Pff hebben jullie ook nog meer moeite met je schoonmoeders als je zwanger bent? Ik weet dat het misschien nu komt omdat ik zwanger ben maar ik word echt helemaal gek van mijn schoonmoeder. Ik word echt woedend als ik aan haar denk. Ze kan gewoon geen normale gesprekken houden. Ze kan alleen maar haar mening geven en die is eigenlijk altijd negatief. Ze zegt meestal dingen zoals: Ik zou het niet doen. Zou je dat wel doen? Je moet dit en dat doen. Maar dan echt de hele tijd. Er komt alleen maar dat soort dingen uit. Ze vindt altijd overal wat van. Dus: ik zou die kleur verf niet kiezen, en: nou ik zou deze tegels niet gekozen hebben hoor. Mijn vriend zegt: ik hoor het niet eens meer. Dit geldt volgens mij voor de hele schoonfamilie. Met als gevolg dat ze haar mening of vraag net zo vaak herhaalt tot er iemand reageert. Maar ik hoor haar dus wel de hele tijd dezelfde dingen herhalen, maar zeg maar niets omdat ik al bijna ontplof. Het gevolg is nu dat ik haar echt haat, maar dit weten alleen mijn vriend en ik. Ik ga echt met tegenzin naar ze toe en heb liever niet dat ze langskomen. En nu met de baby op komst: Ik word er zo kwaad van dat ik het gewoon echt niet zie zitten om haar op kraamvisite te krijgen omdat ik dan helemaal labiel ben en echt niet op haar eeuwige commentaar zit te wachten. Zijn hier vrouwen met dezelfde soort schoonmoeders? En hebben jullie wel eens gewoon eerlijk gezegd, bemoei je er niet mee en houd je negatieve mening lekker voor je. O.i.d.? Mijn vriend zegt dat ik gewoon een keer grenzen moet aangeven. Maar ik denk: wat heeft het voor nut. Die vrouw leeft al een halve eeuw zo. Die gaat echt niet veranderen voor mij.. What to do? Gr
Je kan ook zeggen. o.. ja dat is ook een optie. maar ik kies voor dit. of tja.. maar ik ben jouw niet. Ik vind het jammer dat je dat zegt. want nu voelt het alsof mijn keus niet goed genoeg is. en ik ben er heel blij mee. denk dat als je dat een paar keer doet t zo afgelopen is
Op zich heb ik wel een hele lieve schoonmoeder. Is niet een van de meest slimme personen en zegt ook regelmatig dingen waar ik "jeuk" van krijg, maar over het algemeen is ze wel lief. In jou situatie zou ik geloof ik mn vriend inschakelen iets vaker zn moeder tot de orde te roepen of voor jou op te komen..
veranderen zal ze inderdaad niet meer maar je mag toch zeker je grenzen stellen? hormonen of niet, zij gaat niet bepalen welke kleur verf jullie moeten kiezen dat gaat toch te ver hoor!! mijn schoonvader doet precies hetzelfde en ook altijd en de hele dag door, erg vermoeiend (ook zonder hormonen) en hij brengt het onder het mom van een grapje zodat elke discussie daarmee doodbloed. echt supervevelend en irritant die sm van je, zeg er wat van, dat lucht vast op!
ik vind iemand haten toch wel ver gaan hoor. Als ze je nou zou bedreigen ofzo, maar gewoon haar mening geven? ook al is die nooit hetzelfde als die van jou.... ik zou toch eens een keer met haar praten. dat je het niet leuk vind dat ze altijd over alles zo negatief is. en haar kraambezoek weigeren vind ik echt heel erg. je mag toch hopen dat jou schoonzoon/dochter dat later ook niet bij jou gaat doen... hou zou jij je dan voelen?
