Tja, dan denk ik misschien iets te praktisch in ons geval: dan maar geen sport, of allemaal dezelfde sport. En dan is zwemmen de eerst noodzakelijk. Op de BSO kunnen ze ook sporten. Maar waarschijnlijk denk ik daar later anders over. Kom zelf uit een gezin van 4, vanaf groep 7 fietste ik zelf naar mn sport, en een tijd zat ik ook niet op een sport. Broers en zus deden ook geen sport (of maar heel kort).
Oja, ook zo vervelend. Zie heel de dag nu gezinnetjes met 3 kids. Drie buren van ons hebben ook 3 kinderen.
Ik ben nu 37 weken zwanger van de 3e. Ik vond zelf eigenlijk altijd 2 kids wel voldoende, net als mijn man maar toch begon het weer te kriebelen bij mij toen mijn jongste ook naar school ging. Het werd stil in huis en het verlangen naar een 3e kindje kwam in alle hevigheid naar boven Mijn man wilde er eerst niets van weten en vond 2 kids nog steeds genoeg maar doordat ik het onderwerp altijd bespreekbaar heb gehouden, vond hij het op een gegeven moment toch ook wel weer leuk Mijn kids zijn 6 en 5 en over ca. 3 weken verwachten wij dus ons 3e ukkie. De kids maken het idd bewust mee en dat is zoooooooo leuk, ze gaan met me mee naar de vk, hebben mijn buik zien groeien en zien natuurlijk nu alle babyspullen in huis. Ik hoop dat je je man ook kunt overtuigen dat een 3e echt heel leuk is, dusssssssssssssssssss heel veel succes!!
Na mijn tweede bevalling wilde ik ook niet meer. Tijdens mijn zwangerschap wisten we beide dat dit het zou zijn. Echter begon het een paar maanden later toch te kriebelen. Mijn man wilde echt geen derde. We hebben er veel over gesproken en uiteindelijk wil hij het toch over een tijdje. Heb altijd gezegt dat ik et wel 4 of 6 wilde, maar mochten we een derde krijgen blijft het daar echt bij. We zijn nu al zo gelukkig met 2 kindjes.
Hier ook nu al de beslissing niet voor een derde te gaan omdat manlief dat niet wilt. Ik ben nu zwanger van de tweede dus is nog wel een ver van mijn bed verhaal maar ik heb wel altijd 3 kindjes gewild. Ik bekijk het vanuit zijn kant. Hij wilde vroeger helemaal geen kinderen en nu is ie helemaal de papa en vind hij het allemaal prachtig! Gezegend met 2 kindjes (een meid en een jongentje in november) Het leven wat we onze twee kindjes nu kunnen bieden (financieel) kunnen we 3 kindjes echt niet bieden. Ik zeg nooit nooit maar voor nu leg ik me er wel bij neer. Ik ga niet dwingen, wie weet wat de toekomst brengt? Voor nu ben ik helemaal in de wolken met ons gezinnetje.
Je verhaal geeft me een beetje hoop... Alleen wil ik niet 5 jaar wachten, volgende maand word ik 33. Maar wat langer er tussen lijkt mij ook leuk, als je andere kids het zo bewust mee maken. Vind het ook zo leuk om te zien hoe blij mijn zoontje met de jongste is. Dat kan ook anders zijn.
