Mss een beetje zeurderig maar ik moest het even kwijt. We hebben sinds 11 maanden een zoontje en het is een schatje. Nou is mijn man deze week vrij maar helaas ziek geworden. En Dilano was ook 1 nacht/dag ziek en heel erg hangerig. Ik zou dinsdag met een vriendin weggaan zonder Dilano maar vanwege dat mijn man ziek is heb ik heb meegenomen. Woensdag 4 uurtje alleen weggeweest, ik vroeg nog gaat het wel. Het was geen probleem. Mijn man is verkouden en moe, niets ernstig. Vanmiddag heb ik even op bed gelegen omdat ik een beetje moe was, en mijn man dus 3 uurtjes alleen met D is geweest. Maar dan hoor je hem regematig mopperen dat iets niet mag en dat hij voorzichtig moet zijn op de commode en uit moet kijken. Afgelopen maandag vraag ik wil jij je kleine even doen ik moest nog even douche en we moesten naar het cb. Dat doet hij dan wel, maar...dus hij wil de kleine neer zetten op de commode en hij gaat staan en stoot echt keihard zijn hoofd tegen het kastje er boven (bloed en dik) vervolgens heb ik hem weer staan aankleden, en mijn man stond er bij en keek er naar!! Net zeg ik papa gaat je even eten geven dat doet hij niet zo vaak. D is gek op eten maar vind het ook leuk om van alles te zien in huis, dus hij draait regelmatig. Het eten geven lukte niet zo goed en was een kliederboel, is zo opgeruimd dus dat is niet erg. Loopt hij voor de zoveelste x boos weg dus ik D maar verder eten gegeven. En de boel opgeruimd. Nou vraag ik net wat er is: ja het is teveel en dan wordt ik boos!! En het irritante is dat het alleen maar gebeurt als er wat met D moet gebeuren. Niet als hij een knuffeltje wil. Al zegt mijn man dan ook regelmatig neem hem maar, en dan gaat hij naar buiten roken. (is zo belangrijk) :x Dus ik zeg net dus ik moet maar alles doen, nee dat zeg ik niet. Maar daar komt het toch op neer?? Hij zegt wel is als hij boos ik ga bij je weg dan doe je het maar alleen, ik doe het toch niet goed. Op zo een moment als vandaag denk ik, ga maar!! Ik ben gek op mijn zoon maar ik wil heel af en toe wel is wat tijd voor mezelf maar dat kan dus niet meer
herkenbaar !!!! hier begint het nu een beetje te veranderen maar tis ook tijden net zoals jij kl*te geweest ! eingelijk vanaf het begin al ..... heb je al eens geprobeerd op een rustig moment met hem te praten ? hem duidelijk te maken dat de zorg voor jullie samen is en dat jij ook behoefte hebt aan tijd voor jezelf ? andere tips heb ik niet voor je (anders had ik ze zelf wel toegepast hahaha) wil je wel veel sterkte/succes wensen tis niet makkelijk !
Is het niet gewoon een idee om op zn tijd hem alleen te laten met jullie zoon? Dan kan jij niet ingrijpen en moet hij wel de verantwoording nemen. Zo leert hij ook sneller wat werkt en niet werkt en leert hij jullie zoon dus goed kennen. Klinkt wel als een vervelende situatie. Ik hoop voor je dat je er wat meer ruimte in krijgt. Lijkt me vermoeiend als het altijd op jou neer komt. Hier zal het straks wel niet veel anders gaan. Mijn man is boer en zijn boerderij heeft hij een stuk verderop (zit in maatschap en zijn maat woont op de boerderij) Dat betekend dat hij smorgens rond 6:00 de deur uit is en savonds rond 20:30 uur vaak pas weer binnen. Hij komt wel tussendoor wat uurtjes binnen (om te eten). Ik zie er ook wel tegenop altijd degene te zijn die het op moet vangen. Denk dat ik daar binnenkort ook maar eens afspraken over ga maken met hem. In ieder geval, succes gewenst en hopelijk vinden jullie een oplossing.
het is hier nu aan het veranderen maar zo is het hier ook geweest hoor. En dan hebben wij zelfs 3 kids. Als ik hij ziek is gaat ie op bed met een asperine en laat ik hem lekker slapen. Wil ik 1 uurtje maar slapen omdat ik kapot ben of ziek ben of wat ook maar nou dan kreeg ik meteen vanalles naar me hoofd. Werd er ook zo moe van, dacht dan ook hallo het zijn onze kinderen niet alleen de mijne hoor! Praat erover dat is een ding wat goed is. Logisch dat je ook wel tijd voor jezelf wil dat heeft elke moeder wel eventjes nodig. Succes meid!