Meid, wat heb ik met je te doen. Als je het durft te zeggen tegen haar, zou ik het doen. Al zal ze waarschijnlijk niet veranderen, jij hebt het eindelijk gezegd en dat kan opluchten. En wat als ze dan boos op je zal worden. laat ze je mss wat meer met rust. Probleem opgelost Nee, maar ik vind ook dat je man met zijn moeder moet praten hierover. Laat hem voor je opkomen, met alle respect voor zijn moeder, kan hij toch tactvol proberen zijn moeder wijs te maken dat je last hebt van haar opmerkingen. Is het proberen waard. Maar hoe ook, laat nooit de relatie tussen jou man en zijn moeder kapot gaan door jou. Niet lullig bedoeld hoor, maar dat krijg je vaak veel later terug op je bord of je vergeeft het jezelf niet en dat zou zonde zijn. Soms is het even slikken en jezelf wegcijferen. Niet eerlijk ik weet het, maar ja, schoonfamilie, je hebt ze niet voor het kiezen he. Gelukkig ben je niet alleen Sterkte
Mijn schoonmoeder heeft altijd commentaar en ook overal een mening over. Ik doe al net of ik haar niet hoor. En ik herken het met zwanger zijn. Nu ik ook weer zwanger ben kan ik minder hebben. En helemaal van haar. Als ze een opmerking heeft reageer ik niet.
ja ik ken het gevoel wat jij heb ook heel goed nou heb ik het geluk dat ik haar niet zo vaak ziet want 10 min met de auto rijden is al te ver 1 x per jaar op visite komen is meer als genoeg bij hun en dat is dan op onze verjaardag die wij samen vieren maar wel teleur gesteld zijn dat ze niet bij de bevalling mag zijn maar heb zeker geen zin om een drank verslaafde tussen mijn benen te hebben dan komt het kind er al dronken van de lucht uit en ze heeft echt hele kwetsende opmerkingen gemaakt toen wij 1.5 maand geleden getrouwd zijn dus voor ons is het ook elke keer als we haar zien al weer genoeg maar weg te laten als je bevallen ben kan je helaas niet doen het is en blijft de moeder van je man probeer er geen aandacht aan te schenken en als je weer alleen ben ff flink alle frustraties er uit gooien lucht vaak flink op helaas zoek je ze zelf niet uit je krijgt ze er gratis bij
Gelukkig is mijn schoonmoeder erg lief.. Maar god, wat is dat irritant zeg! Ik heb zo'n vrouw in mijn vriendengroep, ze is bijna 10 jaar ouder dan ik. (vrouw van een goede vriend, wat hij in haar ziet is iedereen een raadsel maar goed).. Ik heb op een gegeven moment haar gewoon de mond gesnoerd, en gezegd dat ik niet de enige was die daar zo over dacht, maar wel de enige die er wat van zegt. Met als gevolg; tegen mij zeurt ze niet meer, geeft wel haar mening, maar dat probeert ze heel subtiel te doen. Wat je vriend dus zegt; Geef je grens aan, want je ziet nu al op tegen je kraamtijd, terwijl die juist leuk/gezellig/mooi/nieuw moet zijn! Gewoon doen!
Jemig wat een vervelende schoonmoeder... Ik zou proberen niet te reageren, je kunt haar toch niet veranderen. En anders vragen of je man er een keer iets van wilt zeggen.
Hey meid, wat herken ik je verhaal hier ook zo`n schoonmoeder.. Laatst is het echt heel erg opgelopen en zo erg dat ik haar voorlopig echt niet hoef te zien.. (Ik haat je liep ze te roepen) Maar ik zou idd als ik jou was een opmerking maken (zeg ik die held die het zelf niet durft!) Maar ik denk dat je er dan wel vanaf bent! Succes
het gaat wel weer over. tijdens mijn zwangerschap en een heleboel maanden erna, kon ik ook ineens niet meer met mensen omgaan. vond dat iedereen zich met me bemoeide en kon er al helemaal niet tegen als iemand ook maar 1 tip gaf want het is mijn kind dus het gebeurd op mijn manier. Langzaamaan zijn de hormonen uit mijn lijf getreden en ben ik weer mezelf en kan ik ineend weer veel makkelijker met dingen omgaan en trek ik me niet meer oevral wat van aan. Maar oh wee als ik straks weer zwanger mag zijn hahaah.
