Hallo dames, Zijn er hier meer meiden die een patella luxatie hebben gehad (knieschijf naast de knie). Gisteravond is me dat dus overkomen en hebben ze van de ambulance me een roesje gegeven (zeg maar eerder een roes want ben een half uur weggeweest en heb daarna flink overgegeven) en hem weer teruggeplaatst. Nu doet het enorm zeer en hij is ook erg dik.. de ambu heeft tegen mijn schoonzus gezegd (ik was dus niet bij op dat moment) dat ik na 1 dag de zwachtel eraf moest halen en proberen te lopen.. alleen is hij nu enorm dik, pijnlijk en instabiel dus heb de hap gebeld en moet hem juist wel strak inzwachtelen en niet teveel belasten en niet geheel strekken. Moet morgen naar de dokter om het even te laten bekijken. Voor de mensen die dit hebben gehad, hoe is het herstel verlopen, en op wat voor manier? Hoe zit het met de banden rond de knie?
Heb het (gelukkig) nooit gehad en weer er dus niks vanaf. Maar het lijkt me een enorm pijnlijk gebeuren allemaal! Wilde je gewoon even sterkte en beterschap wensen. Dus bij deze!
dank je wel lieve Wilma.. het is inderdaad zeer pijnlijk, heb flink gejankt ook en (naar het schijnt) flink geschreeuwd tijdens mijn roesje bij het terugplaatsen.
Oh wat erg zeg!! Heel veel beterschap meid!! Ik heb het gelukkig niet gehad,en hoop het ook niet te krijgen!!Lijkt me echt vreselijk!! hoe is het gebeurt??
ik was aan het dweilen en heb hem verdraaid toen ik me omdraaide. Heb het zo'n 10 jaar terug ook weleens gehad dat hij een beetje afwijkte van zijn plek maar nooit dat hij er helemaal uitschoot. Waarschijnlijk komt het ook door de hormonen van de zwangerschap dat alles nu wat meer verweekt is en daarom kwetsbaarder voor zulke dingen. Het irritante is ook nog eens dat ik alleen thuis ben omdat mijn man tm donderdagavond in het buiteland is. Heb vannacht wel bij mijn schoonouders geslapen maar mijn kleine meid is dan erg onrustiger en huilerig en dat is ook niet alles.
Toen ik je onderwerp las kwam de pijn gelijk weer terug................. ik heb dit 2 januari 2006 gehad... ik ben toen uitgegleden met de sneeuw en mijn knieschijf stond dus ook naast z'n gewricht en weet dus wat voor helse pijnen je doorstaan hebt.... ik lag buiten op de grond hopend flauw te vallen, maar dit gebeurde helaas niet.... ik ben ook door de ambu opgehaald en kreeg gelijk een infuusje met pijnstilling waar ik alleen maar steeds meer van wou zodra het een beetje uitgewerkt was.... Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik een lachgasmasker erbij op en hebben ze de knie weer gezet... ik heb toen een soort van brace met klitteband om gekregen, ik moest deze een week omhouden omdat de knie nog ENORM ging zwellen.... ik had dus ook gelijk krukken mee en moest als ik naar het toilet wou onderweg al 2 x pauze houden zo'n pijn.... de week daarop heb ik gips gekregen en dit heeft 6 weken erom gezeten (is 1 x ververst) hiernaa heb ik een aantal maanden bij de fysiotherapeut gelopen en ook zo'n 3 maanden met krukken gelopen... daarna heb ik nog heel lang een beetje "mank" gelopen met m'n rechterknie, ik ben toen spinning gaan doen en ben 17kg. afgevallen en gelukkig weer normaal gaan lopen, maar hardlopen kan ik echt niet meer, (vink ook gewoon beetje eng) traplopen blijft onprettig (alles kraakt) en met zwemmen, de schoolslag kan ik niet teveel kracht zetten met mijn rechterknie omdat het dan net voelt alsof mijn gewricht weer uit elkaar knakt... dus helaas blijven er beperkingen voor mij. Aangezien het een ongeval was bij mijn vorige werkgever ben ik een jaar na dato door een keuringsarts voor 16% afgekeurd aan mijn rechterbeen.... erg vervelend allemaal en hoop het echt nooit meer mee te maken!! ik had vooral het eerste jaar nog wel eens nachtmerrie's dat het me in m'n slaap weer overkwam... brrrr, Meid, hoe ist het nu met jou??!! en moet je ook weer terug komen in het ziekenhuis voor gips?