Is hier ook wel een eens geweest.. Een goed gesprek en het was klaar.. Het bleek dat mijn man best onzeker was over alles wat ging over/met L. Mijn man is alleen in de weekenden thuis en heeft dus maar 2 dagen met L. Ook ik baalde wel weer eens als bleek dat hij geen fruit had gehad of zijn groente niet op tijd.. (even wat voorbeelden).. Aan het begin ging het goed hoor, L. gaf zelf perfect aan wanneer hij een flesje wilde/moest.. Maar vanaf het moment dat er fruit en groente aan te pas kwam ging het mis.. En waarom? Mijn man was gewoon ontzettend onzeker.. Nu is het ook mijn fout geweest hoor.. Ik ben de hele week met L. thuis dus het schema is voor mij normaal.. Ook als het een keer veranderd.. Maar mijn man weet dat natuurlijk niet omdat hij doordeweeks niet thuis is.. Nu staat op het bord in de keuken zijn schema incl. tijd en hoeveelheid omdat dat om de zoveel tijd wel veranderd.. Eten was net zo.. altijd draaien, nooit stilzitten.. Commode hetzelfde, altijd op zijn buik willen, nooit blijven liggen.. Ikzelf heb mijn trucjes aangeleerd om dat zoveel mogelijk te beperken.. Na een goed gesprek en een aantal tips gaat het nu hartstikke goed.. Doet ook meer uit zichzelf.. Ga eens een goed gesprek met hem aan en vertel wat je dwars zit.. Geef hem desnoods tips om hem stil te laten zitten of wat af te leiden o.i.d.
Hier in het begin precies het zelfde..Maar ik lette overal op, had overal kritiek op.. Dus hij KON ook niets goed doen.. Heb het nu een beetje laten gaan.. Esmee eet misschien niet zo gezond, ziet er iets minder verzorgt uit.. Ach, ze heeft het wel leuk met d'r papa..
Jeetje wat lastig en zeker niet leuk. Ik krijg beetje de indruk dat hij het wel prima vindt als jij de meeste taken op je neemt wat betreft de verzoring van je zoontje. Ik zou er over praten en zeggen dat jullie samen een kindje hebben gekregen en er dus ook samen voor moeten zorgen. Duidelijk aangeven dat jij ook af en toe even een moment voor jezelf nodig hebt, want dat is hartstikke normaal en hou je het veel beter vol. Suc6
Hee meid. Wat herkenbaar. Bij onze eerste was het nog erger. Ik deed ALLES en werkte daarnaast ook nog gewoon. Paar keer boos geworden...gezegd dat ie maar mocht vertrekken. Dan deed ik nog steeds alles alleen maar had ik tenminste niemand om me aan te ergeren. Eigenlijk is het pas echt veranderd toen ze ongeveer 1 jaar was. Toen "kon hij er meer mee" zeg maar. En toen ik bij de 2e zwangerschap 4 weken in het ziekenhuis kwam te liggen "moest" ie wel. En dat heeft zn ogen geopend. Sindsdien doet hij veel meer. Ik doe nog steeds het meeste hoor en vooral met de jongste. Maar hij neemt vooral de taken voor onze oudste voor zijn rekening en dat vind ik helemaal prima zo! Dus meis, zeg het hem gewoon en waarschijnlijk komt het vanzelf echt wel! Sterkte en liefs.
klikt als onzeker inderdaad en dardoor snel geiriteerd. wat is de langste tijd geweest dat hij alleen met hem is geweest..? terwijl hij wakker was voornamelijk he.. tel dat eens bij elkaar opz o ongeveer.. als dat minder als 50 uur is is het in mijn ogen heeeel logisch dat hij niet zo goed weet wat hij moet doen. Mijn tip. schrijf op wat er op een dag moet gebeuren en ga zelf de hele dag weg NIET bellen, heb vertrouwen in je man. Hij houd gerust van zijn zoon. Dingen zulen anders gaan, ja inderdaad dat is vaak het probleem. Het moet zoals mama wil.. en dat is niet zo. de kleien moet eten en verzorgt maar of hij s ochtends zoveel eet en een broodje minder ofzo.. of heeft rare kleding aan dat geeft niet. Probeer het eens, alleen zo kan hij vertrouwen krijgen in zichzelf met zijn zoon.
