Hallo, Ik heb dit bericht ook bij de peuter/kleuter topc geplaatst, maar voor de zekerheid ook niet ivm de leeftijd. Ons zoontje van 2 jr en 2 maanden is altijd een hele goed inslaper geweest. snachts werd hij wel altijd wakker, maar op een enkele keer na sliep hij door een aai over zijn bol al weer snel in. Sinds de hevige onweer twee weken geleden gaat dat verhaal voor ons niet meer op. Wij denken dat hij bij een knal is wakker geworden en uit bed is gestapt en gedesorienteerd is geweest waardoor hij bang is geworden. Nu hadden we ook nog net nieuwe zonsverduisterende gordijnen sinds een week of twee waardoor het ook wel echt donker was op zijn kamertje. Sinds die keer wil hij niet meer alleen slapen. Hij is bang voor de onweer. Ook als er geen onweer is blijft hij het aanhalen. Daarnaast vind hij ineens dingen die veel geluid maken (boormachine, veel mensen bij elkaar, de kermis) ook 'een beetje eng'.. Wat doen we nu: - we gaan bij hem in bed liggen als hij moet inslapen, omdat hij hier zelf om vraagt. Op het kdv doen ze dat natuurlijk niet, maar de opa's en oma's op hun oppasdag ook (omdat hij het vraagt). Na het inslapen gaan we weg. - De lamp moet aan, dus die doen we aan, maar laten we als hij is ingeslapen niet aan. - We hebben een nachtlampje besteld die hij mee in bed kan nemen (nog niet binnen, dus geen idee of het werkt) - We hebben hem ook bij ons in bed genomen, maar dan is het niet anders dan in zijn eigen bed. - Zaklamp in bed, gaat hij alleen maar mee spelen - s nachts ook weer bij hem in bed liggen, hij presteert het alleen om dan gewoon 2 tot 3 uur zich zelf wakker te houden om maar niet in slaap te hoeven vallen. Hij is pas twee en kan zich dus nog niet helemaal uitdrukken in wat er nu aan de hand is/ Ik wil hem niet hysterisch laten krijsen op zijn kamer omdat ik bang ben dat het dan erger wordt omdat we hem niet serieus nemen en niet het vertrouwen geven. Wie heeft er mis tips met betrekking tot het communiceren met hem en eventuele oplossingen voor het slechte slapen? Thanks!!
Pfff, lastig he! Onze dochter van 27 maanden had dat een tijdje terug (na het onweer) ook heel erg...Alles was eng, regen was eng en ze wilde helemaal niet meer buiten spelen... We hebben maar heel vaak herhaald dat het onweer en de regen buiten is en dat wij op dat moment binnen zijn en het dus niet eng is en zij niet bang hoeft te zijn...als we buiten zijn en ze was bang zeiden we ook dat ze niet alleen was en niet bang hoefde te zijn. Ook deden we 's avonds vaak, als ze moest huilen, het licht op de overloop aan. Door het daglicht raampje boven in haar kamer zag ze dan toch een beetje licht en dat was vaak genoeg... De fase heeft best een tijdje geduurd maar is ook soort van vanzelf weer overgegaan. Na het onweer deze week heb ik haar er helemaal niet over gehoord en er dus ook maar geen nadruk op gelegd.... Hoop voor je dat het ook vanzelf weer voorbij gaat, hang in there!
Inderdaad lastig!!! Ik wil zijn angst ook niet onder stoelen of banken schuiven, hij ervaart het namelijk wel zo. Het is nu ook niet meer zozeer dat hij die onweer nu steeds niemt.. af en toe nog wel, maar zeker niet iedere keer. Van de ene kant ben je dan ook weer bang dat je hem laat wennen aan niet alleen in slaap komen, van de andere kant denk ik dat hij vanzelf wel weer alleen wil inslapen. En dat half uurtje (als we het goed aan pakken en geluk hebben) bij het inslapen vind ik nog niet zo erg. Het is meer dat hij snachts met man en macht zijn ogen openhoudt en wij niet weg mogen. En als ik of mijn vriend dan zeg dat we zelf wel willen slapen dan ging hij daar de eerste twee nachten in mee, maar nu lijkt het wel alsof hij denkt : ja dat kan wel zo zijn, dat mag in mijn bed, maar ik blijf wakker!!
onze dochter is wat ouder, maar wilde gewoon niet alleen zijn boven... En begon dan hard te huilen. Hoewel ze een stuk ouder is, kon ze toch niet duidelijk zeggen waarom niet... Op het cb om advies gevraagd, omdat ze dus telkens uit bed bleef komen daarom. Het bleek een kwestie van vertrouwen. Ze gaf 2 manieren aan, wij hebben gekozen voor: Dochter op bed leggen na het gebruikelijke ritueel, en aangeven dat je na 5 minuutjes eventjes komt kijken (ondertussen boven rommelen een beetje, zodat ze weten dat je er bent). Na 5 minuten kijken, aai over de bol en zachtjes een complimentje dat je kindje het zo goed doet. En de boodschap dat je over 5 minuutjes weer komt kijken. En dat herhaal je een paar keer. --- Hier werkte dat als een tierelier. Oke, na 2 avonden . De 1e 2 avonden kwam ze er een paar keer uit. Maar ik heb haar consequent teruggelegd, aangegeven dat het slaaptijd was, en dat mama over 5 minuutjes kwam kijken. Ik heb haar wel 10x teruggelegd (na 3x zonder nog iets te zeggen) . Maar uiteindelijk viel ze in slaap. Maar zoals gezegd: Na 2 avonden zo (de 2e was nog erger dan de 1e) wist ze hoe het ging, en was er het vertrouwen dat ik terugkwam. De 2e optie is nog wat 'liever' : Daarbij zet je een stoel naast het bed van je kindje en houd je het handje vast, tot hij slaapt. Dit bouw je langzaam af naar stil naast het bedje zitten. Naar stil ergens anders in de kamer zitten. Bij de deur. Tot áchter de deur en daarna naar het 5 minuutjes kijken. Maar oke, ik vond dat te lang duren, ons kindje is dus ook al 3 misschien heb je er wat aan! succes en sterkte
@ athina: Die eerste optie vind ik ook wel wat voor ons. Zeker omdat hij wel altijd goed is blijven slapen.. Optie twee lijkt me ook wel veel gedoe en net zo ingewikkeld voor de kleine als er bij liggen. Dank je voor je tip in ieder geval!
ik vergeet erbij te zeggen: Als je kind ligt te brullen, lijken 5 minuten érg lang.. de 1e 2x stond ik dus na 3 minuutjes weer bij haar maar dat moet je dus een beetje op gevoel doen
Nou, we hebben een manier gevonden die het in ieder geval wat minder maakt; We hebben de 'onweer' opgebeld om te vragen of hij alstjeblieft niet meer zo eng wil doen. Want ons zoontje is bang en wil slapen. Daarna ook even (zognmd) oma gebeld om trots te vertellen dat we de onweer hebben gezegd dat hij WEG moet. EN hij slaapt al beter in deze twee nachten