Ik kan je geen advies geven meid. Ik zou wel graag een derde willen maar mijn man absoluut niet dus tja ik geniet nu net zoveel van het zwanger zijn als bij de eerste want ik weet dat er geen derde bij komt. Vind het moeilijk soms omdat het nu zo snel lijkt te gaan maar tegenhouden kan niet he. Praat er samen veel ovel en denk dan niet alleen aan je eigrn gevoel maar neem dat wat hij zegd ook serieus. Succes
Idd, de wonderen zijn de wereld nog niet uit Wij hebben bewust nu wat meer leeftijdsverschil er tussen gehouden, mijn 2 kids schelen maar 1.5 jaar met elkaar en dat was een pittige periode (2 kids in de luiers, dreumes en baby). Ze zijn nu beide schoolgaand dus heb straks mijn handen vrij voor de baby Enne, ik ben 37 dus ook niet meer echt piepjong, maar zo voel ik me wel
Hier sluit ik me bij aan. Spreek met elkaar af om het open te laten. Je hoeft nu nog geen beslissing te maken. Als jer op deze manier mee omgaat ontstaat er ruimte om er over na te denken en om van gedachten te wisselen. Als je nu wilt beslissen dan wordt het zo scherp gesteld. Mijn man was nooit overtuigd van een derde kindje, hij had er nooit zo over nagedacht. Ik wel, altijd geweten dat ik een groter gezin wilde. En nu: zie hieronder. Onze oudste wordt 5 en de jongste is nu 2,5. Geef het de tijd en de rust die zo'n beslissing verdient.
Ik denk dat je dan idd te praktisch nadenkt. Ik kan van mijn zoon niet verwachten dat hij stopt met voetbal omdat mijn prioriteit bij de zwenkend van zijn jongste zusje ligt. Daarnaast kan ik van hem niet verwachten dat hij gaat dansen of van de meiden verwachten dat ze gaan voetballen. Ik kan ze bijv. Alle 3 op hockey met de tijd maar dan heb je toch hetzelfde probleem. Andere leeftijden, andere teams en andere tijden van trainen. Daarnaast vind ik dat ze iets moeten doen wat ze leuk vinden. Ze hoeven van mij geen topsport oid maar minimaal een uur bewegen in de week vind ik wel belangrijk. Sporten met de Bso vind ik geen optie. Ik werk onder schooltijden, maar ik vind het ook erg belangrijk ook betrokken te zijn bij de sport. Kijken, aanmoedigen oid. Zelf op de fiets is geen optie, hij moet ver weg door een park. Maar ik zie hem ook niet alleen gaan, vind ik overigens ook niet kunnen hij is net 10. Je kan van te voren een boel bedenken maar het hoeft niet zo te lopen.
Hier wilde ik ook graag een derde, maar man niet. Het eerste jaar was het nog niet zo'n issue omdat ik het zelf ook druk genoeg vond. Het tweede jaar gaf het wat spanningen. Vervolgens raakte ik ook gewend aan het gemak van al wat zelfstandigere kinderen en langzaam aan had ik zoiets van pfff nog een keer...nou nee. Ik heb dan ook uiteindelijk toen de jongste 2,5 was heel bewust d ebabyspullen op marktplaats gezet, vervolgens een borstverkleinende operatie ondergaan, wat d ekans op nog eens bortvoeding geven minimaliseerde en het uiteindelijk een plekje gegeven. Mijn jongste is eind. Juni vier geworden en gaat nu ook naar school. Ik vind het wel fijn zo. Ik merk ook dat de zwangere hausse op mijn werk me weinig meer doet en n elk geval niet het gevoel oplevert van ik wil ook...dit terwijl ik. Toch echt heel graag een derde wilde ooit....
Hier2 jongens van 3 en van bijna 2, nu de derde op komst. Mijn man wlde ook nooit geen derde. Maar mijn twijfel bleef en omdat mijn man mijn niks in de weg wilde leggen totdat ik het zeker wist bleef sterelisatie uit. Toen onverwachts zwanger van de derde en hij is er harstikke blij mee. Laat de tijd het leren...........
Ik wil/wilde ook graag een 3e maar mijn man absoluut niet. Hij wil er niet over nadenken, hij wil er niet over praten, hij wil er niets over horen. Eerst irriteerde het me mateloos, ik hou het liefst alle opties open en nu is die deur zo definitief dicht. En waarom moet ik het maar gewoon doen met de nee van mijn man..... En wil hij helemaal niet naar mij luisteren.... Moet wel toegeven dat ik het steeds beter een plakje kan geven en dat het eigenlijk wel goed is zo. Zoontje is nu bijna 1,5 en ik vind het toch wel erg lekker om weer wat vrijheid te hebben, niet de hele dag meer bezig zijn met het schema van de kids.