Moet er niet aan denken, man zolang thuis. Los dat dat financieel onhoudbaar is (geen inkomsten, wel (zakelijke) uitgaven). Nu was man bij de laatste 3 weken "vrij" omdat we lagen te repareren met schip. Vrij is dan bij ons slapen en waar mogelijk ontbijt en avondeten en tussendoor alsnog veel op de werf, bellen, regelen. Evht geen 24/7 thuis. Toen hij weer ging varen kreeg iedereen weer rust. En hoe vaak gebeurd dat echt? In mijn ogen ks het bij veel gewoon een makkelijke manier voor lang vakantie waarbij gezin echt niet altijd prio1 is
Die van mij neemt het sinds augustus op. Ik daarintegen heb nooit gebruik gemaakt van ouderschapsverlof en ben een dag meer gaan werken..
Hier wilde man het ook eigenlijk niet, is in zijn functie niet handig vind hij en daarbij is hij gewoon geen man om met de kinderen thuis te gaan zitten. Ik neem na mijn verlof alle 9 weken ouderschapsverlof direct op, ik werk normaal gesproken 2 dagen. Wanneer ik weer aan het werk ga dan verwachten we met een opvangprobleem te zitten, hebben maar voor 1 dag opvang i.p.v. 2. Voor mij heeft het geen nut om maar 1 dag te werken, dus nu zijn we inderdaad in overleg of mijn man hiervoor dan dus ouderschapsverlof gaat inzetten. Hij heeft dan 45 dagen, als hij gemiddeld 1 dag per week opneemt dan kunnen we het op die manier een jaartje uitzingen en dan hopelijk wel voldoende opvang. Hier doe ik er niemand een plezier mee als we 3 of 4 weken met elkaar thuis gaan zitten. De oudste kinderen moeten ook gewoon naar school en ik vind het zelf prettig om gewoon een beetje het ritme dan weer op te pakken. Als m'n man thuis is komt daar vaak weinig van terecht, hij gaat toch klussen of andere dingen doen, dan kan hij in mijn ogen net zo goed werken. Ik denk dat het ook wel 'droomplaatjes' zijn dat mannen wekenlang thuis zijn en alle tijd met hun gezin doorbrengen. Maar goed het is ook persoonlijk, hier past het ook gewoon niet bij ons om weken lang op elkaars lip te zitten. Na 3 weken zomervakantie vinden we het vaak allemaal prettig om weer aan het werk te gaan. Wat ik wel prettig vind is dat hij naast zijn werk op bepaalde momenten wel rekening houd met een newborn in het gezin. Dus niet 's avonds om 18.30 alweer wat afspreken, maar als de avondspits voorbij is bijv. Niet een hele zaterdag weg voor een klus o.i.d. maar een halve dag zodat hij kan ondersteunen waar nodig of dat ik bijv. even een boodschap kan doen zonder kinderen mee te hoeven nemen. Belangrijkste is denk ik dat je dit rustig met elkaar bespreekt en ook aan kan geven waarom bepaalde dingen voor jullie belangrijk zijn.
@Eliss92 Wat vervelend dat jullie daarin niet op 1 lijn zitten. Mijn man neemt de 1+5 weken deels-doorbetaald verlof wel op na de geboorte. Erna 1 dag in de week zodat we een dag minder opvang nodig hebben. Wij hebben lang moeten wachten op deze baby, dus vrij uitgebreid gesproken vooraf hoe we dat beiden voor ons zien. Omdat hij na mijn verlof de zorg doordeweeks grotendeels op zich zal nemen, leek het hem juist fijn om zo uitgebreid de tijd te hebben om de baby volledig te leren kennen (en best kort om dat in 5 weken te moeten leren/doen). Samen hebben we tevens een aantal afspraken gemaakt tav mijn werk (kan redelijk veeleisend, onregelmatig en veel uur zijn), zodat hij straks mij terug kan fluiten als ik toch weer teveel uur maak oid. Misschien is dat laatste een optie voor jullie; duidelijke afspraken over het extra werken en bereikbaar zijn? Ik snap namelijk heel goed dat hij verantwoordelijkheid naar werk kan voelen enzo, maar tegelijkertijd zou dat niet ten koste van jou/jullie tijd samen moeten gaan (tenzij je daar beiden mee instemt uiteraard, maar dan is het een non-issue). Ik vind in de huidige tijdsgeest dat je daar niet vanuit kan gaan, tenzij de ander dat nadrukkelijk oke vindt (ongeacht of je man/vrouw bent).
