen, maar de manier waarop vind ik eigenlijk niet kunnen. Of het nou angst is of wat dan ook, je hebt hem eigenlijk onder druk gezet door te blijven dreigen met scheiden.
dat heb ik niet gezegd. maar de wens was enorm groot ik heb altijd al 3 kinderen gewild al vanaf kleuter af aan. en ik heb ook altijd gezegd tegen mijn man dat ik er 3 wilde. Hij daarin tegen zag heel veel beren op de weg. en de wens van mijn was echt heel groot. ik had ook nooit met hem getrouwd als hij geen kinderen zou hebben gewild. nogmaals de keuze voor een derde is geheel samen gemaakt. en ja misschien was het wat hard Maar mijn wens was groot en ik weet niet of ik er mee had kunnen leven als er geen derde was gekomen dan had ik hem dat misschien wel heel erg kwalijk genomen
Mijn hormonen willen wel een tweede, maar mijn verstand weet dat het erg moeilijk zal worden. Soms denk ik om dat koperspiraaltje eruit te laten en mijn vriend mede te delen dat ik geen anticonceptie meer heb, dan mag hij zelf beslissen of hij een condoom pakt of niet.
Ik heb laatst gezegd dat ik 2 kinderen wel genoeg vind. Tuurlijk wil ik een 3e maar haaalloo nummertje 2 is nog niet eens op de wereld haha. Me vriend zei toen van nee hoeft toch ook niet meteen na de geboorte? Gewoon weer 2 a 2.5 jaar tussen haha. Voor nu wil ik er even niet aandenken logisch natuurlijk maar na een tijd gaat het vast weer kriebelen en ik denk dat je man wel bij draait maar hij moet er natuurlijk zelf mee komen maar zo te lezen komt t vast goed