Ik wou dat ik een keer kon zeggen wat ik van haar vond. Alleen denk ik dat ze dan nooit meer langs komt. Ik zit heel erg in de knoop met mezelf ik wet dat het voor een groot deel te wijten is aan me hormonen. Maar ik wil nu niet onderuit gehaald worden, ik wil opgevrolijkt worden. En hoe alles ruim 30jaar geleden is betekdn niet dat het nog zo gaat.En alles doen we fout zelfs de gordijntjes (kinderland ikea met diertjes) is te eng voor zo`n kleintje. En we moeten flesvoeding geven dan kan zij ook een keer de fles geven.Sorry maar ik wil borstvoeding geven, en volgens mij kan ze dat toch echt niet. Ga toch weg zeg ik doe wat ik wil, donderdag komt ze langs omdat we volgende week missschien met z`n alle op vakantie gaan. En ik wil haar eigenlijk eens flink de waarheid zeggen dan hoef ik niet mee op vakantie.
en als je haar nu eens een nette brief schrijft? as in. Lieve ..., Ik vind het heel fijn dat je zoveel interesse toont in ons en jullie aankomend kleinkind. Ik vind het lief dat je bezorgd bent om de baby en het beste voor hem/haar wilt. Toch wil ik hierbij wat vragen. Ik ben wat labiel door de hormonen. en hier door wordt ik erg onzeker. Ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe als in twijfel wordt getrokken of dat wat wij kopen de juiste keuze is. We laten ons goed informeren in de dingen die we kopen/doen voor onze kleine. Alleen is er in 30 jaar veel veranderd. Ik begrijp dat u(je) ons wil adviseren en ervaringen wilt delen. Dit mag ook. Maar ik vraag begrip om mijn gevoel. Zou u alstublieft alleen advies willen geven als we er om vragen. zodat ik het gevoel heb dat we het verder ook goed doen? Dit heb ik heel hard nodig. mbt de borstvoeding. Ik zal wel een keertje kolven zodat u een flesje kan geven. maar voor de rest wil ik graag dat wij onze eigen keuzes kunnen maken over onze baby. liefs.. zou dat iets zijn om mee te beginnen? Ik kan me niet voorstellen dat als je het op deze manier doet. ze niet meer met je op vakantie willen. desnoods op papier zetten en voorlezen. zodat daarna wel samen gepraat kan worden. misschien met partner erbij..?
Ik denk dat als jij niet zegt dat je het vervelend vind dat ze elke keer haar mening geeft, ze ook niet weet wat ze fout doet. Ik snap best dat het nu voor jou door de hormonen wat extra aankomt, maar om daar nou iemand om te haten? Als jij denkt dat je te heftig zal reageren nu misschien je vriend eens met haar laten praten over het gevoel dat ze je geeft? Misschien veranderd ze niet, maar misschien zegt ook niemand er ooit wat van en wordt haar gedrag gewoon genergeerd en heeft ze daardoor zelf helemaal niet door hoe vervelend het is.
Hallo, Bedankt voor alle reacties, soms heel uiteenlopend. Goed om te zien dat ik niet de enige ben . Wat is dat toch met schoonmoeders he? Succes voor iedereen die net als ik gek wordt en tegen degenen die bemoeizucht en commentaar naast zeer neer kunnen leggen: respect! Ik vind de aanpak van cherie heel aansprekend. Een brief sturen zal ik niet doen, volgens mij is een directe confrontatie beter. Brieven kunnen verkeerd vallen. Maar ik vind de aanpak heel slim. Dus niet zeggen "je bent superirritant en ik word gek van je", maar juist je gevoelige kant laten zien, waardoor zij misschien eerde geneigd is mijn 'klacht' serieus te nemen ipv zich persoonlijk aangevallen te voelen. Nogmaals Thanks allemaal
Vervelend he, hier ook zo'n schoonmoeder! Ik heb tijdens de zwangerschap gewoon eerlijk tegen haar gezegd dat ik weet dat ze het allemaal goed bedoeld, maar dat ik het vervelend vond dat ze overal haar mening over geeft. Omdat ze heel erg onzeker is, vond ik het erg moeilijk. Ze voelde zich duidelijk afgewezen toen ik dat zei, maar dat is haar probleem... Het heeft wel geholpen! (voor tijdens de zwangerschap dan...)
