Mijn lieve altjd goed luisterende prinsesje is nu verandert in en kleine draak. Ze kan onwijs lief spelen en zo ineens gaat het mis. Uit het niets. Ze krijgt dan een driftbui. Gisteren was dat midden in een winkel en gooide ze wat kapot. Haar middag slaap heeft ze enorm nodig, ze is heel moe. Maar toch duurt het een uur voordat ze slaapt en alleen als papa of mama bij haar blijft. Savonds idemdito. De nachten gingen best heel goed naar nu ook heel veel wakker. Wat is dit nou weer? Fase hoop ik?
Tja beetje peuterpuberen? En ik zie dat je zwanger bent. Kindjes voelrn dingen haarfijn aan en misschien vind zij het ook spannend om een broertje of zusje te krijgen.... Ik ben (bijna) 2 en ik zeg NEE! succes, alles is een fase hè
De nachten wel! Hier al zeker een week of 3 dat ze ineens niet meer door slaapt. Waar ze vroeger echt een heerlijke slaapster was..middagslaapje slaat ze geregeld over maar is gelukkig nog wel gezellig overdag.. Faaaaaase!
Ik weet wel dat het een fase is maar als je er midden in zit dan raak ik een beetje in paniek, zo van, het blijft toch niet zo? ? Zolang we buiten zijn gaat het goed, maar binnen breekt ze ineens de hele hut af. Ik zie ook aan haar dat het allemaal frustratie is van dingen die haar niet lukken. Maar nu Ik zelf zwanger ben en heel slecht slaap kan ik het echt niet meer hebben.
Oh maar dat snap ik wel hoor. Ik vraag me heel hard af of ze de rest van d'r leven zo beroerd blijft slapen en zou me niet voor kunnen stellen om nu zwanger te zijn.. Ik probeer zoveel mogelijk tegen haar te praten en dingen uit te leggen.
Och ja! Ook hier gehad, net nadat z'n zusje was geboren. Was bij ons de combinatie peuterpuberteit, zusje geboren en enorme stappen in ontwikkeling gemaakt. Ineens kwam er elke dag een nieuw woordje bij. Nu zijn we 4 maanden verder en is de rust weer terug gekeerd. Uiteraard mer hier en daar nog wel een dipje
Ik verlang zo erg terug naar Hoe ze hiervoor was. Lief, sociaal, vrij makkelijk (slapen is altijd wel een dingetje geweest). Maar dat inslapen ook ineens. .. Waarom moet ik daar nu ineens bij gaan zitten? Ze slaapt al een jaar in zonder ons, en nu ineens heeft ze ons nodig? Ze heeft een nieuw bed en klimt er alleen maar uit. Maar ze slaapt (als ze eindelijk slaapt) wel beter dan in ledikant. Mijn moeder vraagt zich ook al af wat er toch met haar is. Ook daar wil ze helemaal niks meer, erg dwars. Hoe lang zal het nog duren? Valt zeker niet te zeggen he mijn man brak vanavond ook al, hij vindt het ook heel erg pittig. Of we zijn er nog niet aan gewend, dat het makkelijker wordt naarmate het went. Maat als het de peuterpubertijd is, kan dit nog wel 1,5 jaar duren dus. Oh men.
Je lieve meisje komt heus wel weer terug... om dan weer te verdwijnen en te veranderen in een nog grotere draak en dan weer terug te komen . Deze fases blijven komen en gaan en mijn ervaring is dat de drakenfases heftiger, maar wel anders worden. Natuurlijk gooien ze op een gegeven moment geen spullen meer stuk in winkels, maar dan krijg je een kortaf bitchy antwoord op een goed bedoelde vraag en breekt je mama hart ( heel eventjes) in duizend stukjes. Voordeel is wel dat slaapproblemen meestal minder heftig worden en niet per sé altijd weer terug hoeven te komen bij een volgende drakenfase. Maar reken er maar op dat ze ergens binnen een half jaar na de geboorte nog een mooie drakenfase zal krijgen. Sterkte en succes!
Ooooooo zo herkenbaar, en ik ben 30 weken zwanger erbij :s. Dl is 20 maanden en sinds een paar weken leeft ze van driftbui naar driftbui. Ik vind het zo lastig!!! Ik weet dat het komt omdat ze zich wil uiten maar het nog niet goed lukt (ze zegt nog niet heel veel), maar ze is best sterk en ik hou haar gewoon niet meer tijdens een driftbui. Ze gaat dan ook vaak krabben of slaan. Ik vind het ook zi moeilijk hoe ik moet reageren als iets doet wat niet mag. Vandaag speelde haar nichtje met haar poppenwagen en o wat werd madam boos, zo woedend dat ik ook niet meer 'boos' op haar kon worden, ze zat al aan haar max. Haar in de hoek zetten of wat dan ook helpt niet meer dan. En ze komt er ook niet goed zelf uit dus uiteindelijk ga je haar toch troosten terwijl ik haar gedrag niet wil belonen. Zo lastig! Marja, hier dus ook een vroege peuterpuber die zich om het minste of geringste op de grond werpt.