Hallo allemaal, Mag dan (nog) geen zwangere zijn maar ben wel benieuwd hierna. Een collega van mij is iets langer als 3 maanden zwanger. Ze kan gewoon echt niet meer, ze is op. Gaat tig keer naar de wc om over te geven. Is continue misselijk. Duizelig, en heeft het gevoel flauw te gaan vallen. Ik vind het heel erg voor haar, en vraag me af waarom ze gewoon niet lekker naar huis gaat. Zijn er mensen die dit niet meer volhielden en thuis bleven? Voor een bepaalde tijd of helemaal voor 9 maanden en langer. Ik kan me gewoon goed voorstellen dat er bepaalde zwangere zijn die alles tig keer erger hebben als anderen, dat kan toch?
Je moet gewoon goed naar je lichaam luisteren. Wat niet gaat, gaat niet en je bent zelf echt de enige die kan aangeven of je wel of niet in staat bent te werken. Als je collega zo beroerd is dat ze niet meer functioneert zou ik als werkgever voorstellen dat ze eens langs de arboarts zou gaan en zich dan ziek zou melden. De werkgever krijgt zwangerschapsgerelateerd ziekteverzuim 100% vergoed en kan voor die periode vervanging zoeken. Wel zo prettig voor iedereen.
Hè wat zielig voor jouw collega. De zwangerschapskwalen kunnen echt klachten worden, gelukkig duren ze meestal niet een hele zwangerschap (al wisselt de ene de andere soms af ) Veel vrouwen voelen dat ze niet mogen klagen EN zich dus niet mogen ziekmelden omdat ze zwanger zijn. Ze zijn zwanger en niet ziek! Volgens mij moet je je ziekmelden wanneer je niet in staat bent je werk te doen. Soms is het niet nodig om je volledig ziek te melden maar voor een lager percentage. Het is niet alleen belangrijk dat je werkt maar vooral ook dat je je werk voldoende doet. Anders heb je er misschien een probleem bij.... De eerste drie maanden zijn het lastigst omdat je het dan vaak niet wil vertellen aan de baas. Soms is het gewoon beter. Belangrijkste boodschap (is al eerder gezegd): luisteren naar je lichaam! Succes aan je collega!
Ik ben er eentje, heb de eerste 5 maanden full time gewerkt, had toen al klachten die vanaf het begin aanwezig waren en maar niet overgingen, grootste kwaal was wel vermoeidheid die niet overging en waar ik nog steeds last van heb, in combi met prenatale depressie en zwangerschapssuiker en last van het carpaal tunnel syndroom. Bij 5 maanden was ik letterlijk op en heb me ziek gemeld. Ik kon niet meer, was veels te lang doorgegaan zonder naar mijn lichaam te luisteren. Na een paar weken wilde ik weer halve dagen gaan werken. Eergister echter gesprek met arbo-arts gehad van het UWV, mag niet meer werken en per direcht voor 100% in de ziektewet tot zwangerschapsverlof. Ook geen halve dagen dus. Leuk is anders, had liever dat alles goed gaat en ik intens van mijn zwangerschap kan genieten en dan werken. Maar goed, moet me anders gaan vermaken nu, voor zover het kan. Mijn leven bestaat uit slapen, liggen, en depri zijn, zucht....
Ik zou als ik haar was me een week ziek melden en kijken of de klachten dan verminderen. Bij mij hielp rust namelijk heel erg goed. Daarna ben ik gewoon langzaamaan weer begonnen en heb dat goed opgebouwd. Nu kan ik in principe alles weer op een paar mindere dagen na. Je moet echt jezelf een bepaald ritme aanmeten. Ik sta bijvoorbeeld heel langzaam op, eet eerst in bed wat. Doe het 's ochtends echt rustig aan. En ik heb hier ergens een keer de tip gekregen op een paar dropjes te nemen op moment dat je je misselijk begint te voelen (max 4 per dag) en dat helpt echt ontzettend goed bij mij! Oh en ik doe 's avonds gewoon heel weinig en moet mn week echt niet vol plannen. Zodoende gaat het allemaal wel aardig oke. Wel echt heel sneu voor haar. Ik werk niet, zit fulltime in het bestuur wat nu in een afrondfase zit maar ik zit niet vast aan bepaalde werktijden. Kan alles helemaal zelf in plannen en het was ook geen ramp toen ik 2 weken ziek thuis was.
Ik zou niet bang worden van hoe je collega zich voelt: het is voor iedereen anders en je kunt maar het beste afwachten hoe het voor jou zal zijn... Ik ben zelf ook behoorlijk beroerd en als het echt niet gaat, meld ik me ziek. Ik ben (nog steeds) erg misselijk, ben erg moe en heb nu waarschijnlijk een blaasontsteking te pakken. Daarbij lage bloeddruk, dus alle inspanning kost me erg veel energie. Tja, dan kun je niet alles meer. Ik doe m'n werk zolang ik het volhoud, heb doordeweeks weinig activiteiten 's avonds en lig vroeg op bed, ( 9 uur, half 10). Dat je collega gewoon maar doorgaat terwijl ze op haar werk staat te kotsen, vind ik erg onverstandig en ik begrijp ook niet dat je baas dan niet zegt: En nu als de donder naar huis. Leuk is anders natuurlijk, maar je vraagt dan wel erg veel van je lijf. Dat je ziek wordt, is echt het probleem van je baas, jouw probleem is eerder hoe je je voelt dan hoe jouw afwezigheid opgelost moet worden... Dus, gewoon ziekmelden als je je niet OK voelt. Voor mij is de maatstaf: als ik niks meer kan doen 's avonds, heeft werken me teveel energie gekost en heb ik dus rust nodig. Dat ik me daardoor tijdens de zwangerschap al 3 keer een weekje ziek heb gemeld, is jammer voor m'n baas, maar zij krijgen echt wel vergoeding... Daarbij: je mag op elke 8-urige dag een uur extra peuze nemen: maak daar gebruik van als je dat nodig hebt!
Hi Vervelend van je collega, maar jij hoeft echt niet helzefde mee te maken. Ik heb nu ook heel erg last van misselijkheid, ga eigenlijk steeds meer braken ipv minder, ook snelle hartslag en af en toe weg raken. Omdat ik in de zorg werk heb ik me ziekgemeld, het was te zwaar te veel vieze luchtjes enz. Met een kantoorbaan probeer je het misschien toch langer... als je collega was zou ik wel thuis blijven. Je hebt je energie hard genoeg nodig en het moet wel leuk en haalbaar blijven. Dat moet de werkgever accepteren.
ik heb ook steeds heel veel ziek moeten melden, dat ik al blij mag zijn als ik 5 dagen per maand werk. mijn bazin is gelukkig geweldig, en pusht helemaal niet en zegt alleen maar dat gezondheid belangrijker is dan werk. krijg nu mijn zwangerschapverlof een maand eerder dan gepland (1 augustus) en mag nog even al mijn vakantiedagen opnemen
Ik heb tijdens mijn zwangerschap welgeteld 6 weken kunnen werken: de eerste drie weken (waarvan je er dus 2 eigenlijk nog helemaal niet zwanger bent) en na de zomervakantie (werk in het onderwijs) weer drie weken. De eerste periode kwam het door de misselijkheid die zoooo erg was. Ik kon echt niets, viel om, was continue uitgedroogd. Na 4,5/5 maanden ging dat beter. Toen kreeg ik problemen met mijn bleoddruk, en moest ik verplicht rust houden. Tuurlijk heb ik me wel bezwaard gevoeld, maar ik vond mijn kindje het belangrijkst.