Ow tjee, klinkt ook erg heftig inderdaad! En inderdaad die pijn, niet te beschrijven gewoon.. Ik ben in de gang gevallen en heb nog liggen schreeuwen om hulp de eerste paar minuten omdat ik hoorde dat mijn buurman naar het toilet ging en dat meestal wel goed doorgalmt. Helaas geen reactie en ben toen op mijn rug al schuivend en afzettend met mijn andere been naar de huiskamer gegleden en heb mijn telefoon te pakken gekregen en heb 112 gebeld. Gelukkig zat mijn dochter op dat moment in de box (waar ze normaal echt nooit meer in zit maar dat was vanwege het dweilen) zodat ik me daarom niet druk hoefde te maken! Edit (drukte per ongeluk al op het 'bericht plaatsen' knopje). Om eerlijk te zijn klinkt je 'herselproces' me niet echt fijn in de oren, hoop toch eigenlijk dat het hier iets voorspoediger zal gaan. Op dit moment gaat het wel, houd me erg rustig, ga zo wel slapen. Geen idee of ik gips moet of iets, ik zal dat vast morgen horen. Zou wel graag iets van een brace willen want het voelt totaal niet fijn en zeker aan zo.
Pfff, ik heb dit vorig jaar gehad en als ik er aan terug denk krijg ik het gelijk benauwd. Weken lang heb ik afschuwelijk veel pijn gehad. Na twee maanden fysiotherapie kon ik weer een beetje lopen (met krukken) Nu, een jaar later, kan ik mezelf best redden, maar die knie is nog steeds niet in orde. Ik kan m nog niet helemaal buigen en heb er nog maar weinig kracht in. Hopelijk gaat jouw herstel veel vlotter!
Dat hoop ik ook ja! Ik kan me nu redelijk verplaatsen (op mijn teen steunend) maar moet morgen eerst een foto laten maken en dan gaan we verder kijken wat er gaat gebeuren. Hij is nu trouwens ook ontzettend blauw aan 1 kant, maar dat zal vast zo horen.
ik heb het helaas al meerdere malen gehad, gelukkig was de laatste keer alweer 3 jaar geleden. Kniebanden zijn allemaal uitgerekt, maar door fysio heb ik mijn spieren zo weten te trainen dat ze nu de knieschijf aardig op z'n plek houden. Met fietsen en traplopen heb ik er nog wel eens last van, maar het wordt steeds minder.Verder ben ik gestopt met kunstschaatsen, want het springen en landen deed te veel zeer. Nu verschuift de knieschijf nog wel eens een klein stukje, maar niet meer zo ver. Helaas kom je er nooit helemaal van af...
klopt, het blijft echt klote.... Andere dames, ik weet niet hoe en waar het bij jullie gebeurd is, maar ze waren bij mij op het werk vergeten te strooien die ochtend en was dus glad bij de deur van m'n werk en ben daardoor uitgegleden.... aangezien ik daarna ook nog gedeeltelijk afgekeurd ben aan m'n rechterbeen heb ik een ongevaluitkering en kleine afgekeurde uitkering gekregen, Heb dus een auto en vakantie overgehouden aan mijn ongeluk.... haha, moet toch ergens het positeve vandaan halen
De eerste keer is het bij mij gebeurd, bij een verkeerde landing van een sprong bij kunstschaatsen. Echter heb ik daarna nog 2 jaar sprongen gedaan en toen is het nog 3x gebeurd. Nu heb ik wel een aangeboren "afwaijking" in mijn knie waardoor het bij mij makkelijker gebeurd dan bij een ander. Hierdoor doet het wel ook minder zeer dan bij jullie ws.
haha Ik had niet zo hele goede band nog met mijn schoonfamilie, maar door dit hele gebeuren is die band wel even flink aangehaald.. denk dat we elkaar nu wel redelijk kennen nadat ze mij hebben zien janken, schreeuwen, kotsen (denk dat ik dat ook wel als iets positiefs moet zien haha).
