Mijn dochter is soms zo driftig.Vaak omdat ze haar zin niet krijgt. Een quit out en time out werken nog niet. Hebben jullie nog tips.
Moeilijk om tips te geven met zo weinig informatie. Kan je een voorbeeld geven van wanneer het fout loopt? Hier helpt het om haar veel inspraak te geven in dingen die er niet toe doen. Dan verzet ze zich minder als ze toch eens moet luisteren. Verder helpt goed vooraf aankondigen ook (als dit filmpje klaar is gaan we slapen / maak die tekening nog af en dan vertrekken we / als dit wekkertje afloopt is het tijd om uit bad te gaan/...) en veel uitleggen.
Wat shakes schrijft werkt hier ook redelijk goed. Keuzes geven, dingen aankondigen. Bijv. tv uit was bij ons altijd een strijdpunt. Nu zeg ik: na het volgende filmpje/als het wekkertje gaat moet hij uit, want dan gaan we...... En dan doet hij het gewoon zelf.
hier een pittige tante die ook de nodige driftbuien heeft om een voorbeeld te geven vorige week omdat oma benadrukte dat dr haren nog niet gekamd waren. (ze had er echt geen zin in prima haarband in en gaan) ze werd steeds bozer om werkelijk waar niets, ik zet dr dan even in dr driftige bui op de trap. Zodra ze stil is ga ik er heen om te benadrukken dat ze het super goed doet nu ze stil is en dan probeer ik dr even af te leiden en er weer uit te trekken. Inmiddels zie ik het vaak al aankomen en kan dr er dan wel een beetje af gaan leiden. Even benoemen dat er een eendje in de sloot zit of een vliegtuig in de lucht of even laten helpen met een huishoudelijk klusje hierbij doe ik dan benadrukken dat ze het zo goed ziet kan of opmerkt en vaak helpt het en soms ook niet. ik geef eerlijk toe vind het een hele moeilijke leeftijd
Vooral zelf rustig blijven en kijken of je kan achterhalen waar het vandaan komt. Mijn oudste had bv moeite emoties te benoemen, we gingen veel boekjes lezen over bang, boos, blij, verdrietig etc. Dat werkte heel goed. Bij mijn jongste komt het vooral voort uit nog niet goed kunnen praten, dus dat proberen we meer te stimuleren.
Hier hetzelfde. Al is het maar kiezen uit douchen of in bad, kipfilet of kaas op je brood, dat soort dingen. Verder merk ik dat hoe meer er nee gezegd wordt, hoe meer ze steigert. De laatste tijd bedenk ik me eerst of iets echt niet mag of echt zo erg is als ze dat doet. Nu weet ze dat als ik dan nee zeg, het ook echt nee betekent.
Ik heb hier momenteel een vreselijke driftkop/stijfkop rondlopen. Ik ben meestal ook van het zoveel mogelijk een keuze geven. Maarja, wat nou als ze 10x terugkomen op hun keuze en dat de reden van hun driftbui wordt? Of wanneer ze boos worden om iets waar ze nou net even niet de keus in hebben? Bijv. eten, ja sorry dat gebeurt hier echt aan tafel. Dan kun je als bijna 2-jarige heel demonstratief een stoeltje pakken en aan de salontafel gaan zitten mokken, maar helaas. Of als ik de oudste naar school moet brengen, tja helaas alleen thuisblijven is geen optie en op sokken en zonder broek en jas mee ook niet. Vanmorgen wel even voor die keus gezet. Oke dan blijf je alleen thuis? "Ja". Mooi, kom maar wij gaan naar de auto (tegen dochter). Dus daaag, deur dicht wij in de auto. Ja krijsen natuurlijk. Ik terug, wil je toch mee? "Jaahaahaa" oke, schoenen aan dan? "Nee!" En hij rent weer weg... Grrrrrrrrrrr. En dan doen we methode houdgreep. En dan is hij boos. Heel boos. En verdrietig... Leuk man, die peuterleeftijd