Mijn schoonmoeder is wel lief maar toch kan ik haar nu niet goed hebben... Ze zal nooit iets negatiefs zeggen, dus wat dat betreft niet te vergelijken maar op dit moment heb ik echt geen behoeft aan haar... komt denk ik ook omdat ik net mijn eigen moeder ben verloren. Mijn SO zijn 3 jaar geleden uit elkaar gegaan. Dit omdat mijn sm een relatie had met een ander (nog steeds). Alleen kwam mijn sz van toen 16 erachter en dat is nogal geëxplodeerd. Mijn sz wil nu maar zo min mogelijk weten van haar (tenzij er iets te halen valt...) Maar goed... In ieder geval loopt ze dan te roepen dat ze haar kleinkinderen te weinig ziet. Ik zeg, de deur staat altijd open. Maar dan is het moeilijk moeilijk want als vriendlief niet kan moet ze met de bus enz... Of ze stuurt mijn man een smsje of we morgen op de koffie komen. Tsja, dan hebben we al andere plannen. En als je dat dan stuurt is ze gepikeerd en teleurgesteld enz. Ze is ook erg veranderd sinds mijn sv en zij uit elkaar zijn. Deels positief hoor (ze was altijd een enorme schijtbak en een passief vogeltje) maar ook deels dat ik denk van pfff... ff dimmen... maar volgens mij komt ze nu ook in de overgang dus dat zal ook meespelen. Laatst waren ze hier, hadden ze hier gegeten en ik wilde even iets schoonmaken (vlgs mij had 1 van de kids op de bank geknoeid) dus ik loop naar de keuken en vraag aan haar vriend of ik er even bij mocht zodat ik het doekje nat kon maken. Dan trekt ze dat dus bijna uit mijn handen. Ik zei, dat kan ik zelf wel hoor. Nou zei ze, laat ook maar, je wil toch niet dat ik je help (oid). Om vervolgens weer buiten te gaan staan paffen. en last but not least... ze rookt dus heel erg en gaat dan buiten staan (ze mag hier binnen absoluut niet roken) maar in haar haast om dan weer binnen te komen neemt ze haar laatste trekje en dan heeft ze de rook dus nog binnen om vervolgens zich weer over de kinderen te buigen en die laatste rook uit te blazen. arrgggg! Nou ja goed, ze heeft het ook niet altijd makkelijk, en haar verleden is ook een horror maar dan nog... Wat je zegt, nu kan ik er gewoon minder goed tegen... overigens heb ik het ook met mijn schoonvader. Die is gewoon zo dommig met sommige dingen, kan ik ook niet tegen... Zo werd mijn dochtertje 1 jaar en dan neemt ie niet eens een cadeautje mee, ja longdrinkglazen want die had ie al eens bij de shell gezien en gedacht dat is leuk voor de napoleonfamilie... Of hij zegt, ja ik voel me niet echt een opa (hoe moet dat voelen dan?) want zijn leven past nog niet bij het opa zijn en wat hij allemaal doet ook niet. Tsja, weet niet wat voor beeld hij daarbij heeft maar mijn vader voelt zich wel opa en die lijdt practisch hetzelfde leven... Maar dat vond ik best kwetsend en dan een week later op mijn dochters verjaardag niet eens met een cadeautje aan komen zetten... En dan was ie hier aan het klussen met manlief (kan het zelf helaas niet nu) en dan vraagt ie voortdurend wat ik ga doen. Of hij laat al het gereedschap rondslingeren (weet ik ook waar mijn man het van heeft) de deuren open staat enz. Heel irritant. Normaal stoor ik mij daar dus niet zo aan, maar nu...