Lieve dames, Ik zit er even doorheen! Ronde 14 alweer! Toen we aan dit avontuur begonnen was ik relax en hoopvol, daar is inmiddels niets meer van over! Iedere maand weer die hoop en iedere maand weer die teleurstelling! Wat een emotionele rollercoaster! Ik kan me gewoon niet voorstellen ooit een positieve test in handen te hebben en durf er ook bijna niet meer op te hopen om mezelf maar te beschermen! Toch moet het 'gewoon' kunnen: beiden zijn we onderzocht en niets aan het handje! Waarom doet mijn lijf het dan niet? Begin er gewoon een afkeer van te krijgen! Waarom typ ik dit...om het even van mij af te schrijven! Hoop op wat herkenning en positiviteit om toch weer vol goede moed de volgende ronde in te gaan
Vreselijk die teleurstelling telkens Maar zoals je weet: op de één of andere manier komt er altijd weer hoop! Elke ronde weer. En anders kun je kracht putten uit een volgende stap: IUI!
misschien kan je steun halen uit t feit dat je niet alleen bent! Ik geloof dat we redelijk in het zelfde schuitje zitten, met de kanttekening dat er bij ons nog geen vervolgtraject bekend is. Ook ronde 14, ook de mmm ingestapt en niets gevonden (op cystes na, maar die zitten tot nu toe niet in de weg en verwdijnen vanzelf, waarbij er vervolgens per cyclus weer een nieuwe verschijnt). Ik vind het ook moeilijk om moed te houden, maar ik weet dat het kan, er zijn zoveel dames hier die na lange trajecten een kindje krijgen, dus moed houden is het enige wat we zelf kunnen doen (al is dat makkelijker gezegd dan gedaan, moet ik toegeven). heel veel succes meid, ik wilde je toch even een hart onder de riem steken omdat ik me in je herken
Gek genoeg zie ik daar ook tegenop... het is natuurlijk weer een stap dichterbij een zwangerschap! Maar de gedachte dat het ziekenhuis ons moet helpen omdat mijn lijf het zelf niet kan vind ik erg moeilijk! Ik zie in jouw handtekening dat jij ook al lang bezig bent, jeetje! Lukt het jou om positief te blijven?
Mirte85 dat klinkt idd als hetzelfde schuitje! Het is altijd 'fijn' om lotgenoten te hebben, hoewel je hen natuurlijk ook anders wenst! De laatste tijd lijkt zelfs iedereen op het forum zwanger te zijn, iedereen stroomt door naar zwanger zijn en zie hier bij zwanger worden alleen maar nieuwe namen verschijnen! Hoe sta jij nu in het zwanger worden? Lukt het jou wel positief te blijven?
Herkenning absoluut Positiviteit weet ik zelf ook soms moeilijk te vinden. Je hoort ondanks de statistieken toch best vaak nog 'succes'verhalen bij stellen bij wie het meer nog langer duurde dan 'verwacht' Daar probeer ik dan maar aan vast te houden..
Dat lijkt me ook erg moeilijk... Hier ook niks aan de hand met ons, maar onze kindjes bleven niet leven Nu is elke maand ook te lang. Tip: heb je Maca geprobeerd? Is natuurlijk en helpt bij vruchtbaarheid. Heb twee vriendinnen die zwanger werden (na twee jaar proberen zonder resultaat) en na Maca binnen 3 mnd zwanger, nu allebei een kindje. Sterkte en succes!
Ik deed er bij mijn eerste 3 jaar over toen ik opeens, spontaan, zwanger was! En nu alweer sinds mei vorig jaar bezig voor een tweede kindje...ontmoedigend soms. Ik weet dat het heel zwaar is en de teleurstelling groot, maar geloof me...op een dag heb je die positieve test in handen en is dat het wachten meer dan waard geweest! Sterkte meis en ik hoop dat je wens snel uitkomt!
Erg herkenbaar! Het lijkt of iedere maand de teleurstelling groter wordt. Wij zijn sinds januari 2014 bezig. En stellen die later zijn begonnen met de kinderwens, "nemen" even kinderen. Die babys zijn inmiddels al geboren. Blijft moeilijk om blij voor hun te zijn. Toch probeer ik te génieten van de leuke dingen. Ben gestopt met mn leven on hold te zetten. Heb ik te lang gedaan. Die tip wil ik je meegeven, al is het de ene keer makkelijker dan de andere x. Hopelijk heeft iedereen snel wat meer geluk!
Hier ook herkenbaar april 2014 gestopt met de pil na 7 maanden was het raak maar jammer genoeg na 7 weken een miskraam gehad. Omdat ik wel daardoor het idee hebt gekregen dat het "vanzelf " lukt nog niet bij een dokter geweest. Nu na een weekend met een hele heftige en pijnlijke menstruatie toch morgen maar contact opnemen met de dokter. Iemand ervaring hoe dat dan in zijn werking gaat? Krijg je gelijk onderzoeken en kan je daar snel voor terecht?