Lastig dat jullie niet op 1 lijn zitten. Jullie hebben hele nare dingen meegemaakt. Dingen die jij denk ik nog niet verwerkt hebt. Niet gek natuurlijk. Ik denk dat jij daardoor meer vraagt van je man. Mijn man werkt veel, maar als hij thuis is is hij thuis. En dat is bij jou niet echt zo..als je kan steeds bezig is met zijn werk terwijl hij thuis is, ja dat is echt niet fijn. Ik zou daar eerder de strijd over aangaan, dan dat ik zou eisen dat hij ook extra verlof opneemt. Ik denk dat je al veel winst hebt als hij op de dagen dat hij thuis is niet met zijn werk bezig is. En heel eerlijk: dat vind ik al veel! Hij werkt 'maar' 4 dagen. Mijn man is echt geen man om met een baby te gaan zitten tutten. Hij zegt zelf dat ze na hun eerste verjaardag pas een beetje leuk worden Bij de eerste is hij wel tijdens de kraamdagen vrij geweest. De tweede is tijdens zijn vakantie geboren, maar bij de volgende kinderen werkte hij gewoon. Mijn man werkte zelfs in de kraamdagen. Tot voor kort kreeg je als vader zijnde 2 dagen verlof: 1 voor de bevalling en 1 voor het aangeven. Die nam hij sowieso, de rest van de kraamdagen werkte hij de uren dat de kraamhulp er was. En dan nam hij de tweede week, als de kraamhulp weg was nog een paar dagen vrij. Ik zou zeker niet van mijn man gaan eisen dat hij extra verlof moet gaan nemen, maar zou het gesprek aangaan over het vele werken dat hij doet terwijl hij eigenlijk vrij is.
Eindelijk een topic waar ik als man iets kan bijdragen ik lees al een tijdje mee zonder account, maar hier moest ik even op reageren. Dit alles is mijn mening en ervaring uiteraard, en ik wil niks afdoen aan de ervaringen en meningen van anderen, zowel jullie als jullie partners. Ik sta er met m'n partner zodanig in dat we samen kiezen voor een kind, en dat je dus ook samen de lasten en lusten deelt. Zo gelijkwaardig mogelijk. Ik ben zelf directeur van een bedrijf, dus het is soms wat lastig om theorie met de praktijk te verenigen, maar alsnog doen we allebei ons best om de zorg voor het kind gelijk te delen. Waar dat niet kan proberen we het als team op te lossen. Dat gaat nu nog prima, maargoed, we hebben ook maar 1 kind. In de kraamperiode van onze eerste heb ik 5 weken vrij genomen. Niet zoveel als je nu kunt doen als werknemer, maar het zit iets anders als baas, en dan is 5 weken erg lang. Ja, dat had een hoop consequenties voor het bedrijf en dat is lastig, maar we hebben ons hierop voorbereid en vrede genomen met die consequenties. We zijn pas begonnen aan kinderen toen we zeker wisten dat we zulke klappen konden opvangen, en dus hebben we allebei met volle aandacht voor het kind een paar weken als familie kunnen doorbrengen voordat ik weer in het werkritme kwam. Moet bijgezegd worden dat m'n vrouw een keizersnede had, dus dat ze echt wel een 2-3 weken (deels) afhankelijk was van zorg, en daarin was de kraamzorg niet dekkend. Maar ook zonder die extra zorg had ik zeker het ouderschapsverlof genomen. Naast dat ik ouderschapsverlof had genomen ben ik ook een stuk minder gaan werken. Voorheen maakte ik regelmatig weken van 70-80 uur, nu doe ik in drukke weken nog geen 60 en meestal minder dan 50. Ik heb 2 dagen in de week m'n kind de hele dag bij me, en ik help elke dag mee met het ochtend- en avondritueel. Ik kan zelf moeilijk in de gedachten komen van een aanstaand vader die zijn werk zoveel boven de familie plaatst dat er mentaal ook geen ruimte is voor ouderschap(sverlof) ipv werk. Dat vind ik zelf echt niet meer van deze tijd. Je eigen kind is het mooiste wat er bestaat! Alles is leuk om te doen met je kind. De band die ik met m'n kind heb is iets dat nooit zo sterk had kunnen zijn zonder alle tijd die ik ermee heb doorgebracht. Het is zo zonde om dat te laten varen! En niet alleen de band met het kind natuurlijk - ook de band met je partner kan zoveel sterker worden met het kind erbij. Alles waar we jarenlang naartoe hebben gewerkt komt nu eindelijk van pas, en dat zorgt ervoor dat we echt een goed team zijn geworden. Met een tweede nu op komst en een nog groter bedrijf om te runnen heb ik al plannen gemaakt voor de kraamperiode en de tijd erna. Nu weet ik wat ik zou missen als ik géén ouderschapsverlof neem...
