Oh ja hier precies hetzelfde en vaak dat papa hem dan lekker naar bed brengt. Even tijd samen doorbrengen. Maar ik vind wel dat hechting ook goed kan plaats vinden zonder dat hij de verzorging doet. Mijn vader deed niets in de verzorging maar was er wel altijd voor ons. Bij papa kon altijd heel veel en we hadden bij hem nooit lang straf. Hij was anders dan moeders en we zijn nog steeds dol op onze papa..
Nou met twee schoolgaande kleuters en een baby, gaat degene die werkt hier fluitend de deur uit 's ochtends hoor 8x naar school sjezen, baby verzorgen (die maar max 2 uur per dag slaapt), huishouden. Degene die buitenshuis werkt rust uit, grappen wij hier altijd. Sterkte TS, want het gaat volgens mij vooral over wat partnerschap nou precies inhoudt (elkaar steunen, moeite doen voor elkaar) en niet echt over wie nou die luier verschoont. Jouw vriend zorgt wel erg goed voor zichzelf als ik het zo lees, ik zou hier doodongelukkig van worden
zit misschien verschil in werk dan Hier veel stress, hoofdwerk, daar kan mijn man niet goed tegen en kan het thuis niet goed kwijt. Lang wakker liggen en 'malen' alleen maar vervelend voor m. Hoeft hij echt niet dingen te doen die hij moeilijk vind maar mag even bijkomen Ontopic!
Hier mogen we beide bijkomen. En bijkomen kan ook betekenen je kindje lekker in bad doen of naar bed brengen. Als je daarvan geniet kan je ook even je hoofd leeg maken en lekker gek doen met je kind. Bijtanken hoeft niet perse te betekenen met je kont op de bank en je voeten op tafel. We werken beide tot we beide klaar zijn en we beide bij kunnen komen.
Zo is het hier dus echt gegaan bij de eerste. Toen ik moest werken en mijn man zijn thuiswerkdag had moest ik echt een lijst neerleggen met voedingstijden en slaaptijden, het leek wel een stagiaire in de dierentuin. Nu, enkele maanden na de geboorte van de tweede, is het kwartje pas echt gevallen en neemt hij vaak een groot, zo niet het grootste deel van de verzorging op zich. Mag best even, ik moet even bijkomen .
Precies mijn gedachte! Al doet de een 'meer' dan de anderqua verzorging en troost, tijd doorbrengen met je kleintje zou toch juist ontspannend moeten zijn na een lange dag werk.
Precies! Maar dat is wat Sharon nu net zo graag ook zou willen met haar vriend. Moeilijk hoor, want dan kun je niet afdwingen bij iemand. Ik denk dat de onverwachte komst van je zoontje wel meespeelt, het is bij je vriend denk ik nog niet "geland" wat vaderschap allemaal inhoudt (en wat voor moois het in kan houden) Misschien kan iemand anders eens met hem praten? Zodat hij het eens van een andere kant hoort dan van alleen de jouwe.
Soms ben ik verbaasd dat er blijkbaar nog mannen, of eigenlijk papa's zijn, die bedenken dat ze misschien niet een gelijk deel aan zorg voor hun kind op zich hoeven te nemen als de mama. Mijn vriend en ik werken beide 4 dagen, de woensdag is echt hun papa-dochter dag en ze genieten zichtbaar. Het verschil tussen mijn vriend en ik is dat ik wel de planning en ritme veranderingen van onze dochter begeleid en hem daarin wel stuur. Ook wordt ik standaard wakker bij de eerste geluiden 's nachts, zolang hij er maar wel uit ga als ik dat vraag. Voor mijn vriend was het niet meer dan logisch dat hij evenveel zorgt voor onze meid als ik. Ik merkte wel dat ik het zelf soms moeilijk kon loslaten, dat kon/kan mijn vriend mateloos ergeren en dat krijg ik dan ook te horen Hihi. Nu hebben we in overleg besloten dat ik carriere ga maken en hij rustig aan doet, dit geeft me zo'n fijn en rustig gevoel. Vaders zijn zo belangrijk voor de kids daar is geen discussie over mogelijk. Ik denk wel dat de moeder altijd degene is die de verzorging rondom het kind zal aansturen omdat wij mama's gezegend zijn met mega voelsprieten wat dat betreft. Desondanks is een goed evenwicht mogelijk en daar geniet iedereen het meest van
Wat planning en ritme betreft, mijn man heeft daar evenveel over in te brengen als ik. Ik doe alles op gevoel en niets op de klok, dus dat helpt wel om dingen al losser te laten.
Ja, precies. Ik doe ook het meeste qua verzorging en huishouden omdat ik niet werk. Maar als ik tijd voor mezelf nodig heb dan hoef ik het alleen maar aan te geven en hij staat klaar. Ook qua verzorging, uit zichzelf doet hij zelden iets, maar zodra ik het vraag gebeurt het zonder morren. Ik merk ook duidelijk aan hem dat hij enorm geniet van zijn dochter en ze ook echt een band hebben, ondanks dat hij op een andere manier voor haar zorgt, want ik vind dat meer inhouden dan een luier verschonen en wassen en voeden. Ik voel wel steun en begrip van zijn kant. En ik voel me ook serieus genomen door hem, kan af en toe ook lekker klagen over mijn dag. En daar gaat het om, dat je gewaardeerd en gesteund wordt. En daar ligt het probleem bij TS.. Dat hij haar gewoon niet serieus neemt.