Mt mijn man er over praten dat heb ik gedaan, maar hij is idd onzeker. En dat is voor mij ook wennen want dat is hij meestal niet. Soms denk ik wel is laat ik het maar naast me neerleggen, maar het is ook zijn zoon. Ik wil ook graag dat hij dingen met zijn zoon doet. Leuk of niet leuk. Ik heb het een paar maanden geleden al los gelaten dat het niet zo kan gaan zoals ik wil. Dat hij zijn eigen manier heeft, en dat die ook goed is. En ik ga niet constant aan de tel hangen als ik een hele dag weg ben bel of sms 2x ofzo. Ik vertrouw hem het is tenslotte ook zijn zoon en ze zijn zo leuk samen Hij al een paar keer alleen met D geweest van een paar uurtjes tot een hele dag. Maar nu D wat ouder wordt vind hij het lastiger, lijkt wel. Het is niet zo een goede slapen met name s'avonds en eten ach ja mondje open even kijken proberen met het eten te spelen. En dat is best lastig natuurlijk vooral het aankleden,verschonen op de commode. Mijn man neemt wel tips van me aan, lijd hem maar af of zet een muziekje aan dat soort dingen. Maar onze kleine kan nu staan en dat wil hij graag ook op de commode proberen. We gingen net naar de buurvrouw en toen zei hij heel zielig ik hou D wel vast dan doe ik tenminste iets goed, ik zeg niet dat hij het niet goed doet. Die mening heeft hijzelf. En al zeg ik je doet het goed, komt niet echt aan.
klinkt idd als onzekerheid.. Lastig hoor.. Maar hij zal het toch 'moeten' doen.. Eten geven, verschonen e.d. Dat kan niet allemaal op jouw schouders terecht komen natuurlijk.. Misschien kan je de goede punten nog eens extra benoemen? Of complimentjes geven van: dat heb je goed opgelost.. Dat heb je goed gedaan e.d. Misschien heb je dat al gedaan hoor, maar is het eerste wat in me op komt..
praat met hem.. schrijf zelf idngen op die je wel eens "lastig vind" en vraag hem hetzelfde.. Leg uit wat jijdoet of doe eens een hele dag alles samen. kijk of je van elkar kan leren en blijf vooral rustig en niet zeggen ik do het wel even gewoon laten gaan. Het zal niet altijd makkelijk gaan maar als hij zelfverzekerder word is het voor hem ook makkelijker namelijk.
herkenbaar, je verhaal. mijn zoontje is nu inmiddels 2,5 het eerste jaar heeft mijn vriend niet naar hem omgekeken. ik moest alles doen, ook geen tijd voor mezelf. toen mijn zoon begon te lopen etc. ging het langzaam beter tussen hen. nu is nr 2 op komst en hij heeft ingezien dat hij het niet goed heeft gedaan met de 1e dus hij zegt dat ie het nu beter gaat doen. ik hoop dat je er wat aan hebt.
Heel herkenkaar! Samen, maar toch alleen, beschrijft precies zoals ik me ook voel. Ik kan je dus geen tips geven, maar begrijp wel heel goed hoe je je voelt.