Kijk vooral niet te veel naar wat anderen doen. Dat er mannen zijn die thuis blijven kan prima zijn maar daar heb jij niets aan en dat veranderd zijn mening en gevoel wss niet. Ga in gesprek met hem. Probeer zonder jij moet en andere mannen ...., in gesprek te gaan en vergeet vooral niet dat het thuis zijn van een man eigenlijk niets zegt over hoe het zal lopen.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar de eerste pagina staat vrij vol met onbegrip en bijna verwijten naar topicstarter voor mijn gevoel. Eerlijk gezegd snap ik TS helemaal. Projectie van haar eigen gevoel of niet; ik snap dat je graag je man, de vader van JULLIE kind bij je wil en wil dat hij beschikbaar is om zijn vaderrol in dat prille begin optimaal te kunnen invullen. Voor jullie kind maar ook voor jou. Echter lees ik ook dat hij een postnatale depressie heeft gehad. Kan het zijn dat hij opziet tegen de komst van de baby-tijd? "Zo gek is het dan toch niet dat ik na deze bevalling even wat langer wil genieten van ons gezin en de bijbehorende roze wolk?" Bijbehorende roze wolk? Die hoort er ècht helemaal niet bij hoor, helaas. Eerder uitzondering dan regel. En juist daarom zou het ook fijn zijn als hij er gewoon zoveel mogelijk samen met jou is.
Ik vind het erg vreemd dat het voor een man blijkbaar heel normaal is om weinig te hebben met baby's. Of liever weer te gaan werken ipv tijd met je eigen kind door te willen brengen (als die optie er is). Alsof dat niet voor sommige vrouwen ook zou gelden? Waarom kan een man de kinderen er wel een beetje bij doen. Terwijl van vrouwen wel wordt verwacht dat ze alles maar regelen op het werk? Genoeg vrouwen die ook niet zitten te wachten op een huilbaby. Of liever aan het kletsen zijn met collega's bij de koffiemachine ipv achter een boze dreumes aangaan met een baby op de arm. Kinderen krijgen doe je samen. En je bent beiden verantwoordelijk. Als beiden akkoord gaan met de traditionele rolverdeling is dat prima. Maar als dat niet het geval is zoals TO moet je samen tot een oplossing komen.
Het daadwerkelijke probleem is natuurlijk dat hij zijn werk voorop heeft staan. Jullie worden gewoon aan de kant geschoven als de telefoon gaat. Tijd voor diepgaande gesprekken. Hoe ziet hij het gezinsleven voor zich? Praten jullie regelmatig over het leven, verwachtingen en de toekomst? En hoe betrokken voelt hij zich werkelijk bij zijn gezin. Zijn eigen opvoeding en achtergrond kunnen natuurlijk ook meespelen (traditionele rolpatronen, religie). Vraag jezelf af of hij echt wel nog een kind wilde. Niemand is onmisbaar. En als dat wel zo is heeft de werkgever zijn zaken gewoon niet voor elkaar.
Ik vind dat er vooral op de eerste pagina vrij hard wordt gereageerd op ts. Er wordt vooral geredeneerd als: als man er nou niet gelukkig van wordt? Maar volgens mij krijg je samen een kind en mag de man dan ook kijken naar wat zij nodig heeft. Zij is immers bevallen en zij moet herstellen. Ts, na mijn tweede ging mijn man weer snel aan het werk en hij was lange dagen van huis. Ik vond dat heel pittig en heb toen ook een postnatale depressie gehad. Toen bij hem en later ook bij mij de wens voor een derde kwam, heb ik gezegd dat ik dat alleen wilde op voorwaarde dat hij de eerste periode meer thuis zou zijn. Overigens neemt mijn man ook niet het complete verlof op. Wij pakken het als volgt aan: In de kraamweek rondt man zijn werk af. Hij is dan dus gedeeltelijk vrij. Daarna is hij twee volle weken vrij en vervolgens bouwt hij de vierde week zijn werk weer op. De daarop volgende weken (tot ongeveer 12 weken) is hij 1 dag in de week vrij en werkt hij 1 dag thuis. De dagen dat hij werkt, hebben we wel opvang voor de oudsten. Mijn man geeft ook aan dat met zijn werk het lastig is om er lang uit te zijn of om veel vrij te nemen, vandaar deze oplossing. Hoe het uitpakt, weet ik niet, maar ik heb echt wel duidelijk aangegeven hoe pittig ik het de vorige keer heb gevonden en hoe in de steek gelaten ik me voelde. Daar is hij echt enorm van geschrokken en uiteindelijk zijn wij er dus alleen maar sterker uitgekomen. Dus ik zou zeggen: benoem goed je gevoel, geef aan waar jij behoefte aan hebt. Het gaat er niet om wat anderen doen, maar wat jij nodig hebt. Hopelijk heb je hier iets aan.
