Ben ik nu de enige of lees ik er over heen? Ik zou je partner al thuis laten vanwege die inbrekers.. Gecondoleerd!
Nee dat had ik ook al aangegeven... Zou voor mij juist een reden zijn mijn man thuis te laten maargoed..... Daarnaast hebben ze een eigen bedrijf met dieren... Ja dan kan je nu eenmaal niet zo makkelijk een paar dagen weg. En ja, het blijft verdrietig, toen mijn oma van 93 overleed was ik ook van slag. Maar eerlijk.... Ik had er ook vrede mee.
Iedere relatie is anders en jullie zullen hier samen uit moeten komen. Maar ik moet zeggen: wij hebben gisteren de uitvaart van mijn opa gehad. En mijn man had toch echt een fors probleem gehad als hij niet mee was gegaan! Ik had hem daar gewoon echt nodig! Nu is onze situatie anders (hij kent mijn opa en de rest van mijn familie wel). Maar ook als dat niet zo was geweest, had ik hem er echt bij willen hebben!
Echt 'not done"!! Hij moet gewoon meegaan om jou te steunen! Begrafenis is voor niemand leuk maar dat zet je maar even aan de kant, omdat hij er voor jou moet zijn.
Ik kan me zijn reactie voorstellen maar daarbij vind ik wel dat hij moet gaan. De oma van mijn man is ook heel ziek en ik zie als een berg op tegen de begrafenis. Maar ik ga voor mijn man en mijn familie. Klinkt alsof ze al overleden is maar dat dan nog niet. Zie nu dat je opa is overleden. Gecondoleerd.
Ik verbaas me echt over de reacties. Deze situatie is toch niet te vergelijken met een "normale" situatie?! Man heeft opa 1 keer gezien, moet er een paar honderd km voor rijden terwijl heb eigen bedrijf heeft met dieren die niet zomaar voor 2 dagen alleen gelaten kan worden. Daarnaast heeft ts laatst een topic geopend over inbrekers die al een aantal keer terug zijn geweest. Ik vind het dan echt onverantwoord om zijn bedrijf in deze situatie alleen te laten. Kom je terug zijn al je paarden weg..... Een eigen bedrijf is echt niet altijd leuk. Dit is er 1 van de consequenties van. Was het een opa die je regelmatig ziet, die je partner regelmatig ziet en dichtbij woont dus dat je snel weer terug bent voor het bedrijf vind ik het overigens een heel ander verhaal...
Normaal gesproken zou ik zeggen dat hij mee hoort te gaan om jou te steunen. Iets vergelijkbaars hebben wij ook gehad (vriend had mijn opa en oma hooguit 2x gezien, mijn oma moest absoluut niks van hem weten) en toch is hij bij beide crematies meegegaan, voor mij. Maar, ik heb ook gelezen over de inbraken en dan zou ik mijn huis absoluut niet alleen willen laten. Dus ook al heb ik hem nog zo nodig, ik zou willen dat hij thuis bleef. Ik snap het ook heel goed hoor dat je hem mee wilt hebben, maar je moet er toch niet aan denken dat die inbrekers hun slag kunnen slaan? Zie dat je opa al overleden is, gecondoleerd. Waarschijnlijk stuurde hij dat smsje over de dierenarts zodat je niet zou bellen? En zo niet, mannen zijn niet altijd even tactvol .
Inderdaad, niet altijd zo tactvol... Hij gaat dus niet mee, ik verplicht hem ook niet. Ik laat het hierbij, maar zal op een gepast moment het wel eens boven halen. Voor de miskraam en curretage stond ik er ook alleen voor. Meneer is egoist (in mijn ogen dan toch) maar ja wat doe je er aan? Hij heeft zoveel pluspunten dus zullen we de minpunten er wel bijnemen zeker Trouwens, ivm de berichten omtrent de inbraken.... Wanneer we niet op het bedrijf aanwezig zijn komt er nu bewaking. Dus dat zou geen reden moeten zijn waarom hij thuisblijft. Ik ga in ieder geval enkele dagen terug naar België en ga de tijd nemen om vrienden en familie te bezoeken. Dat zal hem nog het meeste storen... Zo zal hij het ook wel snappen...
Ik heb precies zo n situatie meegemaakt. Alleen ik was je man... Ik ben meegegaaan naar de begrafenis van de tante van mijn man. Dat was doodeng, zeker omdat ik niemand kende, maar het heeft alle partijen goed gedaan. De familie vond het fijn dat ik er was, tja ze leerden mij kennen op n verdrietig moment, maar ze vonden het volkomen logisch..... Mijn man vond t fijn, hij was niet alleen op n moment van verdriet en kon het (ook later nog) met mij delen ook al kende ik haar niet bij leven! Vind dat hij 'gewoon' mee kan/moet ook voor jou...dat jij ook een steun naast je hebt! Succes!!
