Mijn vriend en ik zijn sinds 3,5 jaar samen en hebben ondertussen ons eerste kindje gekregen. Jolien is inmiddels al 3 maand. 3,5 jaar geleden leerden wij ons via internet kennen, het klikte meteen, na enkel maanden gingen wij dan ook samenwonen... Hij accepteerde dadelijk mijn twee kinderen (nu 8 en 11 jaar oud) en ze komen erg goed overeen. Mijn vriend (goh wat haat ik dit hem zo te noemen...) mijn ventje en ik hebben nooit ruzie... af en toe eens een woordenwisseling, maar we komen er dadelijk uit... We vragen ons ook regelmatig of we gelukkig zijn zoals het nu is, is er iets minder, babbelen we het dadelijk uit en zoeken een compromis... kortom alles is perfect... Ik kom uit een huwelijk met een nigeriaan, een man die mij vaak sloeg en me zodanig mishandelde dat ik onze tweelingen op 18 weken verloor... dit was ook de genadeslag voor onze relatie... ik gooide m buiten en zwoor mezelf nooit meer te trouwen... Met dit weten begon ik ook de relatie met mijn ventje... we zeiden allebei dat we nooit zullen trouwen en waren er absoluut van overtuigd, maar ondertussen heb ik daar toch ferm mijn mening over veranderd... sinds onze zwangerschap, maar vooral sinds de geboorte van ons prachtmeisje verlang ik meer en meer naar de zekerheid... ik heb hem ondertussen al verschillende keren gevraagd of hij het zou zien zitten, maar hij wil absoluut niet... Ik snap m niet, hij probeert het niet eens uit te leggen... tis gewoon van... nee voor mij hoeft dat niet... Ik wil graag met hem trouwen, omdat ik hem graag zie (tuurlijk zal dat papiertje daar niets aan veranderen) en omdat ik de rest van mijn leven een deel van zijn leven wil zijn... Ik wil hem nooit meer kwijt (nee, daar kan dat blaadje ook niets aan doen) maar toch zou ik zo graag trouwen... in het wit, voor de wet, voor de kerk, voor onze vrienden/familie/kennissen... Ik wil officieel bij hem wonen (en neen niet met een samenlevingscontract, maar met een familieboekje)... Ook voor de zekerheid voor ons meisje, want mocht hem ooit iets overkomen, staan we er weer helemaal alleen voor In feite kan ik het zelf niet goed uitleggen waarom ik het graag zou willen... het is gewoon zo... Iedere keer als ik er aan denk en dat hij mij afwees krijg ik een krop in mn keel... ik begrijp niet waarom niet... iemand van jullie een idee???
En een geregistreerd partnerschap dan? Dat voelt voor hem misschien net wat anders, maar geeft jou wel de zekerheid zoals in een huwelijk. Ik snap wel waarom je wilt trouwen. Een paar jaar terug wilde ik het ook absoluut niet, maar daar kwam ik ook op terug. Het voelt gewoon zo compleet. Dus ik hoop voor je dat hij nog van gedachten veranderd. En anders zou zo'n geregistreerd partnerschap misschien een goed compromis zijn?
hij wil dit wel, maar ik niet... ik wil liever trouwen met alles er op en er aan... misschien ook om de slechte gedachten van mijn vorig huwelijk te overdekken...
Tja, als hij niet wil dan wil hij niet. Je kan m niet dwingen. Ik denk een kwestie van acceptatie. Klihkt misschien makkelijker dan gedaan, maar je hebt geen andere keuze.
Die van mij wil ook niet trouwen. Dus hebben we besloten om te gaan partneren. Komt eigenlijks op hetzelfde neer. Ik wilde graag zijn naam en die van onze zoon.
Misschien een middenweg zoeken en niet die witte jurk met feest en alles willen maar een wit pak en met een paar getuigen op maandagmorgen???
hij zei gisteren dat hij er nog niet klaar voor is... goed... ik persoonlijk vind een baby een veeeel grotere stap, maar ok... ik wacht dan gewoon af...
ik heb ook mijn redenen om nooit meer te willen trouwen. mijn vriend wist dat vanaf dag 1. hij wil wel trouwen en probeerd eht ook nog weleens. toch zal het nooit gebeuren. aan de ene kant begrijpt hij dat aan de andere kant dus ook niet.( anders zou hij niet zitten vissen en pushen) en dat kwetst toch erg soms dat hij dat niet kan respecteren en ik kwets hem onbedoeld weer met mijn afwijzing die helemaal geen afwijzing naar hem toe is. ik begrijp je dus wel.