Ik denk wel dat het belangrijk is dat je dochter weet dat boos zijn mag. Als je haar gaat straffen leer je haar niet hoe je met emoties kunt omgaan. Je leert haar eerder dat als je boos bent, niemand naar je luistert. Of dat boos zijn niet mag, dus je emoties verstoppen. Lijkt mij niet zo'n goed plan. Keuzes geven inderdaad, of even afleiden als je hem voelt aankomen. Als dat niet lukt zeg ik vaak: ik zie dat je echt heel boos bent. En als ik een vermoeden heb benoem ik dat ook: ik begrijp jou wel, het was ook heel leuk in de speeltuin, maar we moeten naar huis want 'de hond' moet heel nodig plassen. Zoiets. En als de woedeaanval daar is helpt niks meer. Ik zeg alleen nog dat ik zie dat hij heel boos is en wel even heel hard mag huilen. Mama is dichtbij jou en en als je een knuffel wilt mag je altijd bij me komen. En dan gaat het vanzelf weer voorbij. Heel heftig. Het trekt alle energie uit me. Maar die knuffels als het weer over is.... aaaahw
Werkte tot vanmorgen prima, hij moest naar kdv vanmorgen en wilde niet mee... Ik: daag! Mamma gaat lekker alleen in de auto! Hij: doeg mamma! Oké, ik expres deur hard dicht doen en weg gaan ( dit werkte altijd) Nee,niks hoor. Meneer bleef lekker op de bank zitten. Grrrr.....:x
Net ook weer de vraag wat wil je op brood smeerworst of kaas? antwoordt: pasta Het is boterham worst geworden trouwens Tsja
Hier hebben we veel structuur en alles kondigen we vantevoren aan. We laten het hem bevestigen wat we zeggen bijvoorbeeld we lezen nog 1 verhaaltje en dan gaan we naar boven, hoeveel verhaaltjes lesen we nog? Dan zegt hij nog 1 en dan is het klaar. Verder consequent zijn en door pakken als hij na drie tellen nog niet heeft gedaan. Als hij boos is en iets wil wat niet kan bijvoorbeeld nog even tv kijken terwijl willen eten dan geven we aan dat we dat snappen dat hij dat graag wil en leuk vind maar dat we afgesproken hebben dat we gingen eten. We zetten het samen uit en gaan aan tafel. Verder kennen we de driftbuien ook in de winkel, ik heb geen probleem om de confrontatie aan te gaan. Als hij zich echt misdraagt en afleiding niet geholpen heeft zet ik hem rustig 2 min aan de kant of til ik hem uit de winkel. Ondanks dat we heel streng klinken zijn we juist een gezin dat veel knuffelt en kusjes geeft, vertelt dat we van hem houden, trots zijn en hij lief is, geven complimenten en mag hij mij helpen in de keuken en spelen we veel samen. Het is echt mijn grote kleine knul. (2.5)
Hier ook een pittige dochter. Ik pas veel toe wat er al beschreven is en dat helpt super goed en geeft rust. Een vraagje. Hier wil ze alles zelf doen en doen wat ze in haar hoofd heeft. Bijv. Wc papier voor mij pakken, zelf de pop verplaatsen terwijl ik aan het opruimen ben, ga zo door..... soms doe ik al een handeling onbewust en dan gaat ze uit haar plaat (huilen). Moet ik haar alles zelf laten doen (of dus bijv. Pop terug leggen dat ze het zelf weer kan doen) of haar boos laten zijn en haar daardoor leren dat er soms dingen gebeuren die anders zijn dan in haar hoofd zitten. Ik hoop op advies
Wij hebben een tijdje hulp gehad van een pedagoog voor onze dochter van 4 jaar. Gaat nu wel al op bepaalde vlakken beter.
Mijn oudste had dat ook, ze wilde vaak 'terugspoelen' en het dan zelf doen. Bv handen schoonmaken na het eten; ze maakte dan haar handen weer vies en maakte ze zelf schoon Hier liet ik het van de handeling afhangen of dat een optie was; met handen schoonmaken dacht ik er wel aan dat ze dat zelf kon, dus dat liet ik haar zelf doen. Maar bv weer kruimels op de grond gooien zodat zij kon stofzuigen, nee, dat mocht niet. Ze mocht helpen stofzuigen, maar dat was mijn handeling dus meer dan helpen mocht niet. Als ze dan boos werd, dan legde ik het uit, benoemde haar boosheid ('Je bent boos omdat jij wil stofzuigen he? Maar stofzuigen doe ik, jij mag wel even helpen met de stofzuiger aan te zetten.'); bleef ze boos, dan liet ik haar even met rust. Ging ze bv aan de stofzuiger trekken of toch kruimels op de grond gooien ofzo, dan moest ze even op de bank zitten bv.