Helaas ben ik ook een ervaringsdeskundige wat dit onderwerp betreft. Ik heb het 15 jaar geleden gehad. Wat doet dat vreselijke pijn zeg. Bij mij is ie (met een beetje hulp van mezelf....) weer op zijn plek gekomen. Helaas heb ik hele slappe pezen, en gebeurde het daarna vaker. Ben er dus aan geopereerd. Eerst mijn rechterknie, waarbij het vaker gebeurde. Het herstel na de operatie heeft best een tijd geduurd bij mij. Ik vond het toen ook behoorlijk pijnlijk, maar had achteraf gewoon beter pijnmedicatie moeten hebben. Mijn andere knie zou ook nog moeten, maar dat heb ik niet meer laten doen, omdat ik er geen last van had (en zag het hele herstel erna ook echt niet zitten). Hoe dan ook, na de operatie, heb ik nooit meer een verschoven knieschijf gehad gelukkig. Vragen, kun je altijd pb-en. Heel veel sterkte meid!
Ik heb het twee keer gehad. De eerste keer vloog hij er helemaal uit. De dokter gaf me een roesje, maar ik reageer vaak niet op verdovingen (moet morgen tanden laten trekken en zit nu al in de stess), dus er gebeurde niets. Heb ook even flink gegild, toen hij hem terug plaatste. De tweede keer is hij eruit gegaan en meteen weer terug gefloept. Kon alleen weken alleen maar strompelen. Ik heb er fysiotherapie voor gehad, blijft altijd een zwakke plek, ik moet bijv. echt niet met een zware koffer van een trap af lopen, want zodra het gewicht op 1 been komt, gaat mijn knie alweer heen en weer knikken. Sterkte hoor!
Ook ik heb een patella luxatie opgelopen, afgelopen december. Nu heb ik een vraag aan jullie. Wat als je zwanger bent, dan worden je banden weker, heb je dan meer kans dat je knieschijf er opnieuw af schiet? Heb je meer pijn in je knie? Heb je een instabiel gevoel in je knie? Ik hoop dat jullie me kunnen helpen!
Nou bij mij als ts is hij er dus wel uitgeschoten vanwege het weker worden van de banden door de zwangerschap. Voelde een paar weken terug al dat hij was losser zat en 2 weken terug schoot hij er dus helemaal uit. Ik heb nu een knieband aangeschaft met zo'n rondje waar je knieschijf in past en die houdt alles aardig op zijn plek, en ga die de komende maanden ook niet meer af doen. Toevallig stond ik van de week in de keuken en wilde naar de huiskamer lopen alleen zat ik niet dat mijn dochter een stukje tomaat op de grond had gegooid, ik gleed daar dus overheen met mijn slechte been en voelde dat de knieschijf er weer uit wilde glijden, maar gelukkig hield de band hem op zijn plek! Verder heb ik nu niet echt pijn meer maar kan nog niet perfect lopen.. klein stukje naar de supermarkt gaat wel maar je ziet wel dat ik iets aan mijn been heb zeg maar. Het gekke is dat ik bij mijn vorige zwangerschap er helemaal geen last van heb gehad!
Oh, dat lijkt me helemaal vervelend, ik kan nu bijna niets en jij hebt nog een kindje om voor te zorgen. Ik wens je heel veel succes bij het herstel! Gelukkig is het dus ook mogelijk om niet meer last te hebben, zoals je omschrijft over je eerste zwangerschap, dat geeft mij hoop!
jij ook veel sterkte met je knie! Ik denk eigenlijk dat ik er nog redelijk goed vanaf ben gekomen wanneer ik hier zo de verhalen lees en hoor dat jij bijna niks kan. Misschien scheelt ook juist dat ik eigenlijk de hele dag wel in de weer ben en wat zekerder ben door die band, dan durf je toch wat meer doen en voelt het niet zo slapjes aan.