ja vooral die afwijzingen................... ik neem het persoonlijk, zou je niet? Ik bedoel... we hebben een baby samen, iets dat ons ons leven met elkaar zal verbinden... waarom wil ie dan niet met me trouwen? Voor mij voelt het, alsof ik het niet waard ben... alsof hij niet zijn leven met mij wil delen... alsof hij naar iets beters aan het uitkijken is... ik weet het ook niet meer... ik wacht nu gewoon af...
oei lastig. Mijn vent wilde ook niet trouwen. hij zei ook dat hij er nog niet klaar voor was en een kindje erbij al een grote verandering in ons leven is. ja heeft ie ook gelijk in, maar ik wilde net als jij het gezin gevoel, het samen 1 zijn. 1 voor alle, allen voor 1. Met zn allen 1 en dezelfde naam. man vrouw, papa en mama. Ja weet precies wat je bedoeld meid. Ik heb m op een gegeven moment duidelijk uitgelegd wat de reden is waarom ik wilde trouwen. en gezegt dat als hij het echt niet wil ik mij daar bij neer leg. zogezegd zo gedaan. hij wilde nog niet trouwen (was toen 7maanden zwanger) eerst verhuizen, kindje erbij en dan even het ritme terug vinden. begrijpelijk. maar.... hij heeft met zn pa zitten praten (tja nog steeds advies aan zn paps vragen af en toe ) en paar weken later vroeg hij mij ten huwelijk met de boodschap erbij dat hij nu snapt waarom ik zo graag wilde trouwen, en het complete beeld van een gezin wilde hebben. Zijn paar weken later al getrouwd 2weken na bruiloft werd onze kleine knul geboren. Mijn man heeft er geen sec spijt van gehad dat hij vroeger is gaan trouwen dan hij eigenlijk voor ogen had. sry beetje lang verhaal maar wilde ermee zeggen dat je even 1 heel goed en duidelijk gesprek met hem moet aan gaan erover. is hij er dan nog steeds heel zeker van dat hij nog niet wilt trouwen, moet je je er toch bij neer leggen ben ik bang. hoezeer het jou irriteert dat jij zó vreselijk graag wilt trouwen, irriteert het hem misschien dat hij het niet wil en jij er altijd maar over begint te zagen om het even grof te zeggen. begrijp me niet verkeerd hoor, maar voor eigen bescherming en verdriet voor afwijzingen moet je je er misschien gewoon even afstand van nemen tot hij ermee komt. Belangrijkste is dat hij uitleg waarom hij niet wilt trouwen. leg hem uit dat jij graag wil weten waarom zodat jij daar begrip voor kan hebben. succes!
hier helaas ook een vent die nooit wilt gaan trouwen en een geregistreerd partnet schap hoeft van mij dan ook niet het gebeurd goed of niet goed hiermee bedoel ik dus alles compleet incl trouwjurk enz enz enz
Hier ook een vent die het totaal niet wil helaas ik zou het liefst een droom bruiloft willen met alles dr op en dr aan maar heb zelfs al gezegd (voor hem) dat ik best gewoon ook naar het stadhuis wil gaan en tekenen en dan uit eten met de familie ofso Maar zelfs dan wilt hij het nog niet ik kan het ook niet goed snappen waarom hij het niet wilt want we hebben ook 2 kindjes, toch fijn als alles goed geregeld is toch maar hij vind het geld verspilling en overbodig want het veranderd niets Ook als ik hem uitleg dat hij het dan voor mij kan doen als het voor hem niets verander, en dat ik graag ook zijn naam wil dragen (kids hebben die natuurlijk ook) snapt hij me wel maar wilt hij het nog niet. Maar wat anderen ook zeggen, je kunt hem niet dwingen!
Hoi, Je kan hem inderdaad niet dwingen. Ik denk dat jullie samen goed moeten praten erover en dat jij dan uitlegt dat het een beetje als een persoonlijk afwijzen voelt. Waarschijnlijk kan hij jou dan geruststellen dat dat totaal niet zo is En dat het echt echt niet aan jou ligt maar gewoon aan dat hij niet wil trouwen. Probeer rustig een gesprek aan te gaan, en niet met verwijten te gaan gooien want dat lost niks op.. Succes!
dat was onze trouwdag 9uur smorgens op stadhuis met alleen ouders broers en zussen. daarna broodjes met beleg, taartje en savonds uiteten met alleen de ouders. was een super dag! eenvoudig simpel en voor mij lang en druk genoeg met ene 9maanden zwangere buik
Hier doet het trouwen me trouwens ook niet veel, dus ik snap de vriend van ts eigenlijk wel goed. Maar goed ik ben nu verloofd, en wil stiekem toch wel met zijn drietjes dezelfde achternaam hebben straks. Je kan een geregistreerd partnerschap trouwens ook om laten zetten in een huwelijk.