Hier ook het eerste jaar bijna alles alleen gedaan... Achteraf heb ik dat ook wel een beetje zelf veroorzaakt. Ik gaf borstvoeding, ik verschoonde hem.. ik deed hem in badje.. en liet mn vriend ook niet veel doen.. Tot ik daar met een maand of 8-10 toch wel behoefte aan kreeg... maar ja, toen verwachtte ik dat mn vriend dat zomaar opeens allemaal kon en durfde? Ik heb er ook even moeite mee gehad en gedacht dat mn vriend het niet wilde en er gewoon geen zin in had. Tot een paar goeie gesprekken... hij was bang dat hij iets verkeerd deed en durfde het gewoon niet echt aan. Ik denk dat veel mannen dat eigenlijk hebben maar het misschien niet toe willen geven. Bij ons speelt ook nog mee dat ik met kinderen werk en ervaring heb en hij eigenlijk totaal niet, dus ook daarom is hij bang dat ik hem niet goed met Jayro om vind gaan enzo. Mijn vriend zorgt nu elke week wel minimaal 2-3 ochtenden voor hem. Ik kan hem best een paar uurtjes achterlaten bij hem en ze hebben het dan samen heel leuk. Mijn vriend zei ook opeens uit zichzelf dat hij er bij de volgende wel meer bij betrokken wil worden. Daar heb ik nu ook alle vertrouwen in, ik moet alleen opletten dat ik de baby tegen die tijd niet 'opeis' en hem/haar ook wel echt aan mijn vriend toevertrouw. Maar goed, dit is mijn ervaring... ik zou in ieder geval er veel over praten.. zonder te oordelen, ook al is dat soms moeilijk.. daar weet ik alles van
Voor mij is het ook echt herkenbaar, vooral het eerste jaar. Het gaat nu wel beter maar soms hebben we nog wel eens ruzie als ik op dinsdag om 21:00uur nog de was sta te vouwen, terwijl ik dit ook had kunnen doen als hij onze zoon in bad aan het doen was bijvoorbeeld. Ik leg de fout voornamelijk bij mezelf neer omdat ik in het begin gewoon te veel zelf heb willen doen en dat is erg moeilijk om weer terug te draaien heb ik gemerkt. Ik heb verder geen tips maar misschien zoals iemand anders al schreef, complimentjes geven. Misschien helpt dat wel, ik had ook de neiging om veel over te nemen als ik zag dat hij het niet op mijn manier deed en dan te zeggen dat hij het beter zo kon doen. Stekrte en het komt vast wel goed.
zoals ik het lees sta jij er telkens met je neus boven op, klaar om het over te nemen als papa eens een keer wat doet. En is zijn methode niet goed... Hier heeft papa 2 papadagen, doet papa altijd het badderen want dat vindt hij leuk en verder ongeveer alles. Hij houdt alleen niet zo van voeren dus als ik er ben doe ik dat. Maar als ik overal commentaar op zou hebben of alles uit zijn handen zou trekken zou het ook snel over zijn hoor... mijn man doet dingen anders, maar daardoor niet minder goed.
klinkt idd erg herkenbaar nu si mijn vent ok niet vel thuis. en als ze lief zijn is er niks aan de hand maar kan hetni et hebben als ze ff een stressmomnejte hebben dus ach dan kom ik wel weer op dragen en probeer rustig te blijfen. dan komt het vanzelf we laten hem ff met rust en dan gaat het vaak wel weer hihi.
idd erg herkenbaar ik doe ook het meest voor mijn jongens en ben er soms echt klaar mee. ik geef het wel eens aan en dan doet mijn man het wel maar valt toch gauw terug in het patroon och doet mijn vrouw wel. fruithapje die mijn man gegeven heeft aan onze jongste is op twee handen echt wel te tellen.
Mijn man doet juist veel en doet het ook graag! Ik denk dat het werkt dat ik hem geen haar in de weg lig en hem zeker niet vertel hoe het anders moet. Sterker nog: Hij heeft mij voordat mijn dochtertje een keer bijna van de trap viel (hout/ijzeren open wenteltrap) al herhaaldelijk gezegd dat ik het traphekje niet moet vergeten. Toch een keertje vergeten en daar ging ze bijna. Verder wel eens iets wat anders kan maar dat bespreken we dan gewoon samen. Zo van: Heb jij ook het idee dat we de laatste tijd wel erg vaak tv voor de kleintjes aan hebben? Zullen we het weer terugbrengen naar een half uur/uurtje per dag? En dat in goede harmonie. Als ik het zo lees zou het best eens zo kunnen zijn dat je man niet meer zo goed durft. En daardoor misschien ook niet meer zoveel zin heeft. Ik durf te wedden dat de opmerking "Dan doe ik tenminste iets goed" je wel geraakt heeft.