@Heidi, wacht rustig af en probeer er niet bij na te denken. ***Sorry, ik geloof dat je beter iets kunt proberen te laten gaan zoals het gaat, want je kunt het toch niet zelf regelen***
dat vond ik het ergste na de miskraamd at mijn buikje ineens weg was... normaal wil iedereen altijd dun zijn maar nu willen we allemaal groeien hahaha
nou ik ben wel al 40 kilo afgevallen maar volgens mij zit de helft er al weer aan.. vandaar zon slappe onderbuik ik zou het even in het kort een beetje vertellen... in 2005 wilde ik na lang trubbelen met mijn gewicht een maagverkleining doen in roermond ziekenhuis.. mijn bmi was op dat moment 41 dus het werd vergoedt.. ik had de onderzoeken al gehad en alles werd dus goed gekeurd... ik had net een hele moeilijke relatie achter de rug.. en wilde echt iets voor mezelf kiezen en doen... ik zou geloof ik de operatie op 3 juni krijgen ik weet het niet meer zeker. maar die 3 weken ervoor hoorde ik zoveel negatieve verhalen dat ik schrik begon te krijgen ik was ook nog maar 20 jaar..en dacht nee ik wil niet dat er iets verkeerd gaat met mij,dus heb ik 3 dagen voor de operatie het ziekenhuis gebeld met de mededeling dat de operatie niet doorging... vanaf toen viel ik per maand zo`n 4 a 5 kilo af.. waardoor??? het vele stappen en stressen denk ik.. in 2006 leerde ik dinis kennen en zijn we in aug 2006 naar vlissingen verhuisd.. in 2007 zijn we weer terug gekomen naar helmond.en begon ik me rustiger te voelen ik at weer goed,ging sporten en al die dingen.. december 2008 gingen we voor het eerst naar zkh helmond voor onderzoek vruchtbaarheid.. het ging toen nog redelijk qua eten maar ik voelde me steeds slechter en als ik emo was ging ik eten eten eten,aangezien de portugezen bekent staan met overheerlijk en overvol eten gingen we naar die regels leven.. maar 2009 eerste gesprek geertgen,vanaf toen clomid,gonal-f gaat het weer helemaal de verkeerde kant op met me... en dan te bedenken dat ik in 2007 maatje 44 had... nou dat was het wel ff hahahaha
Mooi gezegd Debby, je hebt helemaal gelijk. Maar het is soms zo moeilijk om de dingen te laten gaan zoals ze gaan. @Heidi; Ja dat lijkt me inderdaad ook wel pijnlijk, als je buikje waar je zo trots op bent dan weg is... Ik hoop dat er snel een nieuw buikje mag groeien bij jou.
Een heftig verhaal meis, maar uit jouw verhaal lees ik ook dat het door het eetpatroon komt? Misschien kan een dietiste jou daarbij helpen? Ik woog altijd rond de 87 kg en toen Ryan 8 maanden was, ben ik in een depressie gekomen. Ik kreeg anti-depressiva en kwam echt in no-time 10 kilo aan! Die heb ik er nog niet af...het lukt gewoon even niet...
hahha tumm jah ik kon ze ook niet laten liggen of ja moeders kon ze niet laten liggen hahahaha precies deb ik hoop dat jou buikje ook heel hard gaat groeien... van iedereen hier trouwens..... heidi gek trouwens dat ze op dag 8 van de provera je al clomid lieten slikken ik werd pas op dag 10 ongi hoor !!!! en dat is ook te begrijpen dat het moeilijk is als je buikje weg is terwijl het groter hoorde te worden...
ik kreeg 8 dagen na het stoppen van de provera een echo en toen bleek dat er geen slijm zat en er dus ook niks te ontrekken viel....
@Cindy; Best wel een hoop voor je kiezen gehad zo te lezen meid.. @Debby; Mijn moeder woog voordat ze antidepressiva ging slikken 55 kilo, ze had het figuur wat ik nu heb. Nu weegt ze 82 kilo, maar ze slikt die pillen wel al zo'n 15 jaar. Er schijnt trouwens ook antidepressiva te zijn waar je niet/nauwelijks van aankomt he.
deb ik liep dus ook bij een dieetiste maar hoe meer water ik ging drinken hoe zwaarder ik werd??? leg me dat maar is uit hahaha
Ik slik ze gelukkig niet meer Anja . Maar oh wat voelde ik me toen rot! En ik kreeg in mei/juni de depressie en ging in oktober trouwen en mijn jurk moest dus ook VER uitgenomen worden .
nu eet ik gewoon goed.. s`ochtens ontbijt.. 2 stukken fruit per dag en avond eten en ik heb het idee dat het al wat softer begint te worden,maar ik hou gewoon heel veel vocht vast
Als ik terug denk aan de depressie, kan ik wel janken. Voor mijn gevoel heb ik het eerste jaar van Ryan gemist. Ik kon niet genieten van zijn eerste lach, ik dacht alleen maar "er valt niets te lachen". Ik kon niet voor hem zorgen, mijn schoonouders pasten op en 's avonds als Arnoud thuis was, was Ryan er "pas" weer. De roze wolk heb ik nooit gekend, ik hoop zooo dat ik een echte roze wolk mee mag maken.
Dat vocht vast houden komt mij heel bekend voor Cin! Dat zijn die stomme hormonen, daarom doe ik nu ook niet echt moeite om af te vallen. Ik heb een tijdje gezond gegeten en kwam alleen maar aan, omdat ik zoveel vocht vasthield!
Dat is wel ontzettend balen Debby dat je trouwjurk zo ver uitgenomen moest worden. Wel fijn dat je nu van die pillen af bent. De psychiater die ik toen had wilde mij ook antidepressiva laten slikken maar ik heb ze geweigerd, wilde er zelf bovenop komen en ik mag (met een beetje trots) zeggen dat dat aardig gelukt is. Heb af en toe nog wel mijn ups en downs maar ben nu eigenlijk wel stabiel al weet ik dat ik zeker moet blijven opletten.
Ik ben ook eerder gestopt dan dat de ha eigenlijk wilde. Maar ik vond ook dat ik erboven kon staan en sta er nog steeds boven. ben er ook wel trots op dat ik er toen ook zelf vanaf ben gekomen! Alleen ik moet ook erg opletten, zoals nu .
deb ik hoop dat het de volgende zwangerschap helemaal goed zal gaan met je roze wolk meiss... en ryan heeft niks te klagen meiss.... je bent en blijft een goede moeder.. ik begrijp dat je het heel anders had gewild,maar ik zou die kans nu pakken om alles in te halen..(heb je denk ik ook al gedaan)...knuff***
Debby ik hoop dat je bij jullie volgende kindje die roze wolk wél mag meemaken, ik gun het je zo ontzettend.