Hi! Vandaag is het zoontje van een vriendin jarig. Heb haar uiteraard een berichtje gestuurd om haar te feliciteren. Echter afgelopen week toen mijn beide jongens jarig waren, heb ik helemaal niks van haar gehoord, geen Appje, geen kaartje, zelfs geen felicitatie op Facebook (waar ik het op had gezet). Ik ben wel een beetje teleurgesteld in haar. En had gedacht dat ze het zich vandaag door mijn felicitatie wel zou realiseren, maar blijkbaar dus ook niet, want ze schreef alleen 'dankje' terug. Hoe zouden jullie in zo'n situatie nou handelen? Ik ben best een muts op dit gebied. Zal niet snel laten merken dat ze me hiermee teleurgesteld. Ik wil me dan niet laten kennen. Maar ondertussen baal ik er wel van.
Ik zou daar ook niks van zeggen. Maar, ik hecht geen waarde aan verjaardagen, dus ik kijk daar sowieso al anders tegenaan
Misschien heeft ze het gewoon druk en is ze het echt vergeten ondanks alle berichten op facebook, ik zou gewoon een berichtje terug sturen met gaat snel he, mijn ... is ook alweer ... jaar.
Ik zou het niet leuk vinden als ze mijn zoontje zijn verjaardag zouden vergeten. Het ligt er wel aan hoe dichtbij die vriendin staat. Mijn vriendinnen die dichtbij me staan wisten ook dat ik bezig was met de voorbereiding en waren ook uitgenodigd etc. Maar vriendinnen die ik minder vaak zie of verder weg staan die wisten het niet en dat nam ik ze niet kwalijk. Op Facebook hebben ze wel wat gezegd.
Ik zou er niets van zeggen. Maar meer omdat ik zelf helemaal niets meer tegen haar zou zeggen. Als je echt vriendinnen bent vind ik dat je een verjaardag niet mag, of zelfs kunt, vergeten. Je hebt altijd tijd voor een felicitatie!
Ik zou het zeker vragen en ook vragen wat er nog meer speelt. Een kaartje op de bus doen, een apje of idd een like of felicitatie op Facebook is een kleine moeite. misschien spelen er wel hele andere dingen mee dus je kan altijd vragen of er iets is omdat het je opgevallen is dat je niks gehoord hebt met de verjaardagen van je kinderen.
Als iets jou dwarszit, dan moet je het zeggen. Mensen kunnen geen gedachten lezen. Je moet het óf écht laten gaan (en er dus nooit meer mee zitten of er over 3 jaar in een ruzie uitgooien 'ja en toen...') of het bespreken. Een van de ergste 'vrouwenkwalen' is het hebben van 'onuitgesproken verwachtingen'. Je moet zeggen wat je vindt, wat je wilt en waar je mee zit.
Wat een overdreven reacties lees ik hierboven. Ik heb zo'n 12 vriendinnen met soms wel 3 of 4 kinderen p.p. Ik weet echt niet al die verjaardagen uit mijn hoofd hoor! Het enige dat ik raar vind is dat ze vast wel weet dat jouw kindje 1 week voor die van haar jarig is. Zo dicht op elkaar, misschien wel samen zwanger geweest? Dan zou er toch een belletje moeten gaan rinkelen. Maar waarschijnlijk is het gewoon een type dat niet zo heel veel om verjaardagen geeft (ik ben er ook zo een. Mijn eigen verjaardag vier ik ook maar eens in de 5 jaar). Daar ga je toch niet een vriendschap voor op het spel zetten door helemaal niet meer met haar te communiceren, zoals hierboven werd gesuggereerd!? Ik zou het dus lekker laten bij wat het is
Ik zou het niet zeggen van jo de mijne was ook jarig en geen felicitatie??? Maar zou haar gewoon vragen van hebben jullie er nog een leuke dag van gemaakt? Wij zijn vorige week op de verjaardag van.... naar het pannenkoek huis geweest. Zoiets En als ze dan niet zegt van ooowwww ja sorry helemaal vergeten! Alsnog gefeliciteerd met.... dan weet ik het ook niet meer
Ik zou dat net als jou hebben hoor, dat gevoel. Komt ook omdat ik altijd erg alert ben in zulke dingen.. Misschien wel 1 van de eerste die sochtends een appje stuurt dat hij/zij jarig is met een felicitatie. En vooral op fb ( als je dat dag vergeten ben ) en je ziet het dan kan je best even reageren. Ik zou vragen of wat er is. Dat je met dat gevoel rond loopt..
Schijnbaar zit het jou wel dwars, dus ik zou het naar haar toe uitspreken. Zou het zelf trouwens ook niet waarderen van een vriendin. Als er zelfs geen kort berichtje van af kan.. Of desnoods een dag/paar dagen later iets van 'o ja .. was jarig, hoe is het geweest?', tja dan zou dat voor mij wel iets over de vriendschap zeggen. Maar ik hecht wel veel waarde aan de verjaardagen van onze kinderen (niet van mijzelf ) of in ieder geval iemand die even op de dag zelf/of erna even vraagt hoe het was.
Je mag toch wel gewoon tegen je vriendin zeggen dat je het jammer vind dat je niets van haar hebt gehoord. Ik zou dit wel zeggen als je er ziet en niet over een app. Mijn vriendin is vrij laks in die dingen. Als het weer eens gebeurt dan zeg ik dat gewoon.
Waarom hebben jullie elkaar niet uitgenodigd bij de verjaardagen als jullie zulke goede vriendinnnen zijn? Misschien was ze teleurgesteld dat ze niet was uitgenodigd oid?
Als het je dwars zit, zou ik het zeggen. Persoonlijk vind ik het heel raar als vrienden verwachten dat ik de verjaardagen van hun kinderen paraat zou hebben. En andersom verwacht ik dat ook niet. Maar als dat voor jou wel heel belangrijk is, dan moet je dat wel aangeven natuurlijk.
Hoezo verspilde energie? Juist door er wat meer energie in te steken kan je misverstanden uit de weg ruimen. Verder maakt het toch helemaal niks uit wat een andere zou doen TS? Als jij er mee zit dan moet je het aangeven.
Even een korte reactie: Zij is inderdaad bevallen kort nadat mijn zoontje jarig was, twee jaar geleden. Ze was zelfs op zijn verjaardag uitgerekend volgens mij. En ik zet zelf meteen als er een baby in de vriendengroep geboren wordt de verjaardag plus geboortejaar op m'n kalender. Dus ik kan het bijna niet vergeten. Misschien vreemd, maar het lijkt mij toch normaal dat je een verjaardagskalender hebt hangen en je daar ook verjaardagen op schrijft haha. Niemand kan alle verjaardagen uit z'n hoofd weten. Er werd nog door iemand gezegd dat ze misschien geen waarde hecht aan verjaardagen. Maar dit klopt niet, want zelfs haar eigen verjaardag viert ze elk jaar. En er werd door iemand gevraagd waarom we elkaar niet hadden uitgenodigd voor de verjaardagen van de kinderen. Dat is eigenlijk omdat we zo'n grote vriendengroep hebben en iedereen heeft inmiddels kinderen. Dus de meesten vieren alleen de eerste verjaardag van het kind groots en daarna klein.