Ik herken wel wat dingen, mijn man kan voornamelijk over zich zelf die kleinerende opmerkingen maken: kijk dat heb ik als bakkertje toch maar gedaan. Of ik ben ook maar een bakkertje die dit doet hoor. Met veel dingen eigenlijk maar hij heeft het zelf niet door ik wel en een vriend heeft het ook door wij hebben al een aantal keer doorgegeven dat hij het niet zo moet zeggen. Zijn moeder kan ook mensen de grond intrappen en de volgende keer ophemelen en dat is bij de kinderen in dat gezin ook gebeurt. Mijn man kan ook niet iets uitleggen maar loopt weg en zegt jij wilt toch gelijk hebben ik ben een keer zo boos geworden en heb gezegd dat als hij iets duidelijk wil maken hij ook moer uitleggen hoe het het ziet etc. Het zit er in maar soms ben ik het echt zat. Ik weet niet of er een soort therapie bestaat voor dit soort dingen. Het is een gebrek aan eigenwaarde en die reageren ze af op hun naaste.
Zijn reactie: Jij wilt toch altijd gelijk hebben... Voor mij was het echt een ontdekking dat het in een meningsverschil niet is: Of...of, maar: En...en. Over het laatste echt nooit nagedacht ik wist niet eens dat het kon. Ik was ervan overtuigd dat of ik het eens moest zijn met de ander, of de ander moest het eens zijn met mij. Tja. Dat is ook echt iets om in paniek over te raken. Het zou dus kunnen dat je man (en natuurlijk ook andere mensen) echt niet van het bestaan van "En...en" afweten. Dat je gewoon tot de conclusie kan komen dat je er allebei anders over denkt.
Een keer was ik zo boos dat hij het moest uitleggen van mij hoe hij het zag en niet weglopen met jij wilt toch gelijk hebben. Toen hij het uitlegde hoe hij het zag bleek dat de uitkomst het zelfde was alleen via een andere weg. En soms heeft hij gelijk als hij het mij goed uitlegt hoe hij het ziet en soms ik.
Bedankt voor al jullie reacties en sorry voor mijn late reactie, we waren een weekendje weg. Ook tijdens het weekendje weg heb ik me afgevraagd of ik dit nog wil. Ik kom in mijn post heel begripvol over, maar dat voelt niet altijd zo. Begrip en boosheid staat naast elkaar en naast mijn verstand die vooral begrip heeft, ben ik dus ook heel vaak, heel boos. Ik heb inderdaad een zwak voor hem, maar dat is omdat het zo een goedzak is, die behulpzaam wil zijn voor iedereen. Mij heeft hij echter ook heel erg veel pijn gedaan, teveel misschien wel. Ook met de kinderen was en is hij heel zwart wit. Hij vergelijkt ze vaak met anderen. Anderen doen 'dit en dat wel en die van ons niet'. Hij heeft wel eens gezegd dat hij niet wil dat ze zo worden als hij vroeger was (want hij was rustig/saai en dus niet goed genoeg) De sarcasme, het kleineren, altijd vergelijken met anderen, die negativiteit...Ik ben leeg. En ja, ik trek het me teveel aan, maar de mate waarin dit door de jaren heen is gebeurd is dusdanig groot dat het me niet is gelukt om het niet persoonlijk te zien. Als ik er wat van zei, dan stelde ik me aan en ging hij sarcastisch lopen doen dat ik nergens tegen kan. Op een gegeven moment ga je inderdaad denken dat je je aanstelt. Goedmaken kwam altijd van zijn kant, want mijn pogingen wees hij altijd af. Dan negeerde hij me of gedroeg zich op een koude, kille manier (door bijvoorbeeld niet terug te knuffelen) Om vervolgens voor mn voeten te gooien dat ik nooit het initiatief neem om het bij te leggen. Ik vond het zó moeilijk om hier doorheen te prikken want je gaat echt denken dat het aan jou ligt, het gaat zo subtiel.. Hij werkt eraan, hij doet zijn best, maar hij blijft terugvallen. Ik heb ook een tik opgelopen waardoor ik heel alert blijf. Om te voorkomen dat het geleidelijk weer helemaal terugkomt. Ik wil me geliefd voelen gerespecteerd voelen, ik wil dat de kinderen een goed voorbeeld krijgen. En al zou dit allemaal nog goed komen, het verleden blijft een grote zwarte vlek op ons leven. Edit: dat manipulatieve en dingen verdraaien is er nu wel vanaf. Dat kwam volgens zijn therapeut door het slechte voorbeeld van zijn ouders, en dat heeft hij echt bij zichzekf aangepakt. Ook de constante kritiek is nog maar zelden. Maar zijn emoties normaal uiten blijft lastig, waardoor hij wel terugvalt in negativiteit.