Heel veel sterkte, het is ook gewoon heel naar. Na een tijdje is er niets leuks, spannends of stiekems meer aan zwanger proberen raken. Of ja, dat vond ik zelf dan toch. Ik hoop dat de MMM jullie bespaard blijft en het gewoon voor die tijd nog gaat lukken Want ook al is het een nieuwe kans, het is maar een heel gedoe.. Heel veel sterkte!
Nee nog niet geprobeerd..ik zal het eens googlen! Dank je! Wat een heftige weg heb jij al afgelegd! Dat lijkt me niet niks! Ik wens jou ook een positieve test toe en vooral een gezond babytje in je armen! Knuffel!
Wij zijn door de huisarts direct doorgestuurd naar het ziekenhuis! Daar kon ik al snel terecht en direct gestart met onderzoeken: bloed prikken, uitstrijkje, inwendige echo en hsg! Maar dit kan nogal per ziekenhuis verschillen! Ik denk dat het goed is dat je het toch even laat controleren...succes meid!
ondanks dat ik wat korter bezig ben, wel herkenbaar.... om ons wordt iedereen maar zwanger alsof het niets is en je het bij een pakje boter krijgt! elke maand de teleurstelling als het weer niet zo is, ik heb er nu al last van, dus kan me voorstellen hoe dat bij jou/jullie moet zijn! heel veel sterkte en een digi knuffel (die kreeg ik vorige maand hier en deed me goed!)! gelukkig zijn hier veel dames die in hetzelfde schuitje zitten en waar je/we mee kan praten!
Alle dames... bedankt voor jullie reacties! Fijn om wat herkenning te lezen (natuurlijk wens ik jullie ook allemaal anders)! Ik merk dat je dit zelf ervaren moet hebben, wil je het begrijpen! Met vlagen voel ik me beter en slechter...hoe dan ook gaan we er weer voor deze ronde! Jullie ook allemaal veel succes en hopelijk mogen ook wij snel een positieve test showen
Hoop houden is soms moeilijk, maar wat kunnen we anders..... Je hoopt toch iedere cyclus dat t weer raak is. Ml gaat vandaag de ha bellen om een zaadonderzoek te doen. Dat had mijn ha geadviseerd om als eerst te doen. Sterkte en blijf hopen!
Hier inmiddels ook lang bezig en ellende gehad. We gaan nu voor een 3e zwangerschap maar oh wat een spanning. Wil graag weer een positieve test maar eigenlijk ook niet. Bang voor wat er komen gaat...
Ik begrijp dat je het erg lastig vindt om hulp te moeten accepteren. Ik heb totaal geen vertrouwen meer in mijn lichaam, ik walg er van. Mijn lichaam kan niet eens zorgen voor groei van een eitje zonder medicijnen.. En dan heb je eindelijk wel eigroei en dan lukt het zwanger raken ook nog eens niet. Voor mijn gevoel wordt heel de wereld zwanger.. Ik zit er bij vlagen behoorlijk doorheen. Maar telkens vind je weer nieuwe hoop, in andere medicijnen of andere onderzoeken (morgen HSG). Mijn vriend zei afgelopen ronde toen ik weer hoop kreeg: het is toch niet raak. Daar werd ik boos om, ik zei als jij het weet dat het deze ronde toch niet raak is, waarom heb ik dan die rot hormonen weer gespoten? Dan kunnen we net zo goed het bijltje erbij neergooien? Maar hij beschermt zichzelf voor een teleurstelling, en ik heb juist elke ronde een sprankje hoop nodig anders ben ik telkens erg down. VL en ik zijn gelukkig wel closer geworden, nog gekker op elkaar dan we al waren Maar wat zou een kleintje geweldig zijn.. En ik raak mijn vriendinnen wel kwijt heb ik het gevoel. Ze zijn beide later dan ons begonnen, en de 1 heeft al een zoontje van een paar maanden oud en de ander is zwanger, alweer bijna de 3 maanden voorbij.. Ik doe zo mijn best om interesse te tonen maar het is zo ontzettend pijnlijk.. Ik voel dat ik nu meer naar mensen groei die helemaal niet bezig zijn met een kinderwens, bij mensen waar ik niet babytalk hoef aan te horen, en bij wie ik niet bang hoef te zijn voor een aankondiging. Maar het zal altijd met ups en downs blijven gaan denk ik. En hoop houden dat we eindelijk een positieve test zullen zien! Krijg je je IUI met hormonen of in eigen cyclus?