Zo mee eens! Wist er van de week niet de juiste woorden aan te geven, maar vind echt dat er veel te hard word gereageerd. Een vrouw mag zeker in deze situatie ook wel aangeven wat zij graag wil. Zeker met ts haar verleden vind ik het niet meer dan normaal dat man dan wat vaker bijspringt. Hier ging dat altijd gelukkig in goed overleg met elkaar. De eerste weken zijn gewoon pittig, en als je dat samen kan doen word het toch weer iets makkelijker!
Ik heb ook een man die ver gaat voor zijn werk. Het is niet meer zo erg als 10 jaar geleden, maar werk heeft op veel dingen nog voorrang. Hij maakt geen gebruik van de verlofregeling. Ook omdat we in inkomsten achteruit gaan. We hebben gekeken of het haalbaar is dat hij 1 dag verlof opneemt en dan 4 dagen werkt, maar het kost ons teveel, dus de keuze was snel gemaakt. Ook gaat hij vrij snel (lees binnen 1 a 2 dagen) weer aan het werk en neemt zij dagen later op. Ik zal dus de 1e week thuis zijn met de kraamzorg en 3 kinderen. We genieten daardoor niet minder? Maar hij is een stuk gezelliger als hij gewoon mag werken. En ik vind het prima op deze manier. Ik heb momenten waarop ik hem graag thuis wil hebben en daar doet hij nu ook zn best voor. 3 weken thuis na de bevalling vind ik best lang en netjes geregeld!
Mijn ervaring met een man die er net zo over denkt: als je hem 'dwingt' toch het op te nemen wordt het er thuis niet per se gezelliger op omdat hij het eigenlijk niet wil. Heeft niets met jou of de baby te maken. Daar is hij echt wel blij mee.
Als ik het zo lees kan het best wel eens zijn dat zijn collega's en baas er helemaal niet op zitten te wachten dat hij zijn verlof opneemt. Hij werkt nu 4 dagen en de andere drie dagen is hij telefonisch bereikbaar, waar ( zoals ik het lees) veelvuldig een beroep op.hem gedaan wordt via die telefoon. Ik zou vanaf nu inzetten op de drie dagen thuis geen werktelefoon beantwoorden, liefst het ding helemaal niet in huis. Hier had man het ( 16 jaar geleden) zo geregeld dat zijn vakantie in ging zodra de kleine geboren was ( zomerkindje). Hij zag er tegenop maar vond het uiteindelijk zo fijn dat hij er een extra week bij aan heeft geplakt.
Dit is denk ik precies de spijker op zijn kop! Super zoals @mux het samen met zijn partner regelt Beiden willen dit erg graag. Mijn man en ik hebben een heel traditionele rolverdeling: ik ben thuis en hij werkt. Moeten mijn man en ik het anders gaan doen, omdat mijn buurman wel er voor kiest om meer thuis te zijn? Nee tuurlijk niet! @mux en partner willen het samen delen, mijn man en ik voelen ons helemaal happy met onze rolverdeling. Dat is voor beide stellen dus de juiste oplossing. En nu is het voor ts en haar man de uitdaging om op zoek te gaan naar hun ideale rolverdeling. En dan kan heel moeilijk zijn, juist als je daarover niet direct op 1 lijn zit. Daar wil ik @Eliss92 veel succes bij wensen. Ga het gesprek aan, luister naar elkaar en zoek samen naar de voor jullie goede rol verdeling
Ik.snap hem wel. Hij voelt zich loyaal. Je hebt er ook niets aan dat hij thuis zit en eigenlijk liever werkt.