Ik hou enorm veel van mijn vriend maar ben niet altijd akkoord met zijn visie op bepaalde dingen. Als praten niet helpt (want hij is enorm koppig) dan moet hij het maar ondervinden. Dat helpt het beste bij hem. En dat heeft niets te maken met gelukkig zijn of niet. Hij snapt het het best als hij een koekje van eigen deeg krijgt. Dan pas beseft hij hoe het aanvoelt voor mij, en dan pas kan er gepraat worden... Zo werkt het bij ons...
Dit wil je misschien niet horen, en ik weet niet hoeveel positieve punten hij heeft. Maar weet je wel heeeeel zeker dat je met hem verder gaat en een kindje gaat krijgen. Dan zit je echt voor de komende 18 jaar aan hem vast. En als hij zich nu al zo egoïstisch opstelt, zeker bij zo iets ingrijpends als een miskraam, gaat het dan wel goed komen straks met een kindje. En ik weet waar ik het over heb. Ik heb een kindje met een egoïstische man en het is zó zwaar en moeilijk. En de vraag is hier maar of het nog goed komt. Risico is nu natuurlijk dat ik mijn probleem op jouw projecteer, ik hoop het niet en anders sorry daarvoor. Maar ik herken gewoon zoveel. Incl het verhuisen, in mijn geval 150 km en alles achterlaten voor hem. En het is zoveel moeilijker om er een punt achter te zetten met kind. Nogmaals ik wil je niet zeggen dat je bij hem weg moet gaan. Maar denk alsjeblieft heel goed na of dit echt is wat je wilt een relatie, voor de komende 50 jaar. Veel liefs
Nou weet je, jij moet gelukkig zijn met hem dus als jij dat bent wie ben ik dan om te zeggen.... Dit wordt helemaal niks. Ik persoonlijk zou nooit iets met iemand willen hebben die er niet voor me zou zijn als ik ONS kindje zou verliezen....jeetje vindt dat nogal heftig ...
Dit kan misschien heel vreemd overkomen voor jullie maar voor ons is dit de beste manier. Mijn vriend heeft nooit rekening moeten houden met iemand en is altijd rotverwend geweest door zijn moeder. Vandaar zijn egoistisch karakter. Beetje bij beetje wordt er aan gewerkt en hij leert uit zijn fouten (en ik uit de mijne, ikzelf ben ook ver van perfect ) Door een trauma tijdens zijn jeugd duwt hij als het ware al het negatieve van hem weg. Hij vlucht voor zijn persoonlijke emotionele problemen, zo hoeft hij er niet mee te handelen. Voor hem de makkelijkste oplossing. Daarom stond ik er ook alleen voor tijdens de miskraam. Ik weet waarom hij zo reageert. Het doet mij pijn, maar ik weet dat dit niets te maken heeft onze liefde. Pas weken daarna, na talrijke eindeloze discussies en ruzies snap ik waarom hij 'wegvlucht' en hebben we eindelijk goed kunnen praten. Dus ja, wij lossen onze problemen op een ietswat vreemde manier op... Maar zo zijn wij Soms lukt dit, soms moet er nog meer aan gewerkt worden. Maar ik weet dat ik onvoorwaardelijk van hem hou, en omgekeerd ook.
Nou meid. Zo als jij schrijft. Zou ik mij zelf wel 10000 keer bedenken om echt verder te gaan. Als hij je nu al niet tot steun is zal dat ook nooit gebeuren ook niet als jullie een kind hebben. Liefde maakt blind en neem aan van vrouwen die al in lastige posities zitten met een kind er bij word het niet leuker maar veel zwaarder. Wie niet horen wil zal ooit begrijpen wat wij als vrouwen bedoelen. Nu is er nog een weg terug straks met kind niet meer en dan kan het gevoel hebben dat je leven niet loopt zo als het is. En ook al is iemand stik verwend... Dat is nog geen reden voor z.n koele reagerende man.
Ik snap dat dit negatief kan overkomen voor jullie. Jullie kennen de hele situatie niet en jullie oordelen op hetgeen ik schrijf. Dit topic is een fractie van onze relatie. Ik ben gelukkig in mijn relatie. Tuurlijk, er zijn altijd momenten waar het anders of beter kan. Maar welke relatie is perfect? Er zijn zoveel andere dingen waar hij wel perfect in is. Ik ben nu gewoon niet akkoord met zijn standpunt betreft de begrafenis. Maar hij zal het wel snappen...
ik snap je volledig. Mijn man zou ook zo reageren (niet meegaan naar begrafenis, geen steun bij de miskraam). Maar hij houdt van mij en eigenlijk is het omdat hij zelf zo'n slechte jeugd meezeult (moeder foute hersenoperatie gehad waarna ze overleed, vader in psychiatrie, kinderen aan hun lot overgelaten). Hij kan het alleen niet verwoorden of liefde uiten (knuffelen is heel lastig voor mijn man, net zoals praten over zijn gevoelens)